Συνεντεύξεις

17
06

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Η ύφεση δεν είναι αριθμοί, είναι ζωές ανθρώπων

Ο πανηγυρισμός μου [της κυβέρνησης για τη "μικρή" ύφεση] θυμίζει το ανέκδοτο «πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτα». Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα τρίμηνο όπου οι 2,5 μήνες ήταν πριν το lockdown. Και άρα οι κακές επιδόσεις προϋπήρχαν, εκτός βέβαια αν τις 15 μέρες του lockdownη ύφεση ξεπέρασε το 20%.Σε κάθε περίπτωση οι προβλέψεις για το έτος δεν είναι καλές. Άλλωστε το ΑΕΠ είχε αρχίσει να μειώνεται από το τέταρτο τρίμηνο του 2019 -πριν δηλαδή την εμφάνιση του ιού. (...) Νομίζω ότι συνολικά πιο πιθανή είναι μια ανάπτυξη με το σχήμα της Nike, δηλαδή απότομη κάμψη και σταδιακή άνοδο. Το πόσο γρήγορη θα είναι η ανάκαμψη βέβαια εξαρτάται απόλυτα από το πόσο θα στηριχθεί η οικονομία από το κράτος. Χρειάζεται ένα γενναίο πακέτο στήριξης εργαζομένων και επιχειρήσεων τώρα. Και κινδυνεύοντας να κατηγορηθώ για διαφήμιση νομίζω η συμβουλή μου προς την κυβέρνηση είναι Justdoit! (...) Και επιστημονικά και ως πολιτικός ήμουν πάντα εναντίον της ανεξαρτησίας των Κεντρικών Τραπεζών - και γιατί δεν θεωρώ τη νομισματική πολιτική απλώς τεχνοκρατικό ζήτημα αλλά και επειδή οι Κεντρικοί Τραπεζίτες έχουν πολύ στενή σχέση με το ευρύτερο χρηματοπιστωτικό σύστημα – και η ανεξαρτησία τους αφορά περισσότερο την κοινωνία, τα κοινωνικά κινήματα, τα συνδικάτα, ακόμα και νέες προοδευτικές ιδέες από την επιστημονική κοινότητα. (...) Σε κάθε περίπτωση οι πόροι [που θα προέλθουν από της ΕΕ] φαίνεται να είναι αρκετοί αλλά δεν είναι επαρκείς. Και δεν είναι με την έννοια ότι θα έπρεπε να δοθούν περισσότερα χρήματα για εσωτερική συνοχή, θα έπρεπε να υπάρχουν σαφείς δεσμεύσεις της ΕΕ για το τι θα γίνει σε ένα ενδεχόμενο δεύτερο κύμα, ώστε να μην χρειαστεί να εμπλακούμε σε έναν νέο γύρο διαπραγματεύσεων, θα έπρεπε η κουβέντα να γίνει πιο βαθιά, να μιλήσουμε πχ επιτέλους για ένα ευρωπαϊκό ταμείο ανεργίας. Τούτων λεχθέντων, η αναπτυξιακή πολιτική της χώρας απαιτεί μια σοφή διαχείριση της γνώσης, έναν δημοκρατικό προγραμματισμό. Απαιτεί συνεννόηση κυβέρνησης, αντιπολίτευσης, επιμελητηρίων, κοινωνικών φορέων. Αν δεν συναποφασίσουμε ως κοινωνία ποιες είναι οι προτεραιότητές και οι στόχοι μας, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τους πετύχουμε. (...) -Η επιτροπή σοφών -κάθε επιτροπή σοφών- δεν αποτελεί δημοκρατικό προγραμματισμό. Ούτε βέβαια ψήφο εμπιστοσύνης στους δύο βασικούς Υπουργούς των Οικονομικών και της Οικονομίας. Έχουμε λοιπόν μια επιτροπή η οποία θα σχεδιάσει εκτός της κοινωνίας για την κοινωνία, και πολύ φοβάμαι ότι οι ανάγκες των πολλών θα μείνουν εκτός των συμπερασμάτων της. (...) Εγώ θα ήθελα να δω μια επιτροπή που θα δουλεύει μαζί με την κοινωνία και θα απαρτίζεται από οικονομολόγους, αλλά και επιστήμονές από άλλους κλάδους, που έχουν επικεντρωθεί στη δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη, τη μείωση της φτώχιας και των ανισοτήτων. (...) Η κυβέρνηση μάλλον θεωρεί ότι διαθέτουν λεφτόδεντρα οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις. Πως αλλιώς θεωρεί ότι θα ξεπληρώσουν το επόμενο διάστημα τις υποχρεώσεις τους που δημιουργήθηκαν αυτή τη περίοδο, όταν όλες οι ενισχύσεις που δίνει έχουν την μορφή δανείων; Δηλαδή μια επιχείρηση δεν έχει τζίρο σήμερα, έχει μειωμένο τζίρο αύριο, και θα κληθεί μεθαύριο να αποπληρώσει και τις υποχρεώσεις της και δάνεια; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δυστυχώς είμαστε μπροστά σε ένα σχέδιο βίαιης αναδιάρθρωσης της αγοράς στην Ελλάδα, με θύμα την μεσαία τάξη. (...) [Κρίνω την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης] ανεπαρκή και επικίνδυνη. Προφανώς προκαλεί δυσαρέσκειες, αν σας έκοβα το 20% του εισοδήματός σας, και δεν στήριζα την θέση εργασίας σας θα ήσασταν ευχαριστημένος; Όσο και αν η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ ραίνουν τον κ. Μητσοτάκη με ροδοπέταλα ο κόσμος ξέρει στο τέλος του μήνα πόσα έχει το πορτοφόλι του. (...) Οι κυβερνήσεις της ΝΔ έχουν ένα διαχρονικό ταλέντο να οδηγούν [μισθωτούς και συνταξιούχους] σε τέτοιες καταστάσεις ανεξαρτήτως συνθηκών. Η κυβέρνηση έχει ήδη αυξήσει τις εισφορές στην συντριπτική πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών και έχει μειώσει τις συντάξεις (κόβοντας την 13η σύνταξη) πριν τον κορωνοϊό. Τώρα, που προσπαθούν να τα φορτώσουν όλα στην πανδημία, είμαι πολύ ανήσυχος για το τι θα κάνουν.
Περισσότερα »
17
06

