Macro

08
05

Θοδωρής Δρίτσας: Η επόμενη μέρα δεν είναι ένα λυτρωτικό ξύπνημα από κάποιο κακό όνειρο

Νομίζω ότι πρέπει να διακρίνουμε ανάμεσα στον αυθεντικό και θεμιτό πολιτικό ανταγωνισμό, που μπορεί να είναι και δημιουργικός, να οδηγεί δηλαδή σε προωθητικές συνθέσεις σε κρίσιμα ζητήματα, σε αντιδιαστολή με το γνωστό πολωτικό τακτικισμό που παραπέμπει σε ανταγωνισμούς μηχανισμών εξουσίας, με σαφή ιδιοτέλεια τη νομή της εξουσίας. Στην τρέχουσα καθημερινή πολιτική ζωή, καλλιεργείται όντως, συστηματικά και συνδυασμένα από διάφορα κέντρα, τεχνητή διχόνοια που παραπέμπει στη δεύτερη στόχευση.
Περισσότερα »
07
05

Αναγκαστική αυτοϋπονόμευση της αντιπολίτευσης

Εκλογές; Νέα Δημοκρατία και Δημοκρατική Συμπαράταξη —όχι το Κίνημα Αλλαγής— έθεσαν θέμα προσφυγής στις κάλπες. Αντίθετα, όμως, από τη γνωστή ρήση ότι «ενίοτε γίνεται αποδεκτό» το αίτημα και τότε αποκαλύπτεται ότι ο αιτών δεν τα μέτρησε καλά, αυτή τη φορά η κυβέρνηση απάντησε ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της θητείας, μάλιστα τον Οκτώβρη του 2019.
Περισσότερα »
07
05

Απλή αναλογική και κοινή λογική

Φαντάζομαι ότι όλοι μείναμε ικανοποιημένοι από την προαναγγελία καθιέρωσης της απλής αναλογικής στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Και υποθέτω ότι έχουμε όλοι αρκετή γνώση και εμπειρίες, ώστε να μην παρασυρθούμε από την κινδυνολογία περί ακυβερνησίας που θα προκαλέσει τάχα η εφαρμογή της σε δήμους και περιφέρειες. Αρκεί αυτό το αίσθημα της ικανοποίησης που μας διακατέχει, να μη μας οδηγήσει στην αυταπάτη ότι φτάνει η αλλαγή εκλογικού συστήματος, για να πάνε όλα κατ’ ευχήν στην αυτοδιοίκηση. Οι μεταρρυθμίσεις που πρόκειται να νομοθετηθούν με το σχέδιο «Κλεισθένης 1», είναι αρκετές και σημαντικές, και η εφαρμογή τους απαιτεί συσχετισμούς, μέσα στις αυτοδιοικητικές αρχές και μέσα στις κοινωνίες, ευνοϊκούς, όχι απλώς πιστά καταγεγραμμένους με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Περισσότερα »
07
05

Ποιος κυβερνά τη Δεξιά στην Ελλάδα;

Στη μεταπολιτική εποχή που ζούμε, η δεξιά (αλλά όχι μόνο) έχει παρατήσει την πολιτική για χάρη της επικοινωνίας. Δεν είναι μόνο οι αστείες συγκεντρώσεις του κ. Μητσοτάκη με φόντο χωράφια και συνομιλητές πάνω σε αχυρένιες μπάλες. Το πρόβλημα είναι ότι ο κομματικός φορέας είναι αδρανής, χωρίς πολιτικές θέσεις και πρόγραμμα. Ο φιλελεύθερος λόγος μπλέκεται με το συντηρητικό, ο ακροδεξιός με το φιλοευρωπαϊκό και ο αντιπολιτευτικός χυδαίος λαϊκισμός με στρογγυλά νούμερα επενδύσεων που θα έρθουν αν γίνει κυβέρνηση η ΝΔ. Με άλλα λόγια, το ποιος είναι ο αρχηγός, είναι ένα από τα δομικά προβλήματα του χώρου. Επειτα από την ανακοίνωση του υπόδικου μεγαλοεπιχειρηματία κ. Μαρινάκη, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν στο ποιος κάνει το κουμάντο στην κεντροδεξιά παράταξη. Ο κ. Μαρινάκης, ιδιοκτήτης μεγάλης μερίδας του ελληνικού Τύπου και σαφώς αντιπολιτευόμενος την παρούσα κυβέρνηση, έκανε μια κίνηση που άδειασε περαιτέρω τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι υψηλά ιστάμενοι στην κυβέρνηση θα έπρεπε να χαίρονται για αυτήν την εξέλιξη.
Περισσότερα »
06
05

