Χειραφέτηση από τις ΗΠA;
Σήμερα η καγκελάριος Μέρκελ, αλλά και η πολιτική ελίτ της Γερμανίας πλειοψηφικά βλέπουν την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ σαν ευκαιρία νομιμοποίησης μιας συνολικής χειραφέτησης από την Ουάσιγκτον.
Έφη Αχτσιόγλου: Δεν υπάρχει δίκαιη ανάπτυξη χωρίς συμβάσεις εργασίας
“Συστατικό στοιχείο της δίκαιης ανάπτυξης είναι η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και σε αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε”
Η Ρόζα δολοφονήθηκε… η μικρή κόκκινη Ρόζα
Η Λούξεμπουργκ και ο Λίμπκνεχτ συνελήφθησαν στο Βερολίνο από τα Φράικορπς στις 15 Ιανουαρίου του 1919 και δολοφονήθηκαν την ίδια μέρα. Η Λούξεμπουργκ σφυροκοπήθηκε μέχρι θανάτου με χτυπήματα τουφεκιών και ρίχτηκε σε ένα κοντινό ποτάμι και ο Λίμπκνεχτ πυροβολήθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και έπειτα τοποθετήθηκε ως άγνωστο σώμα σε κοντινό νεκροφυλάκιο. Εκατοντάδες μέλη του KPD εκτελέστηκαν με παρόμοιους τρόπους, και τα συμβούλια κατεστάλησαν.
Για ένα συμβιβασμό με θετικό πρόσημο – συνέντευξη με τον Χρήστο Μαντά
Το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης είναι σαφώς κομβικό στοιχείο για το πώς θα προχωρήσουν οι υπόλοιπες εξελίξεις. Στόχος της ελληνικής κυβέρνησης είναι να κλείσει η αξιολόγηση στο Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου αφού προηγηθεί συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο στο Euroworking group στις 12 Ιανουαρίου. Είναι γενικά γνωστό ότι υπάρχει αρκετά μεγάλη σύγκλιση σε τεχνικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, όπως αποκαλύφθηκε και από τις τελευταίες εξελίξεις, με αφορμή το έκτακτο βοήθημα στους συνταξιούχους, ότι υπάρχουν δυνάμεις, όπως είναι το ΔΝΤ και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, που θέλουν τη συνέχιση της πολιτικής της λιτότητας, ακόμα και μετά τη λήξη του προγράμματος το 2018 και λειτουργούν με τιμωρητική λογική. Από την άλλη, αναδείχθηκαν και ευρωπαϊκές δυνάμεις, με προεξάρχουσα τη Γαλλία και τον γάλλο επίτροπο Πιέρ Μοσκοβισί, που κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση. Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι η στάση στο «ελληνικό ζήτημα» θα προσδιορίσει σε ένα βαθμό και το που πάει η Ευρώπη. Από τη δική μας πλευρά, πρέπει με προσήλωση και σταθερά βήματα να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας. Να εξασφαλίσουμε, όσο το δυνατόν περισσότερες συμμαχίες και να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για έναν συμβιβασμό με θετικό πρόσημο.
Richard Seymour: Η νυχτερινή πλευρά της λογικής
Το πρόβλημα με την αντίληψη περί μιας «πολιτικής τής μετα-αλήθειας» δεν έγκειται μόνο στο τι υπονοείται για την προγενέστερη της μετα-αλήθειας πολιτική. Εάν μιλήσουμε σοβαρά, η συγκεκριμένη αντίληψη αποτελεί κατηγορικό λάθος. Δεν είναι η αλήθεια, αλλά γεγονότα που αποδείχθηκαν ανεπαρκή.
Περί «λαϊκισμού»
Η δυσκολία να εξηγηθεί στον κόσμο γιατί είναι κακός ο «λαϊκισμός» από τη σκοπιά της Αριστεράς αφήνει ανοιχτό το πεδίο στις καθεστωτικές δυνάμεις να παίζουν το ιδεολογικό παιχνίδι με τους δικούς τους όρους. Για εκείνες, τα πράγματα είναι «απλά». Από τη μια, ο «λαϊκισμός» (που σημαίνει: ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, ο φασισμός, από κοινού με τις άλλες «ακραίες» δυνάμεις, δηλαδή με τη ριζοσπαστική Αριστερά), και από την άλλη, ο «εκσυγχρονισμός» (που σημαίνει: ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός).
