Συνεντεύξεις

22
10

Cristina Faciaben Lacorte: Η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι το πρώτο βήμα

Χαιρετίσαμε την πρώτη αύξηση του κατώτατου μισθού από τα 736 στα 900 ευρώ και θα πιέσουμε για νέες αυξήσεις. Η αύξηση του κατώτατου μισθού θα στηρίξει τη γενικότερη άνοδο των εισοδημάτων των εργαζομένων, ενώ παράλληλα θα αποτελέσει κίνητρο για την αύξηση της κατανάλωσης και της οικονομίας. Ας μην γελιόμαστε, γιατί όσοι στοιχηματίζουν στην καταστροφολογία δεν παραδέχονται ότι ακόμη και με 900 ευρώ τον μήνα δεν μπορεί κανείς να αποταμιεύσει τίποτα, γιατί θα πρέπει να δαπανήσει τα χρήματα αυτά για την επιβίωσή του στηρίζοντας την κατανάλωση. Είναι υποκριτικό να λένε ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού θα επηρεάσει αρνητικά την οικονομία όταν οι οργανώσεις των εργοδοτών είχαν υπογράψει πριν από λίγο καιρό με τα συνδικάτα των Εργατικών Επιτροπών CC.OO. και την UGT συλλογικές συμβάσεις για 14.000 ευρώ το έτος. Εάν οι επιχειρήσεις είχαν αποδεχθεί να καταβάλλουν 14.000 ευρώ το έτος, πώς μπορούν τα 900 ευρώ τον μήνα να βουλιάξουν την οικονομία, όπως ισχυρίζεται η Δεξιά και όχι μόνο; Η πραγματική αλήθεια είναι ότι οι χαμηλοί μισθοί, οι χαμηλές συντάξεις και η εργασιακή ανασφάλεια βούλιαξαν την κοινωνία και την οικονομία μας.
22
10

Νάσος Ηλιόπουλος: Δίκαιη ανάπτυξη σημαίνει περισσότερες θέσεις εργασίας και καλά αμειβόμενες

Το ζήτημα της εργασίας αποτελεί μία από τις βασικές διαχωριστικές γραμμές σήμερα συνολικά στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Η κρίση έδωσε τη δυνατότητα υλοποίησης ενός ακραίου νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Ενός μοντέλου που οι κυβερνήσεις της περιόδου 2010-2014 πίστευαν και υπερασπίστηκαν. Δεν είναι τυχαία η σημερινή δομική ταύτιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τις πιο ακραίες θέσεις του ΔΝΤ και των εργοδοτών. Εμείς επιλέξαμε μια διαφορετική πορεία, ήδη από την πρώτη μέρα, ακόμα και εν μέσω ενός καθεστώτος περιορισμών και δεσμεύσεων. Δώσαμε τη μάχη για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του υποκατώτατου. Ψηφίσαμε νόμους για την προστασία των εργαζομένων από την εργοδοτική αυθαιρεσία. Αναβαθμίσαμε ουσιαστικά τους ελεγκτικούς μηχανισμούς μειώνοντας αισθητά την αδήλωτη εργασία και θέτοντας για πρώτη φορά στον πυρήνα του σχεδιασμού μας την καταπολέμηση της υποδηλωμένης εργασίας. Τέλος υλοποιούμε μια νέα γενιά προγραμμάτων για την αντιμετώπιση της ανεργίας που παρεμβαίνουν με θετικό τρόπο συνολικά στην αγορά εργασίας. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο τονίζουμε διαρκώς ότι δίκαιη ανάπτυξη σημαίνει προστασία της εργασίας.
21
10

Αλέξης Χαρίτσης: Τέλος στο δημαρχοκεντρικό μοντέλο και το μονοπαραταξιακό έλεγχο των επιτροπών

Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι το κατεξοχήν πεδίο για την ανάπτυξη ευρύτερων συναινέσεων και συνεργασιών με βάση τα συγκεκριμένα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι τοπικές κοινωνίες. Ο Κλεισθένης ενισχύει αυτή την προοπτική.
17
10

Fabio Luis Barbosa dos Santos: Ο Μπολσονάρο είναι η τρομακτική απάντηση μιας φοβισμένης κοινωνίας

