Αναδημοσιεύσεις

26
12

Τασία Χριστοδουλοπούλου: Deja vu ή αλλιώς παλινόρθωση

Σήμερα ζούμε την παλινόρθωση του αυταρχικού και ξενοφοβικού κράτους της Δεξιάς. Η ιδεοληψία του νόμου και της τάξης, με μαθηματική ακρίβεια, μας γυρίζει στα χρόνια του 2014. Αντί της αλληλεγγύης, καλλιεργείται και πάλι ηθικός πανικός. Δεν είναι τυχαίο ότι μιλούν πλέον για «εισβολείς» και για «κίνδυνο για την εσωτερική ασφάλεια». Ένα dejà vu οργανώνεται και πάλι από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και το υφυπουργείο Εθνικής Άμυνας, που ανέλαβαν όλη την ευθύνη του μεταναστευτικού-προσφυγικού, μόνο που αυτή τη φορά η χώρα αντιμετωπίζει αυξημένες ροές, με τα ευρωπαϊκά σύνορα κλειστά. Δέσμια του ρατσισμού και της κινδυνολογίας που καλλιέργησε τα προηγούμενα χρόνια για αντιπολιτευτικούς λόγους, η κυβέρνηση δίνει όλη την έμφαση στον έλεγχο των συνόρων, στις επιστροφές και στα κέντρα κράτησης. Παλινωδεί συνεχώς, στέλνοντας αλλοπρόσαλλα μηνύματα, πότε ότι αντιμετωπίζει εισβολή μεταναστών, πότε ότι αντιμετωπίζει θέμα εσωτερικής ασφάλειας, δικαιώνοντας έτσι την απραξία των χωρών της Ε.Ε. Και τα τρία μέτρα, που φανατικά υποστηρίζουν, ελπίζουν ότι θα κάνουν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες αόρατους, ώστε να καθησυχάσουν τους πολίτες, που τους έχουν φοβίσει. «Κλειστά σύνορα», γιατί έτσι δήθεν θα μειωθούν οι ροές. Επιστροφές ώστε να μην γεμίζουν τα νησιά και η ενδοχώρα με «επικίνδυνους». Άσυλο φαστ- τρακ για να μην παραμένουν για πολύ χρόνο στη χώρα και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η κυβέρνηση γνωρίζει καλά ότι όλα τα μέτρα που εξαγγέλλει δεν θα επιλύσουν τα πραγματικά προβλήματα. Αντίθετα, θα γεννήσουν νέα. Κι όμως επιμένει. Παραλήπτες των αυταρχικών και ακροδεξιών μέτρων της δεν είναι ούτε οι πρόσφυγες ούτε οι μετανάστες. Ούτε η Ευρώπη ούτε η Τουρκία. Παραλήπτες είμαστε όλοι εμείς. Όλες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, που αποδέχονται να γίνουν πειραματόζωα άνθρωποι κυνηγημένοι από τον πόλεμο και τη φτώχεια, που δικαιολογούν τις πολιτικές στέρησης της ελευθερίας και τις πρακτικές βιοπολιτικής για όσους περισσεύουν και για όσους δεν περιλαμβάνονται στα νεοφιλελεύθερα σχέδια μείωσης της εργασίας και του κοινωνικού κράτους. Πολιτικές που παράγουν ηθικό πανικό και όχι αλληλεγγύη. Πολιτικές που περιφρονούν την ανθρώπινη ζωή και καθιστούν ακόμα και τα ασυνόδευτα παιδιά εχθρούς. Γι’ αυτό και η πολιτική για το προσφυγικό - μεταναστευτικό δοκιμάζει κόμματα και πολιτικές δυνάμεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Γι’ αυτό, αν θέλουμε να παραμείνουμε ανθρώπινη κοινωνία, έχουμε επείγουσα ανάγκη για ένα κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο «ανθρώπινης νομιμότητας» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
26
12

