Αναδημοσιεύσεις

Όταν έχεις απέναντί σου τον Σαλβίνι και τον Όρμπαν, τον Βέμπερ και τον Μητσοτάκη, την άνοδο της άκρας δεξιάς, ακόμα και των ναζιστικών συμμοριών, χρειάζεται επαγρύπνηση, ενότητα μέσα από τις διαφορές, όλων αυτών των δυνάμεων από την αριστερά της αριστεράς έως τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας. Έχουμε διαφορές μεταξύ μας; Ασφαλώς. Αλλά αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίσει να βρεθούμε και να συνεργαστούμε ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας, στις πολιτικές που διευρύνουν τις ανισότητες και τις διακρίσεις. Όταν η ξενοφοβία και ο ρατσισμός σηκώνουν κεφάλι και ενίοτε γίνονται επίσημη κρατική πολιτική, όπως στην γειτονική μας Ιταλία ή την Ουγγαρία, δεν μπορεί εσύ να αναζητάς την καθαρότητά σου. Αναζητάς συμμαχίες, συνθέσεις, χωρίς βεβαίως να χάνεις την ταυτότητά σου, τη φυσιογνωμίας σου. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγάλο κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, με λάθη και αδυναμίες, αλλά και με εμβληματικές κινήσεις που μας κάνουν υπερήφανους και υπερήφανες. Αυτό δεν αλλάζει. Ούτε έχουμε σκοπό να διαχυθούμε σε ένα ασαφές και θολό μέτωπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και εκεί θα παραμείνει. Ξέρουμε ότι σε πολλές χώρες της Ευρώπης, οι άνθρωποι του μόχθου, κοιτούν εμάς του ΣΥΡΙΖΑ με ελπίδα. Αλλά και εμείς εδώ στην Ελλάδα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον, με ελπίδα, με προσδοκία την αριστερά στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Γερμανία. Και κοιτάμε, επίσης με ελπίδα, τα κίτρινα γιλέκα στην Γαλλία, τα κόκκινα μολύβια, τις μωβ φεμινιστικές απεργίες, τις πράσινες κινητοποιήσεις για την κλιματική αλλαγή. Τον αγώνα των τούρκων και κούρδων αγωνιστών, τις σφεντόνες του παλαιστινιακού λαού, τους χιλιάδες διαδηλωτές στις ΗΠΑ ενάντια στην πολιτική Τραμπ, το κίνημα στην Βραζιλία… Ξέρουμε ότι το σπίτι μας είναι η Ευρώπη και η γειτονιά μας ο πλανήτης Γη. Όλοι είμαστε μια αλυσίδα, κανείς δεν μπορεί μόνος του. Δεν υπάρχουν «εθνικές» λύσεις. Άλλωστε η αριστερά ή θα είναι διεθνιστική ή δεν υπάρχει ως τέτοια.

Σε αντίθεση με την Ισπανία και την προσπάθεια των Σοσιαλιστών να διατηρήσουν την παλιά ταυτότητα των κομμάτων που προτάσσουν τις υποχρεώσεις του κράτους προς τον πολίτη (...) στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ έχει τελείως ξεκοπεί από την κοινωνική του βάση (…) δεν έχει άλλη δυνατότητα παρά να προσκολληθεί σε όσους υπόσχονται ότι ίσως μπορούν να ξανακυβερνήσουν, να ξαναπιάσουν (…) το νήμα της καταστροφής, πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής, της χώρας, όπως το ξέραμε ως το 2015.

Πάρα πολύς κόσμος καταλαβαίνει ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα, έχει επιστρέψει η ανάπτυξη, πάνε πολύ καλά οι εξαγωγές, αρχίζουν και γίνονται επενδύσεις, αλλά συγχρόνως και η κυβέρνησή μας καταλαβαίνει ότι πάρα πολύς κόσμος είναι ζορισμένος ακόμα. Δηλαδή τα πράγματα πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση θα πηγαίνουν όλο και καλύτερα αλλά δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι ένας κόσμος είναι πολύ ζορισμένος και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς όταν μία χώρα έχει χάσει σχεδόν το ένα τέταρτο του ΑΕΠ δηλαδή μία κρίση που δεν έχει προηγούμενο στον δυτικό κόσμο εκτός από τον πόλεμο. Εμείς αυτά που υποσχεθήκαμε το Σεπτέμβρη του 15 στις εκλογές νομίζω ότι τα κάναμε σιγά σιγά, έχουμε πρόσβαση στις αγορές, δεν μειώθηκαν οι συντάξεις, αποκτούμε βαθμούς ελευθερίας και για αυτό μπορούμε να πούμε τώρα ότι, ό,τι ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ έγινε πράξη, δηλαδή ανακοίνωσε ένα πακέτο λίγο πάνω από 900 εκατομμύρια όλα αυτά τα μέτρα γίνανε είτε ήταν από τη μεριά της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών που κάναμε αρκετά πράγματα και για τους ελεύθερους επαγγελματίες είτε για να χτίσουμε το κοινωνικό κράτος αυτό που λένε οι αντίπαλοί μας παροχές και εμείς λέμε ότι ένα σύγχρονο κράτος πρέπει να έχει μία ισχυρή κοινωνική πτυχή. Άρα μέσα σε αυτό το πλαίσιο είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε και το μέλλον.

