Αναδημοσιεύσεις

04
01

Οι πρόσφυγες σαν «αλλότριοι εισβολείς»

Ο ρόλος μας δεν είναι απλώς να καταγγείλουμε τις εξαιρέσεις, αλλά να εμβαθύνουμε στην πολιτική δράση για την μεταμόρφωση του ανθρώπου. Για τη σταθεροποίηση του μετεωρισμού των υποκειμένων, απαιτείται δράση σε έναν «ενδιάμεσο χώρο» ως προνομιακό τόπο για την πολιτική: τον διεθνικό χώρο. Εκεί συνυπάρχει η αντίθετη του σκοτεινού αυταρχισμού τάση της χειραφέτησης. Εκεί έχουμε τα πρώτα ισχυρά δείγματα ότι ανασυγκροτούνται οι δυνάμεις της δημοκρατίας και της «ελευθερίας μαζί με τους άλλους που γίνονται άνθρωποι», της σιγουριάς έναντι της «τάξης και του νόμου», της υπεράσπισης των κοινών έναντι της ιδιοποίησής τους για την αναστροφή της κλιματικής αλλαγής, της κριτικής στην πατριαρχία μαζί με τις γυναίκες και τους νέους. Ίσως μπορέσουμε να προσδιορίσουμε ένα μέλλον του ανθρώπου ως ένα αποτέλεσμα της φαντασίας και της κοσμο-πολιτικής, σε αντικατάσταση της ουτοπίας του κλασικού κοσμοπολιτισμού.
04
01

Φυλή και ρατσισμός

Ενώ η φυλή δεν αντιπροσωπεύει με ακρίβεια πρότυπα ανθρώπινης βιολογικής ποικιλότητας, πληθώρα επιστημονικών ερευνών δείχνουν ότι ο ρατσισμός, οι προκαταλήψεις ενάντια σε κάποιους λόγω της φυλετικής τους διαφορετικότητας, και η πίστη ότι κληρονομείται η ανωτερότητα και η κατωτερότητα διαφορετικών φυλετικών ομάδων, επηρεάζει τη βιολογία, την υγεία και την ευμάρειά μας. Αυτό σημαίνει ότι η φυλή ενώ δεν στοιχειοθετείται με ακρίβεια η βιολογική της έννοια, μπορεί να έχει σημαντικές βιολογικές συνέπειες, λόγω των ρατσιστικών επιπτώσεων. Η πίστη ότι οι φυλές είναι μια φυσική πλευρά της βιολογίας του ανθρώπου και οι θεσμικές και διαρθρωτικές ανισότητες (ρατσισμός) που αναδύθηκαν ταυτόχρονα με τέτοιου τύπου πεποιθήσεις σε Ευρωπαϊκό αποικιοκρατικό πλαίσιο, είναι ανάμεσα στα πιο καταστρεπτικά στοιχεία των ανθρωπίνων κοινωνιών.
04
01

