Αναδημοσιεύσεις

18
12

Πάνος Λάμπρου: Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι ουσίας και όχι κραυγών, για να πείθει

- Λοιπόν, δεν είμαι "οπαδός" των διαγραφών, εκτός από πολύ σοβαρά ζητήματα. Και κυρίως δεν είμαι "οπαδός" διαγραφών, που δεν έχουν θεσμική και συλλογική νομιμοποίηση. Αυτό από θέση αρχής. - Το ζήτημα που προέκυψε στη Βουλή είναι πράγματι σοβαρό και ανοίγει, αν μη τι άλλο, τη συζήτηση για τον τρόπο που ασκείς αντιπολίτευση από θέση αριστεράς. Θα έλεγα, όμως, ότι ο Π. Κουρουμπλής θα έπρεπε να είχε διαγραφεί, με θεσμικό και συλλογικό τρόπο πάντα, όταν συνειδητά επισκέφθηκε και φωτογραφήθηκε μάλιστα με τον ακροδεξιό και νεοναζιστή Αμβρόσιο. Και σε κάθε περίπτωση (αν υποθέσουμε ότι ήταν δύσκολη εκείνη η περίοδος) δεν θα έπρεπε να μπει στη λίστα των υποψηφίων βουλευτών αμέσως μετά στη δυτική Αθήνα. Γιατί αυτό που έγινε τότε ήταν πράγματι θέμα διαγραφής. - Αλλά ας έρθουμε στο βασικό ερώτημα. Πώς κάνουμε αντιπολίτευση; Με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσουμε τον βασικό ιδεολογικό και πολιτικό μας αντίπαλο; Υπάρχει μια προσέγγιση που λέει πως "δεν χρειάζεται καθωσπρεπισμός όταν απέναντί σου έχεις μια τόσο επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα κυβέρνηση". Συμφωνώ, κανένας καθωσπρεπισμός. Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι σκληρή, καθολική, δομική θα έλεγα... Και να αναδεικνύει τον πραγματικό στόχο της κυβέρνησης της δεξιάς. Αλλά να τον αναδεικνύει.... Και να είναι αντιπολίτευση ουσίας και όχι κραυγών, για να πείθει. - Η κυβέρνηση της ΝΔ, λοιπόν, δεν συγκροτείται από κάποιους, γενικώς και αορίστως, κακούς ανθρώπους. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Συγκροτείται από ανθρώπους, που είναι εμμονικά προσηλωμένοι σε ένα νεοφιλελεύθερο πολιτικό σχέδιο, το οποίο οδηγεί στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τον αφανισμό των πιο αδύναμων. Με λίγα λόγια είναι η πολιτική της, που βαθαίνει και οξύνει τις ανισότητες. Είναι η πολιτική της, που θέλει το ΕΣΥ αποδυναμωμένο. Είναι η πολιτική της, που βαδίζει χέρι χέρι με τον αυταρχισμό, την καταστολή και την ανελευθερία. Η πολιτική της είναι εντέλει εγκληματική. - Μα, θα πουν κάποιοι και κάποιες, ας το φωνάξουμε. Ας φωνάξουμε δυνατά "δολοφόνοι"! Ας το σκεφτούμε. Ας σκεφτούμε αν αυτή τη λέξη, σε κάθε περίπτωση βαριά, θα μπορούσαν να την πουν και άλλοι, που ουδεμία σχέση έχουν με εμάς, με το δικό μας ιδεολογικό, πολιτικό και αξιακό πλαίσιο. Εμείς δεν είμαστε γενικά αντιδεξιοί. Είμαστε εναντίον της δεξιάς, γιατί είμαστε αριστεροί και αριστερές. Γιατί έχουμε μια άλλη προγραμματική πρόταση, ανταγωνιστική με αυτήν του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Και γιατί το όραμά μας είναι καθολικά απελευθερωτικό. - Υπάρχουν σύντροφοι, οι οποίοι υπενθυμίζουν τον κυνισμό, την ανθρωποφαγία και την τυμβωρυχία της Νέας Δημοκρατίας, όταν εμείς ήμασταν κυβέρνηση. Τι έκαναν και τι είπαν στην τραγική περίπτωση με το Μάτι. Μα εμείς δεν είμαστε ίδιοι ούτε πρέπει να γίνουμε ίδιοι. Έχουμε τα δικά μας όπλα, τις δικές μας ιδέες, τις δικές μας λέξεις, το δικό μας τρόπο, το δικό μας δρόμο.... Και ο Τσίπρας δεν είναι Μητσοτάκης. Ούτε πρέπει να γίνει. Ποτέ... - Όταν σκοτώνεται ένας εργάτης πρέπει να έχουμε στο νου μας τον καπιταλισμό. Όταν πεινάει το παιδί, όταν το ψυγείο είναι άδειο, όταν ο μισθός δεν φτάνει, όταν κάποιος μένει άνεργος, απέναντί μας έχουμε πολιτικές, που ναι, είναι βάναυσες, είναι εγκληματικές. Όταν μειώνουν τον προϋπολογισμό για την υγεία, όταν άνθρωποι πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ, όταν οι ιδιωτικές κλινικές συνεχίζουν να είναι εμπορικά μαγαζιά, ο νους μας πρέπει να πηγαίνει στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο, που ναι είναι άδικο, λειτουργεί υπέρ των πλουσίων, των λίγων και γι' αυτό είμαστε αντίθετοι και γι' αυτό δίνουμε μάχη να ηττηθεί, ιδεολογικά, κοινωνικά, πολιτικά.... Υγ1. Απέναντί μας έχουμε τη βαρβαρότητα μιας ακραίας και ριζοσπαστικής δεξιάς. Αυτή είναι η αντίπαλός μας. Η πολιτική της.... Και συλλογικά θα τη νικήσουμε.
Περισσότερα »
16
12

