Συνεντεύξεις

18
11

Μαρία Καραμεσίνη: Η Αριστερά στην Ελλάδα και την Ευρώπη δεν μπορεί να απουσιάζει από τη συζήτηση για τις ανισότητες

Η επαναθεμελίωση της Ευρώπης με όρους δημοκρατίας και αλληλεγγύης προϋποθέτει όχι μόνο αλλαγές στη θεσμική αρχιτεκτονική της Ε.Ε. και ρυθμίσεις των διεθνών αγορών αλλά και την προώθηση ενός εναλλακτικού μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης που θα έλκεται από τη ζήτηση στο εσωτερικό της Ενιαίας Αγοράς και θα βασίζεται στην αύξηση των μισθών, σε επενδύσεις που θα προωθούν τον κοινωνικό και οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας και σε ευρωπαϊκούς μηχανισμούς μεταφοράς πόρων που θα βασίζονται στις αρχές της αλληλεγγύης.
Περισσότερα »
15
11

Ετιέν Μπαλιμπάρ: Για τον Μαρξ, η εργασία αποτελεί το θεμέλιο του καπιταλιστικού πλούτου

Θα έλεγα πως το «Κεφάλαιο» είναι μια διπλή έλικα. Υπάρχει ένα νήμα που ξεκινά από την ανάλυση της αξίας, για να φτάσει στους νόμους της συσσώρευσης, από τη στιγμή που γίνεται κατανοητό πως η αφηρημένη έννοια της εργασίας αποτελεί την ουσία όλων των μορφών κεφαλαίου. Υπάρχει και μια δεύτερη έλικα, που μπερδεύεται διαρκώς με την πρώτη, όπου βρίσκουμε τις μορφές ανταγωνισμού, τις συγκρουσιακές μορφές της κοινωνικής σχέσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, που εξαρτάται απ’ αυτές τις κατηγορίες και που, αντίστροφα, μας επιτρέπει να ερμηνεύσουμε πώς ο καπιταλισμός εξελίσσεται προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Αν αφαιρέσουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Μαρξ περιγράφει τις συγκρούσεις και την πάλη των τάξεων, είναι αδύνατον να κατανοήσουμε τι εννοεί με τον όρο ιστορική τάση και είναι πολύ εύκολο να μας δημιουργηθεί η εντύπωση ότι, κατά βάθος, υπάρχει για τον Μαρξ ένα είδος τάσης εξέλιξης του κεφαλαίου ως απλό και ξεκάθαρο αποτέλεσμα των νόμων που διέπουν την οικονομία. Αυτό, όμως, δεν ανταποκρίνεται σε όσα γράφει. Αυτή η εξέλιξη δεν είναι αποτέλεσμα των νόμων της οικονομίας, αλλά της αλληλεπίδρασης μεταξύ ορισμένων μορφών οργάνωσης της παραγωγής και, από την άλλη, των κοινωνικών αγώνων ή των κοινωνικών συγκρούσεων που είναι αλληλένδετοι μ’ αυτές.
Περισσότερα »
15
11

Δώρα Μακρή: Η Καταλονία είναι βαθιά διχασμένη

Η Ισπανία ζει όλο αυτό το διάστημα τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση των τελευταίων σαράντα ετών. Υπάρχει κοινωνική πόλωση στην Καταλονία, οι κάτοικοι της οποίας είναι απολύτως διχασμένοι. Επίσης, για πρώτη φορά διακρίνεται και αρχίζει να καλλιεργείται και ένας νέος εθνικισμός: ο ισπανικός. Δηλαδή μπορεί κανείς να πει με σιγουριά ότι η Καταλονία των 7,5 εκατ., την περίοδο αυτή προκαλεί την αντίδραση και συχνά τη δυσαρέσκεια των 40 εκατ. της υπόλοιπης Ισπανίας. Διότι η κρίση δεν είναι μόνο πολιτική ή κοινωνική. Είναι πλέον και οικονομική.
Περισσότερα »
15
11

Ηλίας Νικολακόπουλος: Μπαίνουμε σε μια φάση σχετικής ομαλότητας

Αυτό που πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 είναι να συγκροτήσει ένα μεγάλο κόμμα της αριστεράς. Κάποιες ελπίδες που υπήρχαν στην αντίπαλη όχθη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξαναγυρίσει στο 4% του Συνασπισμού, φαίνεται να έχουν τελειώσει.
Περισσότερα »
13
11