Ο Κ. Μπακογιάννης φημίζεται ως… doer αλλά καμιά φορά δεν… σκέφτεται

Δεν είναι χαρακτηριστική η πρώτη ημέρα πιλοτικής εφαρμογής ενός μέτρου όπως οι ρυθμίσεις για τον Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας για να κριθεί, αλλά ο δήμαρχος Κ. Μπακογιάννης που φημίζεται ως... doer, καμιά φορά δεν... σκέφτεται πριν κάνει τις παρεμβάσεις που θέλει. Και μετά το «do it!» αναγκάζεται να δει μήπως δεν τα έκανε και τόσο καλά. (...) Η δημοτική παράταξη είχε ζητήσει συγκρότηση δύο επιτροπών που θα παρακολουθούν την εξέλιξη και αξιολόγηση του έργου και των παρεμβάσεων, αλλά προς το παρόν δεν είναι επιτροπές διαβούλευσης, μόνο «σας ενημερώνουμε, σας λέμε τι κάναμε» χωρίς διαβούλευση. Αλλά δεν υπάρχει καμία πραγματική διαβούλευση, μόνο «δοκιμάζουμε και θα δούμε». (...) Θα πρέπει να υπάρχει μία σαφής στοχοθεσία για το κέντρο της Αθήνας, τόσα χρόνια στην κρίση συζητείτο η ενθάρρυνση της κατοίκησης στο κέντρο, αλλά δεν το έχουμε δει, αντίθετα ανθεί το airbnb, οι τουριστικές χρήσεις, η αύξηση των μαγαζιών εστίασης και διασκέδασης, τα τραπεζοκαθίσματα.
Περισσότερα »
15
06

Πάνος Σκουρλέτης: Βλέπουμε μια εμμονή σε ένα παρωχημένο, αντικοινωνικό και ακραία νεοφιλελεύθερο σχέδιο