Το κίνημα της «σαρδέλας» δεν μοιάζει με κανένα άλλο

Πε­νή­ντα χρό­νια α­πό τον Γαλ­λι­κό Μάη, μια ε­ξέ­λι­ξη γε­γο­νό­των δρο­μο­λο­γεί θε­τι­κές προο­πτι­κές, με πρω­τα­γω­νί­στρια τη νε­ο­λαία. Με νέες και ευ­ρη­μα­τι­κές πρω­το­βου­λίες, το κί­νη­μα νε­ο­λαίας της Μπο­λό­νια, που κα­νείς δεν το πε­ρί­με­νε, κα­νείς δεν το εί­χε προ­βλέ­ψει, δεί­χνει ό­τι ο ρό­λος της πλα­τείας εί­ναι η διεκ­δί­κη­ση για έ­να κα­λύ­τε­ρο μέλ­λον, ό­πως βρο­ντο­φω­νά­ζει και το μα­θη­τι­κό κί­νη­μα με ε­πι­κε­φα­λής τη Σουη­δέ­ζα Γκρέ­τα Τούν­μπερ­γκ. Εί­ναι φω­νές αμ­φι­σβή­τη­σης του ευ­ρω­παϊκού οι­κο­δο­μή­μα­τος. Η νέα γε­νιά φαί­νε­ται α­πό αυ­τές και α­πό άλ­λες πρω­το­βου­λίες σε πολ­λές χώ­ρες πως ε­νη­λι­κιώ­νε­ται πο­λι­τι­κά. Αμφι­σβη­τεί, ου­σια­στι­κά, τον τρό­πο με τον ο­ποίο α­σκεί­ται η πο­λι­τι­κή, τις προ­τά­σεις για την ε­πί­λυ­ση των σύγ­χρο­νων προ­βλη­μά­των. Η νε­ο­λαία εί­ναι δυ­να­τή, ζω­ντα­νή, με φρέ­σκες και συ­γκρο­τη­μέ­νες α­πό­ψεις. Θέ­λει και μπο­ρεί να συμ­βά­λει κα­θο­ρι­στι­κά στο πα­ρόν και το μέλ­λον της σύγ­χρο­νης κοι­νω­νίας. Ιδιαί­τε­ρα η Ε.Ε. πρέ­πει να κα­τα­νοή­σει ό­τι δεν υ­πάρ­χει χρό­νος για χά­σι­μο. Η ε­μπλο­κή της νε­ο­λαίας εί­ναι μο­νό­δρο­μος, πα­ρά­γο­ντας κα­θο­ρι­στι­κός για το μέλ­λον της Ευ­ρώ­πης, η ο­ποία δυ­στυ­χώς δεν εί­χε και δεν έ­χει κα­μία πο­λι­τι­κή για τους νέ­ους. Εκτός α­πό το «Erasmus», που εί­ναι έ­να ερ­γα­λείο με πο­λύ­πλευ­ρα θε­τι­κά α­πο­τε­λέ­σμα­τα στην ε­πι­κοι­νω­νία, στις κοι­νές ε­μπει­ρίες και προο­πτι­κές –και για τον λό­γο αυ­τόν θα πρέ­πει το συ­ντο­μό­τε­ρο να διευ­ρυν­θεί σε πε­ρισ­σό­τε­ρες δρα­στη­ριό­τη­τες–, κα­τά τα άλ­λα υ­πάρ­χει έ­να τε­ρά­στιο κε­νό, α­δια­φο­ρία και α­πα­ξίω­ση για τα ό­νει­ρα των νέων. Η ελ­πί­δα της Ευ­ρώ­πης εί­ναι οι νέ­οι της. Ιδιαί­τε­ρα η Αρι­στε­ρά έ­χει την υ­πο­χρέω­ση, τα πε­ρι­θώ­ρια αλ­λά και το ι­δε­ο­λο­γι­κό υ­πό­βα­θρο να α­σχο­λη­θεί και να α­να­λύ­σει σε βά­θος την «ει­σβο­λή» της νε­ο­λαίας στις πο­λι­τι­κές ε­ξε­λί­ξεις. Στις τά­ξεις της α­νή­κουν οι α­γω­νι­στές που τρα­γού­δη­σαν δυ­να­τά μέ­χρι να μα­τώ­σουν το «Bella Ciao».
03
01

Θεανώ Φωτίου: Κόβεται το επίδομα παιδιού και το επίδομα στέγασης αν μείνει το παιδί από απουσίες

Αγνοεί ο πρωθυπουργός, που δεν χάνει ευκαιρία να εμφανίζεται ως πρότυπο οικογενειάρχη, την αδιαπραγμάτευτη αρχή ότι το παιδί είναι πάνω από όλα παιδί και δικαιούται προστασίας, χωρίς παράλογους όρους και προϋποθέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέσπισε το 2018 με ενιαίο και δίκαιο τρόπο το επίδομα παιδιού, διπλασιάζοντας σχεδόν τον προϋπολογισμό που παρέλαβε από 650 εκ σε 1,1 δις. Ευρώ, και αύξησε τα παιδιά δικαιούχους σε 1.545.000. Τότε η ΝΔ μας κατηγορούσε ότι μειώνουμε τα επιδόματα των τριτέκνων και πολυτέκνων. Οι τρίτεκνοι και πολύτεκνοι που πίστεψαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα τα αυξήσει, απλά εξαπατήθηκαν. Στο ίδιο νομοσχέδιο γίνεται και η μετονομασία του ΚΕΑ σε Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Χωρίς να αλλάζει καμία από τις υφιστάμενες διατάξεις που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε θεσμοθετήσει. Δεν πρόκειται μόνο για την μικρόψυχη συστηματική προσπάθεια που κάνουν να εξαλείψουν από τη μνήμη της κοινωνίας ότι το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης είναι έργο ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται κυρίως για την απέχθεια τους προς την αλληλεγγύη, ως λέξη και ως έννοια, γιατί παραπέμπει σε σχέσεις ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού, καθόλου ταιριαστές με το ιεραρχικό μοντέλο κατά το οποίο ο φιλάνθρωπος ηγεμόνας φροντίζει για τους υπηκόους κατά την απόλυτη κρίση του.
03
01