Estefania Torres: Ο Ραχόι αναβίωσε το φάντασμα του Φράνκο

Η έξοδος από την κρίση της Καταλωνίας δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε με την καταστολή ούτε με μειοψηφικές δράσεις. Χρειαζόμαστε ένα πραγματικό δημοψήφισμα με εγγυήσεις, όπως ζητά το 80% των Καταλανών, και να βρούμε νέους συνομιλητές για να οικοδομήσουμε μια Καταλωνία και μια Ισπανία διαφορετικές από αυτές που έχουμε σήμερα. Το ενωτικό σχήμα με επικεφαλής τον Ντομένετς και τη στήριξη του τοπικού Podem θα δώσει τη μάχη των εκλογών της 21ης Δεκεμβρίου για μια Καταλωνία της συμφιλίωσης, της κοινωνικής συνοχής και των δημοκρατικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Περισσότερα »
12
11

Η βρετανική κυβέρνηση οδηγείται από ψευδαισθήσεις μεγαλείου – συνέντευξη με τον Richard Dunphy

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το σχέδιο οικοδόμησης μιας Ενωμένης Ευρώπης βρίσκεται σε βαθιά κρίση, της οποίας το Brexit είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα. Θεμελιώδης αιτία για την κρίση αυτή είναι η έλλειψη δημοκρατίας εντός της Ε. Ε., η οποία εκδηλώνεται με το βαθύ χάσμα μεταξύ των ελίτ της και των πολιτών της. Αυτό το χάσμα βρίσκεται πίσω από την επιδίωξη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ανεξάρτητα από το ανθρώπινο κόστος. Το αποτέλεσμα της δικτατορικής στάσης των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για επιβολή λιτότητας στα κράτη μέλη, είναι η αυξανόμενη ανεργία, η επισφάλεια, η φτώχεια, η υποβάθμιση των ευρωπαϊκών θεσμών στα μάτια των πολιτών, η αδυναμία, και η αποτυχία, της Ευρώπης, να διασφαλίσει τα κοινωνικά δικαιώματα. Όλα αυτά, με την σειρά τους, δημιουργούν μια επικίνδυνη λαϊκιστική νοσταλγία για την μυθική «χρυσή εποχή» του έθνους κράτους. Ας είμαστε όμως σαφείς: «ο σοσιαλισμός σε μια χώρα» και «η σοσιαλδημοκρατία σε μια χώρα» είναι χρεοκοπημένες στρατηγικές για την Αριστερά. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση παρά η επιδίωξη μιας στρατηγικής αντίστασης προς τον νεοφιλελευθερισμό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, και ακόμα και πέρα από αυτό. Αυτό σημαίνει να οικοδομήσουμε ένα διαφορετικό είδος Ενωμένης Ευρώπης. Το αν μπορεί να επιτευχθεί ακόμη μέσω μιας μεταρρύθμισης των θεσμικών οργάνων της Ε. Ε. δεν είμαι πλέον τόσο σίγουρος. Η Ε. Ε. φαίνεται, ενίοτε, αδιαπέραστη στις μεταρρυθμίσεις από τα μέσα.
Περισσότερα »
12
11

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Oι φορολογικοί «παράδεισοι» τσακίζουν τη μεσαία τάξη

Το κυρίαρχο ζήτημα που προκύπτει για εμένα δεν είναι οι παράνομες πράξεις φοροδιαφυγής, που σίγουρα είναι πολλές και σημαντικές, αλλά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο ποσό από όλα αυτά τα δισεκατομμύρια βρίσκεται εκεί νόμιμα. 'Αρα, ο κυνισμός των κυρίαρχων τάξεων και των κομμάτων που τις υποστηρίζουν, είναι ότι έχουν χτίσει ένα σύστημα όπου οι πλούσιοι έχουν την απόλυτη προστασία από το θεσμικό πλαίσιο, μπορούν νομίμως να εξαιρεθούν από τη φορολογία και λειτουργούν με διαφορετικούς κανόνες από τους υπόλοιπους. Αυτό είναι που πρέπει να ξέρουν οι μεσαίες τάξεις: ότι έχουμε υψηλότερη φορολογία, αλλά λιγότερα νοσοκομεία και σχολεία, ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος. Οπότε, όταν ακούν οι μεσαίες τάξεις την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και τα αντίστοιχα κόμματα παγκοσμίως, να λένε ότι οι μεσαίες τάξεις υποφέρουν από την υπερφορολόγηση, ή από το σπάταλο κράτος, πρέπει να ξέρουν ότι η υποκρισία πάει σύννεφο.
Περισσότερα »
07
11