Δημήτρης Παπαδημούλης: Η Κομισιόν έχει αποδεχθεί μια de facto αναστολή της εφαρμογής του Κανονισμού για το κράτος δικαίου

Η Κομισιόν έχει αποδεχθεί στην πράξη την επανερμηνεία του συμφωνημένου Κανονισμού, παραβιάζοντας έτσι όσα έχουν συμφωνηθεί και πρέπει να εφαρμοστούν και οδηγώντας σε μια de facto αναστολή της εφαρμογής του Κανονισμού! Κλείνουμε σε λίγο ένα χρόνο από τότε που επιτεύχθηκε αυτός ο Κανονισμός, συμφωνήθηκε και είναι προϊόν και συμβιβασμού μεταξύ μας, αλλά και μεγάλης πίεσης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προκειμένου να υπάρξει. Έχουμε κάθε δικαίωμα να ρωτάμε την Κομισιόν γιατί αποδέχεται τους εκβιασμούς ορισμένων κρατών μελών, που οδήγησαν το Συμβούλιο σε αυτή την επανερμηνεία. Και πότε επιτέλους θα στείλει τις επιστολές που είναι έτοιμες, πότε θα ετοιμάσει τις κατευθυντήριες γραμμές και πότε θα σταματήσει αυτή την προσβλητική απέναντι στο ΕΚ στάση – να τα δίνει στους δημοσιογράφους, αυτά που έστειλε στα δυο κράτη μέλη και να μην τα κοινοποιεί στο Ευρωκοινοβούλιο; Κύριε Κoopman, είστε πολύ ευγενικός , άξιος χειριστής του λόγου, αλλά κι εσείς κι ο Επίτροπος Χαν πρέπει να καταλάβετε ότι το Ευρωκοινοβούλιο στη συντριπτική του πλιοψηφία νιώθει προσβεβλημένο με αυτή τη στάση. Και ότι οφείλετε απαντήσεις: Πότε, πώς και γιατί δεν το κάνετε μέχρι τώρα.
Περισσότερα »
16
12

Έφη Αχτσιόγλου: Προϋπολογισμός περικοπών στη δημόσια υγεία και όξυνσης των ανισοτήτων

