Αναδημοσιεύσεις

Την Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου εκδικάζονται στην Ερμούπολη τρεις αγωγές της Νεώριον - ΟΝΕΧ κατά πολιτών, μελών του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος του νησιού. Για όσους δεν ξέρουν την υπόθεση, οι αγωγές, ύψους ενός εκ. € (!) έκαστη, στρέφονται κατά απλών πολιτών επειδή σε συνεντεύξεις τους σε δημόσια ΜΜΕ (ανάμεσά τους, η κρατική ραδιοφωνία!) ζήτησαν έλεγχο τήρησης της περιβαλλοντικής νομοθεσίας από τα ναυπηγεία Σύρου. Είναι σαφές ότι κάτι τέτοιο αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα κάθε πολίτη. Δεν αρκεί βέβαια να μιλάμε αφηρημένα για δικαιώματα. Πρέπει και να μπορεί να τα ασκεί ο ενδιαφερόμενος, χωρίς να φοβάται ότι θα «πέσει στο κεφάλι του» μια αγωγή απίθανου ύψους, από τη δημόσια ή ιδιωτική εταιρία που κάθε φορά επιχειρεί να ελέγξει. Γιατί τότε ασφαλώς η Δημοκρατία μένει στα χαρτιά: οι πολίτες και οι συλλογικότητες εξουθενώνονται από τις διαδικασίες και τα έξοδα, αποθαρρύνονται από την απειλή της οικονομικής καταστροφής και κυριαρχεί η σιωπή, παγερή μάλιστα, όταν απλώνεται και στα ΜΜΕ. Είναι γνωστό ότι τα χρεοκοπημένα και εγκαταλελειμμένα το 2015 ναυπηγεία της Σύρου λειτούργησαν ξανά χάρη στις εργώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Εκατοντάδες εργαζόμενοι που είχαν πεταχτεί στην ανεργία κυνηγώντας δεδουλευμένα, επέστρεψαν στη δουλειά τους, με χαμόγελο και αξιοπρέπεια. Για αυτό υποδέχονταν τότε, το 2018, τον Αλέξη Τσίπρα στα ανοιχτά πλέον ναυπηγεία με τις λέξεις «καλωσορίζουμε τον πρωθυπουργό μας, τον πρωθυπουργό που έχει ταυτιστεί με την αναγέννηση των Ναυπηγείων στη χώρα μας, που παραμέρισε προβλήματα, γραφειοκρατία, ξεπέρασε αναχώματα στημένα, νοοτροπίες και κατεστημένα δεκαετιών». Ας μην ακούν οι ίδιοι σήμερα τις σειρήνες της όξυνσης. Είναι συμφέρον των ναυπηγείων η λειτουργία τους να γίνεται με τις πιο σύγχρονες και φιλικές στο περιβάλλον συνθήκες. Έτσι, όχι μόνο θα παραμείνουν ανταγωνιστικά σε ένα σκληρό διεθνές περιβάλλον αλλά κυρίως η επόμενη απειλή για την ύπαρξή τους, αν ποτέ προκύψει, θα αντιμετωπιστεί πιο δυνατά, από μια ενωμένη τοπική κοινωνία. Συμπαραστέκομαι αμέριστα στους πολίτες, θεωρώντας αδιανόητο να φιμώνονται οι αγώνες για το περιβάλλον, πολύ περισσότερο όταν η φίμωση γίνεται με την απειλή της οικονομικής εξόντωσης. Αυτές είναι μάχες που έχουν δοθεί, κερδηθεί και κατακτηθεί στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Αυτονόητο ότι δεν θα κάνουμε άλμα προς τα πίσω.