Το ημερολόγιο του Ευκλείδη Τσακαλώτου #4

Με την εθνική συνείδηση ως οδηγό, θα μάθουνε τα παιδιά μας για το μεγάλο πολιτισμό του Ισλάμ; Θα μάθουνε ότι πολλά από τα αρχαία κείμενά μας, από τον Αριστοτέλη μέχρι τις αρχαίες τραγωδίες, διασώθηκαν χάρη στις μεταφράσεις των επιστημόνων και λογίων του Ισλάμ; Ότι το πρώτο πανεπιστήμιο, με τη σύγχρονη έννοια, δεν ήταν ούτε της Μπολόνια ούτε της Οξφόρδης, αλλά του Αλ Αζαρ; Θα μάθουνε για την αρχιτεκτονική ή την ποίηση αυτού του πολιτισμού; Η άγνοια προσφέρει το πιο γόνιμο έδαφος για το μίσος που δημιουργεί ο ρατσισμός και η ξενοφοβία. (...) Νομίζω ότι είναι πιο πιθανό η Ορθόδοξη εκκλησία, ή έστω η Καθολική που είναι πιο large σε αυτά τα θέματα, να ανακηρύξει τον Βασιλιά Ηρώδη άγιο και προστάτη των πρωτότοκων, παρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης να καταγραφεί στην ιστορία ως ο πολιτικός αυτός, που αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει την εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση. (...) Από όλους τους ψηφοφόρους των Εργατικών, η πλειοψηφία ήταν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, υπέρ του Remain. Αλλά στις περιφέρειες που ήταν έδρες του Εργατικού Κόμματος, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων των εργατικών ήταν υπέρ του Brexit – και οι πιο πολλές από τις περίπου 50 έδρες που έχασε στις χθεσινές εκλογές, ήταν τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό συνέβη κυρίως σε μικρότερες πόλεις (στις μεγάλες πόλεις πήγαν καλά οι Εργατικοί) όπου η κρίση, η μετέπειτα λιτότητα των συντηρητικών κυβερνήσεων, και η αποβιομηχανοποίηση έχουν ρημάξει τον κοινωνικό ιστό. Τώρα βέβαια αυτές οι περιοχές θα δουν ακόμα χειρότερες μέρες, γιατί οι οικονομικές πολιτικές των συντηρητικών δύσκολα θα τερματίσουν τη λιτότητα, ειδικά αν σκεφθεί κανείς το κόστος του Brexit, και είναι απίθανο να αντιστρέψουν την αποβιομηχανοποίηση. (...) Αντικειμενικά ο ατομικισμός, και η υλική βάση που τον στηρίζει, είναι πρόβλημα για την Αριστερά. Μπορεί αυτό το αφήγημα να έχει βρει μεγάλες δυσκολίες παντού στον κόσμο μετά την κρίση, με συνέπεια σοβαρές πολιτικές ανακατατάξεις, αλλά η αποδόμησή του χρειάζεται όχι μόνο προγραμματική εμβάθυνση, αλλά και ένα πολιτικό λόγο που δίνει ελπίδα για μια άλλη πιο συλλογική προοπτική. Με λίγα λόγια, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι σπουδαία υπόθεση και μια καλή ευκαιρία για να γίνει πειστικός ο δικός μας πολιτικός λόγος. (...) Από τότε που ήρθα στην Ελλάδα, τη δεκαετία του ενενήντα, μάλλον υπάρχει τάση επιδείνωσης στις δημόσιες εκφάνσεις σεξισμού. Τα ΜΜΕ έχουν μεγάλη ευθύνη για αυτή την τάση. Ρόλοι «γλάστρες» σε διάφορες εκπομπές, «αστειάκια» ακόμα και για φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης, και άλλα πολλά. Δεν είναι μόνο θέμα τηλεόρασης, αλλά και του έντυπου τύπου. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και δημοσιογράφοι, όπως ο Θέμος Αναστασιάδης, που απενοχοποίησαν το σεξισμό σε ευρύτερους επαγγελματικούς και τεχνοκρατικούς κύκλους. Συγχρόνως παρατηρώ, και ελπίζω να μην αδικώ, σε νεότερες αριστερές συντρόφισσες το εξής φαινόμενο: ενώ είναι εντελώς φεμινίστριες στην προσωπική τους ζωή και στις παρέες τους –ακόμα και στις πολιτικές παρέες τους- αποφεύγουν τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, να σηκώσουν το γυναικείο ζήτημα στις δημόσιες τους παρεμβάσεις. Και πιστεύω ότι όλη η Αριστερά είναι φτωχότερη από αυτή τη δυστοκία, γιατί η κρίση, και η στασιμότητα που ακολούθησε, έχει ριζοσπαστικοποιήσει τις γυναίκες παγκοσμίως. Δουλειές με χαμηλούς μισθούς και χωρίς προοπτική, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, υποβαθμισμένες περιοχές και γειτονιές, και πολλά άλλα φαινόμενα έχουν επιβαρύνει δυσανάλογα την καθημερινότητα της πλειοψηφίας των γυναικών σχεδόν παντού. Και ο λόγος της Αριστεράς σπανίως αναφέρεται ρητά στα παραπάνω τα τελευταία χρόνια,  πόσο μάλλον τα εντάσσει σε ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο. Η καλύτερη ευχή, λοιπόν, για το 2020 είναι να συνεχίσει η αναζωπύρωση του φεμινιστικού κινήματος και στην Ελλάδα, και αυτό να επηρεάζει τις πρακτικές, τις παρεμβάσεις και τον προγραμματικό λόγο όλης της Αριστεράς.
02
01