Γιώργος Ψυχογιός: Συνεχής εγρήγορση για την έκβαση της διαπραγμάτευσης

Το κλίμα που αποκομίζουμε όλοι μας είναι εμφανώς καλύτερο σε σχέση με τις προηγούμενες φορές. Η πληροφόρηση που έχουμε από τους υπουργούς που συμμετέχουν στη διαπραγμάτευση είναι ότι υπάρχει διάθεση και βούληση για συνεννόηση και, ήδη, συμφωνία σε βασικά ζητήματα, ώστε να κλείσει η αξιολόγηση στην ώρα της. Είναι πολύ σημαντικό ότι έχει ήδη «κλειδώσει» το κοινωνικό μέρισμα τόσο ως προς το μέγεθος όσο προς την κατανομή του. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αξιολόγηση βρίσκεται εν εξελίξει. Χρειάζεται, συνεχής εγρήγορση της διαπραγματευτικής ομάδας και ιδιαίτερη προσοχή από όλους μας ως προς τις δηλώσεις μας και την αισιοδοξία μας για την έκβαση της διαπραγμάτευσης. Οι εταίροι έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να ανοίξουν ζητήματα που έχουν κλείσει ή να προβάλουν απαιτήσεις της τελευταίας στιγμής.
Περισσότερα »
06
11

O κόσμος σε κίνδυνο: μια συνέντευξη με τον Νόαμ Τσόμσκι

Μέσα σε ένα κόσμο που η Αμερική είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας αποσταθεροποίησης, λίγοι είναι οι λόγοι να είναι κανείς αισιόδοξος: "Η εκστρατεία του Σάντερς, αποσπάστηκε από το καθιερωμένο μοντέλο. Ο Σάντερς ήταν ελάχιστα γνωστός. Δεν είχε ουσιαστικά καμία υποστήριξη από τις κύριες πηγές χρηματοδότησης, αγνοήθηκε ή χλευάστηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αυτοχαρακτηρίστηκε με την τρομακτική λέξη “σοσιαλιστής”. Ωστόσο, είναι πλέον με μεγάλη διαφορά το πιο δημοφιλές πολιτικό πρόσωπο στη χώρα. Τουλάχιστον, η επιτυχία της εκστρατείας του Σάντερς δείχνει ότι μπορούν να υποστηριχθούν πολλές επιλογές, ακόμη και μέσα στο αποχαυνωτικό δικομματικό πλαίσιο, με όλα τα θεσμικά εμπόδια που υπάρχουν στο να απαλλαγούμε από αυτό. Κατά τη διάρκεια των ετών της διακυβέρνησης Ομπάμα, το Δημοκρατικό Κόμμα διαλύθηκε σε τοπικό και πολιτειακό επίπεδο. Το κόμμα είχε εγκαταλείψει σε μεγάλο βαθμό την εργατική τάξη χρόνια νωρίτερα, ακόμα περισσότερο με τις εμπορικές και δημοσιονομικές πολιτικές του Κλίντον, που υπονόμευσαν την αμερικανική παραγωγή και την αρκετά σταθερή απασχόληση που παρείχε."
Περισσότερα »
06
11

Διαφαίνονται σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας – Συνέντευξη με τη Βάλια Αρανίτου

Πώς θα υπάρξει κοινωνική συνοχή; Αυτό είναι πάρα πολύ κομβικό, για μια κοινωνία που θέλει να αναπτύσσεται/εξελίσσεται. Αλλά, για να θυμηθούμε αυτό που μας δίδαξε ο Σουμπέτερ, άλλο ανάπτυξη και άλλο μεγέθυνση. Εμείς δεν θέλουμε μόνο μεγέθυνση, το ΑΕΠ να αυξάνεται από 3% σε 5%. Και στην Κίνα, πχ, βελτιωνόταν για πολλά χρόνια το ΑΕΠ, αλλά οι ανισότητες είναι χαοτικές. Επιδίωξη είναι η ολοκληρωμένη ανάπτυξη, η οποία θα συμβαδίζει προφανώς με την προάσπιση και προώθηση των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Περισσότερα »