Η διαπιστωμένη αναντιστοιχία της πολιτικής με την κοινωνική αριστερά μπορεί να γεφυρωθεί και μάλιστα οι…

Και να σου, λοιπόν, οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι σφογγοκωλάριοί τους σε μια νέα πληθωριστική διαταραχή που δεν ξέρουν ακριβώς από πού τους ήρθε. Για την ακρίβεια, δεν ξέρουν ούτε πού θα τους πάει, ούτε πόσο θα κρατήσει. Επί πέντε τουλάχιστον μήνες ανοίγουν το στόμα και βγάζουν βατράχια: φταίει το ελατήριο και η εκρηκτική αύξηση της ζήτησης μετά την άρση των περιορισμών, άρα είναι πληθωρισμός ζήτησης, γι’ αυτό μην τολμήσει κανείς και ζητήσει μισθολογικές αυξήσεις γιατί καήκαμε. Οχι, όχι, φταίει που οι παραγωγοί δεν ήταν έτοιμοι και συγχρονισμένοι να ικανοποιήσουν τη ζήτηση, φταίει που μπλόκαρε η εφοδιαστική αλυσίδα, λείπουν τα αποθέματα, κάτι παίζει με τα καρτέλ των πρώτων υλών, άρα έχουμε πληθωρισμό της προσφοράς, αλλά και πάλι μέρος της λύσης είναι να μην επιτρέψουμε έναν «φαύλο κύκλο» μισθολογικών αυξήσεων που θα ενισχύσουν τις ανατιμήσεις. Αλλά, ντοντ γουόρι, το φαινόμενο θα είναι παροδικό, τα Χριστούγεννα θα έχουμε καθαρίσει. Ωχ, ήρθαν τα Χριστούγεννα! Μήπως εννοούσατε Χριστούγεννα του 2022, φωστήρες μου; Ναι, ναι, μάλλον οι ανατιμήσεις θα συνεχιστούν όλο το 2022, αλλά η Ομικρον μπορεί να μειώσει τον πληθωρισμό, μπορεί όμως και να τον αυξήσει (Γέλεν), ήτοι, αν δεν έχει συννεφιά, θα έχει λιακάδα, αν δεν βρέξει, μπορεί να χιονίσει. Αρα, ίσως είναι η ώρα για το υπερόπλο, να αυξήσουμε τα επιτόκια, να μαζέψουμε και τα ρετάλια της ποσοτικής χαλάρωσης και, τον νου σας, ρεμάλια, κόφτε τις βλακείες για αυξήσεις στους μισθούς, 1 ευρώ θα παίρνετε από αμοιβή, 2 ευρώ θα σας τρώει ο πληθωρισμός. Θα γίνει της Βαϊμάρης… Λοιπόν, εφόσον όλος αυτός ο εσμός της νομισματικής ορθοδοξίας έχει καταλήξει σε ένα τεράστιο φιάσκο «ορθολογικών» προβλέψεων και εκτιμήσεων, σε μια παταγώδη αποτυχία εργαλείων και αποφάσεων, γιατί να μη δοθεί μια ευκαιρία στην παράδοξη συνταγή του Σουλτάνου, που έχει κεφαλοκλειδώσει κεντρικούς τραπεζίτες και υπουργούς Οικονομικών για να μην επιτρέψει αύξηση των επιτοκίων; Εντάξει, δεν του βγαίνει μέχρι στιγμής, η λίρα είναι στα Τάρταρα, ο πληθωρισμός ανηφορίζει προς την κορυφή του Αραράτ, αλλά μήπως των άλλων τους βγήκε; Το τουρκικό ΑΕΠ τρέχει με 7,5%, η φτηνή λίρα φέρνει τουρισμό, οι ραντιέρηδες μπορεί να χάνουν τις καβάντζες τους, αλλά ο κόσμος τουλάχιστον δανείζεται σχετικά φτηνά, ο Αλλάχ δεν φαίνεται να βοηθάει πολύ τον Ερντογάν, αλλά δίνει ένα εύπεπτο επιχείρημα κατά της τραπεζικής τοκογλυφίας. Κι αν αυτό το ανορθολογικό μίγμα οδηγήσει σε κατάρρευση τον ίδιο, αλλά όχι και την τουρκική οικονομία, οι γείτονες θα έχουν πετύχει 2 σε 1. Στο κάτω κάτω, πώς ακριβώς προστάτεψαν εμάς ο οικονομικός «ορθολογισμός», το σταθερότερο νόμισμα του κόσμου -το ευρώ, ντε!- και ο αρνητικός πληθωρισμός της προηγούμενης δεκαετίας από το τσεκούρωμα 50% σε μισθούς και εισοδήματα; Αλλάχ ακμπάρ!