ΕΔΑ: Μια επανεπίσκεψη

Ξέρουμε από την ιστορία ότι η επιτυχία της ΕΔΑ να συμβάλει στην επιβολή της διαιρετικής τομής Δεξιά – Αντιδεξιά στη δεκαετία του 1960, θα είναι η απαρχή τής υποχώρησής της, καθώς η ΕΚ θα κατακτήσει βαθμιαία την ηγεμονία στον αντιδεξιό χώρο. Ήταν το περίφημο «σταυρικό σημείο» του Ηλία Ηλιού. Τότε η ΕΔΑ-ΚΚΕ θα αναδιπλωθεί ιδεολογικά στη σκληρότερη όψη της ταυτότητάς της: την κομμουνιστική. Είναι ίσως σημαδιακά τα χρόνια 1963-65. Σαν η ΕΔΑ να εκρήγνυται και από την έκρηξη θα βγαίνουν τα μεταπολιτευτικά ΚΚΕ, και ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ. ΄Ενα μέρος, γιατί δεν πρέπει να δούμε το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα σαν συνέχεια της εθνικής-λαϊκής αντιδεξιάς παράταξης για την οποία πάσχιζε η ΕΔΑ. Η κρίση του 1965 και η δικτατορία είχαν παραγάγει έναν αυτόνομο κεντρογενή Αντιδεξισμό. Πολυπληθέστερο του προηγούμενου, αλλά και διαφορετικό. Όχι μόνο γιατί άλλος ήταν ο κύριος φορέας, το Κέντρο και όχι η Αριστερά, αλλά και γιατί άλλη ήταν η εθνική ατμόσφαιρα. Δεν ήταν πια η ηττημένη Εθνική Αντίσταση, αλλά η «νικηφόρα» (η υποτιθέμενη νικηφόρα) Αντιδικτατορική Αντίσταση. Αλλά εδώ θα ανοίγαμε ένα νέο κεφάλαιο. Μια μόνο παρατήρηση για το ψυχολογικό κλίμα της κάθε εποχής. Κάπου η Λαμπρινού παρατηρεί ότι η μετεμφυλιακή Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν «αντιηρωική» μεταξύ δύο ηρωικών περιόδων, της Εθνικής Αντίστασης και του αντιδικτατορικού αγώνα. Θα ήταν λάθος. Εκτός του ότι επί Δικτατορίας δεν υπήρξε μαζική αντίσταση, θα υποτιμούσαμε τον καθημερινό ηρωισμό του απλού αριστερού της μετεμφυλιακής Ελλάδας.
Περισσότερα »
06
05

Μύθοι και αλήθειες για τον «νόμο Παρασκευόπουλου»

