Macro

11
11

Οι επαναστάσεις στην Ευρώπη, 100 χρόνια μετά

Η λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, τον Νοέμβρη του 1918, ανάγγειλε την κατάρρευση δύο προμαχώνων της φεουδαρχίας: της δυναστείας των Χοεντσόλερν στη Γερμανία και των Αψβούργων στην Αυστροουγγαρία. Ετσι, η νίκη της Ανταντ ήταν ταυτόχρονα νίκη της δυτικής αστικής τάξης απέναντι στον φεουδαρχικό μιλιταρισμό της κεντρικής Ευρώπης. Οπως εύστοχα παρατήρησε ο Οτο Μπάουερ, ο Α' Παγκόσμιος ήταν «η μεγαλύτερη και πιο αιματηρή αστική επανάσταση στην Ιστορία». Η συνακόλουθη αδυναμία των αστών στην κεντρική Ευρώπη σήμαινε ότι η κατάκτηση της δημοκρατίας ήταν πλέον υπόθεση των λαών. Για την ακρίβεια, η αλλαγή επαναστατικής σκυτάλης -από την αστική στην εργατική τάξη- ευνοούσε την ενοποίηση δύο πολιτικών προγραμμάτων: της αστικής δημοκρατίας, δηλαδή του κοινοβουλευτισμού και του κράτους δικαίου, και της οικονομικής δημοκρατίας, δηλαδή του σοσιαλισμού.
Περισσότερα »
10
11

Αρθρο 86: συνεδριάστε, παραγράψτε, τελειώσατε!

Η μεταρρύθμιση του άρθρου 86 του Συντάγματος για την ποινική ευθύνη των πολιτικών φαίνεται να βρίσκει σύμφωνα όλα τα κόμματα και να ικανοποιεί την κοινωνία. Στη συμφωνία αυτή όμως φτάνουμε με κίνητρα όχι απλώς διαφορετικά, αλλά αντιμαχόμενα. Για τους μεν, στους οποίους ανήκει και το κυβερνητικό κόμμα, η μεταρρύθμιση πρέπει να εξυπηρετήσει τη δίκαιη και αποτελεσματική καταπολέμηση της διαφθοράς στην πολιτική ζωή, ώστε η Δημοκρατία να ενισχυθεί. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά που έχει σκεπτικό αντιδημοκρατικό και ολοκληρωτικό: Η Δημοκρατία είναι διεφθαρμένη, οι πολιτικοί εύκολα πρέπει να κάθονται στη φυσική τους θέση, που είναι το σκαμνί του κατηγορουμένου. Η κρυμμένη αυτή διάσταση απόψεων πρέπει να προσεχθεί κατά τη μεταρρύθμιση: Να μην οδηγηθούμε δηλαδή σε μια καθημερινή δικαστικοποίηση της πολιτικής ζωής, αλλά σε μια οφειλόμενη αποκατάσταση.
Περισσότερα »
09
11

Αννέτα Καββαδία: Ανυποχώρητα στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού

Στο δεδομένο δύσκολο πεδίο άσκησης πολιτικής, έχει σημασία οι Παλαιστίνιοι να υπερβούν τις όποιες αδυναμίες και να συνεχίσουν να επιδιώκουν τη στήριξη του ΟΗΕ και της διεθνούς κοινότητας (που στο θέμα του Χαν Αλ Αχμάρ ήδη υφίσταται), προκειμένου να φτάσουμε σε μια ουσιαστική επανέναρξη διμερών συνομιλιών. Η καταδίκη των μονομερών ενεργειών του Ισραήλ είναι πλέον γενική, και είναι ανάγκη να γίνει πιο απόλυτη, προκειμένου να καταστεί, τελικά, εφικτή η μόνη αποδεκτή λύση. Αυτή των δύο κρατών με πρωτεύουσα του παλαιστινιακού κράτους την Ανατολική Ιερουσαλήμ, στα σύνορα του 1967. Αυτό για το οποίο μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε -από τα βάθη της καρδιάς μας- είναι ότι οι ισχυροί δεσμοί αγάπης, φιλίας και συνεργασίας θα ενισχύονται και θα διευρύνονται και σε ό,τι μας αφορά, -ως Ομάδα ελληνο-παλαιστινιακής φιλίας της ελληνικής Βουλής - θα συνεχίζουμε να ασκούμε τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από την κυβέρνηση.
Περισσότερα »
09
11

ΔΙΑ­ΧΩ­ΡΙ­ΣΜΟΣ ΚΡΑ­ΤΟΥΣ – ΕΚ­ΚΛΗ­ΣΙΑ­Σ: Ένα πρα­κτι­κό ζή­τη­μα για την Αρι­στε­ρά