Αν η κυβέρνηση ήταν σοβαρή, δεν θα δήλωνε ο Πρωθυπουργός πως δεν έχει ενδείξεις ότι οι άνθρωποι που διασωληνώνονται εκτός ΜΕΘ κινδυνεύουν περισσότερο από αυτούς που βρίσκονται εντός ΜΕΘ. Αν ήταν ειλικρινής δεν θα ισχυριζόταν προκλητικά ότι το δημόσιο σύστημα υγείας έχει επαρκώς στηριχθεί. Αν ήταν υπεύθυνη και διορατική, δεν θα προέβλεπε μείωση κατά 820 εκατ. της χρηματοδότησης του Κρατικού Προϋπολογισμού προς το υπουργείο Υγείας το 2022, σε σχέση με όσα δόθηκαν φέτος. Την ώρα που η χώρα μας έχει τους χειρότερους δείκτες στην πανδημία, η ΝΔ ψάχνει εναγωνίως παράθυρο ευκαιρίας για να αποσύρει ακόμη και την ανεπαρκή στήριξη προς το δημόσιο σύστημα υγείας. (...) Τα φτωχά και μεσαία νοικοκυριά πλήττονται πολύ πιο έντονα απ’ ό,τι σε άλλες χώρες και το μεγάλο κοινωνικό ζήτημα είναι πώς θα ανταποκριθούν στο νέο επίπεδο των τιμών, ακόμη κι όταν η αυξητική τάση του πληθωρισμού σταματήσει. Εργαζόμενοι, νοικοκυριά, μικρομεσαίες επιχειρήσεις σαρώνονται από το γενικευμένο κύμα ακρίβειας, ο πληθωρισμός έφτασε στο 4,8% τον Νοέμβριο, καταγράφοντας ρεκόρ 10ετίας, με δραματικές αυξήσεις σε φυσικό αέριο, πετρέλαιο θέρμανσης, ηλεκτρικό, καύσιμα, τρόφιμα. Οι τιμές σε βασικά ήδη διαβίωσης έχουν εκτοξευθεί όχι μόνο σε σύγκριση με το 2020 αλλά και με το 2019. Ήδη μέχρι το πρώτο μισό του Νοεμβρίου η ακρίβεια έχει μειώσει την αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού κατά 10%, σύμφωνα με έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ. (...) Ανάγκη αύξησης του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ. Ήταν απαραίτητο ήδη πριν το ξέσπασμα της ακρίβειας, δεδομένου ότι ο μισθός τελευταία φορά αυξήθηκε στις αρχές του 2019 από τον ΣΥΡΙΖΑ στα 650 ευρώ, οπότε και καταργήθηκε ο ρατσιστικός υποκατώτατος για τους νέους. Τώρα, με την έκρηξη των τιμών, καθίσταται το ελάχιστο αναγκαίο για να έχει ο μισθός στοιχειώδη βιοποριστική λειτουργία. Όμως, η κυβέρνηση τον κρατάει καθηλωμένο, ροκανίζοντας ουσιαστικά το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων. Προφανώς, η προεκλογική δέσμευση της ΝΔ, ότι θα αύξανε τον κατώτατο μισθό σε ποσοστό διπλάσιο της ανάπτυξης, πήγε, και αυτή, στον κάλαθο των αχρήστων.
Περισσότερα »
16
12

Νίκος Φίλης: Τι σημαίνει η εξέλιξη της πανδημίας για τα σχολεία;