Έχουμε τη μεγαλύτερη ύφεση στις 27 ευρωπαϊκές χώρες, το τελευταίο τρίμηνο του 2019. Η ύφεση αυτή εξακολουθεί να υφίσταται όλο το πρώτο τρίμηνο του 2020, όταν μονάχα το τελευταίο 15νθήμερο αυτού επηρεάστηκε από τον κορονοϊό. Μιλάμε, λοιπόν, για μια υφεσιακή πορεία που θα επιταχυνθεί από την υγειονομική κρίση, αλλά που είχε ξεκινήσει από πριν και αφού ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η Νέα Δημοκρατία. Είναι κατανοητό, ωστόσο, γιατί η εύθραυστη σταθεροποίηση και ανάκαμψη της χώρας άλλαξε πορεία με τη ΝΔ. Πρώτον, το θετικό γεγονός της αύξησης του κατώτατου μισθού ήταν το 2018 και το 2019 δεν υπήρξε ένα αντίστοιχο γεγονός να συντηρήσει αυτή την πορεία. Δεύτερον, οι συλλογικές συμβάσεις, που οδήγησαν σε διάφορους κλάδους στην αύξηση των αποδοχών, ακρωτηριάστηκαν επί ΝΔ. Τρίτον, κόπηκαν και περιορίστηκαν τα επιδόματα. Τέταρτον, καταργήθηκε η 13η σύνταξη. Όλα αυτά, συν η ματαίωση των όποιων προσδοκιών υπήρχαν για μια επενδυτική έκρηξη οδήγησαν στο να υπάρχει αυτή η υφεσιακή πορεία. Βέβαια, η κυβέρνηση προσπαθεί να κρυφτεί –μάταια- πίσω από την υγειονομική κρίση. Όμως, όπως διαπιστώνουμε στις περιοδείες των τελευταίων ημερών ο κόσμος έχει επίγνωση της κατάστασης.
Περισσότερα »
15
06

Wendy Brown: Στην Αμερική γίνεται ένας πολιτικός σεισμός

Οι εξεγέρσεις των τελευταίων δύο εβδομάδων είναι το πιο εκπληκτικό πράγμα που συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και δεκαετίες, υπερβαίνοντας κατά πολύ τις σημαντικές και εξαιρετικές διαδηλώσεις του Occupy το 2011. Δεν είναι μόνο μια δυναμική εξέγερση ενάντια στη λευκή υπεροχή, μέσω των διαμαρτυριών πολιτικοποιείται και εκπαιδεύεται μια ολόκληρη γενιά. Η βαθιά μοιρολατρία και η απελπισία που πλανιόνταν στις κοινότητες των μαύρων και των Λατίνων αποτινάσσονται, μαζί με τη βαθιά πολιτική απαισιοδοξία και μια αίσθηση ανημπόριας που είναι διάχυτες σε ολόκληρη τη χώρα. Εσείς στην Ελλάδα μπορεί να βλέπετε μόνο τις διαμαρτυρίες στις μεγάλες πόλεις, ιδιαίτερα εκείνες που από τα ΜΜΕ επικεντρώνονται σε σκηνές βίας ή λεηλασιών. Όμως, υπάρχουν χιλιάδες συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά σε όλη τη χώρα, ακόμα και σε περιοχές που θεωρούνται προπύργια του Τραμπ. Οι διαδηλώσεις προσελκύουν νέους, ηλικιωμένους, ανθρώπους όλων των χρωμάτων, και, το σημαντικότερο, σχετικά απολίτικους ανθρώπους, που στους δρόμους μπορούν και να εκφραστούν οι ίδιοι, και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους σε άλλους. Η αλλαγή είναι εμφανής: όταν ακόμη και η Εθνική Ομοσπονδία Αμερικανικού Ποδοσφαίρου ζητά συγγνώμη για τη συνενοχή της στην προαγωγή της λευκής υπεροχής, καταλαβαίνουμε ότι αυτό που γίνεται είναι ένας πολιτικός σεισμός. Πώς μπορούμε να το εξηγήσουμε αυτό; Τι προκάλεσε αυτή την έκρηξη; Σίγουρα υπάρχει το άμεσο ζήτημα της δολοφονικής φυλετικής βίας, από την αστυνομία, από το κράτος, από τις ομάδες επαγρύπνησης λευκών της μεσαίας τάξης (2), από τον καπιταλισμό. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Οι σχεδόν τρεις μήνες εγκλεισμού και ανησυχίας για τον Covid είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που έδωσε την ευκαιρία να υπάρξει ένας προβληματισμός σχετικά με τον κόσμο στον οποίο ζούμε: πώς είναι οργανωμένος, τι έχει αξία και τι όχι, τι είναι εντελώς λάθος, και πώς θα μπορούσαμε να ζήσουμε διαφορετικά. Ορισμένες από αυτές τις σκέψεις προκλήθηκαν από τα αποτελέσματα του ίδιου του λοκντάουν, που περιλαμβάνουν την αναζωογόνηση της φύσης, τους καθαρούς ουρανούς, τον καθαρό εισπνεόμενο αέρα (λόγω της μειωμένης χρήσης ορυκτών καυσίμων), και περιλάμβαναν τις απλές ανάγκες της ζωής: τροφή, στέγη, υγειονομική περίθαλψη, διαδίκτυο, έρωτας. Σε αυτό το πλαίσιο, υπήρχε χώρος για να προβληματιστούμε σχετικά με το πώς ζούμε συνήθως, ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, και τι λάθος υπάρχει σε αυτήν την «κανονικότητα». Πιστεύω ότι αυτός ο προβληματισμός, και όχι μόνο η φρικτή δολοφονία του Φλόιντ, όχι μόνο ο εγκλεισμός μας για μήνες, όχι μόνο η εκτεταμένη ανεργία, είναι εκείνο που δημιούργησε αυτήν την υπέροχη έκρηξη στους δρόμους. Όχι άλλη «κανονικότητα»! Δεν φτάνει μόνο να λέμε ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, ήρθε η ώρα να τον δημιουργήσουμε εδώ και τώρα.
Περισσότερα »
13
06

