Κώστας Καλλωνιάτης: Τι δεν μας λένε για την οικονομία
Το πόσο ευάλωτη είναι η θέση των νοικοκυριών φαίνεται από τη σχέση του χρέους τους προς το ΑΕΠ, που από 53,5% το γ’ 3μηνο 2019 ανήλθε σε 59% το δ’ 3μηνο 2020, αντιστρέφοντας την προηγούμενη τάση μείωσής του. Επίσης, φαίνεται από το γεγονός ότι το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα ως προς το αντίστοιχο της ευρωζώνης μειώθηκε κατά 14,6 ποσοστιαίες μονάδες στο διάστημα 2008-2020, ώστε να μη δικαιολογεί άλλες πολιτικές λιτότητας. Τέλος, η ευάλωτη θέση των νοικοκυριών καταγράφεται στη διαφορά μισθού και κόστους διαβίωσης (μαζί με το νοίκι) που στην Ελλάδα είναι αρνητική και η 2η χειρότερη μεταξύ των χωρών της νότιας Ευρώπης (βλ. γράφημα).
Ομως και η κατάσταση των επιχειρήσεων δεν είναι καθόλου καλή, μετά την τεράστια κάμψη του τζίρου τους, το 2020 και το α’ 3μηνο 2021, με εξαίρεση τις πολύ μεγάλες (βλ. κέρδη για 60% των εισηγμένων το 2020).
Επισημαίνεται πως τα δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα, τον Ιούλιο 2021, ήταν μειωμένα κατά 8 δισ. περίπου σε ετήσια βάση, όταν στην Ευρώπη τα δάνεια αυξάνονταν. Επίσης, το μέσο τραπεζικό επιτόκιο δανεισμού στην Ελλάδα ήταν, τον περασμένο Ιούνιο, 2,64%, έναντι -0,42% αντίστοιχα στην Ε.Ε.
Ομως και η κατάσταση των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες προσπαθούν όπως όπως να ξεφορτωθούν στα funds τα «κόκκινα» δάνεια σε εξευτελιστικές τιμές (βλ. επικείμενους πλειστηριασμούς), εμφανίζεται σημαντικά εξασθενημένη στους ισολογισμούς τους, όταν στην Ε.Ε. εμφανίζεται ενισχυμένη.
Τέλος, η αύξηση των τιμών των κατοικιών, η οποία παρασύρει ανοδικά και τα ενοίκια (αφορούν το 30% περίπου των νοικοκυριών), έχει ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση του πληθωρισμού και της τσέπης μεγάλου μέρους των μισθωτών.
ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ κατά νου και την υγειονομική, κλιματική και οικονομική κρίση εν εξελίξει, είναι τουλάχιστον αδόκιμο να ισχυριστεί κανείς με «απόλυτη βεβαιότητα» τον ερχομό ενός νέου αναπτυξιακού κύκλου.