Μετά την προειδοποίηση του ΠΟΥ για την άνευ προηγουμένου μεταδοτικότητα της «Όμικρον», ΕΠΕΙΓΕΙ η συζήτηση και άμεση λήψη μέτρων πριν η εξάπλωσή της καταστρέψει το Σύστημα Υγείας και εκτός των άλλων, πιο τραγικών, αποκλείσει εκ νέου μαθητές και φοιτητές από το φυσικό τους περιβάλλον. Από σήμερα γνωρίζουμε… πιο καλά τι σημαίνει διασωλήνωση εκτός ΜΕΘ σε περίοδο όξυνσης της πανδημίας ή σε επαρχιακό νοσοκομείο. Η μελέτη των Τσιόδρα - Λύτρα έβαλε και σφραγίδα στο ανόητο πρωθυπουργικό ψεύδος, που τόσο μετωπικά συγκρουόταν με την κοινή λογική: μιλώ για τη γνωστή ατάκα του στη Βουλή «το ίδιο είναι εντός ή εκτός ΜΕΘ»... Τι κάνει όμως η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας για να κρατηθούν ανοιχτά τα σχολεία; Έχουν αντιληφθεί ότι με τη νέα μετάλλαξη κάτι αλλάζει ριζικά; Θα επικαλεστούν μεθαύριο «απρόοπτες περιστάσεις» για να τα κλείσουν ξανά; Τι θα σημαίνει αυτό για τα παιδιά μας, μια τρίτη χρονιά; Ή θα προτιμήσουν να χώσουν ξανά το κεφάλι στο έδαφος, αρνούμενοι τις επιπτώσεις των συγχωνεύσεων, των πολυπληθών τμημάτων, της απουσίας ουσιαστικής ιχνηλάτησης, του κανόνα «50% +1» για να κλείσει μια τάξη; Έχουμε κατά νου ότι μόνο τις τελευταίες έξι βδομάδες (από 1η Νοεμβρίου) τα κρούσματα σε παιδιά ηλικίας ως 17 ετών πλησιάζουν τις 65.000; Βλέπει κανείς στην κυβέρνηση τι σημαίνει αυτός ο αριθμός για την οικογένεια; Ζητάμε πρόσθετα μέτρα από τον ΠΡΩΤΟ μήνα της πανδημίας, το 2020. Ζητάμε να συνεδριάζει τακτικά η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, για ενημέρωση από επιστήμονες και λήψη συλλογικών αποφάσεων. Θα βοηθούσαν οι κοινές αποφάσεις ΚΑΙ στην προώθηση του εμβολιασμού στους μαθητές. Καμία ανταπόκριση από την κυβέρνηση. Ούτε μια φορά σε 20 μήνες! Τώρα, σε μια από τις πιο ανησυχητικές στιγμές στην εξέλιξη της πανδημίας, η κα υπουργός βρήκε χρόνο μόνο να συνοδεύσει τον πρωθυπουργό στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο. Καθένας με τις προτεραιότητες αλλά και τις ευθύνες του.
Περισσότερα »
16
12

Στρατής Μπουρνάζος: Χαιρετίζοντας ή αποχαιρετώντας το ΜΙΕΤ;