Η Αρι­στε­ρά στην Ελλά­δα, ό­πως η Αρι­στε­ρά κά­θε χώ­ρας, πα­σχί­ζει να κα­τα­στεί η­γε­μο­νι­κή ε­πι­κα­λού­με­νη συ­χνά στοι­χεία ε­θνι­κής ταυ­τό­τη­τας και ι­στο­ρίας, στο πλαί­σιο πά­ντα ε­νός ρι­ζο­σπα­στι­κά εν­νοού­με­νου «δη­μο­κρα­τι­κού πα­τριω­τι­σμού» -ο ο­ποίος δυ­νά­μει προσ­λαμ­βά­νει α­ντιι­μπε­ρια­λι­στι­κά έως και α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κά πρό­ση­μα. Το πρό­βλη­μα εί­ναι πως στη χώ­ρα μας τού­τη, η ε­θνι­κή ταυ­τό­τη­τα «πά­ει πα­κέ­το» με τα πα­σι­φα­νώς προ-νεω­τε­ρι­κά και α­ντι-Δια­φω­τι­στι­κά στοι­χεία της ελ­λη­νοορ­θο­δο­ξίας. Εξ ου και η προ­α­να­φερ­θεί­σα «α­μη­χα­νία». Για τους λό­γους που προ­σπά­θη­σα να ε­ξη­γή­σω, το πρό­βλη­μα για την Αρι­στε­ρά δεν εί­ναι θεω­ρη­τι­κό ή «με­τα­φυ­σι­κό», εί­ναι πρα­κτι­κό. Για την Αρι­στε­ρά, ο δια­χω­ρι­σμός κρά­τους και εκ­κλη­σίας δεν εί­ναι μό­νο τι θα γρά­φει το Σύ­νταγ­μα. Εί­ναι το ξή­λω­μα των πρα­κτι­κών που έ­χουν συ­γκρο­τή­σει και ε­ξα­κο­λου­θούν να συ­γκρο­τούν ταυ­τό­τη­τες ε­δώ και του­λά­χι­στον ε­νά­μι­σι αιώ­να –που κά­πο­τε ό­μως πρέ­πει να αρ­χί­σει. Αν ό­χι τώ­ρα, πό­τε; Αν ό­χι α­πό την κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς, α­πό ποιον;
Περισσότερα »
08
11

Γυναίκες, ομοφυλόφιλοι, μουσουλμάνες και ιθαγενείς εκλέχθηκαν στο αμερικανικό Κογκρέσο

Κόντρα στην ξενοφοβική και ρατσιστική ρητορική του Ντόναλντ Τραμπ, γυναίκες, ομοφυλόφυλοι, μουσουλμάνες, αφροαμερικανοί και ιθαγενείς κατάφεραν και εκλέχθηκαν στο Κογκρέσο στις ενδιάμεσες εκλογές.
Περισσότερα »
08
11

Για «Κοσμικό Κράτος» από δω πάμε;

Σε κάθε περίπτωση έχουμε μια συμφωνία ιστορικών διαστάσεων, που ακόμα κι αν δεν αφορά το σύνολο του πλαισίου, όπως τίθεται από το αίτημα για πλήρη διαχωρισμό, ώστόσο διατηρεί το κέντρο βάρους στα ταυτοτικό επίπεδο του ελληνικού κράτους κι όχι στο οικονομικό. Τα «σπασμένα» δεν φτάνουν να επικαλύψουν ούτε το έδαφος που κερδίζεται, ούτε τη νέα θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη σε περίπτωση πλήρους εφαρμογής της συμφωνίας. Όλο αυτό χωρίς πόλεμο χαρακωμάτων, αλλά, αντίθετα, με το αναμενόμενο, έχοντας να κάνουμε πλέον με το συντηρητικό κοινό που έχουμε ξανασυναντήσει σε προηγούμενες μάχες, ειδικά για θέματα δικαιωμάτων.
Περισσότερα »
07
11

In the name of the Lord*

Η εσκεμμένη προσπάθεια να εμφανιστεί η οποιαδήποτε αλλαγή ως διωγμός της θρησκευτικής πίστης των πολιτών συγχέει επίτηδες τον θεσμό της Εκκλησίας με την πίστη. Η συνταγματική αναθεώρηση σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα δεν έχει καμία αναφορά στις θρησκευτικές αντιλήψεις των πολιτών ούτε επιχειρεί να περιορίσει το δικαίωμά μας να πιστεύουμε σε οποιοδήποτε θρησκευτικό δόγμα. Επιχειρεί όμως να διαχωρίσει ρόλους και θέσεις ανάμεσα στην Εκκλησία και στην Πολιτεία έτσι ώστε να υπάρξει αυτοτέλεια ανάμεσα στις δύο πλευρές, να μην παρεμβαίνει το κράτος στις θρησκευτικές υποθέσεις και το αντίστροφο, να δώσει την ευκαιρία και στις δύο πλευρές να εκπληρώνουν τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκαν χωρίς επικαλύψεις. Σε κάθε περίπτωση, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα, όπως όμως είναι ανθρώπινο και το δικαίωμα της άρνησης της θρησκευτικής πίστης, και υπερασπίζεται ως τέτοιο από το σύνταγμα και τους νόμους της χώρας. Η συνταγματική αναθεώρηση βάζει ένα λιθαράκι προς τη μεγαλύτερη εκκοσμίκευση του κράτους, προς τον απεγκλωβισμό της Εκκλησίας από τον κρατικό εναγκαλισμό και προς την ελεύθερη επιλογή του καθενός και της καθεμιάς μας να πιστεύουμε, ή όχι, σε όποιον θεό θέλουμε, χωρίς να μας υποδεικνύει καμία κρατική οντότητα την οποιαδήποτε θρησκευτική επιλογή.
Περισσότερα »
07
11

Κι όμως, ο Ντόναλντ Τραμπ έχασε!

