Macro

07
05

Ποιος κυβερνά τη Δεξιά στην Ελλάδα;

Στη μεταπολιτική εποχή που ζούμε, η δεξιά (αλλά όχι μόνο) έχει παρατήσει την πολιτική για χάρη της επικοινωνίας. Δεν είναι μόνο οι αστείες συγκεντρώσεις του κ. Μητσοτάκη με φόντο χωράφια και συνομιλητές πάνω σε αχυρένιες μπάλες. Το πρόβλημα είναι ότι ο κομματικός φορέας είναι αδρανής, χωρίς πολιτικές θέσεις και πρόγραμμα. Ο φιλελεύθερος λόγος μπλέκεται με το συντηρητικό, ο ακροδεξιός με το φιλοευρωπαϊκό και ο αντιπολιτευτικός χυδαίος λαϊκισμός με στρογγυλά νούμερα επενδύσεων που θα έρθουν αν γίνει κυβέρνηση η ΝΔ. Με άλλα λόγια, το ποιος είναι ο αρχηγός, είναι ένα από τα δομικά προβλήματα του χώρου. Επειτα από την ανακοίνωση του υπόδικου μεγαλοεπιχειρηματία κ. Μαρινάκη, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν στο ποιος κάνει το κουμάντο στην κεντροδεξιά παράταξη. Ο κ. Μαρινάκης, ιδιοκτήτης μεγάλης μερίδας του ελληνικού Τύπου και σαφώς αντιπολιτευόμενος την παρούσα κυβέρνηση, έκανε μια κίνηση που άδειασε περαιτέρω τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι υψηλά ιστάμενοι στην κυβέρνηση θα έπρεπε να χαίρονται για αυτήν την εξέλιξη.
Περισσότερα »
06
05

ΕΔΑ: Μια επανεπίσκεψη

Ξέρουμε από την ιστορία ότι η επιτυχία της ΕΔΑ να συμβάλει στην επιβολή της διαιρετικής τομής Δεξιά – Αντιδεξιά στη δεκαετία του 1960, θα είναι η απαρχή τής υποχώρησής της, καθώς η ΕΚ θα κατακτήσει βαθμιαία την ηγεμονία στον αντιδεξιό χώρο. Ήταν το περίφημο «σταυρικό σημείο» του Ηλία Ηλιού. Τότε η ΕΔΑ-ΚΚΕ θα αναδιπλωθεί ιδεολογικά στη σκληρότερη όψη της ταυτότητάς της: την κομμουνιστική. Είναι ίσως σημαδιακά τα χρόνια 1963-65. Σαν η ΕΔΑ να εκρήγνυται και από την έκρηξη θα βγαίνουν τα μεταπολιτευτικά ΚΚΕ, και ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ. ΄Ενα μέρος, γιατί δεν πρέπει να δούμε το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα σαν συνέχεια της εθνικής-λαϊκής αντιδεξιάς παράταξης για την οποία πάσχιζε η ΕΔΑ. Η κρίση του 1965 και η δικτατορία είχαν παραγάγει έναν αυτόνομο κεντρογενή Αντιδεξισμό. Πολυπληθέστερο του προηγούμενου, αλλά και διαφορετικό. Όχι μόνο γιατί άλλος ήταν ο κύριος φορέας, το Κέντρο και όχι η Αριστερά, αλλά και γιατί άλλη ήταν η εθνική ατμόσφαιρα. Δεν ήταν πια η ηττημένη Εθνική Αντίσταση, αλλά η «νικηφόρα» (η υποτιθέμενη νικηφόρα) Αντιδικτατορική Αντίσταση. Αλλά εδώ θα ανοίγαμε ένα νέο κεφάλαιο. Μια μόνο παρατήρηση για το ψυχολογικό κλίμα της κάθε εποχής. Κάπου η Λαμπρινού παρατηρεί ότι η μετεμφυλιακή Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν «αντιηρωική» μεταξύ δύο ηρωικών περιόδων, της Εθνικής Αντίστασης και του αντιδικτατορικού αγώνα. Θα ήταν λάθος. Εκτός του ότι επί Δικτατορίας δεν υπήρξε μαζική αντίσταση, θα υποτιμούσαμε τον καθημερινό ηρωισμό του απλού αριστερού της μετεμφυλιακής Ελλάδας.
Περισσότερα »
06
05