Γιώργος Ψυχογιός: Μόρια, ΒΙΑΛ, Μουριές: Όψεις της κόλασης που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ για το 2020

Δεν θα επιτρέψουμε να κρυφτεί κανένα πρόβλημα «κάτω από το χαλί» και να γίνει ο «βίος αβίωτος» σε κατατρεγμένους ανθρώπους. Δεν θα αποδεχτούμε ποτέ ανθρώπους, και λιγότερο ανθρώπους στο έδαφος της χώρας. Δεν θα ανεχτούμε καμία «γραφειοκρατική δικαιολογία» να στερεί την ζωή και την αξιοπρέπεια. Θα είμαστε μαζί με τον ελληνικό λαό που έδωσε μαθήματα αλληλεγγύης απέναντι στην ακροδεξιά πολιτική της ΝΔ που επενδύει στο φόβο και την αποτροπή. Δραστική αποσυμφόρηση των νησιών με μεταφορά σε αξιοπρεπείς δομές στην ενδοχώρα και προσωρινές υποδομές στέγασης μέχρι να υλοποιηθεί, χορήγηση ΑΜΚΑ σε όλους τους αιτούντες άσυλο, εκπαίδευση για τα παιδιά και ένταξη των προσφύγων στην κοινωνία, οικογενειακές επανενώσεις και μετεγκατάσταση στην Ευρώπη άμεσα.
02
01

Χρήστος Καραγιαννίδης: Το φιάσκο στη Μαλακάσα αποτέλεσμα του επιτελικού κράτους που σχεδίασε το βαρύτερο βιογραφικό στη χώρα

Το φιάσκο στην Μαλακάσα είναι αποτέλεσμα επιτυχούς συνεργασίας τριών παραγόντων. Του επιτελικού κράτους που σχεδίασε το βαρύτερο βιογραφικό στη χώρα, του περιφερειάρχη που καθόταν με το κινητό αγκαλιά περιμένοντας το θαύμα και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που διαχειρίζεται τους εθνικούς δρόμους γιατί το δημόσιο είναι γεμάτο τεμπελχανάδες. Το επιτελικό κράτος έχει τριπλασιάσει τα έξοδα του για να συντηρηθεί το σόι του Μητσοτάκη και οι φίλοι του, η περιφέρεια με τον Πατούλη θα ζήσει μεγάλες πιένες στην καταστροφή των υποδομών και η ιδιωτική πρωτοβουλία θα φέρει την πολυπόθητη ανάπτυξη που τόσο μας έλειψε τα χρόνια των σταλινομαδούρων. Να μη ξεχάσω τέλος την τηλεοπτική χουντάρα που ζει και βασιλεύει στη χώρα μας και παρουσίασε τη χτεσινή χιονόπτωση ως την μεγαλύτερη χιονοθύελλα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
02
01

Κύρκος Δοξιάδης: Γιατρέ μου, γιατί θα ξαναχάσω στις εκλογές;