Τι είναι εκείνο που κάνει το ΜΙΕΤ ξεχωριστό; Κατά τη γνώμη μου, εκτός από το εύρος και την ποιότητα, η δουλειά υποδομής. Ας δούμε την εκδοτική του δραστηριότητα: έκανε αυτό ακριβώς αυτό που οφείλει ένας θεσμός ο οποίος δεν λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δηλαδή εξέδωσε θεμελιώδεις τίτλους, που ένας ιδιώτης δεν θα μπορούσε. Και τους εξέδωσε με όλους τους κανόνες της επιστημονικής, εκδοτικής και τυπογραφικής δεοντολογίας – ανάμεσα τους και ο σεβασμός προς τους συνεργάτες, που εκδηλωνόταν με πολλούς τρόπους, μεταξύ των οποίων και οι καλές αμοιβές. Παράλληλα, κατάφερε να μην περιοριστεί σε κλασικούς τίτλους, να καθηλωθεί σε μνημειώδεις εκδόσεις, αλλά να συστήσει άγνωστα στο ελληνικό κοινό έργα, ανοίγοντας δρόμους. Και δεν μπορώ να σκεφτώ φοιτητή ή φοιτήτρια των ανθρωπιστικών επιστημών, από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, στα ράφια και στα διαβάσματά του οποίου να μην κατέχουν περίοπτη θέση τα βιβλία του ΜΙΕΤ. Με όλα αυτά, το ΜΙΕΤ διαμόρφωσε το πεδίο και έδωσε τον τόνο. Ας δούμε το Εργαστήριο Επιμέλειας Εκδόσεων. Το να βγαίνουν καμιά δεκαριά καλοί επιμελητές κάθε διετία μπορεί να μοιάζει λίγο, αλλά δεν είναι: είμαστε μικρή χώρα, κι οι άνθρωποι αυτοί, δουλεύοντας στη συνέχεια στον εκδοτικό χώρο λειτουργούν ευεργετικά και πολλαπλασιαστικά: με τα βιβλία που επιμελούνται, αλληλεπιδρώντας με συναδέλφους, διαχέοντας γνώση. Ακόμα, το να βγαίνουν δεκαπέντε σημαντικά βιβλία τον χρόνο (εκτός των ανατυπώσεων) λειτουργώντας σωρευτικά ιδίως, κάνει διαφορά. Το ΜΙΕΤ λειτούργησε ως πρότυπο για πολλούς εκδοτικούς οίκους. Σκέφτομαι τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, που κατάφεραν σήμερα να το συναγωνίζονται, και μάλιστα καλύπτοντας και τις θετικές επιστήμες· αμφιβάλω αν θα είχαν δημιουργηθεί, και κυρίως αν θα είχαν τον ίδιο χαρακτήρα, χωρίς το προηγούμενο του ΜΙΕΤ. Επίσης, οι σημαντικές εκδόσεις των ιδρυμάτων των τραπεζών που ακολούθησαν (Εμπορική, Αγροτική, Πειραιώς), επηρεάστηκαν καθοριστικά από το ΜΙΕΤ· ειδάλλως, είναι πιθανό οι τράπεζες να είχαν περιοριστεί σε λαμπρές εκδηλώσεις για γεγονότα εθνικής σημασίας, πολυτελή λευκώματα, ημερολόγια τέχνης και coffee table books. Το δεύτερο ερώτημα προκύπτει αβίαστα: Γιατί απαξιώνεται κάτι, κατά κοινή ομολογία τόσο επιτυχημένο; Κι όμως, όσο κι αν μας λυπεί, μας εξοργίζει και μας αναστατώνει, η απαξίωση του ΜΙΕΤ δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Εντάσσεται σε ένα γενικότερο διεθνές τοπίο συρρίκνωσης των ανθρωπιστικών επιστημών και επέλασης ενάντια ό,τι δεν λειτουργεί με σκληρούς ιδιωτικοοικονομικούς όρους, με σταθερή αιτιολογία-τροπάριο την «περικοπή δαπανών», τον «εξορθολογισμό», τη «λειτουργικότητα» κλπ. Στα καθ’ ημάς, άλλωστε, έχουμε ένα μελανό προηγούμενο. Επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1990-1993) έκλεισαν τα πολιτιστικά ιδρύματα της Εμπορικής και της Αγροτικής Τράπεζας, όπως το Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας (ΙΑΕΝ). Παρότι μετά το 1993 έγιναν προσπάθειες να επανέλθουν, στην ουσία αυτό (με μερική εξαίρεση το ΙΑΕΝ), δεν επιτεύχθηκε ποτέ. Το πλήγμα υπήρξε καίριο. (...) Πέρα από τις απαραίτητες αναλύσεις και τις δίκαιες καταγγελίες, εκείνο που με καίει είναι πώς μπορεί να διασωθεί το ΜΙΕΤ και να συνεχίσει το έργο του με τρόπο αντάξιο της παράδοσής του, και όχι να καταντήσει κέλυφος. Χρειάζεται ευρεία κινητοποίηση, εντός και εκτός των τειχών – ήδη έχουμε αργήσει πολύ. Είναι υπόθεση όλων όσοι νοιάζονται για τα γράμματα, τον πολιτισμό, την παιδεία. Όσοι λοιπόν νοιαζόμαστε γι’ αυτά, και νομίζω ότι είμαστε πολλοί και πολλές, οφείλουμε να το αποδείξουμε έμπρακτα. Και κάτι παραπάνω: η υπεράσπιση του ΜΙΕΤ –το γράφω όπως το λέγανε παλιά, κι ας ακούγεται βαρύγδουπο– αποτελεί κομμάτι του αγώνα για το μέλλον και την προκοπή του τόπου.
Περισσότερα »