Μύθοι και αλήθειες για τον «νόμο Παρασκευόπουλου»

Η διαφορά του «νόμου Π.» από τον προηγούμενο αποσυμφορητικό νόμο[1] είναι ότι επεξέτεινε την αποσυμφορητική ρύθμιση σε κάποιες επιπλέον κατηγορίες κρατουμένων. Η πολυπληθέστερη κατηγορία από όσους απολύθηκαν, με βάση τον «νόμο Π.», ήταν οι «φιλοξενούμενοι» ξένοι, όσοι δηλαδή παρέμεναν στη φυλακή αν και η ποινή τους είχε πλήρως ολοκληρωθεί! Επομένως, το θέμα δεν είναι απλώς ότι κάποιος κρατούμενος απολύθηκε, αλλά αν απολύθηκε νωρίτερα σε σχέση με ό,τι θα συνέβαινε με την ισχύ της προηγούμενης νομοθεσίας. Στις πλείστες περιπτώσεις που αναφέρθηκαν από τον Τύπο και χρεώθηκαν στον «νόμο Π.», η απόλυση θα είχε γίνει στον ίδιο χρόνο και με βάση την προηγούμενη αποσυμφορητική νομοθεσία. Οι πιο εντυπωσιακές για την ταχύτητά τους απολύσεις αφορούσαν ποινές που είχαν μειωθεί πολύ με έφεση και ο χρόνος απόλυσης υπολογίστηκε με βάση τη νέα, ελαφρύτερη ποινή.
Περισσότερα »
06
05

Τα αλληλέγγυα σχολεία σε αναζήτηση ρόλου και ταυτότητας

Τα αλληλέγγυα σχολεία μπορούν να εμπλουτίσουν το περιεχόμενο της διδασκαλίας, να εισάγουν παιδαγωγικές πρακτικές, να ασχολούνται με ζητήματα όπως το έμφυλο που στο δημόσιο σχολείο έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση. Παράλληλα, ιεραρχούν πολύ ψηλά τη λειτουργία των σχολείων ως κοινοτήτων μάθησης, ρίχνοντας πολύ μεγάλο βάρος στο δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας και λήψης αποφάσεων.
Περισσότερα »
05
05

Μισθός κομμένος, δίκαιο ραμμένο στα μέτρα των αφεντικών

"Εφυγα από τις Φιλιππίνες για να ξεφύγω από τη δικτατορία του Μάρκος. Πολλοί φίλοι μου φυλακίστηκαν ή δολοφονήθηκαν. Κατάφερα να πάρω άσυλο ως πολιτική πρόσφυγας. Πριν έρθω στην Ελλάδα δούλευα στο υπουργείο Γεωργίας στο τμήμα Ανάπτυξης. Πάνω από 15.000 Φιλιππινέζοι ήρθαν στην Ελλάδα τότε, οι περισσότεροι χωρίς χαρτιά. Δουλέψαμε πάρα πολύ για να καταφέρουμε να κανονικοποιηθούμε. Από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 ώς και το 2002, περίπου το 70% από εμάς αποκτήσαμε χαρτιά, αποκτήσαμε ασφάλιση. Τώρα -και με πρόσχημα την οικονομική κρίση- μας έκοψαν τα χρήματα της ασφάλισης από τον μισθό, μας μείωσαν μισθούς ή ώρες εργασίας, εργαζόμενες απολύθηκαν. Ο μέσος μισθός για οικιακή βοηθό που εργάζεται ως εσωτερική είναι περίπου 500 ευρώ. Πρέπει πλέον μια γυναίκα να δουλεύει για 3-4 εργοδότες, γιατί αλλιώς δεν τα βγάζει πέρα. Ο,τι και όσα κι αν έχουν χάσει οι Ελληνες εργαζόμενοι λόγω της κρίσης, δεν ξέρουν τι είναι ρατσισμός και δεν χρειάζεται να παλεύουν συνεχώς μόνο και μόνο για να έχουν το δικαίωμα να παραμένουν εδώ. Ωστόσο, οφείλω να αναγνωρίσω ότι είναι λίγο καλύτερα σήμερα για να πάρουμε υπηκοότητα και τα παιδιά δεύτερης γενιάς μπορούν να πάρουν ιθαγένεια."
Περισσότερα »
05
05