Τείνει να γίνει κλισέ να λέμε κάθε φορά ότι οι επικείμενες εκλογές είναι οι πιο σημαντικές, ωστόσο πολύ φοβάμαι ότι οι ευρωεκλογές του 2019 είναι όντως οι πιο σημαντικές που διεξάγονται, καθότι η άνοδος της ακροδεξιάς πανευρωπαϊκά είναι οφθαλμοφανής. Έχουμε κυβερνήσεις στην Ευρώπη οι οποίες είναι καθαρά ακροδεξιές, ρατσιστικές, αντιμεταναστευτικές, κλείνουν σύνορα και προβαίνουν σε μία σειρά από κινήσεις οι οποίες έχουν σαφές ακροδεξιό πρόσημο. Άρα, λοιπόν, το διακύβευμα των ευρωεκλογών και για την Ελλάδα και συνολικά για ολόκληρη την Ευρώπη είναι το ίδιο. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με ένα θέμα ιδεολογικό. Πρέπει να καταπολεμήσουμε τις αιτίες πάνω στις οποίες έχει αναδυθεί η ακροδεξιά ατζέντα. Και δεν είναι άλλες από το νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα, που ασκήθηκαν συστηματικά σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Και βεβαίως να καταπολεμήσουμε και το τεράστιο θεσμικό δημοκρατικό έλλειμμα που υπάρχει στην ΕΕ και δημιουργεί πολλά προβλήματα. Υπάρχει ένα θέμα για το πώς λειτουργεί η ΕΕ. Υπάρχουν θεσμοί που λειτουργούν άνευ δημοκρατικής νομιμοποίησης κι αυτά είναι θέματα που αν δεν επιλυθούν άμεσα, η κατάσταση θα χειροτερεύσει. Συνεπώς, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, οι επικείμενες ευρωπαϊκές εκλογές είναι κρίσιμες για όλη την Ευρώπη.

Μια πόλη είναι φιλική για όλους όταν είναι κοινωνικά δίκαιη. Είμαστε προσηλωμένοι στις αρχές της κοινωνικής ισότητας και αλληλεγγύης και δημιουργούμε τις προϋποθέσεις που απαιτούνται προκειμένου όλοι οι άνθρωποι να έχουν ίσες ευκαιρίες σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Για να κρατήσουμε ζωντανή την αξιοπρέπεια και την κοινωνική συνοχή. Η στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων βρίσκεται στην καρδιά της φιλοσοφίας μας αποτελώντας πυρηνικό μέρος της ταυτότητάς μας. Σκοπός μας είναι ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη μιας εξωστρεφούς κοινωνικής πολιτικής συμπερίληψης όλων των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων του Δήμου Θεσσαλονίκης που χρήζουν ανάγκη προστασίας. Η καλλιέργεια μορφών αλληλεγγύης και ενσυναίσθησης στους δημότες με γνώμονα τον προοδευτικό πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της πόλης και η ανάδειξή της ως Φάρο κοινωνικής μέριμνας στα Βαλκάνια.

Εβαλα υποψηφιότητα γιατί θέλω να υπάρχει δυνατή στο Ευρωκοινοβούλιο η φωνή των ανθρώπων που βρίσκονται στο περιθώριο, να μην αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Χρειάζονται επίσης πρωτοβουλίες και συμφωνίες που θα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του, στις πολιτικές που δημιουργούν πόλεμο, οικονομική εκμετάλλευση και εντείνουν την κλιματική αλλαγή. Υπήρξε απίστευτη αλληλεγγύη στην Ελλάδα, όμως δεν υπήρξε ανάλογη κινητοποίηση απέναντι στη ρίζα του προβλήματος. Οι ευρωπαϊκές πολιτικές είναι σήμερα βούτυρο στο ψωμί της Ακροδεξιάς, η οποία δεν στοχεύει στην πραγματικότητα τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αυτοί είναι μόνο η αφορμή. Η Λεπέν, ο Σαλβίνι, ο Ορμπαν στοχεύουν τη δική τους κοινωνία. Ο Κουρτς στην Αυστρία βγήκε υποσχόμενος τείχη και απελάσεις, αλλά η πρώτη νομοθεσία που έφερε ήταν η ελαστικοποίηση του ωραρίου. Στην Ουγγαρία ο Ορμπαν έκανε βέβαια δύσκολη τη ζωή των προσφύγων και των μεταναστών, αλλά και στέρησε τις ελευθερίες της Δικαιοσύνης, του Τύπου, των Πανεπιστημίων. Ο Βέμπερ δεν μιλά φοβικά μόνο για τους μουσουλμάνους και για κάθε διαφορετικότητα, ξέρουμε καλά τι έλεγε επίσης για την Ελλάδα και τους τεμπέληδες Ελληνες. Αν δεν δημιουργηθεί μια δύναμη απέναντι στις πολιτικές της λιτότητας, της ξενοφοβίας, της Ακροδεξιάς, θα υπάρξει πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ευρώπη. Οταν πήρα την ελληνική υπηκοότητα και αποφάσισα να πολιτευτώ, μου ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να βρίσκομαι σ’ αυτή την πλευρά.