Συνεντεύξεις

O νέος κατάπλους του Όρουτς Ρέις στην Ανατολική Μεσόγειο, οι συμβολικού χαρακτήρα προκλήσεις στα Βαρώσια στην Κύπρο, οι NAVTEX για τουρκικές ασκήσεις στο Αιγαίο, συνιστούν μια κλιμάκωση της στάσης της Άγκυρας. Η ελληνική κυβέρνηση κινείται χωρίς πυξίδα. Μοιάζει να σύρεται από τις εξελίξεις, να συμμετέχει σε μυστικές διαπραγματεύσεις στο Βερολίνο ή σε -υπό νατοϊκό καπέλο- διερευνητικές συνομιλίες. Να θέτει ζήτημα κυρώσεων στην Ε.Ε. και στη συνέχεια να αρκείται σε φραστικές δηλώσεις υποστήριξης των ελληνικών θέσεων. Θέσεις που αλλάζουν ανάλογα με το ακροατήριο. Ο κ. Μητσοτάκης, σε δηλώσεις του στον διεθνή τύπο κάνει λόγο για θαλάσσιες περιοχές που διεκδικούνται από την Ελλάδα και την Τουρκία, ενώ απευθυνόμενος στο εσωτερικό μιλάει για ελληνική υφαλοκρηπίδα. Πρέπει να ειπωθεί, επιτέλους, στον ελληνικό λαό η αλήθεια. Η αντιπαράθεση Τουρκίας- Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, αφορά στη διεκδίκηση μιας αμφισβητούμενης με βάση τη διεθνή νομιμότητα  θαλάσσιας περιοχής. Αυτή η περιοχή, θα κατανεμηθεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ή  με διάλογο ή με πόλεμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αποκλείσει το δεύτερο ενδεχόμενο, εκτός βέβαια, αν η Τουρκία απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Συνεπώς, εμείς ως κυβέρνηση θα εργαζόμασταν, για έναν διάλογο με τη γειτονική χώρα, που θα κατέληγε είτε στην επίλυση των διαφορών μας, είτε στη Χάγη. Αυτός θα ήταν ο σκοπός μας και έχοντας δώσει τις εξετάσεις μας με την εμβληματική Συμφωνία των Πρεσπών, νομίζω, ότι θα τον πετυχαίναμε.

Σκορπίζουν γύρω τους την αποφορά του δικού τους φόβου. Του κατακλυσμιαίου τους φόβου. Οι ναζί φονιάδες και λοιποί οργανωμένοι συμπαραστάτες κάθε λογής φόβου των άλλων. Οι ναζί της «Χρυσή Αυγής» μετά την καταδίκη τους. Μέσα στο δικαστήριο όπου αποκαλύφθηκε το ποιόν και το πύον τους. Οπότε ανακύπτει το ερώτημα: είναι φασίστες επειδή είναι δειλοί ή είναι δειλοί επειδή είναι φασίστες;

Jeffrey C. Alexander: Μία από τις αφηγήσεις που έχω εντοπίσει σχετικά με την κρίση του κορονοϊού είναι ότι «όλοι μαζί μπορούμε». Η πανδημία επηρεάζει πλούσιους και φτωχούς. Οι άνθρωποι φορούν μάσκες για να προστατεύσουν όχι μόνο τον εαυτό τους αλλά και όλους τους γύρω τους. Οι άνθρωποι αυτοπροστατεύονται στον χώρο τους για τους εαυτούς τους και για τους άλλους. Οι άνθρωποι σε γενικές γραμμές συμφωνούν να κλείσουν μεγάλο μέρος της οικονομίας μας. Αυτό υποδηλώνει μια αλληλεγγύη. Υπάρχει ένα ισχυρό επιχείρημα ότι πρέπει να βελτιώσουμε τις υποδομές για την υγεία μας, για λογαριασμό όλων, όταν ολοκληρωθεί αυτή η κρίση. Και αυτό συνδέεται με ζητήματα που αφορούν την ανισότητα και με την ιδέα ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να χάνουν την ασφάλιση της υγείας τους όταν χάνουν τη δουλειά τους. Η πανδημία έχει αναδείξει τις φυλετικές και τις οικονομικές ανισότητες με πολύ οδυνηρό τρόπο. Μια μερίδα βασικών εργαζομένων παίζει με τη ζωή της στην πρώτη γραμμή για να παρέχει υπηρεσίες τροφίμων και υγειονομικής περίθαλψης. Είναι συχνά χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πάνε στη δουλειά τους. Κατά μία έννοια, πρόκειται για ένα δράμα αδικίας που παίζεται μπροστά στα μάτια μας. Ενα τέτοιο τραγικό κοινωνικό δράμα έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει μια μεγαλύτερη αλληλεγγύη.