Νίκος Αλεξίου: Στην Αμερική σήμερα κινδυνεύει η δημοκρατία

Αυτή τη στιγμή στην Αμερική βλέπουμε κοιτίδες αντίστασης και στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές μέσω των διαδηλώσεων κατά του ρατσισμού. Φοβάμαι ότι θα αναγκαστούν να συμβιβαστούν με το Δημοκρατικό Κόμμα. Εύχομαι να μην απομονωθούν ή περιθωριοποιηθούν, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές. Σε ένα αυστηρό δικομματικό σύστημα και στο εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ το Δημοκρατικό Κόμμα παρουσιάζει ένα παράδοξο μεταξύ της ηγεσίας και μεγάλο μέρος της προοδευτικής βάσης του. Αν και αποχώρησε, πολλές από τις πολιτικές προτάσεις του Σάντερς έχουν απήχηση σε ένα μετρήσιμο μέρος της βάσης του κόμματος. Αλλά αυτή τη στιγμή, όπως έχω πει και άλλες φορές, το Δημοκρατικό Κόμμα είναι θλιβερά αποδιοργανωμένο ως μηχανισμός, τραγικά αδύναμο πολιτικά και σε πλήρη σύγχυση ιδεολογικά. Η πολιτική κληρονομιά του Σάντερς θα οδηγούσε σε πιο κεντροαριστερές θέσεις, αλλά, αφού η κυρίαρχη πολιτική κατεύθυνση είναι η εκλογική νίκη επί του Τραμπ με κάθε κόστος, η επιλογή του Μπάιντεν σηματοδοτεί όλο και μεγαλύτερη μετακίνηση προς κεντροδεξιές πολιτικές. Οι αντιστάσεις θα χειραγωγηθούν, αφού ο άμεσος στόχος είναι η απομάκρυνση του Τραμπ με όποιον τρόπο είναι αυτό εφικτό, και οι βαθιές και θαρραλέες τομές που χρειάζονται για την καλυτέρευση της αμερικανικής κοινωνίας θα παραμείνουν στην αναμονή. Είναι πολύ πιθανόν, αν σε ενδεχόμενη νίκη των Δημοκρατικών στις εκλογές του Νοεμβρίου δεν γίνουν βαθιές τομές στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο, να υπάρξουν πάλι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις. Επίσης νομίζω ότι πολιτικά θα είναι πάρα πολύ σημαντική η επιλογή του / της αντιπροέδρου. Αυτή τη στιγμή ο Μπάιντεν και το Δημοκρατικό Κόμμα οφείλουν να προσανατολιστούν στην ανάδειξη ενός προσώπου που θα ενώνει τις προοδευτικές τάσεις μέσα στο κόμμα. Η καλύτερη περίπτωση θα ήταν για αντιπρόεδρος γυναίκα και σίγουρα ή αφροαμερικανική ή άλλη μειονότητα.
Περισσότερα »
08
06