Το πιο καθησυχαστικό μήνυμα απευθύνεται στις δημοκρατίες σε ολόκληρο τον κόσμο: αντίθετα με τους φόβους, το εθνικιστικό κύμα που εμφανίζεται σχεδόν παντού στον πλανήτη δεν είναι ακαταμάχητο. Ερχεται μία στιγμή όπου η δημαγωγία, το αποπροσανατολιστικό ψέμα, η μόνιμη επιθετικότητα, η ξενοφοβική ρητορική, εξεγείρουν τους αντιτιθέμενους και κυρίως ανησυχούν τους διστακτικούς ψηφοφόρους που κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα σε τόσες αναμετρήσεις
Περισσότερα »
07
11

Η παρέλαση άρχισε. Πώς θα τελειώσει;

Στην Ελλάδα, πάντως, (...) ξέρουμε τι μας περιμένει, όταν ο εθνικισμός συναντάει το μιλιταρισμό, γνωρίζουμε πώς την πληρώνει η δημοκρατία και πόσο ζημιώνονται τελικά εκείνα τα ανοιχτά ζητήματα, που ακριβώς χρησιμοποιούνται σαν προσχήματα, για να δικαιολογούν την αύξηση των δόσεων ενός αμφίβολου πατριωτισμού. Μέρες που είναι, ας κάνουμε τον κόπο να διαβάσουμε τους πρώτους τέσσερις τόμους από τον «φάκελο της Κύπρου», που έδωσε στη δημοσιότητα η ελληνική Βουλή. Με το δόγμα «η Κύπρος είναι ελληνική», κατάφεραν να βρεθεί το μισό νησί υπό τουρκική κατοχή. Με το δόγμα «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική» πάνε να κάνουν εχθρό μας μια χώρα που έχει ζωτικό συμφέρον να συνυπάρξει με την Ελλάδα. Με το δόγμα «η Βόρεια Ηπειρος είναι ελληνική» τι θα μπορούσε τάχα να μας προκύψει;
Περισσότερα »
06
11

Η “ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ” ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ

Νοέμβριος του 1988. Σε μία παγωμένη από τον χειμώνα, σκοτεινή από τη δικτατορία Άγκυρα έχει γίνει μία εξαιρετικά ριψοκίνδυνη κίνηση. 16 Έλληνες, σηκώνουν δύο πανώ διαμαρτυρίας στο στρατοδικείο Mamak, το πρωί, 4 του μήνα, όπου δικάζονται 723 στελέχη της μεγάλης αριστερής οργάνωσης Dev-Yol. Ήδη η τουρκική και κουρδική αριστερά μετρούσε δεκάδες χιλιάδες φυλακισμένους, βασανισμένους, εκτελεσμένους. Η αντίδραση του καθεστώτος ήταν πρώτα μία στιγμιαία έκπληξη για το θράσος των ακτιβιστών και στη συνέχεια το άνοιγμα των πυλών της κολάσεως. Σύλληψη, μεταφορά με κουκούλες στα υπόγεια της DAL, της Γενικής Ασφάλειας, πολύωρες ανακρίσεις, δίψα, κρύο και τρόμος. Δίπλα μας βασανίζαν Κούρδους, ολόκληρα χωριά, από τον δάσκαλο ως τους εφήβους, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών. Οι στρατιώτες χτυπούν δύο Γερμανούς, έναν ευρωβουλευτή που είχε συλληφθεί μαζί μας και έναν ακτιβιστή που καταπίνει το χαρτάκι με τις τουρκικές επαφές του για να μην το πάρει η Ασφάλεια. Χτυπούν δύο δικούς μας, τον αρχιτέκτονα Πάνο Τότσικα και τον Μεχμέτ από τη Θράκη, βγάζουν το μίσος επάνω του γιατί είναι μαζί μας. Δώδεκα απελαύνονται ξημερώματα της επόμενης μέρας, ο Πάνος, η.Όλγα Χαρίτου, η Ελένη Πορτάλιου, η Λέττα Μούκα, ο Δημήτρης Παρθένης, η Λιάνα Μαλανδρενιώτη, ο Πέτρος Λινάρδος-Ρυλμόν, ο Γιώργος Κούρτης, ο Tάκης Λάμπρου, ο Διονύσης Μουζάκης, ο Μεχμέτ Ορχάνογλου από τη Θράκη, ο Παύλος Αθανασόπουλος. Απελαύνεται και όλη η ομάδα των Γερμανών που βρέθηκαν δίπλα μας. Οι τέσσερεις που σηκώσαμε τα πανώ, κρατούμενοι στο σκοτάδι...Γιώργος Κουβίδης, Νίκος Γιαννόπουλος και Κωστής Νικηφοράκης.
Περισσότερα »