Μπροστά στη λύση του;
Για δεκαετίες τώρα ακούμε μια φράση κλισέ: «Η περίοδος που διανύουμε είναι σημαντική, οι εξελίξεις είναι κρίσιμες για το Κυπριακό». Φαίνεται όμως ότι αυτή τη φορά η φράση και η πραγματικότητα ταυτίζονται, γεγονός που μας αφήνει ένα αίσθημα συγκρατημένης αισιοδοξίας. Για πρώτη φορά οι Κύπριοι μόνοι τους, μέσα από διαδικασία που οι ίδιοι θέλησαν να είναι κυπριακής ιδιοκτησίας και μετά από πολύχρονη διαβούλευση, φαίνεται να έχουν καταλήξει σε σημαντικές συγκλίσεις, που διαγράφουν μια επικείμενη λύση.
Ο μεγάλος ηττημένος
Η κρίση της δημοκρατίας θέτει επιτακτικά το ζήτημα της ανανοηματοδότησής της. Προϋπόθεση είναι η προγραμματική ανανέωση της ίδιας της πολιτικής, δηλαδή η ανάκτηση των πρωτείων της από την οικονομία. Αυτό προϋποθέτει τη ριζική ανανέωση του πολιτικού λόγου, ώστε να αναδειχθούν όλες οι πολιτικές διακυβεύσεις της δημοκρατίας. Το αίτημα αυτό συγκαθορίζεται από τις διακυβεύσεις που αφορούν τη σχέση κράτους, θεσμών και δημοσίου αγαθού, σε συνάφεια με τη σχέση δημόσιου και ιδιωτικού. Σε αυτές ενδέχεται να ξαναβρούμε το κέντρο του δημοκρατικού, πολιτικού ζητήματος, που είναι η σχέση πολιτικής και κράτους. Αυτό, πάλι, προϋποθέτει την αξιακή ανατίμηση της πολιτικής, με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη, ώστε να επιτευχθεί η διαμόρφωση και η θεσμική συγκρότηση μιας στρατηγικής που θα αποσκοπεί στην προάσπιση της κοινωνικής συνοχής. Έτσι θα διασφαλιστούν και όλες οι δικαιοκρατικές και δικαιωματοκρατικές αξίες. Τέτοιες αξίες, όμως, χωρίς την αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα ισοδυναμούν με ανεκπλήρωτες ευχές.
Γιώργος Πάλλης: Για πρώτη φορά τίθενται οι βάσεις για την ύπαρξη νησιωτικής πολιτικής στην πατρίδα μας
"Οι προτεραιότητες της κυβέρνησης αποτυπώνονται ξεκάθαρα στην κατανομή του δημόσιου χρήματος. Οι δαπάνες για την κοινωνική προστασία, από 820 εκατομμύρια ευρώ το 2015 (Ν.Δ.), αυξήθηκαν σε 990 εκατομμύρια ευρώ το 2016 ενώ το 2017 προϋπολογίστηκαν σε ένα 1,5 δις ευρώ. Οι δαπάνες για την Παιδεία αυξάνονται σταθερά. Περισσότερα από 6 δις ευρώ προβλέφθηκαν για το 2017, 5,3% περισσότερα από το 2016 και 15,6% σε σχέση με το μεσοπρόθεσμο του 2015-18 που είχε ψηφιστεί επί κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ."
Οι παρίες της δημόσιας εκπαίδευσης ζητούν δικαίωση
Με μέσο όρο ηλικίας τα 39 χρόνια στις βασικές ειδικότητες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εξαιρετικά μικρό ηλικιακό μέσο όρο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση οι αναπληρωτές καθηγητές και δάσκαλοι αποτελούν ένα πολύτιμο και ολοζώντανο στελεχικό δυναμικό, που η πολιτεία έχει στα χέρια της και οφείλει άμεσα να αξιοποιήσει για την αναβάθμιση των σχολείων μας.