Συνεντεύξεις

Ο Χρήστος Καραγιαννίδης μεταξύ άλλων σημείωσε ότι η Νέα Δημοκρατία «απαξιώνει τα νούμερα σε τέτοιο βαθμό» και «γίνεται πλέον και γραφική» γιατί βασίζει τις προβλέψεις τις σε δικούς της ευσεβείς πόθους που ποτέ μέχρι στιγμής δεν έχουν αποδειχτεί τα τέσσερα χρόνια και ακόμα μια φορά ένα σενάριο της καταπίπτει και «αποδεικνύει και τη γύμνια των ανθρώπων», οι οποίοι έχουν θητεύσει σε αυτές τις θέσεις και είναι άξιο απορίας πως αυτοί οι άνθρωποι δέχονται «να τους υπερκεράζει ο πόθος τους από την ίδια την πραγματικότητα» και «να δέχονται να εξευτελίζονται κάθε φορά που τα πράγματα δεν βγαίνουν όπως οι ίδιοι έχουν πει και να βγαίνουν τα ακριβώς αντίθετα».

Όπως είπε χαρακτηριστικά, «το Ταμείο Αλληλοβοήθειας ήταν ένας μηχανισμός μέσω του οποίου μέρος των εσόδων των αρχαιολογικών χώρων χρησιμοποιείτο ως “ειδικός λογαριασμός”. Όταν αυτός ο Ειδικός Λογαριασμός, σε συνέχεια της υπόθεσης Ζαχόπουλου, σταμάτησε, αυξήθηκε θεαματικά η χρηματοδότηση του Ταμείου Αλληλοβοήθειας από τα έσοδα των αρχαιολογικών χώρων και το Ταμείο συνέχισε να λειτουργεί όπως και πριν: ποσά για πληρωμές υπερεργασίας σε πολιτικά γραφεία, προσωπικό πολιτικών γραφείων να προσλαμβάνεται μέσω του Ταμείου, πολλά ακόμα που διερευνά η Δικαιοσύνη σε ανώτατο επίπεδο, μετά από μηνυτήρια αναφορά προς την εισαγγελία του Αρείου Πάγου».

Το αντικειμενικό κενό στο χώρο της Κεντροαριστεράς που έχει να κάνει με την μετακίνηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ προς τα δεξιά εκ των πραγμάτων καλύπτεται από την Αριστερά. Έτσι είναι η πολιτική γεωγραφία, έτσι θα γινόταν σε οποιαδήποτε χώρα...

Ο διάλογος πρέπει να γίνει με προγραμματικές θέσεις κι εκεί θα φανεί ποιοι συντάσσονται με το αριστερό και προοδευτικό μέτωπο και ποιοι συντάσσονται με το νεοφιλελευθερισμό και τη Ν.Δ. Εμείς δεν θέλουμε ευκαιριακές συμμαχίες, ούτε συμμαχίες με μόνο ορίζοντα τις εκλογές ή συμμαχίες που εξαντλούνται στον ανασχηματισμό, αλλά αποβλέπουμε στην διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών μέσα από στέρεες συμμαχίες, μακροπρόθεσμες, ώστε πραγματικά να απαντήσουμε, όπως σας είπα και πριν, στις προκλήσεις και τα ερωτήματα της μεταμνημονιακής περιόδου με έναν τρόπο επωφελή για τα συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας. Χρειάζονται προσεκτικά βήματα, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να είμαστε και συνεκτικοί και ενωμένοι στο να υπηρετήσουμε αυτόν τον κοινό στόχο των συμμαχιών πάνω σε προγραμματική βάση. Κι όπως σας είπα σε ένα κάλεσμα το οποίο απευθύνεται τόσο στον αριστερό, όσο και τον προοδευτικό κόσμο.