Για την αστική τάξη της Βραζιλίας, η οικονομία δεν αποτελεί θέμα διένεξης στις εκλογές: όποιος κερδίσει θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα του νεοφιλελευθερισμού με περισσότερο νεοφιλελευθερισμό. Είτε μέσα από τον ουτοπικό τρόπο ενός «συνεκτικού νεοφιλελευθερισμού» που κηρύσσει το PT, είτε από τον ούλτρα νεοφιλελευθερισμό του Μπολσονάρο. Οι διαφορές που έχει η αστική τάξη αφορούν μόνο την πολιτική μορφή για τη διαχείριση των κρίσεων της Βραζιλίας. Το ποια θα είναι η θεσμική, νομική και πολιτιστική ρύθμιση που θα αντικαταστήσει την περίοδο της βραζιλιάνικης «Νέας Δημοκρατίας» που ακολούθησε τη δικτατορία (1964-1985), και η οποία τώρα καταδικάζεται οριστικά. Σε πρώτο πλάνο, υπάρχουν δύο δρόμοι. Με τα δικά του λόγια, ο Λούλα προσφέρει αξιοπιστία και σταθερότητα. Η αξιοπιστία για την οποία μιλάει δεν αφορά τους «από πάνω» αλλά τους «από κάτω»: αυτό που λέει ο Λούλα η κοινωνία θα το δεχτεί. Με άλλα λόγια, ο λουλισμός προσφέρει την ικανότητά του για πειθώ και λαϊκή εξουδετέρωση ως ένα μονοπάτι για την τάξη. Αν η Ντίλμα Ρούσεφ ήταν η σκιά του Λούλα, ο Φερνάντο Χαντάντ, ο υποψήφιος του PT, είναι σχεδιασμένος να αποτελέσει το άβαταρ αυτής της πολιτικής. Στον αντίθετο, συμπληρωματικό πόλο, βρίσκεται o Mπολσονάρο. Συνοψίζοντας, αυτοί είναι δύο διαφορετικοί τρόποι για να διαχειριστεί η κρίση της Βραζιλίας: το PT προσφέρει σταθερότητα μέσω της συμφιλίωσης, ενώ ο Μπολσονάρο προτείνει το ίδιο μέσω της βίας. Και οι δύο είναι προσωρινές, και αναγκαστικά ασταθείς, απαντήσεις μιας μπουρζουαζίας που βρίσκεται σε φάση αναδιοργάνωσης. Επειδή αυτό που επωάζει η κυρίαρχη τάξη, είναι ένας μπολσοναρισμός χωρίς τον Μπολσονάρο. Στη Γαλλία, η φασίστρια Μαρίν Λεπέν διαμαρτυρήθηκε για εκείνους που πήγαν μαζί για να την νικήσουν στο δεύτερο γύρο. Γιατί, σε τελική ανάλυση, αυτό που είπε η δυσαρεστημένη Λεπέν, είναι ότι εκλέγουν κάποιον που εφαρμόζει τις δικές της πολιτικές αλλά χωρίς να κάνει θόρυβο. Κάτω από τη σκόνη των επόμενων εκλογών, η βραζιλιάνικη αστική τάξη δημιουργεί τον δικό της Μακρόν.
16
10

Θοδωρής Δρίτσας: Η επανεξέταση της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι προφανέστατα αυτονόητη ανάγκη

Εννοώ ότι το ζήτημα είναι σοβαρό. Πρέπει βέβαια να το χειριστούμε με τον πιο σοφό τρόπο, αλλά δεν γίνεται να το αγνοήσουμε. Όπως, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αγνοήσουμε, ότι ταυτόχρονα έχει μεγάλη σημασία η διατήρηση της δυνατότητας αυτής της κυβέρνησης να ολοκληρώσει το έργο της. Προφανώς, πρέπει να σκεφτούμε πολύ και να εξαντλήσουμε όλη μας την ευρηματικότητα. Αλλά δεν πρέπει να στρουθοκαμηλίσουμε. Δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί του, αντίθετα τον συμπαθώ, αλλά ο Πάνος Καμμένος πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Αν σκέπτεται ακόμα και το ενδεχόμενο να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση, ας το πει ανοικτά, τώρα.
16
10

Τασία Χριστοδουλοπούλου: Ονομαστικές ψηφοφορίες για να ξεκαθαρίσουν οι προοδευτικοί από το μπλοκ της παλινόρθωσης