Enzo Traverso: Η Ευρώπη πληρώνει το τίμημα της ανυπαρξίας της

Η Ευρώπη βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, έστω και αν τα διακυβεύματα της κρίσης είναι πλανητικά και την υπερβαίνουν. Αν δεν καταστεί ικανή να βρει μια συνολική και αλληλέγγυα λύση, προχωρώντας προς τη δημιουργία ομοσπονδιακών δομών, σταδιακά θα διαλυθεί. Η κατάρρευσή της θα μπορούσε μάλιστα να έχει κατακλυσμιαίες συνέπειες. Κινδυνεύουμε να βρεθούμε αντιμέτωποι με μια κρίση όπως αυτή που έζησε η Ελλάδα το 2015, αλλά σε πολύ μεγαλύτερη και βαθύτερη κλίμακα: οι λύσεις που υιοθετήθηκαν για την Ελλάδα δεν μπορούν να εφαρμοστούν στο ήμισυ της ευρωζώνης χωρίς να την καταστρέψουν. Σε μια γενική θεώρηση –το λέω από την αρχή της κρίσης– το δίλημμα που θα διατυπωθεί, σε επίπεδο Ιστορίας, θα είναι και πάλι το: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Χονδρικά, είτε θα υπάρξει ένα καινούριο New Deal προσαρμοσμένο στον κόσμο του 21ου αιώνα, είτε θα έχουμε τη βαρβαρότητα ενός κόσμου στον οποίο οι ανισότητες και τα προνόμια που συνδέονται με τον πλούτο δεν θα μπορούν να διατηρηθούν παρά μόνο με τίμημα μια ολοένα αυξανόμενη βία. (...) Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ένα νέο κύμα ξενοφοβίας ως συνέπεια της κρίσης, δηλαδή την αναζήτηση ενός αποδιοπομπαίου τράγου που, στο σημερινό κόσμο, συνίσταται κυρίως στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αλλά μια τέτοια τροπή των πραγμάτων δεν είναι αναπότρεπτη. Υπάρχουν μάλιστα και κάποια ενθαρρυντικά σημάδια που δείχνουν ότι τα πράγματα πηγαίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μέχρι στιγμής, η κρίση του κορονοϊού μάλλον παρήγαγε μορφές αλληλεγγύης και γενναιοδωρίας, μια ώθηση προς την ενσυναίσθηση και τον αλτρουϊσμό. Οι άνθρωποι δείχνουν να καταλαβαίνουν ότι δεν πρέπει να αναζητούν «ενόχους» αλλά ότι πρέπει να πολλαπλασιάσουν τις προσπάθειές τους ώστε να βρεθεί συνολική λύση. Δείτε τι έγινε στην Ιταλία: από την αρχή της κρίσης, ο Σαλβίνι εξαφανίστηκε από τις οθόνες και ο πληθυσμός υποδέχτηκε, σαν ήρωες, τους Κινέζους, Κουβανούς και Αλβανούς γιατρούς που ήρθαν να βοηθήσουν τους Ιταλούς συναδέλφους τους, κάποτε μάλιστα παίρνοντας και μεγάλο ρίσκο. Δεν λέω βέβαια ότι άλλαξαν όλα, αλλά αυτό δείχνει ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.
Περισσότερα »
08
06

Γιώργος Ψυχογιός: Το διεθνές δίκαιο δεν είναι α λα καρτ (Ηχητικό)

