προπαγάνδα

Οι ψευδεπίγραφες ειδήσεις δεν εμφανίζονται σήμερα ούτε οφείλονται στην παραβίαση κάποιας απαραβίαστης πραγματικότητας ή στην απόκλιση από τον υποτιθέμενο κανόνα της αντικειμενικότητας. Η εξάπλωσή τους δεν οφείλεται στην τεχνολογία ή στον εκδημοκρατισμό της μαζικής επικοινωνίας, γι’ αυτό δεν πρέπει ούτε μπορεί να αντιμετωπιστούν με την περιστολή της. Η πολιτική και οικονομική εμπορευματοποίηση αποτελούν κύρια αιτία της εξάπλωσής τους.

Fake news: Κλέβουν τις εντυπώσεις και έχουν τίτλους που τραβούν αμέσως το μάτι. Διαδίδονται όπως η πυρκαγιά σε περιόδους καύσωνα. Κλείνουν το μάτι στον αναγνώστη. Δεν εκπλήσσουν. Είναι σαν να επιβεβαιώνουν ένα συνωμοτικό σενάριο ή μια βαθιά ριζωμένη προκατάληψη. Αυτοί είναι άλλωστε και οι μηχανισμοί στους οποίους βασίζονται για την αναπαραγωγή τους.

Σύμφωνα με την «ερμηνεία» του αντισυριζαϊκού μετώπου, «διάκριση εξουσιών» σημαίνει η δικαστική εξουσία να κάνει ό,τι της καπνίσει, χωρίς να έχει κανείς δικαίωμα να της ασκεί κριτική –ούτως ώστε να μπορεί κιόλας ανενόχλητη να βάζει διαρκώς τρικλοποδιές στο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης. «Fake news»; Καμία σχέση. Προπαγάνδα; Απολύτως.

Αυτό που είναι τελικά ψεύτικο στα «fake news» είναι η αλήθεια που περιέχουν. Η αλήθεια που δημιουργούν ως αποτέλεσμα, είναι απολύτως πραγματική.

Όποιες κι αν είναι οι ψευδοανοχές που επιδεικνύει, η καπιταλιστική τάξη, υπό όλες της τις μορφές (οικογένεια, σχολείο, εργοστάσια, στρατός, κώδικες, λόγοι…) συνεχίζει να υπάγει όλη την επιθυμητική, σεξουαλική, συναισθηματική ζωή, στη δικτατορία της ολοκληρωτικής του οργάνωσης, που στηρίζεται πάνω στην εκμετάλλευση, την ιδιοκτησία, την ανδρική εξουσία, το κέρδος, το έσοδο… Συνεχίζει ακούραστα τη βρώμικη δουλειά του ευνουχισμού, της σύνθλιψης, του βασανισμού, της διαίρεσης του σώματος, προκειμένου να εγγράψει τους νόμους της στις σάρκες μας, για να καρφώσει στο ασυνείδητό μας τους μηχανισμούς της αναπαραγωγής της σκλαβιάς.

Οι τρεις βασικοί πυλώνες της κεντρικής εξουσίας στην Ελλάδα, ήτοι το -εγχώριο και διεθνές- χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, τα δύο πρώην μεγάλα πολιτικά κόμματα -που εξακολουθούν να ελέγχουν κατά μέγα μέρος τον κρατικό μηχανισμό- και οι μεγάλοι ιδιωτικοί επικοινωνιακοί οργανισμοί -άρτι «δικαιωθέντες» μετά τη γνωστή απόφαση του ΣτΕ- από κοινού με τους ιδεολογικούς φορείς που συντάσσονται με αυτούς, φαίνεται πως συγκλίνουν στο ότι εκδηλώσεις τέτοιου είδους αποτελούν ιδανικές ευκαιρίες για τη συγκρότηση μιας προπαγανδιστικής εικόνας που εξυπηρετεί τους στόχους τους.

Η νίκη τού Τραμπ δεν αποδεικνύει ότι οι ψηφοφόροι μισούν την αλήθεια. Απλώς δείχνει ότι αρκετοί από αυτούς προτιμούν έναν παθολογικό ψεύτη που υπόσχεται αλλαγή από μια τεχνοκράτη του status quo που απλώς ερμηνεύει τα γεγονότα με φιλελεύθερο τρόπο. Ο απλός λόγος είναι ότι η πολιτική ελίτ σπατάλησε την εμπιστοσύνη των πολιτών με το να μην εξυπηρετεί ή να μην ενδιαφέρεται καν για τα συμφέροντά τους.