Εργασιακά δικαιώματα

08
09

«Τελικά, όλοι το ίδιο είμαστε…»

Δεν είμαστε όλοι το ίδιο...Και δεν είμαστε το ίδιο, γιατί για εμάς στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πριν όσο και μετά τη λήξη του Προγράμματος, τα εργασιακά αποτέλεσαν και αποτελούν την προμετωπίδα της κοινωνικής μας πολιτικής. Γιατί μαζί με την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική προστασία, τον τομέα των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, τα εργασιακά αποτελούν μια οριζόντια διαχωριστική γραμμή με τη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού στην οποία εμείς είμαστε απέναντι. Γιατί για εμάς στόχος είναι να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες και τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας από την οποία προερχόμαστε και στην οποία και μόνο λογοδοτούμε.
Περισσότερα »
28
07

Διαδικτυακό κάτεργο

Την ημέρα που το πρακτορείο Bloomberg ανακήρυττε τον Τζεφ Μπέζος ως “τον πλουσιότερο άνθρωπο στη σύγχρονη ιστορία”, οι αποθηκάριοι της Amazon στην Ευρώπη κατέβαιναν σε μια ακόμη απεργιακή κινητοποίηση διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εργασίας σε μια εταιρεία που συνδυάζει τέλεια το αστραφτερό προφίλ της νέας τεχνολογίας με την πιο άγρια εκδοχή του εργασιακού Μεσαίωνα.
Περισσότερα »
11
07

Πόσο μακριά είναι η Αυστρία, κύριε Φέσσα;

Σήμερα λοιπόν, σε μία περίοδο που από πολλές πλευρές τονίζεται η ανάγκη επιστροφής της χώρας μας στην κανονικότητα, τίθεται το ερώτημα αν οι στοχεύσεις του προέδρου του ΣΕΒ εμπνέονται τελικά από εργασιακά μοντέλα γαλέρας, όπως αυτά που υλοποιεί η κυβέρνηση Κουρτς στην Αυστρία, με επίκεντρο την κατάργηση της δυνατότητας συλλογικών διεκδικήσεων, την περαιτέρω απορρύθμιση των βασικών όρων εργασίας και μόνη στόχευση την μετατροπή των εργαζόμενων σε αναλώσιμα προϊόντα. Για την περίπτωση των στελεχών του βέβαια, ο κ. Φέσσας φαίνεται ότι τηρεί το... σκανδιναβικό μοντέλο: το μισθολογικό κόστος στην ACS παρουσίασε αύξηση κατά 6% το προηγούμενο έτος, καθώς αυξήθηκαν κυρίως οι παροχές, τα μπόνους και οι αμοιβές των στελεχών. «Οι εργαζόμενοι, από την άλλη, δεν πήραν σεντς».
Περισσότερα »
11
07

Οι εργοδότες αντιδρούν στην τροπολογία των εργολαβικών εργαζομένων

Οτιδήποτε επιχειρηθεί ν΄ αλλάξει στην εργασιακή ζούγκλα που θεμελιώθηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης και των μνημονίων προκαλεί αμέσως οξύτατες αντιδράσεις και δέσμη επικρίσεων από «σοβαρούς» αναλυτές ότι έτσι «χαλάει το επενδυτικό κλίμα» και «διώχνει τις επενδύσεις». Αυτό ζήσαμε και την προηγούμενη εβδομάδα με αφορμή την κατάθεση από το υπουργείο Εργασίας ενός νομοσχεδίου–σκούπα που ρυθμίζει πολλά «μικρά» πράγματα, που είναι όμως πολύ «μεγάλα» για την ζωή και τις συνθήκες εργασίας των πιο ακραία εκμεταλλευομένων εργαζομένων στο σύγχρονο αχαλίνωτο καπιταλισμό. Αυτών που έχουν εφευρεθεί για να εργάζονται χωρίς δικαιώματα.
Περισσότερα »
03
07

Έφη Αχτσιόγλου: Τα εργασιακά, η διαιρετική τομή με τη ΝΔ

Όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από τη μνημονιακή περίοδο τόσο πιο καθαρή θα είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα δύο αντιπαρατιθέμενα πολιτικά σχέδια, αυτό που υλοποιεί και θα συνεχίσει να υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση και αυτό που εκφράζεται από την αξιωματική αντιπολίτευση. Η διαιρετική τομή είναι τα εργασιακά.
Περισσότερα »
07
06