Αουγκούστο Ντε Άντζελις «Η δολοφονία του τραπεζίτη», μετάφραση: Δήμητρα Δότση, εκδόσεις Οκτάνα, 2021 Πατέρας του ιταλικού (ή και του μεσογειακού, κατά κάποιους) νουάρ θεωρείται ο Αουγκούστο Ντε Άντζελις. Συγγραφέας και δημοσιογράφος, έγραψε κυρίως τις δεκαετίες του 1930 και στα πρώτα χρόνια του 1940, υπό το φασιστικό καθεστώς δηλαδή, το οποίο έβλεπε πάντα με καχυποψία την αστυνομική λογοτεχνία (επειδή βλάπτει τη νεολαία…), μέχρι «τον Ιούνιο του 1943 [που] απαγόρευσε διά ροπάλου τα αστυνομικά μυθιστορήματα και προχώρησε στην κατάσχεση όσων ήδη κυκλοφορούσαν», όπως διαβάζουμε στον πρόλογο του Κάρλο Λουκαρέλι στην ελληνική έκδοση. «Η δολοφονία του τραπεζίτη», το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα του Ντε Άντζελις, κυκλοφόρησε το 1935 και είναι ένα κλασικό whodunit. Πρωταγωνιστής, ο αστυνόμος Ντε Βιντσέντζι, ένας αστυνομικός που διαβάζει κρυφά λογοτεχνία και κρύβει τα βιβλία ενοχικά στα συρτάρια του, όταν μπαίνουν στο γραφείο του οι συνάδελφοί του, και ο οποίος προσπαθεί με τη σκέψη και το μυαλό του να σπάσει τα μυστικά που κρύβει το έγκλημα. Στο μυθιστόρημα αυτό, ο Ντε Βιτσέντζι βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύ παράξενο έγκλημα και σε μια πολύ παράξενη συμπεριφορά του βασικού υπόπτου. Και ενώ αναρωτιέται διαρκώς γιατί αποφάσισε να γίνει αστυνομικός, θα καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει τις κρυφές πλευρές και να αποδείξει ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται από πρώτη ματιά. Αποφεύγοντας άμεσες πολιτικές νύξεις, το μυθιστόρημα αναπτύσσεται δίνοντας έμφαση στους χαρακτήρες, καθώς στην αποκωδικοποίηση κάποιων συμπεριφορών κρύβονται πολλά μυστικά, αλλά και σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που αποτυπώνει πλευρές της ζωής στο Μιλάνο εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Ο Ντε Άντζελις, ως δημοσιογράφος, είχε πάρει συνεντεύξεις από τον Μουσολίνι, οι οποίες με τις ερωτήσεις τους δεν ενθουσίασαν τον δικτάτορα. Το 1943 φυλακίστηκε ως αντιφασίστας και όταν βγήκε από τη φυλακή, τον επόμενο χρόνο, δέχτηκε επίθεση από έναν φασίστα, με αποτέλεσμα να πεθάνει από τα τραύματά του, σε ηλικία 56 ετών.

Η ανάπαυλα από την εκπαιδευτική διαδικασία την περίοδο των Χριστουγέννων επιτρέπει την επιβαλλόμενη προετοιμασία για αναγκαίες παρεμβάσεις με την επανέναρξη της σχολικής χρονιάς. Η συζήτηση για τον σχολικό εκφοβισμό πρέπει να γίνει κεντρικό πολιτικό ζήτημα το αμέσως επόμενο διάστημα σε όλα τα επίπεδα και ως τέτοιο να απασχολήσει για όσο χρειαστεί την Ολομέλεια της Βουλής και τις αρμόδιες Επιτροπές. Οι κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι που έχουν τοποθετηθεί σε νηπιαγωγεία και δημοτικά είναι εμφανέστατο ότι δεν επαρκούν στις τρέχουσες ιδιαίτερες συνθήκες και χρειάζεται να ενισχυθούν αριθμητικά (άμεσα στις περιοχές όπου υπάρχουν πληθώρα καταγγελιών), ώστε να μην έχουν στο πεδίο ευθύνης τους ακόμη και 5 σχολικές μονάδες έκαστος, αλλά σημαντικά λιγότερο αριθμό σχολείων αναφοράς, ώστε να κάνουν πιο αποτελεσματική παρέμβαση. Επίσης, να διευρυνθεί η παρουσία ειδικών σε Γυμνάσια και Λύκεια και ειδικότερα στα ΕΠΑΛ, όπου ειδικά το τελευταίο διάστημα η ανάγκη για δημιουργική παρέμβαση κρίνεται επιτακτική. Ταυτόχρονα, είναι ανάγκη να ενισχυθούν με κάθε πρόσφορο μέσο