Rafael Correa: Ο Ισημερινός έχει καταστραφεί μέσα σε δύο χρόνια

Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του προς το ΔΝΤ, ο Πρόεδρος του Ισημερινού Λένιν Μορένο υπογράφει, στις 2 Οκτωβρίου 2019, το διάταγμα 883, με το οποίο απελευθερώνονται οι τιμές των καυσίμων. Το μέτρο πυροδοτεί τις σημαντικότερες διαδηλώσεις στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Την επομένη, ο αρχηγός του κράτους κηρύσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κίνηση που αίρει ποικίλες συνταγματικές εγγυήσεις και επιτρέπει στις ένοπλες δυνάμεις να καταστέλλουν τις κινητοποιήσεις. Το μέτρο δεν θα αποδειχθεί αρκετό: στις 12 Οκτωβρίου, ο Λ. Μορένο επιβάλλει στην πρωτεύουσα απαγόρευση κυκλοφορίας σε έκταση που δεν έχει προηγούμενο από την εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας κατά τη δεκαετία του 1970. Παρά την ένταση της καταστολής, η οποία είναι πρωτοφανής στην πρόσφατη ιστορία της χώρας, και την απαγόρευση λειτουργίας των ελάχιστων μέσων ενημέρωσης που παρέχουν πληροφορίες για την κατάσταση στους δρόμους (όπως το Pichincha Universal), τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης πασχίζουν να στηρίξουν την κυβέρνηση. Οι διαδηλωτές, αγανακτισμένοι, καταλήγουν να εκδιώξουν τους δημοσιογράφους από τις πορείες τους. Δυστυχώς, ορισμένοι δημοσιογράφοι υφίστανται σωματική βία. Σε όλη τη διάρκεια των διαδηλώσεων, ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου Σέσαρ Λιτάρδο, σύμμαχος του Λ. Μορένο, εμποδίζει το σώμα να συνεδριάσει. Ωστόσο, η σοβαρότητα των γεγονότων δικαιολογούσε την κήρυξη του Κοινοβουλίου σε διαρκή συνεδρίαση, κατά τρόπο ώστε να λαμβάνει αποφάσεις που θα μπορούσαν να αποτρέψουν τη χρήση βίας σε τόσο μεγάλη κλίμακα, όπως θα ήταν η αποπομπή των υπουργών Εσωτερικών και Άμυνας, οι οποίοι είναι άμεσα υπεύθυνοι για την καταστολή. Αντίθετα, ο υπουργός Άμυνας Οσβάλδο Χαρίν ήταν ελεύθερος να δηλώσει: «Οι εγκληματικές ή τρομοκρατικές ενέργειες θα παταχθούν. (...) Κανείς να μην ξεχνά ότι οι ένοπλες δυνάμεις μπορούν να αξιοποιήσουν την πολεμική πείρα τους». Σε μια κίνηση χωρίς προηγούμενο, το ΔΝΤ ανακοίνωσε ότι υποστηρίζει την ανάκληση της αύξησης στις τιμές των καυσίμων: πρόκειται για ξεκάθαρη απόδειξη του γεγονότος ότι προτιμά να υπερασπιστεί την κυβέρνηση παρά τη συμφωνία που υπέγραψε μαζί της. Προτεραιότητά του; Να κρατηθεί ο Λ. Μορένο στην εξουσία πάση θυσία. Γιατί, από τον Μάιο του 2017, ο Ισημερινός έχει μετατραπεί σε προγεφύρωμα των ΗΠΑ στην περιοχή και η Ουάσιγκτον δεν επιθυμεί να στερηθεί τον νέο της σύμμαχο. Πράγματι, το Κίτο συντάχθηκε πρόσφατα με τον Όμιλο της Λίμα στην υποστήριξη της απόπειρας ανατροπής του Μαδούρο στη Βενεζουέλα. Η κυβέρνηση παρέδωσε τον Τζούλιαν Ασάνζ στη βρετανική αστυνομία, αποχώρησε από την Ένωση Κρατών της Νότιας Αμερικής (UNASUR), ενέκρινε την εγκατάσταση νέας αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στα νησιά Γκαλάπαγος και πρόδωσε την «επανάσταση των πολιτών» για να καταδιώξει, στη συνέχεια, και τους υποστηρικτές της. Στο μεταξύ, ο Ισημερινός παραπαίει. Η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση επιδεινώνεται, ενώ, απ’ ό,τι φαίνεται, η χώρα δεν διαθέτει κυβέρνηση με λαϊκή νομιμοποίηση.
25
12

Φ. Σιέρρα – Χ. Μορένο: Με τα κλικ σε Twitter και Facebook δεν οικοδομείς τον συλλογικό διανοούμενο