Σε καμία περίπτωση δεν παραγνωρίζουμε, τη θέση και τη στάση όλων των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου, ιδιαίτερα βέβαια της Αριστεράς εντός και εκτός κοινοβουλίου, που λειτούργησαν, από ένα σημείο και υστέρα, αποφασιστικά και ασφυκτικά, στο να υπάρξει η καταδίκη της ΧΑ, ως εγκληματικής οργάνωσης. Θεωρώ επίσης συμβολή την ουσιαστική σύμπτωση όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων στη στρατηγική για να τεθεί η ηγεσία της ΧΑ απέναντι στους φυσικούς της δικαστές, για τις πράξεις και την ενθάρρυνση των πράξεων της εγκληματικής οργάνωσης. Επιλογή που έβαλε τέλος αφενός στην επιστημονική συζήτηση για να υπάρξει άρθρο απαγόρευσης στο σύνταγμα, θέμα που δεν ετέθη στις δυο φάσεις της αναθεώρησης από καμία πολιτική δύναμη, αλλά κυρίως επιλογή που έβαλε τέλος, έστω και για ιδιοτελείς πολιτικά λογούς στο «χάιδεμα» και την αξιοποίηση της ΧΑ «στο πεδίο» από τη ΝΔ. Πολιτική, η οποία ήταν εμφανέστατη και ξετυλίχθηκε ενώπιον μας από το 2011 μέχρι τον Σεπτέμβρη του ‘13, μέσω της κομβικής παρουσίας του κ. Μπαλτάκου ως γέφυρας και βεβαίως μέσα από την αποσιώπηση που υπήρξε από την τότε κυβέρνηση, στις πολλές καταγγελίες που είχαμε κάνει μέσα στη Βουλή, στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, για τις δεκάδες εγκληματικές ενέργειες που είχαν ως επίκεντρο και στελέχη της ΧΑ στον Κοινοβουλευτικό έλεγχο στο διάστημα 2012-13. Απαντάω έτσι ψύχραιμα λοιπόν και πολιτικά στην άθλια συκοφαντική στρατηγική της ψευδολογίας, με την οποία προσπάθησε η ηγεσία της ΝΔ, δια του κ. Πέτσα, να επιρρίψει απολύτως αίολες και ανιστόρητες ευθύνες για δήθεν «συμπόρευση» στο ΣΥΡΙΖΑ, την κρίσιμη δεκαετία της κρίσης. Δεν είναι τυχαία η πολιτική αθλιότητα που επιχειρήθηκε, μέσω και ορισμένων εξαιρετικά προθύμων και χειραγωγημένων συγκεκριμένων Μέσων και δημοσιογράφων, να περάσει στην κοινή γνώμη, σε βάρος προφανώς της κοινής δημοκρατικής αισιοδοξίας που υπήρξε, με την καταδίκη της ΧΑ. Θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία της κρίσης, να αναθεωρήσουν τις τραγικές ευθύνες των ηγεσιών των κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, να αμαυρώσουν περήφανες στιγμές του πλειοψηφικού δημοκρατικού και αριστερού κινήματος, που αντιστάθηκε και έδωσε διέξοδο, μέσα σε αυτό το περιβάλλον, για τη χώρα. Όσες «Ομάδες Ψεύδους», όσες διαδικτυακές αθλιότητες, όσες επιχορηγήσεις σε συγκεκριμένα Μέσα και αν χρησιμοποιήσουν, δε θα μπορέσουν να ξαναγράψουν αυτή την πρόσφατη ιστορία μας, ούτε να παραγράψουν τις δικές τους ιστορικές ευθύνες, που προφανώς αφορούν και στην εμφάνιση του πολιτικού φαινομένου της ΧΑ, με εκλογικό ακροατήριο σε πολλαπλές εκλογικές δοκιμασίες. Υπηρετώντας αυτό το διχαστικό ιδιοτελή πολιτικό στόχο, έφτασαν να παραγνωρίζουν απολύτως και την καθοριστική, επι τετραετία, στάση της Βουλής, με ευρύτατη συναίνεση των δημοκρατικών δυνάμεων, που συνέβαλε αποφασιστικά στην απονομιμοποίηση της ΧΑ στην κοινή γνώμη. Θέμα στο οποίο αναλυτικά αναφέρθηκα μέσα στην ολομέλεια της Βουλής πριν από μια εβδομάδα και δε βρήκε κανείς το θάρρος να αμφισβητήσει όλη αυτή τη διαδρομή και τη συμβολή της Βουλής, που σε ένα μικρό έστω βαθμό προφανώς αντανακλά και στη δική μου στάση ως Προέδρου της και βέβαια τις επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Επιμένουμε σταθερά στην ανάγκη διαλόγου και αποκλιμάκωσης. Ποτέ δεν παίξαμε το χαρτί της όξυνσης και της πατριδοκαπηλίας, αυτά είναι εργαλεία της ΝΔ. Στρατηγική για διάλογο σημαίνει θετική ευρωτουρκική ατζέντα αλλά και την ταυτόχρονη απειλή κυρώσεων. Δυστυχώς η ΝΔ επέλεξε να πάει πίσω από αυτή την στρατηγική και την απόφαση που εμείς είχαμε πετύχει για κυρώσεις. Πανηγύριζε για απόφαση Συνόδου Κορυφής η οποία δεν περιελάμβανε ούτε κυρώσεις, ούτε μηχανισμό κυρώσεων. Το αποτέλεσμα το είδαμε, ήταν η νέα επιχείρηση στο Καστελόριζο από την μεριά των τουρκικών πλοίων. Το πραγματικό ερώτημα για την προσφυγή στη Χάγη είναι αν μπορεί να το αντέξει η ΝΔ. Ο κ. Μητσοτάκης δεν φέρνει καν προς ψήφιση τις διμερείς συμφωνίες με την Βόρεια Μακεδονία, χαρακτηριστική ένδειξη αδυναμίας. Η χώρα όμως δεν μπορεί να εξαρτάται από τις εσωκομματικές αντιφάσεις της ΝΔ.