Ο «κυνικός ρεαλισμός» επιβάλλει μια «διεύρυνση» με συνοπτικές διαδικασίες σε επίπεδο κορυφής, από προσωπικότητες που με το κύρος τους θα εξασφαλίσουν την εισροή των μαζών που αναμένεται πως θα ακολουθήσουν, είτε εντασσόμενες στο ίδιο το κόμμα είτε ως μελλοντικοί ψηφοφόροι. Το ότι τούτη η εκτίμηση στηρίζεται σε μια ελιτίστικη σύλληψη της πολιτικής που ουδεμία σχέση έχει με αριστερή ανάλυση και στρατηγική είναι το λιγότερο σημαντικό. Πιο πρακτικά και συγκεκριμένα, η άποψη που βλέπει τις «προσωπικότητες» να ακολουθούνται από μάζες οπαδών που θα προσχωρούν στον «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία» θυμίζει την κλασική σκηνή με τον Ντόναλντ Ντακ που βαδίζει στο κενό και το συνειδητοποιεί με καθυστέρηση. Οι «οπαδοί» των πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη φύγει – είτε έχουν ήδη έρθει στον ΣΥΡΙΖΑ είτε ψήφισαν άλλα κόμματα ή απείχαν. Κι αν έχει κάποια επίπτωση στους δεύτερους η στελέχωση του «ανασυγκροτημένου» ΣΥΡΙΖΑ με πρώην πασόκους, αυτή σίγουρα θα είναι αρνητική. Γιατί να εισρεύσουν στον ΣΥΡΙΖΑ που θα τους θυμίζει το κόμμα που εγκατέλειψαν; Στην ανάμνηση ποιανού παλιού αγαπημένου ΠΑΣΟΚ; Του ανδρεο-παπανδρεϊκού της διαφθοράς και του σκανδάλου Κοσκωτά; Του σημιτικού της νεοφιλελευθεροποίησης και της πάση θυσία ένταξης στην ευρωζώνη; Του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου που μας έφερε το ΔΝΤ και τα μνημόνια; Ή μήπως του βενιζελικού που δεν ήταν παρά το δεκανίκι της κυβέρνησης Σαμαρά; Για πόσους πια μετράει εκείνη η υπερβολικά εξιδανικευμένη στα μυαλά μερικών τετραετία 1981-1985; Είναι πολύ περισσότεροι απ’ όσους γεμίζουν το σαλόνι ενός κεντρικού ξενοδοχείου; Το θλιβερό λοιπόν δεν είναι μόνον η απο-ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρείται με αδιαφανείς διαδικασίες. Είναι και το ότι οδηγεί σε αποτέλεσμα μάλλον αντίθετο προς το επιδιωκόμενο.
31
12

Ο Γ. Βρούτσης μετατρέπει το ΣΕΠΕ σε Άγιο Βασίλη για τους εργοδότες

Τα πρόστιμα μειώνονται υπέρ των επιχειρήσεων με μεγάλο αριθμό εργαζόμενων, δηλαδή θα ευνοούνται μεγάλες αλυσίδες, εργολαβικές εταιρείες που «νοικιάζουν» χιλιάδες εργαζόμενους ανά τη χώρα, μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες (οι τελευταίες τα προηγούμενα χρόνια αναδείχθηκαν πρωταθλήτριες στις παραβιάσεις του ωραρίου). Κι αυτό διότι, στο νέο πλαίσιο των κυρώσεων, δεν θα προβλέπεται η κλιμάκωση του προστίμου με βάση το μέγεθος της επιχείρησης -«στρέβλωση» και αδικία, σύμφωνα με τη σημερινή ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Παράλληλα, από τον αλγόριθμο του υπάρχοντος συστήματος, το οποίο στιγματίστηκε από τον αρμόδιο υπουργό επειδή βασίζεται σε «πολύπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς», φαίνεται ότι αφαιρούνται μερικοί ακόμα παράγοντες υπολογισμού του προστίμου: η περίπτωση υποτροπής της επιχείρησης, η παράμετρος της μη συνεργασίας του εργοδότη κατά τον έλεγχο του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), η παράμετρος της συστηματικής καταστρατήγησης εργασιακών δικαιωμάτων σε μεγάλο αριθμό εργαζόμενων από εύρωστες οικονομικά επιχειρήσεις. Παράμετροι που προβλέπονταν στην προηγούμενη υπουργική απόφαση και επέφεραν αυστηρότερες κυρώσεις κατά της εργοδοτικής ασυδοσίας.