Προχωρούν στη περαιτέρω στοχοποίηση προσφύγων και μεταναστών, υιοθετώντας την ξενοφοβική ατζέντα και ρητορική της Ελ. Λύσης προσπαθώντας να ικανοποιήσουν την δεξιά τους πτέρυγα να και να ψαρέψουν στα θολά νερά της ακροδεξιάς δημιουργώντας έτσι κοινωνικό αυτοματισμό και εγείροντας σε μια κοινωνία που σήκωσε ψηλά τη σημαία της αλληλεγγύης όλα τα προηγούμενα χρόνια ξενοφοβικά αντανακλαστικά. (...) Έχουν απαξιώσει και υποβαθμίσει κάθε πολιτική ένταξης, στην εκπαίδευση δεν πήγαν ούτε τα μισά παιδιά στο σχολείο σε σχέση με πέρσι και μάλιστα υπήρχαν ζητήματα και με τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες, στην υγεία κατάργησαν τον ΑΜΚΑ δεν εφαρμόζουν το υποκατάστατο που οι ίδιοι ψήφισαν προκειμένου να θωρακίσουν την υγεία των ανθρώπων και στην πανδημία άφησαν τα πράγματα στην τύχη τους, στην εργασία περιόρισαν το δικαίωμα με τρόπους που οι αιτούντες πλέον ουσιαστικά αποκόβονται από αυτήν. (...) Οι τοπικές κοινωνίες ωφελούνται όταν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες συμμετέχουν σε αυτή, δουλεύουν, πάνε τα παιδιά στο σχολείο, είναι ενεργά μέλη και όχι όταν καταδικάζονται στο περιθώριο, όταν τους βάζεις σε μια λογική αυτονόμησης και μπορούν να σταθούν στα πόδια τους.
Περισσότερα »
06
06

Πάνος Σκουρλέτης: Το όραμα της κυβέρνησης είναι μία οικονομία που θα λειτουργεί με όρους ζούγκλας (Video)

Έχουμε απελευθέρωση απολύσεων, έχουμε κατά 20% μείωση των αμοιβών. Έχουμε ένα κύμα απολύσεων, καταργείται το ωράριο, ο κόσμος δουλεύει από τα σπίτια του χωρίς ωράριο, δεν υπάρχει Επιθεώρηση Εργασίας. Το όραμα αυτής της κυβέρνησης είναι για μία οικονομία που θα λειτουργεί με όρους ζούγκλας, όπου το μεγάλο ψάρι θα τρώει το μικρό. Το πέλαγος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που στηρίζουν και στήριξαν την απασχόληση στην Ελλάδα θα πάει στην άκρη, προς όφελος κάποιων μεγάλων αλυσίδων.
Περισσότερα »
05
06

Νίκος Βούτσης: Στις ΗΠΑ και το σύγχρονο κόσμο εξεγέρσεις ενάντια στο φυλετικό και κοινωνικό ρατσισμό και την κρατική καταστολή

Ο Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας είπε πριν από λίγες ημέρες ότι η Γαλλία οδεύει προς μία ύφεση 11%, η κα. Λαγκάρντ έχει μιλήσει για 8 με 10% ως μέσο όρο στην Ε.Ε. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό σημαίνει ενδεχομένως ένα υψηλότερο ποσοστό ύφεσης για την Ελλάδα. Αυτό θα προστεθεί στην ήδη 10ετη κρίση που έχουμε βιώσει. Αν πάμε σε τέτοια σενάρια και παρά την αρχική αισιοδοξία που προσφέρει το πακέτο της Ε.Ε το οποίο προετοιμάζεται και να δούμε που θα καταλήξουν στη Σύνοδο Κορυφής, οδεύουμε σε μία ιδιαίτερα οδυνηρή κατάσταση για την οικονομία της χώρας. Τα δείγματα που έχουμε μέσα από την αγορά, μετά τις επαφές που έγιναν εγκαίρως με όλους τους φορείς, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο μούδιασμα. Είναι σαφές πως αν δεν ληφθούν μέτρα γενναίας και εμπροσθοβαρούς στήριξης και δεν εννοώ δάνεια αλλά πραγματικές και σοβαρές επιχορηγήσεις και στην εργασία και στις επιχειρήσεις, θα περάσουμε σε μία γκρίζα, για να μην πω μαύρη, περιοχή που το ερχόμενο Φθινόπωρο ή στις αρχές του επόμενου Χειμώνα θα πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Η πρόβλεψη για πολύ μεγάλη ανεργία είναι πιθανώς μια μελλοντική πραγματικότητα καθώς από πλευράς της Κυβέρνησης «απελευθερώνεται» το θέμα των απολύσεων. Ήδη οι μικρές, μικρομεσαίες και οικογενειακές επιχειρήσεις, περίπου 700 χιλιάδες επιχειρήσεις που αποτελούν τον κορμό της ελληνικής οικονομίας, βρίσκονται σε πολύ δυσχερή κατάσταση. Εάν επίσης ο τουρισμός δεν ανορθωθεί κατ’ ελάχιστον, κάτι που δυστυχώς δεν φαίνεται στην παρούσα συγκυρία, αντιλαμβάνεστε ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία, ζωτική σημασία, το ποια στρατηγική θα ακολουθηθεί για το ζήτημα της οικονομίας στην Ελλάδα. Το μέλλον είναι σήμερα όπως έχω πει και εκεί είναι η σύγκρουση ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική της ΝΔ και το πρόγραμμα «Μένουμε Όρθιοι» του ΣΥΡΙΖΑ.
Περισσότερα »
05
06