Έφη Αχτσιόγλου: Η σύγκρουση με τη ΝΔ θα γίνει στα εργασιακά

Η εργασία και η προστασία της τοποθετούνται ως ο κύριος αναπτυξιακός μοχλός στο ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης, δεν εναποτίθενται στο κοινωνικό κράτος. Θεωρούμε, δηλαδή, την εργασία ως το πυρηνικό στοιχείο της ανάπτυξης, ενώ το κοινωνικό κράτος παρέχει εγγυήσεις για την προστασία των αδύναμων στρωμάτων. Βλέπουμε ως κύριο μοχλό της ανάπτυξης την αύξηση της παραγωγικότητας, η οποία θα επιτευχθεί μέσω της ενίσχυσης της εργασίας. Σε αντίθεση με το μοντέλο του κ. Μητσοτάκη που μιλά για συμπίεση του εργατικού κόστους, δήθεν, για να ενισχύει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Μοντέλο που, ξαναλέω, εφαρμόστηκε και απέτυχε κοινωνικά και οικονομικά. Εμείς την τοποθετούμε στο κέντρο και με τους τρεις πυλώνες που ανέφερα, στοχεύουμε στην ενίσχυση της παραγωγικότητας και θέτουμε στη συζήτηση ταυτόχρονα την παραγωγή και τη διανομή του πλούτου. Όχι «πρώτα παράγω, πρώτα πετυχαίνω την ανάπτυξη, πρώτα έρχεται ο πλούτος και μετά θα δω πώς θα τον διανείμω», τα δύο στοιχεία συνυπάρχουν. Αυτή είναι μια κεντρική διαφορά της αριστερής από τη δεξιά προσέγγιση της εργασίας.
Περισσότερα »
31
05

Το διπλό «όχι» Μητσοτάκη στα εργασιακά

«Εχουμε κατανοήσει πλήρως», δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης, «τις παρενέργειες που προκαλούσε ιδίως στον τομέα της μεταποίησης αλλά και στη διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ο συνδυασμός τριών παραγόντων. Της άνευ προϋποθέσεως επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων . Της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και της αρχής της καθολικής υπερίσχυσης των κλαδικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών. Αυτό το τρίπτυχο το ξέρετε καλά, καθιστούσε εξαιρετικά άκαμπτη την αγορά εργασίας, σε βάρος των ίδιων των εργαζομένων. Είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε αυτές οι ρυθμίσεις να αναβιώσουν με τον τρόπο που τις σχεδιάζει η σημερινή κυβέρνηση».
Περισσότερα »
11
05

Ζακ Ρανσιέρ: Η επίθεση έχει παντού τον ίδιο στόχο

Νομίζω ότι πρέπει όσοι διεξάγουν τον αγώνα να υποδείξουν ποιες ακριβώς πράξεις αλληλεγγύης περιμένουν από τους υπόλοιπους, είτε αυτό σημαίνει υλική βοήθεια ή δηλώσεις υποστήριξης. Το σημαντικό είναι ότι η απόσταση μεταξύ των διαφορετικών αγώνων σήμερα μικραίνει. Στους σιδηροδρόμους, στα πανεπιστήμια και αλλού η επίθεση έχει τον ίδιο στόχο: την ύπαρξη ενός κόσμου που κυβερνάται από την αλληλεγγύη, ενός κόσμου στον οποίο όλοι έχουν πρόσβαση στη εκπαίδευση, την περίθαλψη, τις μεταφορές και άλλες υπηρεσίες, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση.
Περισσότερα »
11
05

Τόνι Νέγκρι: Οι εργαζόμενοι να ανακτήσουν τον έλεγχο της πολιτικής

Η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι ταξική —είναι δηλαδή μια κοινωνία διαμορφωμένη από την πάλη των τάξεων. Είναι μάλλον κωμικό να βλέπει κανείς τα αφεντικά να κλαψουρίζουν επειδή ένας εργατικός αγώνας τούς «κρατά ομήρους». Οι ίδιοι αγωνίζονται για την τάξη τους καθημερινά. Κρατούν ομήρους τους εργαζόμενους όταν τους λένε «είτε δουλέψτε για το ημερομίσθιο που αποφάσισα είτε θα σας πετάξω έξω και θα σας καταδικάσω στη φτώχεια».
Περισσότερα »
11
05

Ετιέν Μπαλιμπάρ: Συλλογική αντίσταση στην κοινωνική οπισθοχώρηση

Η ίδια η ιδέα της δημοκρατίας (από τη γαλλική επανάσταση και μετά) ανέκαθεν βασιζόταν στην εξάλειψη των προνομίων —που έχουν ταξικά χαρακτηριστικά— και στην αναγνώριση των δικαιωμάτων —που από θέση αρχής είναι οικουμενικά. Τα δικαιώματα ανήκουν σε όλους. Το 19ο και περισσότερο τον 20ό, αυτά άρχισαν να περιλαμβάνουν πολιτικά δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση και μέτρα υπεράσπισης των εργαζομένων. Αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα της καλής θέλησης της άρχουσας τάξης, αλλά μεγάλων και επίπονων αγώνων και δραματικών συγκυριών.
Περισσότερα »