Macro

26
06

Η «μακεδονική» αλλοίωση των ελληνικών κομμάτων

Μπορεί να μην είναι πολύ δημοφιλείς στις μέρες μας οι αξίες της ειρήνης, του αντιεθνικισμού και της συμφιλίωσης, αλλά ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ η αναβάπτιση στο γλυκό νερό της Μεγάλης Πρέσπας λειτουργεί ως επιβεβαίωση των αριστερών του προταγμάτων, αλλά και πολιτικής ενηλικίωσης. Παρά το γεγονός ότι σε τοπικό επίπεδο, με αφορμή τη συμφωνία, αναπαράγονται αντιθέσεις στελεχών με ποικίλες πολιτικές καταγωγές, ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να εμφανιστεί ως ο μόνος σταθερός υποστηρικτής της «εθνικής γραμμής» του 2008, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν άγεται και φέρεται από τις μικροκομματικές σκοπιμότητες της στιγμής. Από αυτή την πλευρά είναι πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να προχωρά σε μια αυτόνομη δική του πολιτική στρατηγική, την οποία έχει λεπτομερώς εξαγγείλει. Αυτός είναι και ο λόγος που οι επικριτές της κυβέρνησης επιχειρούν να εμφανίσουν τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ ως προϊόν εκβιασμού σκοτεινών ξένων κέντρων.
Περισσότερα »
26
06

Περί γλωσσών, διαλέκτων και άλλων δαιμονίων

Ποτέ, λοιπόν, δεν θα υπάρξει «σωστή» απάντηση για το αν η γλώσσα των γειτόνων μας είναι γλώσσα ή διάλεκτος (της βουλγαρικής ή της σερβικής). Σίγουρα έχει ομοιότητες με αυτές, όπως έχουν μεταξύ τους και οι γλώσσες που προαναφέραμε, και πολλές ακόμη γλώσσες στον κόσμο. Είναι, όμως, εδώ και πολλά χρόνια ευρέως αποδεκτή από τη διεθνή γλωσσολογική κοινότητα ως γλώσσα, οπότε είναι μάλλον αδύνατο, αλλά και αστείο να τη βαφτίσουμε ξαφνικά «διάλεκτο» (ή «ιδίωμα»).
Περισσότερα »
24
06

Τα βαφτίσια της «μη Μακεδονίας»

Το θεώρημα που θέλει την επικράτεια της νυν ΠΓΔΜ (και οσονούπω Βόρειας Μακεδονίας) εκτός μακεδονικού χώρου δεν υπήρξε κάποια επιστημονική αλήθεια αλλά μια αυθαίρετη κατασκευή του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών εν έτει 1884, με καθαρά πρακτικό σκοπό: τη νοερή αποκοπή των βορειότερων (ουδόλως ελληνικών) μακεδονικών εδαφών από τα νοτιότερα, όπου υπήρχε αξιόλογη ελληνική παρουσία ή επιρροή, προκειμένου ν’ αποφευχθεί η κοινή πολιτική εξέλιξή τους προς ανεπιθύμητες κατευθύνσεις. Το ιδεολόγημα αυτό δεν έγινε τότε καθολικά δεκτό από τους ελληνικούς κύκλους που διαχειρίζονταν το Μακεδονικό, απορρίφθηκε δε κατηγορηματικά από τον ίδιο τον Παπαρρηγόπουλο, με τη διττή ιδιότητά του ως εθνικού ιστορικού και προέδρου του «Συλλόγου προς Διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων» (της τότε ελληνικής μυστικής υπηρεσίας στον οθωμανικό χώρο). Ανασύρθηκε όμως από τη ναφθαλίνη επί Σαμαρά για να επιβληθεί σε μια παραζαλισμένη κοινή γνώμη, μέσα στο κλίμα εθνικιστικής υστερίας του 1992-1994, σαν εξ αποκαλύψεως αλήθεια.
Περισσότερα »
24
06

Ο αγώνας του HDP στην κάλπη και στα κελιά

«Πιστεύουμε στην αριστερή ιδεολογία και στη δικαιοσύνη. Χάσαμε πολλούς συντρόφους, αφιερώνουμε τον αγώνα μας στις ψυχές εκείνων που χάθηκαν. Μας κάνει πιο δυνατούς στον δρόμο που επιλέξαμε για τη δημοκρατία. Ενωμένοι φτάσαμε στη Βουλή και αγωνιστήκαμε για τα δικαιώματα των λαών. Ο κουρδικός λαός πάντα υποστήριζε τον αγώνα μας, όπως κάνει και σήμερα υποστηρίζοντας τους βουλευτές μας που βρίσκονται στα κελιά, όχι γιατί έκαναν κάποιο έγκλημα αλλά γιατί αγωνίζονται για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη», τόνισε ο Ριζά. Έχει περάσει και ο ίδιος από τις φυλακές υψίστης ασφαλείας F. «Η φυλακή ήταν τόσο γεμάτη που ακόμα και στην απομόνωση μας έβαζαν 3-4 μαζί», είπε με ένα πικρό χαμόγελο.
Περισσότερα »
24
06