"Τα τελευταία χρόνια συζητάμε για την ομοφοβία, όχι πάντα με το σωστό τρόπο, αλλά δεν είναι πια μια άγνωστη λέξη, τουλάχιστον στο χώρο της εκπαίδευσης. Συχνά βέβαια, παρότι το bullying και η απειλή του γίνονται καθημερινές υποθέσεις, δεν συμπεριλαμβάνεται η ομοφοβική (σεξιστική και εν τέλει μισογυνική) διάστασή του. Πολλ-οί, -ές εκπαιδευτικοί ερμηνεύουν τις σεξιστικές παρενοχλήσεις ως εκμάθηση της αρρενωπότητας.: «Αγόρι είναι, θα ρίξει και καμιά κλωτσιά...». Ενώ όμως γίνεται μεγάλη προσπάθεια για ενημέρωση στη διαπολιτισμική εκπαίδευση, ο σεξισμός και η ομοφοβία δεν συμπεριλαμβάνονται στη συζήτηση και στις επιμορφώσεις, τη στιγμή που είναι από τους βασικότερους τομείς της. Η ευαισθητοποίηση κατά του ρατσισμού δε συνοδεύεται από την ανάλυση του σεξισμού και οι φεμινιστικές πρωτοβουλίες και ομάδες συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται με θυμηδία ή να δυσφημούνται".

Εμείς λέμε να γίνει κόμβος η Θεσσαλονίκη, το κέντρο των Βαλκανίων, να είναι ένα Hub και για την ενέργεια και για τα εμπορεύματα και για τα μεταφορικά. Είναι δυνατό να μπορεί να το έχει αυτό η Θεσσαλονίκη -άρα και η Καβάλα και η Καστοριά- μπορούν να αναπτυχθούν αν κοιτάνε προς τα κάτω; Από τότε που ερχόμουν ένα μήνα κάθε καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη, θυμάμαι όλων των ειδών τους ανθρώπους, είτε ήταν ποδοσφαιρόφιλοι είτε δεν ήταν ποδοσφαιρόφιλοι στη Θεσσαλονίκη να μου λένε για το κράτος των Αθηναίων. Ας κοιτάξουν ένα χάρτη, όσο κοιτάει προς τα κάτω η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα και οι άλλες πόλεις θα την κερδίζουν. Μόνο όταν ανοίξει ο ορίζοντας προς τον βορρά θα είναι το κέντρο που ήταν και στο Βυζάντιο, δηλαδή να μπορεί να πηγαίνουν και τα τρένα από τη Θεσσαλονίκη από το λιμάνι [κατευθείαν] στην κεντρική Ευρώπη και μετά στη βόρεια Ευρώπη. Το τραγικό είναι ότι προσπαθούμε να πείσουμε ανθρώπους -και εγώ δεν υποτιμώ καθόλου τον συμβολισμό και τη σημασία που μπορεί να έχει μια λέξη, οι λέξεις έχουν ιστορικότητα, αλλά προσπαθούμε να βοηθήσουμε και να τους πούμε- ότι αυτοί έχουν κερδίσει. Δηλαδή δεν έχουν οικονομικά να κερδίσουν από τη συνανάπτυξη, που έχουμε εμείς σαν ιδέα για τα Βαλκάνια, κάποιοι που είναι στην Κρήτη ή στην Πρέβεζα, ή στην Καλαμάτα. Στην οικονομική ανάπτυξη που θα έρθει, είναι οι Βορειοελλαδίτες που θα κερδίσουν!

Το δίλημμα της επόμενης μέρας θα είναι αν θα συνεχιστεί η πορεία που χάραξε η κυβέρνηση με μέτρα για την ενίσχυση της κοινωνικής πλειοψηφίας και την αποκατάσταση των αδικιών ή θα επιστρέψουμε στο παλαιό πολιτικό προσωπικό που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και στα μνημόνια.

