Η Αριστερά πρέπει να συγκροτήσει το δικό της μεταναστευτικό σχέδιο
Η πολιτική του σεβασμού και της καλλιέργειας των ιδιαίτερων πολιτισμικών χαρακτηριστικών, της θρησκείας και της γλώσσας των ανθρώπων από άλλες χώρες και ηπείρους δεν είναι «κοινοτισμός», αλλά προϋπόθεση για την ανθρώπινη συμβίωση. Για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά είναι ζωτική ανάγκη για να πετύχει το δικό της σχέδιο και όχι των άλλων.
Όλα αυτά, τα ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά, η σχέση με τη θρησκεία, ακόμα και η γλώσσα θα αλλάξουν –με βραδείς ρυθμούς, με εντάσεις, αλλά θα αλλάξουν. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, τούρκους, άραβες, αφρικανούς εργάτες, καταστηματάρχες, τραπεζίτες, ποιητές, ζωγράφους, πολιτικούς τους ξεχωρίζεις μονάχα από την όψη και το όνομα. Βέβαια είναι λίγοι σε σύγκριση με τη μεγάλη μάζα των μεταναστών και των μεταναστριών –αλλά όχι πια αμελητέα ποσότητα. Η γενική τάση προς τα εκεί δείχνει. Και το ζητούμενο είναι πώς αυτή η εξέλιξη μπορεί να υπάρξει με τις λιγότερες συγκρούσεις και το λιγότερο πόνο –κι αυτό είναι άκρως πολιτικό ζήτημα.