Mέσα σε λίγα χρόνια το 1% των πλουσίων θα κατέχει τα 2/3 του παγκόσμιου πλούτου

Αν δεν κάνουμε βήματα στην κατεύθυνση της επαναθεμελίωσης των κανόνων με βάση τους οποίους λειτουργούν οι οικονομίες, τότε καταδικάζουμε τον εαυτό μας σε ένα μέλλον το οποίο θα είναι παντοτινά άνισο...
Περισσότερα »
05
05

Πρωταπριλιάτικη εθνικοφροσύνη

Τα ψέματα που έμειναν στην Ιστορία δεν ήταν πρωταπριλιάτικα. Ιδιαίτερα μακρόβια αποδείχθηκαν κυρίως όσα χαλκευμένα ντοκουμέντα διέθεταν το προσόν να «τεκμηριώνουν» τις καταχθόνιες επιδιώξεις κάποιου «ιστορικού εχθρού». Η «Διαθήκη του Μεγάλου Πέτρου», ως απόδειξη του διαχρονικού ρωσικού επεκτατισμού, και τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», ως τεκμήριο μιας εξίσου διαχρονικής εβραϊκής συνωμοσίας, αποτελούν τα γνωστότερα πλαστογραφήματα του είδους. Άλλωστε, όποτε δεν έβρισκαν στοιχεία για να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους, τα πιο σκοτεινά στοιχεία της εθνικοφροσύνης ήταν διατεθειμένα να τα επινοήσουν.
Περισσότερα »
04
05

Τα παιχνίδια της βιομηχανίας της κατάθλιψης

Όταν ένα άτομο δεν διαθέτει κανέναν έλεγχο πάνω στην εργασία του, είναι πολύ πιο πιθανό να βιώσει άγχος και κατ' επέκταση να εμφανίσει συμπτώματα κατάθλιψης. Οι άνθρωποι έχουν μια έμφυτη ανάγκη να αισθάνονται ότι αυτό που κάνουν καθημερινά έχει νόημα. Όταν βρίσκονται κάτω από ένα καθεστώς συνεχούς ελέγχου, αδυνατούν να εντοπίσουν ή να δημιουργήσουν νόημα γύρω από την εργασία τους. Προκύπτει δηλαδή ότι ένα τοξικό περιβάλλον εργασίας ή διαβίωσης γενικότερα είναι πιθανό να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα.
Περισσότερα »
03
05

Ο ρατσισμός, η Αριστερά, ο καπιταλισμός

Αν ο Διαφωτισμός ήθελε να είναι συνεπής προς τον εαυτό του, θα έπρεπε αναμφίβολα να περιλαμβάνει στις αξιώσεις του την πλήρη εξάλειψη των αδικιών και των ανισοτήτων τις οποίες μάχονται τα «νέα» κοινωνικά κινήματα. Τόσο ιστορικά όσο και αξιακά τα αιτήματα που αφορούν την ισότητα των φύλων και την κατάργηση των διακρίσεων εις βάρος των ατόμων άλλης θρησκείας, διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού ή μη ευρωπαϊκής γεωγραφικής καταγωγής, δεν είναι παρά εξειδικεύσεις των οικουμενικών αρχών της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης.
Περισσότερα »