Φ. Σιέρα: Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχαμε μια στρατηγική του κράτους εναντίον του Podemos. Παρακολουθούσαν τις προσωπικές συνομιλίες των ηγετικών στελεχών του, η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν στενά τα ηγετικά στελέχη του, ακόμη και οι πραξικοπηματίες της Βολιβίας τα βάζουν σήμερα με το Podemos. Αυτό δημιούργησε μια αμυντική τακτική από την ηγεσία του Podemos. Την ίδια στιγμή η υπερ-ηγετική φυσιογνωμία του γενικού γραμματέα του κόμματος δημιούργησε μια επιπρόσθετη αξία τη στιγμή που πρέπει να λαμβάνονται αποφάσεις. Θα έλεγα ότι το Podemos θυσίασε τη δημοκρατική και πιο αντιπροσωπευτική δομή, την ανάπτυξη του στο πεδίο της πολιτικής μάχης σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο υπέρ των διαβουλεύσεων και τη λήψη αποφάσεων on line, όπου υπήρχε η αντιπαράθεση των προτάσεων που κατατίθενται. Σε αυτό το επίπεδο το πολιτικό κεφάλαιο των ηγετικών στελεχών του Podemos για να δημιουργήσουν συναίνεση ήταν πάρα πολύ μεγάλο. Το ίδιο το Podemos βρέθηκε μπροστά σε ένα πρόβλημα που προσπαθούν να το λύσουν τώρα, αναπτύσσοντας πραγματικές οργανώσεις βάσεις, οργανώσεις μελών. Οι οργανώσεις αυτές θα έπρεπε να είναι οι συνελεύσεις του Podemos σε τοπικό επίπεδο αντιγράφοντας σε μεγάλο βαθμό το πλαίσιο των ανοικτών συνελεύσεων του Κινήματος των Αγανακτισμένων. Αυτές τις συνελεύσεις – οργανώσεις μελών ο ίδιο ο Ίνιχο Ερεχόν τις αδρανοποίησε γιατί αποτελούσαν ένα εμπόδιο για τη δημιουργία της εκλογικής μηχανής μπροστά στις εκλογές του 2016 και μέχρι σήμερα δεν έχουν επαναδραστηριοποιηθεί. Ανάμεσα στη μία και την άλλη κατάσταση περάσαμε από τους 71 στους 35 βουλευτές και χάσαμε 3 εκατομμύρια ψήφους.
25
12

Χριστούγεννα στη Μόρια

Αυτή η φρίκη δεν έχει τέλος. Ο απόλυτος εφιάλτης, η απόλυτη τερατωδία του πολιτισμένου λεγόμενου κόσμου είναι εδώ. Κι άσε τους κοπρόψυχους και τους ορνεοκέφαλους (κατά Οδ. Ελύτη) να ωρύονται για τους κυνηγημένους και να τους παίρνουν με τις πέτρες μην τυχόν και μολυνθεί το γάργαρο ελληνικό αίμα.
25
12

Η «ανταρσία της ανακωχής» τα Χριστούγεννα του 1914

«Τα όπλα σίγησαν και οι στρατιώτες άρχισαν να βγαίνουν από τα χαρακώματα τους. Αφήσαμε και εμείς τα όπλα και συναντήσαμε τον εχθρό. Απ’ όσο θυμάμαι, οι Γερμανοί βγήκαν πρώτοι και άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μας. Τους αντιγράψαμε αυθόρμητα. Χαιρετηθήκαμε και αρκετοί από εμάς άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Μην φαντάζεστε τίποτα οργανωμένο. Μια αυτοσχέδια μπάλα βρέθηκε από το πουθενά και περίπου 50 άτομα αλλάζαμε πάσες».
25
12

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Ταμειακό μαξιλάρι και δημοσιονομικοί στόχοι

Το σκεπτικό πίσω από το ύψος των δημοσιονομικών στόχων ήταν η συμμετοχή μας στην αποπληρωμή χρέους. Αν αυτή μπορεί να εξασφαλιστεί από το ταμειακό μαξιλάρι, τότε ανοίγει ο δρόμος για τη μείωση των πλεονασμάτων, γεγονός που δημιουργεί δημοσιονομικό χώρο. Έμμεσα, δηλαδή μέσω της μείωσης των στόχων, το ταμειακό μαξιλάρι δημιουργεί χώρο για άσκηση πολιτικής. Και αυτό το είχε δρομολογήσει ο ΣΥΡΙΖΑ: Με τη δημιουργία ταμειακού αποθέματος με τους τρόπους που προαναφέρθηκαν, είχε ανοίξει τον δρόμο για τη μείωση των στόχων τα επόμενα χρόνια, ανεξαρτήτως από το ποιο κόμμα θα είναι στην κυβέρνηση, χαράσσοντας μια εθνική οικονομική στρατηγική. Η Ν.Δ. τι έκανε; Δεν χρησιμοποίησε το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για μείωση των πλεονασμάτων - αντί αυτού, προσπαθεί να κατευθύνει τον δημόσιο διάλογο στην ικανότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να κατανοήσουν τη διαφορά μεταξύ ταμειακού και δημοσιονομικού αποτελέσματος(!).
24
12

