Αδικία που πήγε σε αυτούς τους άσχετους το Νόμπελ Ειρήνης. Κανονικά έπρεπε να το μοιραστούν ο Ζόραν Ζάεφ και η Μαρία Σπυράκη.
Θα ήταν πολύ καλό και για το κατάστημα "Μικρογεύματα Φρανσουά" στις Βρυξέλλες, δίπλα στο κτήριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου ήπιαν εκείνους τους ιστορικούς καφέδες.
Εκεί η Σπυράκη συνάντησε τον Ζάεφ να περιμένει σε μια ατελείωτη ουρά πρωθυπουργών, που περίμενανπομονετικά να πάρουν καφέδες και τυρόπιτες για τους σωματοφύλακες και τους συνεργάτες τους.
Μέσα στο κτήριο του Συμβουλίου δεν έχει τέτοια, συνήθως φέρνουν φαγητό σε τάπερ από το σπίτι.
Έτσι η Σπυράκη έπεσε τυχαία πάνω στον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ και του εξήγησε τις αταλάντευτες θέσεις της για το «Μακεδονικό». Αν είχε πέσει πάνω στον πρωθυπουργό της Ισλανδίας, θα του είχε εξηγήσει τις αταλάντευτες θέσεις της για τον παστό μπακαλιάρο.
Μάλλον στα αγγλικά πρέπει να έγινε η συζήτηση, γιατί η Σπυράκη έχει μητρική γλώσσα τα ελληνικά, ενώ ο Ζάεφ τα ακατονόμαστα.
Η Σπυράκη είπε στον Ζάεφ ότι αδιαπραγμάτευτη θέση της Ν.Δ. για το «Μακεδονικό», είναι η σύνθετη διγλωσσία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων.
Είναι μια καλή πλατφόρμα για να οργανώνεις στο εσωτερικό της χώρας διαδηλώσεις με κρεμάλες.
Κάτσε, ρε άνθρωπε, να φύγει ο Τσίπρας από τη μέση και θα τα βρούμε όλα, του είπε με αυστηρό ύφος που δεν σήκωνε δεύτερη κουβέντα.