όλες οι κοινωνικές υπηρεσίες και οι συμβουλευτικοί σταθμοί των Δήμων, καθώς βρίσκονται πιο άμεσα και πιο κοντά σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς ώστε να διενεργούνται ατομικές συνεδρίες συμβουλευτικής και θεραπευτικής αντιμετώπισης σε παιδιά, σε εφήβους και στις οικογένειές τους. Πρέπει να υπάρξει πλήρης ενημέρωση των μαθητών για κεντρικά, εθνικού χαρακτήρα, σημεία αναφοράς για τον σχολικό εκφοβισμό, όπως η Εθνική Γραμμή SOS 1056 αλλά και να αναπτυχθούν από τα συναρμόδια Υπουργεία ανάλογα σημεία άμεσης επικοινωνίας ανά Περιφερειακή Ενότητα, στελεχωμένα με το αναγκαίο προσωπικό. Ο Συνήγορος του Πολίτη, με την ιδιότητά του ως Συνήγορος του Παιδιού, έχει επίσης επισκεφθεί σχολικές μονάδες και παρέμβει σε ανάλογα περιστατικά με θετικά αποτελέσματα. Αυτή η δυνατότητα, αφενός πρέπει να γίνει γνωστή σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και αφετέρου, να ενισχυθεί η εν λόγω Αρχή ώστε να μπορεί αποτελεσματικά να προσφέρει αυτή την κοινωνική υπηρεσία. Άμεσα πρέπει να υλοποιηθούν εκ νέου εκπαιδευτικά θεατρικά δρώμενα από ειδικούς επαγγελματίες στα Δημοτικά της χώρας, με θέμα την ενεργοποίηση του μαθητικού δυναμικού απέναντι στον σχολικό εκφοβισμό. Είχαν ξεκινήσει ενδεικτικά από το 2018 με άκρως θετική ανταπόκριση από το μαθητικό δυναμικό. Από τα παραπάνω προκύπτει η αδήριτη ανάγκη της ενίσχυσης της Δράσης για την «Ανάπτυξη και Λειτουργία Δικτύου Πρόληψης και Αντιμετώπισης των Φαινομένων Σχολικής Βίας και Εκφοβισμού». Βεβαίως, για να προχωρήσει οτιδήποτε είναι καθοριστικής σημασίας η ενεργοποίηση των συλλόγων γονέων, των εκπαιδευτικών, των κοινωνικών φορέων κάθε περιοχής της χώρας μας, ώστε να γίνει υπόθεση της κοινωνίας η προοδευτική αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η δαμόκλειος σπάθη των νέων κυρώσεων επικρέμαται, σύμφωνα με την ρητορική που υιοθετεί ο Λευκός Οίκος σε περίπτωση που υπάρξει ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Με άλλα λόγια, εξαρτάται από ένα σενάριο το οποίο η ίδια η Δύση πρόβαλλε επίμονα όλο το προηγούμενο διάστημα, ενώ η Μόσχα τόνιζε ότι δεν περιλαμβάνεται στις προθέσεις της. Εξίσου σημαντικά, όμως είναι και τα όσα ακολούθησαν της διμερούς επαφής. Ο Τζο Μπάιντεν φρόντισε να έχει τηλεδιάσκεψη με τους κυριότερους συμμάχους των ΗΠΑ στην Ευρώπη, ήτοι τους ηγέτες της Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας, με τους οποίους συμφωνήθηκε, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, να υπάρξει συντονισμένη κίνηση εφεξής και διαβούλευση με τα λοιπά μέλη της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Οι "5” κάλεσαν τη Ρωσία να αποκλιμακώσει τις εντάσεις, διακήρυξαν την υποστήριξή τους στην κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και συμφώνησαν ότι μοναδικός δρόμος επίλυσης της σύγκρουσης στο Ντονμπάς είναι η διπλωματία, ιδίως σε "σύνθεση Νορμανδίας”, με σκοπό την εφαρμογή των Συμφωνιών του Μινσκ. Αξίζει να συγκρατήσει κανείς ότι η αναφορά στις (εν πολλοίς ξεχασμένες τελευταία) συμφωνίες του Μινσκ, που θέτουν υποχρεώσεις τροποποίησης του Συντάγματος στην πλευρά του Κιέβου, αποτελεί τρόπον τινά δικαίωση της Μόσχας, ενώ και ο άμεσα ενδιαφερόμενος Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι δεν πρόκειται να έχει επαφή με τον Μπάιντεν παρά την Πέμπτη.