Ο «φιόγκος» Σαμαρά και Βενιζέλου

Για την ιστορία, και με βάση τουλάχιστον την πρώτη ανάγνωση, η χθεσινή συμφωνία στο Eurogroup θα αποφέρει στην Ελλάδα καθαρό όφελος σε όρους ελάφρυνσης του χρέους της τάξης των 50 δις. Αντίστοιχο είναι το όφελος – άλλα 50 δις – που υπολογίζεται ότι έχει ήδη υπάρξει από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος τα οποία εφαρμόστηκαν πέρσι. Δεν πρόκειται προφανώς για ονομαστικό κούρεμα – μπορεί όμως και να πρόκειται για την πραγματική πολιτική απόσταση ανάμεσα στην… γραβάτα και τον φιόγκο…
Περισσότερα »
23
06

«Μακεδονικό» και Αριστερά

Η επιλογή «καταψηφίζω τη συμφωνία γιατί δεν θέλω την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ» είναι προβληματική ως θέση αρχής γιατί κλείνει τα μάτια στο ζήτημα των εθνικισμών. Το να ηττηθούν οι εθνικισμοί και στις δυο μεριές, μόνο κέρδος μπορεί να είναι για τους δυο λαούς και για τους συσχετισμούς δύναμης στις δύο χώρες.
Περισσότερα »
23
06

Ιερές συμφωνίες κατά περίσταση

H εγχώρια αντιπολίτευση σε όλες τις εκδοχές της και τα μέσα ενημέρωσης που την κανακεύουν, ελπίζοντας ότι όταν επιστρέψει η Δεξιά στην εξουσία τα δανεικά που έχουν πάρει θα γίνουν αγύριστα, ισχυρίζονται ότι τα περί καθαρής εξόδου είναι το μεγάλο ψέμα του Τσίπρα, η μεγάλη απάτη και κάνουν λόγο για τέταρτο μνημόνιο που περιέχει μέτρα χωρίς όμως χρήματα. Συμπεριφέρονται σαν τα μικρά κακομαθημένα παιδιά που χτυπιούνται όταν οι γονείς τους δεν ικανοποιούν τα καπρίτσια τους. Είναι σαν να λένε, κυρίως στο Βερολίνο, «μαζί βρίζαμε τον Τσίπρα, μαζί τον υπονομεύαμε, μαζί στήναμε σκευωρίες για να τον ρίξουμε, μαζί κινδυνολογούσαμε και σήμερα μας εγκαταλείπετε, μας πουλάτε». Η ερμηνεία αυτής της κατάστασης είναι αρμοδιότητα ψυχιάτρων.
Περισσότερα »
23
06

«Καταψηφίστε τη μονοκρατορία του Ερντογάν»

Σελαχατίν Ντεμιρτάς: «Ο φόβος έχει επικρατήσει στον πληθυσμό. Ταυτόχρονα, διεξάγει μια προεκλογική εκστρατεία έχοντας στη διάθεσή του όλη την κρατική μηχανή και τα ΜΜΕ είναι σχεδόν όλα υπό τον έλεγχό του».
Περισσότερα »
23
06

Ακροδεξιά χωρίς αρβύλες

Με αφορμή το προσφυγικό, η Ακροδεξιά στην Ευρώπη σηκώνει κεφάλι. Ένα μέτωπο που αποτελείται από τον Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας, τον Κουρτς της Αυστρίας και τον Ζεεχόφερ των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας, έχει ήδη διαμορφωθεί και, όπως φαίνεται, είναι έτοιμο να διεκδικήσει την ηγεσία της ευρωπαϊκής Δεξιάς από τη Μέρκελ. Και είναι επίσης ώριμο να διευρυνθεί προς τον Νότο, ενσωματώνοντας και τον Σαλβίνι. Η ρητορική τους προσπαθεί να μετατρέψει την οικονομική, εργασιακή και κοινωνική ανασφάλεια, που αποτελεί πλέον καθεστώς στην Ευρώπη, σε κίνημα κατά των προσφύγων: οι πρόσφυγες απειλούν την κοινωνική συνοχή των χωρών τους, τις αλλοιώνουν πολιτισμικά, είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια, τρώνε το ψωμάκι του φτωχού. Όπως και ο Τραμπ, όσο περισσότερες χοντράδες λένε, τόσο περισσότερο ανεβαίνει η δημοτικότητά τους.
Περισσότερα »
23
06

Ο Ερντογάν δεν υπαγορεύει πια τους κανόνες του παιχνιδιού

Διακυβεύονται πολλά. Όλοι είμαστε μάρτυρες του σταδιακού μετασχηματισμού της Τουρκίας από δημοκρατία σε ένα αυταρχικό καθεστώς. Φυσικά, η δημοκρατία στην Τουρκία δεν ήταν ποτέ πολύ φιλελεύθερη και πάντα υπήρχαν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανησυχίες για το κράτος δικαίου. Αλλά τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 2016, η χώρα κινείται προς μια δικτατορία ενός ανθρώπου με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η αλλαγή σε προεδρικό καθεστώς, που έγινε δεκτή από το εκλογικό σώμα με το συνταγματικό δημοψήφισμα του Απριλίου του 2017, θα μπορούσε να μετατρέψει την Τουρκία σε ένα προσωπικό φέουδο του Ερντογάν και στην εγκαθίδρυση ενός κράτους του ΑΚΡ. Οι εκλογές της 24ης Ιουνίου είναι δυνατό να σταματήσουν ή να επιβραδύνουν αυτή την έξοδο από τη δημοκρατία.
Περισσότερα »