Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε, όταν προσεγγίζουμε το ζήτημα [των συμμαχιών] είναι ότι δεν υπάρχει μια περιοχή μόνο που οφείλουμε να μελετήσουμε και να σχεδιάσουμε πολιτική γι΄ αυτήν, την κεντροαριστερά, αλλά και μια άλλη περιοχή που είναι ο κόσμος που ψήφιζε τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015, ακόμη και τον Σεπτέμβρη, και τώρα σταθερά κρατά απόσταση, χωρίς να πηγαίνει σε άλλο κόμμα. Προφανώς δεν κρατά αυτή τη στάση διότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε πολύ αριστερότερα. Οι απλοποιήσεις, στο θέμα αυτό, βλάπτουν.
Συνολικά, όμως, η διεύρυνση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του πρέπει να στηριχθεί σε έναν διάλογο πάνω σε προγραμματικές θέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να προχωρήσει γρήγορα σ΄ αυτό το θέμα, δεν αρκούν τα μέτρα –πολύ σημαντικό σίγουρα– ανακούφισης της κοινωνίας. Δεν αρκεί ούτε το ό,τι φτάσαμε στο τέλος του προγράμματος χωρίς να ναυαγήσουμε, προστατεύοντας συγχρόνως όσο μπορούσαμε τα θύματα των μνημονίων και της κρίσης και θεμελιώνοντας την προοπτική σταθερής ανάπτυξης. Χρειάζεται και το επεξεργασμένο πρόγραμμα για τη νέα τετραετία. Γι΄ αυτό, κυρίως, θα σε επιλέξουν. Αυτό είναι, εξάλλου, και το στέρεο έδαφος που μπορεί να συντεθούν απόψεις και να συνυπάρξουν οι δυνάμεις και από τις δυο πλευρές που αναφέρθηκαν προηγουμένως.