-Εμείς δεν ζητάμε γενικώς και αορίστως περισσότερα test. Αυτό ήταν το απολύτως εύλογο αίτημα της αρχικής φάσης. Τώρα ζητάμε στοχευμένους προληπτικούς ελέγχους σε δομές και πληθυσμούς ειδικής ευαλωτότητας, αύξηση της δυναμικότητας των δημόσιων εργαστηρίων, διαφάνεια στη συνεργασία με ιδιωτικά εργαστήρια και όχι προκλητική εύνοια συγκεκριμένων συμφερόντων. Και πάνω απ’ όλα ζητάμε να μην πληρώνουν οι πολίτες από την τσέπη τους για τα μοριακά τεστ που αναγκάζονται -λόγω οριακής δυνατότητας των δημόσιων εργαστηρίων - να κάνουν στον ιδιωτικό τομέα. Μια εξέταση που παίζει καθοριστικό ρόλο στην προστασία της Δημόσιας Υγείας, δεν μπορεί να επιβαρύνει τους πολίτες αλλά το Κράτος. Η κριτική μας αφορά όχι μόνο αυτή καθ’ αυτή τη διαχείριση της κρίσης αλλά και την προοπτική για το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και την κάλυψη των νέων αναγκών των ανθρώπων μετά την πανδημία. (...) Είναι απολύτως προφανές ότι το «κέντρο βάρους» πλέον έχει μετατεθεί στις πολιτικές αποφάσεις. Για τις οποίες η κυβέρνηση συχνά επιδιώκει να εξασφαλίσει εκ των υστέρων επιστημονική συνηγορία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι προϋποθέσεις για το άνοιγμα των σχολείων. Η αξιόπιστη και έγκυρη λοιπόν ομάδα ειδικών που έχει αναλάβει το δύσκολο έργο να εισηγείται στην Πολιτεία με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα που είναι στη διάθεση της, διατρέχει τον κίνδυνο και να μην εισακούεται έγκαιρα και να χρεωθεί την προβληματική πορεία της πανδημίας στη νέα φάση. Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός είναι έτοιμοι να «κρυφτούν» πίσω από τις ευθύνες των ειδικών. Γι’αυτό τονίζουν συνεχώς το θέμα της ατομικής ευθύνης. Ακόμα όμως και το έλλειμμα πειθούς και συνειδητής συμμόρφωσης μερίδας της κοινωνίας στα περιοριστικά μέτρα, είναι δημόσια ευθύνη και άρα απαιτεί άλλου τύπου διαχείριση και από την επιστημονική κοινότητα και από την Πολιτεία. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που σίγουρα δεν αποδίδει είναι ο αυταρχισμός, οι απειλές και τα πρόστιμα. Η προστασία της Δημόσιας Υγείας δεν είναι αστυνομική υπόθεση αλλά υπόθεση εξειδικευμένης προληπτικής παρέμβασης στην κοινότητα και ολοκληρωμένης υγειονομικής-κοινωνικής φροντίδας, με ταυτόχρονη λήψη αντισταθμιστικών μέτρων στήριξης των κλάδων, των επαγγελματιών, των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών που πλήττονται από την πανδημία.

Είναι μια επίθεση με κοντά ποδάρια. Νομίζω λίγους, ελάχιστους πείθει ανάμεσα στο πιο φανατικό κοινό της ΝΔ, παρά έξω δε, κανέναν. Θα μου πείτε, εδώ πείστηκαν κάποιοι με το άθλιο φωτομοντάζ που εμφάνιζε τον Βούτση να φιλάει το χέρι του Μιχαλολιάκου! Για αυτούς τους ανθρώπους όμως δεν μπορείς να κάνεις πολλά. Οι συγκεκριμένοι με το κατάλληλο photoshop θα πίστευαν και ότι κέρδισα τον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας. Αλλά ότι μες τη γελοιότητά της, η επίθεση υπακούει σε ένα αφήγημα, το αφήγημα των «δύο άκρων», είναι σαφές και δεν το υποτιμώ καθόλου. Λειτουργεί σε ένα μέρος του κοινού ως πλυντήριο μνήμης για τις πραγματικές σχέσεις της Χρυσής Αυγής με το υπόγειο της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν ξεχνάμε τον Μπαλτάκο, που ως γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου επί Σαμαρά, συνομιλούσε με τη Χρυσή Αυγή -όχι φυσικά με δική του πρωτοβουλία, αλίμονο. Δεν ξεχνάμε αυτό που επανέλαβε τις προάλλες ο Αντώνης Ρουπακιώτης, ότι όταν ως υπουργός Δικαιοσύνης έφερε το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο στη Βουλή, του το έστειλε πίσω ο Σαμαράς γιατί «δεν περνάνε αυτά». Και ανέλαβε να το ξαναγράψει… ο Μπαλτάκος. Κάπου, έλεος. Δεν ξεχνάμε επίσης ποιοι απέφυγαν να καταθέσουν κατά της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο. Μας το θύμισε προχτές ο συνήγορος των θυμάτων της ΧΑ, Θανάσης Καμπαγιάννης, που με τα άλλα μέλη της πολιτικής αγωγής έδωσε θαυμαστή μάχη. Όταν κλήτευσαν, ως μάρτυρες, βουλευτές από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, με σκοπό να επαναβεβαιώσουν το ναζιστικό και εγκληματικό χαρακτήρα της ΧΑ, προσήλθαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, του Ποταμιού και του ΚΙΝΑΛ… Δεν εμφανίστηκε μόνο από τη ΝΔ βουλευτής, ο «άφαντος» Βασίλης Κικίλιας: «Ας μαζευτούν λοιπόν κάποιοι, γιατί δεν είμαστε λωτοφάγοι» έγραψε ο Καμπαγιάννης και είχε δίκιο.