Paul Mason: Γιατί χάσαμε στη Βρετανία

Οι Εργατικοί έχασαν τις εκλογές, όχι πρωτίστως σαν τον άνθρωπο με το σκουφάκι. Αυτοί είναι μειοψηφία, ακόμα και στις περιοχές που η Δεξιά κυριάρχησε. Οι Εργατικοί έχασαν, γιατί απέτυχαν να κατανοήσουν τον κόσμο που δημιούργησε αυτόν τον άνθρωπο και τις ιδέες του.
24
12

Χρήστος Καραγιαννίδης: Φαντάσου!

Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, και κυρίως προς το χειρότερο, οι δικές μας λαθεμένες πράξεις ή, ακόμα χειρότερα, η δική μας απραξία ίσως να δίνει περιθώριο σε συντηρητικές και ακροδεξιές δυνάμεις να αναπτυχθούν, οδηγώντας μας πίσω στο παρελθόν.
24
12

Το κράτος που μας έλειπε

Το επικίνδυνο στην περίπτωση που συζητάμε, δεν είναι μόνο ότι ασκείται συστηματικά αυθαίρετη βία από τα όργανα καταστολής· είναι κυρίως ότι αυτή δικαιολογείται ως φυσιολογική, θεσμική, νόμιμη και αναμενόμενη πρώτα πρώτα από την κυβέρνηση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο φιλελεύθερος κ. Μητσοτάκης, μιλώντας στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό, είπε πως η ΝΔ είχε ξεκάθαρη θέση προεκλογικά, είχε προειδοποιήσει ότι έτσι θα κυβερνήσει, θα φτιάξει κράτος, και, από τη στιγμή που την ψήφισε το 40% του εκλογικού σώματος, δικαιούται να εφαρμόσει την πολιτική της. Δεν είναι απλώς νόμιμες οι ενέργειές της, δεν είναι απλώς δικαιολογημένες, είναι κατ΄ εξουσιοδότηση των υπό προστασία πολιτών. Δεν υπάρχει άλλη άποψη, δεν υπάρχει «μειοψηφία» (τουλάχιστον του 50%, σημειωτέον), δεν υπάρχει αξιωματική και άλλη αντιπολίτευση. Όλοι αυτοί –δηλαδή οι πιο πολλοί– οφείλουν να σιωπήσουν. Και να αφήσουν την Αστυνομία «να κάνει τη δουλειά της». Έχει δει ποτέ κανείς στη μεταπολιτευτική ιστορία πληρέστερη αποτύπωση και αντίληψη περί αστυνομικού κράτους; Μπροστά σε μια τέτοια επιχειρηματολογία, η φράση του μακαρίτη πρωθυπουργού της δεξιάς προς τους αστυνομικούς «το κράτος είστε εσείς» μοιάζει με πταίσμα.
24
12

Πάνος Λάμπρου: Ανήκω σε ένα κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Ανήκω σε ένα κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το κόμμα αυτό που κατάφερε ένα θαύμα, που έφερε τα κάτω πάνω, που μπόλιασε την κοινωνία με νέες ιδέες, νέες πρακτικές, ακόμα και τις στιγμές που έκανε λάθη, τη στιγμή που ηττήθηκε από υπέρτατες δυνάμεις. Είμαι υπερήφανος για το κόμμα μου. Και για τη συμμετοχή του στο κίνημα των πλατειών και για το 2008 στην εξέγερση της νεολαίας μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και για το φόρουμ. Είμαι υπερήφανος για τις μάχες που δώσαμε την περίοδο της διακυβέρνησης, για τις τομές στο χώρο της υγείας, στις φυλακές με το νόμο Παρασκευόπουλου, στα εργασιακά ζητήματα, παρά την τρομοκρατική πίεση, στην παιδεία, την κοινωνική πολιτική, το ΚΕΑ, την επιδότηση ενοικίου, την αναδοχή και την παιδοθεσία, τη δουλειά μας στον ΟΑΕΔ, τις συλλογικές συμβάσεις, την αύξηση του κατώτατου μισθού, την κατάργηση του υποκατώτατου, το σύμφωνο συμβίωσης και για ομόφυλα ζευγάρια, τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, την ιθαγένεια, τον αντιρατσιστικό νόμο, την αλληλεγγύη για όλους, σε μετανάστες και έλληνες, την μεγάλη τομή της συμφωνίας των Πρεσπών... και τόσα άλλα.