Όπως μας λέει η «Πόλη Ανάποδα-Δύναμη Ανατροπής», η περιβόητη ανάπλαση είναι μια ακραία επιχείρηση οικοπεδοποίησης και ιδιωτικοποίησης του τελευταίου ελεύθερου δημόσιου χώρου της πόλης μας. «Ζούμε σε μια πόλη που ασφυκτιά. Χωρίς μέσα μαζικής μετακίνησης, φορτωμένη με υψηλές συγκεντρώσεις ρύπων, με ελάχιστους ελεύθερους χώρους, με το λιγότερο πράσινο ανά κάτοικο από όλες σχεδόν τις πόλεις της Ευρώπης. Η μόνη μας ελπίδα για ένα πραγματικό μητροπολιτικό πάρκο, για μια σημαντική αύξηση των πράσινων, ελεύθερων χώρων, ήταν ο χώρος της ΔΕΘ, με τη μετεγκατάσταση της Έκθεσης στα δυτικά. Μια μετεγκατάσταση αναγκαία και για την ίδια την Έκθεση, γι’ αυτό και προβλεπόταν εδώ και χρόνια από τον χωροταξικό σχεδιασμό της πόλης. Δυστυχώς, ο Δήμος, οι πρόσφατες κυβερνήσεις, η διοίκηση της ΔΕΘ, αλλάξανε γνώμη. Θεώρησαν ότι η δημιουργία της νέας ΔΕΘ είναι μια καλή ευκαιρία να τη φορτώσουνε με επιπλέον εμπορικά κέντρα, με ένα τεράστιο ξενοδοχείο, με υπόγεια πάρκινγκ και άλλες χρήσεις. Και όλα αυτά «συμφέρει» περισσότερο να γίνουν στο κέντρο της πόλης, στο ίδιο «οικόπεδο». Οι ανάγκες της πόλης παραμερίστηκαν για να εξυπηρετηθούν ξανά τα ιδιωτικά κέρδη. Κέρδη, τα οποία θα πατήσουν ως συνήθως πάνω σε δημόσιες επενδύσεις. Για να αμβλύνουν τις αντιδράσεις, υποσχέθηκαν αρχικά ότι η «ανάπλαση» της ΔΕΘ θα κρατούσε τη μισή από την αρχική έκταση και θα απέδιδε την υπόλοιπη ως πάρκο. Η πρόταση που προκρίθηκε από το διαγωνισμό δείχνει ότι ούτε αυτό είναι αλήθεια. Από τα 162 στρέμματα της ΔΕΘ, μόνο τα 30,6 προορίζονται για αδόμητους, πράσινους χώρους –μια έκταση μικρότερη και από τα παρακείμενα υφιστάμενα πάρκα. Η έκταση αυτή δεν συνιστά καν μια ενότητα, αλλά αποτελεί τον ελάχιστο δυνατό προαύλιο χώρο γύρω από τα τσιμεντένια τέρατα, τα λεγόμενα «νησιά». Πρόκειται για μια ακραία επιχείρηση οικοπεδοποίησης και ιδιωτικοποίησης του τελευταίου ελεύθερου δημόσιου χώρου της πόλης μας, πρόκειται για μια σχεδιαζόμενη και συνειδητή περιβαλλοντική καταστροφή. Μέσα στην κορύφωση της κλιματικής κρίσης, θα το πούμε ακόμη πιο δυνατά: το κέντρο δεν αντέχει άλλες υποδομές, άλλα εμπορικά κέντρα και τερατώδη ξενοδοχεία, άλλα αυτοκίνητα. Χρειαζόμαστε ελεύθερο χώρο, πράσινο, οξυγόνο για να ανασάνουμε. Η μάχη της ΔΕΘ είναι για εμάς μια μάχη ζωής –σας καλούμε να τη δώσουμε μαζί ως το τέλος».