«Με ενδιαφέρει να υπάρξουν κάποιες απαντήσεις απέναντι σε γεγονότα που είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία 24ωρα. Αναφέρομαι στις καταγγελίες του κ. Ρουπακιώτη σε σχέση με τη στάση της κυβέρνησης Σαμαρά απέναντι στον τότε εκκολαπτόμενο αντιρατσιστικό νόμο, ο οποίος, κατά τον κ. Ρουπακιώτη, θα ήταν το “όχημα” έτσι ώστε -πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα- η ΧΑ να είχε βρεθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης, με αυτά που έκανε, θυμόσαστε τις επιθέσεις. Σ’ αυτό δεν έχει υπάρξει απάντηση εκ μέρους της κυβέρνησης. Όντως ο κ. Σαμαράς, ο τότε πρωθυπουργός, εμπόδισε να υπάρξει ο αντιρατσιστικός νόμος»; «Και αυτά που είπε ο κ. Καμπαγιάννης δεν σχολιάστηκαν εκ μέρους της κυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπήρξε ούτε ένα στέλεχος από τη ΝΔ, ως μάρτυρας σε αυτή τη δίκη, ενώ υπήρξαν από τα άλλα κόμματα του δημοκρατικού τόξου. Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του». «Η πολιτική υποκρισία είναι λίγη για να αποτυπώσει τη στάση της ΝΔ γύρω από το θέμα τη ΧΑ. Οι δε επιθέσεις απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ έρχονται να καλύψουν τις δικές της, επιλεκτικές συγγένειες, ενός μέρους των στελεχών της, με τον χώρο της ΧΑ».

Η απόφαση αποτελεί ιστορικό ορόσημο που δυναμώνει την ίδια τη Δικαιοσύνη, το αντιφασιστικό κίνημα και την ίδια τη δημοκρατία στη χώρα μας. Ιδιαίτερα η απόφαση αυτή αποτελεί δικαίωση πολύχρονων αγώνων του πολύμορφου αντιφασιστικού κινήματος που είχε ως επικεφαλής την εμβληματική φυσιογνωμία της Μάγδας Φύσσα και που απονομιμοποίησε μέσα στην ελληνική κοινωνία τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης ως πολιτικού κόμματος, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με την ψήφο μερίδας του ελληνικού λαού, όχι μόνο μια φορά, η Χρυσή Αυγή εξέλεξε βουλευτές και ευρωβουλευτές. Οι παράγοντες της δίκης από την πλευρά της κατηγορίας προς τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής, όπως και όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και παράγοντες του δημόσιου χώρου, έδωσαν μια αποτελεσματική μάχη, την οποία σφράγισε με την ιστορική της απόφαση η συγκεκριμένη σύνθεση του δικαστηρίου. Είναι σημαντική επίσης αυτή η απόφαση γιατί διεθνώς είναι σαφές ότι και λόγω της πανδημίας που προστέθηκε στις άλλες κρίσεις που σφραγίζουν την παρούσα φάση της παγκοσμιοποίησης, έχει υπάρξει μια σοβαρή τάση ακροδεξιάς ριζοσπαστικοποίησης. Για αυτό υπήρξε και διεθνώς ένα κύμα αναγνώρισης και ανακούφισης σε σχέση με αυτή την ιστορική απόφαση.