Με ονομαστικές ψηφοφορίες για την κατάργηση του υποκατώτατου, την αύξηση του κατώτατου, την μείωση των εισφορών, την επιδότηση ενοικίων για νέους, την άρση της μείωσης συντάξεων και αφορολόγητου, θα τεκμηριωθεί στην πράξη ποιοι βουλευτές και κόμματα ανήκουν πραγματικά στον προοδευτικό πόλο και όχι στο «μπλοκ» της παλινόρθωσης του προηγούμενου καθεστώτος που πρεσβεύει ο κ. Μητσοτάκης για να αποκόψει όσα κάναμε από την ελληνική κοινωνία.
14
10

Η μεσανατολική τραγωδία σε χίλιες λέξεις

Τι γίνεται σήμερα; Τίποτε δεν γίνεται -μια από τα ίδια. Πενήντα χρόνια κατοχή, τίποτε δεν άλλαξε. Το ίδιο πλαίσιο -ναι, περισσότεροι έποικοι, περισσότερη ωμή βία και μεγαλύτερη αίσθηση ότι έτσι θα μείνουν τα πράγματα. Αυτό είναι το Ισραήλ (...). Και το Ισραήλ είναι πολύ εθνικιστικό, πολύ δεξιό και πολύ θρήσκο -και η ισραηλινή κυβέρνηση αντανακλά πολύ καλά τον ισραηλινό λαό. Ο Νετανιάχου είναι ο καλύτερος για να παρουσιάσει την οπτική του Ισραήλ -ισχύς, ισχύς και πάλι ισχύς, διαιώνιση του στάτους κβο για πάντα, απόλυτη δυσπιστία απέναντι στους Αραβες, καμία διάθεση συμβιβασμού μαζί τους, ποτέ. Να ζούμε μόνο με το σπαθί μας, σε μια μόνιμη κατάσταση πολέμου.
14
10

Τα καθίκια ακόμα και την τελευταία ώρα σκοτώνανε αδιάκριτα

Τα τεθωρακισμένα έφευγαν βιαστικά ρίχνοντας ριπές στα παράθυρα των σπιτιών. Τα καθίκια ακόμα και την τελευταία ώρα σκοτώνανε αδιάκριτα. Στον διάολο να πάνε οι κερατάδες οι Γερμαναράδες. Μια σφαίρα πέρασε μέσα από τα παντζούρια μας, που είχανε ν' ανοίξουν πάνω από δύο χρόνια, έξυσε το κεφάλι της μάνας μου και καρφώθηκε στον τοίχο πίσω της.
10
10

Goran Janev: Το χάσμα στη μακεδονική κοινωνία παραμένει μεγάλο

Νομίζω ότι ξεχνάμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο: τη βασική και ελάχιστη ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οποιαδήποτε εκτίμηση δεν συμπεριλαμβάνει αυτη την παράμετρο κινδυνεύει να χαρακτηριστεί απλοϊκή. Η αλλαγή του ονόματος είναι εκβιαστική και εκφοβιστικη απαίτηση. Τόσο η ΕΕ όσο και το ΝΑΤΟ υποχώρησαν μπροστά στους έλληνες εθνικιστές και αποφάσισαν εδώ και πολύ καιρό ότι η αξιοπρέπεια των μακεδόνων, το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό και την κρατική υπόσταση δεν είναι τόσο σημαντικό όσο οι διαθέσεις των ελλήνων εθνικιστών. Κανείς απ’ όσους υπερψήφισαν τη συμφωνία δεν είναι άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια, αλλά έχουν συνειδητά αποφασίσει να καταπιούν την περιφάνεια τους και να βάλουν ένα τέλος σε αυτή την κωμωδία.
09
10

Κώστας Μελλάς: Να είμαστε επιφυλακτικοί όσον αφορά τον προϋπολογισμό

Πάγια θέση του ΣΕΒ είναι να κοιτά μόνο τα συμφέροντα των μελών του. Επιδιώκει πάση θυσία να μην αλλάξει τίποτα στην αγορά εργασίας και γι’ αυτό θεωρεί «παροχές» την αύξηση του κατώτατου μισθού. Όταν υπάρχει ένα υπερπλεόνασμα, έστω κακώς παραγόμενο μέσα από την υπερφορολόγηση, πρέπει να επιστρέψει στην οικονομία με κάποιο τρόπο. Και επιστρέφει σε αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, κατά την άποψη της κυβέρνησης. Αν ήταν μια άλλη κυβέρνηση διαφορετικού ιδεολογικού προσανατολισμού θα είχε άλλες επιλογές όπως αυτές που υποστηρίζει ο ΣΕΒ.