Το βασικό θέμα είναι η προστασία της α' κατοικίας. «Τώρα κινούμαστε σε ένα νέο σύστημα όπου θα δοθεί στήριξη στον κόσμο προκειμένου να είναι σε θέση να αποπληρώσει τα δάνειά του. Άρα αυτό είναι καλό για τον κόσμο, που θα μετατρέψει τα δάνεια που δεν αποπληρώνονται, σε εξυπηρετούμενα δάνεια. Θα βοηθήσει όμως και τις τράπεζες να ξεκαθαρίσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνειά τους».

«Σε ό,τι έχει να κάνει με το μήνυμα για συνεργασίες (...) υπάρχει ακόμη πεδίο συζήτησης που είναι σε εξέλιξη … έχουμε ανοιχτό τον ορίζοντα στο αμέσως επόμενο διάστημα, στο κόμμα και τις πολιτικές διαδικασίες να διαμορφώσουμε το πλαίσιο των αναγκαίων προϋποθέσεων και προαπαιτούμενων για να είναι οι συνεργασίες καθαρές, ανοιχτές, με προοπτική και ανοιχτούς ορίζοντες». «Δεν θα πρέπει να ονειρευτεί κανείς μία μονοκομματική ηγεμονία στην κοινωνία, την κοινωνική και πολιτική κοινότητα», υπογράμμισε. «Σοβαρά τμήματα της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας τα μηνύματα τα έχουν πάρει και υπάρχουν διεργασίες. Αλλά για μία ακόμη φορά στη χώρα μας, οι δυνάμεις που θέλουν να εκφράσουν το χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας αλληθωρίζουν σε άλλες κατευθύνσεις, σαν να μην έχουν καταλάβει τίποτα και από τις δικές τους ευθύνες και από την τραγική εμπειρία της χρεοκοπίας και των μνημονίων και από τις γενικότερες εξελίξεις που συντελούνται παγκόσμια και ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό χώρο». Τόνισε μάλιστα ότι «σε αυτή την κατεύθυνση, δεν έχουμε να απευθυνθούμε μόνο προς την Σοσιαλδημοκρατία, αλλά σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς -και αυτές δεξιά μας και αυτές αριστερά μας. Αλλά δεν χρειάζεται μόνο ένας -που υπάρχει και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά περισσότεροι και από δύο. Δεν είναι τανγκό, είναι μία πάρα πολύ σοβαρή, ενεργός συμμετοχή, αναγκαία για να αντιμετωπιστούν αυτά τα σοβαρότατα ζητήματα. Οι αποφάσεις μας και οι συνεργασίες πρέπει να είναι ενταγμένες και να δίνουν αυτά τα μηνύματα σε αυτό τον σχεδιασμό και προσδοκία», καταλήγοντας ότι η συζήτηση για το πλαίσιο των συμμαχιών που έχει ανοίξει «δεν έχει κλείσει».

Είμαι ένας άνθρωπος που αναλαμβάνει την ευθύνη, μου αρέσει η ευθύνη. Ο λόγος για τον οποίο θέλω να εκλεγώ σε αυτή τη μάχη δήμαρχος Αθηναίων είναι γιατί, όπως είπα πριν, εδώ έχω μεγαλώσει, την αγαπάω αυτή την πόλη, έχω ζήσει τα αδιέξοδά της αλλά ξέρω ότι η Αθήνα είναι μια πόλη με πολύ μεγάλες δυνατότητες και την ίδια στιγμή μου προκαλεί μια θετική τιμή, δηλαδή είναι πολύ ευχάριστο να θες να ανταποκριθείς σε ένα αίσθημα που παίρνεις από ανθρώπους που έχεις μεγαλώσει μαζί που λέει ότι δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα μπορούσε ένα παιδί που έχει μεγαλώσει στον Άγιο Νικόλα να γίνει δήμαρχος της Αθήνας. Νομίζω ότι είναι μια ωραία μάχη και με πολύ μεγάλη χαρά θα τη δώσω.