Ελλαδέμπορες
Στη σημερινή συγκυρία και με τα σημερινά πολιτικά δεδομένα ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινδυνεύει να καθίσει επάνω του όλη η ακροδεξιά σκόνη που σηκώνει το εθνικιστικό συνονθύλευμα που διεκδικεί μερίδιο από το ελλαδομπόριο.
Πέρα από τους εξωγήινους: Η πολιτική ακύρωση του Κυριάκου Μητσοτάκη
Ο τίτλος είναι αφοριστικός, και ως εκ τούτου πιθανότατα υπερβολικός. Ωστόσο, επί της ουσίας, αυτό πιστεύω ότι συνέβη χθες, Τρίτη 10 Οκτωβρίου: η ακύρωση του Κ. Μητσοτάκη όχι μόνο ως φιλελεύθερου πολιτικού, αλλά συνολικότερα ως πολιτικού. Βαριά κουβέντα, και εξηγώ αμέσως γιατί τη λέω.
Η αφοπλιστική ειλικρίνεια του σύγχρονου καπιταλισμού
«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα», δήλωσε στη ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης
«Εμπρός, προς τα πίσω»: Περιδιαβαίνοντας το δυστοπικό όραμα του Κ. Μητσοτάκη
«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση. Όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».
Πρόκειται αναμφίβολα για τη φράση που εκδιπλώνει με ενάργεια το δυστοπικό όραμα του Κ. Μητσοτάκη. Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τον άνθρωπο που μπερδεύει τον Ρουσσώ με τον Μοντεσκιέ, παρά τα -όπως διατείνεται- τρία πτυχία που απέκτησε σε εφτά χρόνια. Ο Διαφωτισμός, οι αιώνες των Επαναστάσεων, τα μεγάλα εξισωτικά εγχειρήματα, ήταν μάλλον εκτός διδακτέας ύλης.
“Κατουρώντας τους φτωχούς”
Ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει κανέναν λόγο να βαστάει τον εαυτό του και να καμώνεται τον μετριοπαθή. Έχοντας κάνει πέρα όποιο κεντροδεξιό στοιχείο θα μπορούσε να είναι στην ηγεσία της ΝΔ, είναι ελεύθερος να πει ό,τι θέλει. Είναι τόσο πολύ ελεύθερος που οι για δεκαετίες κυβερνήσεις του κόμματός του έχουν διαγραφεί από τη μνήμη του. Είναι τόσο πολύ ελεύθερος που δεν τον ενδιαφέρουν οι κοινωνικές εκπροσωπήσεις, μόνο οι επενδύσεις, δεν τον ενδιαφέρουν οι πολλοί, μόνο οι άριστοι. Δεν τον ενδιαφέρουν οι νέοι ή οι γέροι, μόνο όσοι μπορούν. Όσοι δε μπορούν είναι φύρα. Για τα trickle-down οικονομικά του απροκάλυπτα νεορηγκανικού κ. Μητσοτάκη ένας βουλευτής του εργατικού κόμματος στη Νέα Ζηλανδία είχε πει κάποτε πως έτσι, με αυτόν τον (οικονομικό) τρόπο, «οι πλούσιοι κατουράνε τους φτωχούς».
Το τζακ ποτ της αντιδραστικής σκέψης
Θα είχε τη χρησιμότητά του να αναρωτηθούμε μήπως ο χλευασμός και η απαξίωση του Μητσοτάκη προς τις εξισωτικές προσπάθειες συμβάλλει στην άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα εξίσου όσο και η αντίστοιχη προπολεμική στάση των Μόσκα και Παρέτο. Πιο επείγον, όμως, θα ήταν να σκεφτούμε πώς μπορούμε να δουλέψουμε για αυτή την αυτοακύρωση της αντιδραστικής του ρητορείας, να την μπλοκάρουμε και μάλιστα να την αξιοποιήσουμε σε μια μετασχηματιστική-χειραφετητική κατεύθυνση.
Διατηρείτε την πόλη καθαρή
Στο βωμό αυτής της τάξης και ηθικής, η Νέα Δημοκρατία δίνει στην καθαριότητα το μανδύα μιας ολοκληρωτικής απαλλαγής από όποιον κι ό, τι μας βολεύει, από όποιον και ό, τι είναι ή δυνητικά εύκολο θύμα. Όλα αυτά αθροιστικά μαρτυρούν πως για την παράταξη αυτή η "καθαριότητα" και προέχει της ανθρωπιάς και μπορεί σε περιόδους στρατηγικού αδιεξόδου να πάρει επικίνδυνη μορφή.
Ο Κυριάκος Trump
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ότι θα μπορούσε να υπάρχει αυτή τη στιγμή στη Δεξιά και το Ακραίο Κέντρο-τόσο χάλια δηλαδή. Προσπαθεί να αποδράσει από τον προσδιορισμό του επιθέτου του, που φέρει το βάρος εξαιρετικά αρνητικών συμπαραδηλώσεων, καταφεύγοντας ολοένα και πιο συχνά σε μια ατζέντα που αντλεί από την ιδεολογική σκευή της πιο συντηρητικής δεξιάς των ΗΠΑ και της Αγγλίας.
Εκρηκτικό μείγμα λαϊκισμού – νεοφιλελευθερισμού
Θα ήταν, βέβαια, επικίνδυνη αφέλεια να πιστέψουμε ότι οι εγγενείς δυσκολίες της ΝΔ επιτρέπουν στην κυβέρνηση να δρέψει αυτόματα πολιτικούς καρπούς. Η επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων από την εφαρμογή των μνημονίων είναι μεγάλη, λειτουργεί σωρευτικά και χρειάζεται επίπονη προσπάθεια για να αισθανθούν οποιαδήποτε ελάφρυνση ή ελπίδα ανακοπής της χειροτέρευσης. Αν η ΝΔ έχει το δύσκολο έργο να απευθυνθεί και να πείσει τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα με ένα λόγο νεοφιλελεύθερο και μάλλον αφερέγγυο -όχι μόνο λόγω παρελθόντος- η κυβέρνηση έχει το ακόμα δυσκολότερο έργο να αποδείξει στην καθημερινή εμπειρία των λαϊκών μαζών ότι είναι σε θέση, παρότι εφαρμόζει σκληρό μνημόνιο, να ασκήσει παράλληλη πολιτική προστασίας των πιο αδύνατων στρωμάτων, αλλά και οικονομικής ανάκαμψης με μείωση της ανεργίας. Και η επιτυχία σ’ αυτό το σχεδόν τιτάνιο έργο δεν μπορεί να στηριχθεί στην ελπίδα ότι η ΝΔ θα τα πάει ακόμα χειρότερα. Πρέπει η κυβέρνηση να πείθει σε κάθε της βήμα ότι διαφέρει και μπορεί να τηρήσει τις περισσότερες τουλάχιστον υποσχέσεις της.
X. Γεωργούλας: Mητσοτάκης, ένας «κεντρώος» της πιο ακραίας δεξιάς
Είναι δυνατόν ένας φιλελεύθερος κεντροδεξιός να υποστηρίζει το δόγμα της υπαγωγής της ελευθερίας στην ασφάλεια; Γιατί όχι; Δεν έχει δίπλα του, στην αντιπροεδρία, τόσο συμβολικά ταιριασμένους έναν πούρο νεοφιλελεύθερο κι έναν γόνο της ακροδεξιάς. Αυτό είναι το σύγχρονο μείγμα που απαιτεί η κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου: μείγμα ανελευθερίας και καλλιεργημένης ανασφάλειας.
- 1
- 2