Etienne Balibar: Δεν είμαστε ίσοι απέναντι στον κίνδυνο

Όσο εξελίσσεται η κρίση, τόσο πιο πολύ θεωρώ ότι το ζήτημα του κράτους έχει κεντρική σημασία. Στο φως των νέων εμπειριών που βιώνουμε, πρέπει να το θέσουμε πάλι επί τάπητος. Πουθενά στον κόσμο η καπιταλιστική οικονομία δεν λειτουργεί χωρίς την κρατική παρέμβαση, η οποία έχει πολλές διαστάσεις: την οικονομική, την κατασταλτική, τη ρυθμιστική, τη διορθωτική, την προσαρμοστική. Πόσο μάλλον που ο νεοφιλελευθερισμός, κατά βάθος, δεν είναι ένας καπιταλισμός που μπορεί να επιβιώσει από μόνος του: στη Γαλλία, τουλάχιστον, είναι ένας καπιταλισμός που «ιδιωτικοποιεί» και «εμπορευματοποιεί» μια κοινωνική οικονομία την οποία κληρονόμησε από τον 20ό αιώνα. Επομένως, όταν ακούμε σήμερα να μιλούν για «επαναφορά» του κράτους, αυτό σημαίνει κατ’ αρχάς ότι επανέρχεται μια κατάσταση αντίθετη από το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, ενάντια σ’ αυτή καθαυτή την ιδεολογία του. Αλλά η συνέχεια θα είναι άκρως συγκρουσιακή. Το κράτος που επανέρχεται αυτή τη στιγμή είναι το δημοσιονομικό και το νομισματικό κράτος, το κράτος «αφεντικό» των δημόσιων υπηρεσιών, αλλά και η εγγύηση ότι αυτές θα ανταποκρίνονται στα κοινωνικά αιτήματα. Είναι ένα κράτος παρεμβατικό, πατερναλιστικό, δυνάμει αυταρχικό, εν τέλει ταξικά μεροληπτικό, ακόμη κι αν αυτό είναι δύσκολο σε μια χώρα με δημοκρατική παράδοση. Όμως η έννοια της δημόσιας υπηρεσίας δεν μπορεί να παραμένει έγκλειστη σε αυτές τις κάθετες λογικές, και αυτό θα συμβαίνει όλο και λιγότερο. Από τη στιγμή που έχουμε ανάγκη τις δημόσιες υπηρεσίες, και εδώ αναφέρομαι κυρίως στους τομείς της υγείας, και της δημόσιας εκπαίδευσης (που χρησιμεύουν για άλλη μια φορά ως εμπόδιο κάθε είδους κοινωνικού αποκλεισμού), η έννοια τη δημόσιας υπηρεσίας περιλαμβάνει τη συμμετοχή, την ανιδιοτέλεια, την πολιτική ευθύνη και την κοινή συνείδηση, που το κράτος δεν μπορεί να προσποιείται ότι διαθέτει. Σε αυτό το έδαφος θα ριζώσει η αντίσταση στον νεοφιλελευθερισμό. Δεν θα πρόκειται για έναν «αντικρατισμό» αφηρημένο και βερμπαλιστικό, αλλά για μια αντίσταση που θα προτείνει μια νέα μορφή διακυβέρνησης και σχέσης με το κράτος, στον αντίποδα άλλων μορφών.
Περισσότερα »