Η διαφορά του «νόμου Π.» από τον προηγούμενο αποσυμφορητικό νόμο[1] είναι ότι επεξέτεινε την αποσυμφορητική ρύθμιση σε κάποιες επιπλέον κατηγορίες κρατουμένων. Η πολυπληθέστερη κατηγορία από όσους απολύθηκαν, με βάση τον «νόμο Π.», ήταν οι «φιλοξενούμενοι» ξένοι, όσοι δηλαδή παρέμεναν στη φυλακή αν και η ποινή τους είχε πλήρως ολοκληρωθεί! Επομένως, το θέμα δεν είναι απλώς ότι κάποιος κρατούμενος απολύθηκε, αλλά αν απολύθηκε νωρίτερα σε σχέση με ό,τι θα συνέβαινε με την ισχύ της προηγούμενης νομοθεσίας. Στις πλείστες περιπτώσεις που αναφέρθηκαν από τον Τύπο και χρεώθηκαν στον «νόμο Π.», η απόλυση θα είχε γίνει στον ίδιο χρόνο και με βάση την προηγούμενη αποσυμφορητική νομοθεσία. Οι πιο εντυπωσιακές για την ταχύτητά τους απολύσεις αφορούσαν ποινές που είχαν μειωθεί πολύ με έφεση και ο χρόνος απόλυσης υπολογίστηκε με βάση τη νέα, ελαφρύτερη ποινή.
Περισσότερα »
06
05

Τα αλληλέγγυα σχολεία σε αναζήτηση ρόλου και ταυτότητας

Τα αλληλέγγυα σχολεία μπορούν να εμπλουτίσουν το περιεχόμενο της διδασκαλίας, να εισάγουν παιδαγωγικές πρακτικές, να ασχολούνται με ζητήματα όπως το έμφυλο που στο δημόσιο σχολείο έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση. Παράλληλα, ιεραρχούν πολύ ψηλά τη λειτουργία των σχολείων ως κοινοτήτων μάθησης, ρίχνοντας πολύ μεγάλο βάρος στο δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας και λήψης αποφάσεων.
Περισσότερα »
05
05

Μισθός κομμένος, δίκαιο ραμμένο στα μέτρα των αφεντικών

"Εφυγα από τις Φιλιππίνες για να ξεφύγω από τη δικτατορία του Μάρκος. Πολλοί φίλοι μου φυλακίστηκαν ή δολοφονήθηκαν. Κατάφερα να πάρω άσυλο ως πολιτική πρόσφυγας. Πριν έρθω στην Ελλάδα δούλευα στο υπουργείο Γεωργίας στο τμήμα Ανάπτυξης. Πάνω από 15.000 Φιλιππινέζοι ήρθαν στην Ελλάδα τότε, οι περισσότεροι χωρίς χαρτιά. Δουλέψαμε πάρα πολύ για να καταφέρουμε να κανονικοποιηθούμε. Από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 ώς και το 2002, περίπου το 70% από εμάς αποκτήσαμε χαρτιά, αποκτήσαμε ασφάλιση. Τώρα -και με πρόσχημα την οικονομική κρίση- μας έκοψαν τα χρήματα της ασφάλισης από τον μισθό, μας μείωσαν μισθούς ή ώρες εργασίας, εργαζόμενες απολύθηκαν. Ο μέσος μισθός για οικιακή βοηθό που εργάζεται ως εσωτερική είναι περίπου 500 ευρώ. Πρέπει πλέον μια γυναίκα να δουλεύει για 3-4 εργοδότες, γιατί αλλιώς δεν τα βγάζει πέρα. Ο,τι και όσα κι αν έχουν χάσει οι Ελληνες εργαζόμενοι λόγω της κρίσης, δεν ξέρουν τι είναι ρατσισμός και δεν χρειάζεται να παλεύουν συνεχώς μόνο και μόνο για να έχουν το δικαίωμα να παραμένουν εδώ. Ωστόσο, οφείλω να αναγνωρίσω ότι είναι λίγο καλύτερα σήμερα για να πάρουμε υπηκοότητα και τα παιδιά δεύτερης γενιάς μπορούν να πάρουν ιθαγένεια."
Περισσότερα »
05
05

Mέσα σε λίγα χρόνια το 1% των πλουσίων θα κατέχει τα 2/3 του παγκόσμιου πλούτου

Αν δεν κάνουμε βήματα στην κατεύθυνση της επαναθεμελίωσης των κανόνων με βάση τους οποίους λειτουργούν οι οικονομίες, τότε καταδικάζουμε τον εαυτό μας σε ένα μέλλον το οποίο θα είναι παντοτινά άνισο...
Περισσότερα »