Macro

26
07

Κώστας Πουλάκης: Δημοσκοπήσεις – Να τις διαβάζουμε και να τις μελετάμε σε βάθος

Πριν από αρκετούς μήνες, τον Δεκέμβριο του 2020, στη μελέτη των πολιτικών ερευνών που δημοσιεύει το Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς» (Εκλογικές Τάσεις #6), είχαμε τολμήσει την εκτίμηση πως το περιβόητο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που είχε καταστήσει αναπόφευκτη τελικά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ το 2019, ανεξάρτητα από τα πραγματικά κυβερνητικά του πεπραγμένα, είχε αρχίσει να εμφανίζει ρωγμές. Αυτή η εκτίμηση επιβεβαιώνεται περίτρανα από τον συνδυασμό δύο ερωτήσεων που περιλήφθηκαν στην πρόσφατη εξαμηνιαία έρευνα των τάσεων της MRB. Συγκεκριμένα, στην ερώτηση “ποιο κόμμα θα θέλατε να κερδίσει έστω με μία ψήφο διαφορά;”, βλέπουμε ότι σε σύγκριση με μερικούς μήνες πριν, από 39,2% η Ν.Δ. και 29,3% ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ., έχουμε 39% Ν.Δ. και 31,1% ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ., δηλαδή μία μείωση της διαφοράς κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες. Ακόμα δε σημαντικότερο, στην ερώτηση “ποιο κόμμα θα σας ενοχλούσε αν κερδίσει έστω με μία ψήφο διαφορά;”, έχουμε μια ισοδυναμία στην πραγματικότητα (40% η Ν.Δ. και 40,4% ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ.), από 3,7 ποσοστιαίες μονάδες τον περασμένο Δεκέμβριο και 12,2 μονάδες έναν χρόνο πριν. Το στοιχείο αυτό δείχνει ότι το αντιΣΥΡΙΖΑ κλίμα μειώνεται σταθερά και ταυτόχρονα δημιουργείται ένα αντίστοιχης βαρύτητας αντικυβερνητικό κλίμα. Στην ίδια εξαμηνιαία έρευνα της MRB βλέπουμε ότι σε όλους τους τομείς τής κυβερνητικής πολιτικής έχουμε μια μείωση της ικανοποίησης των πολιτών για τη διαχείριση των μεγάλων θεμάτων, εκτός από την εξωτερική πολιτική και την ψηφιοποίηση του Δημοσίου. Ιδιαίτερα η αύξηση της εγκληματικότητας -ενώ υποτίθεται πως η ασφάλεια είναι προνομιακό πεδίο για τη Νέα Δημοκρατία- φαίνεται πως τραυμάτισε σοβαρά την εικόνα τής κυβέρνησης. Στον αντίποδα, η συγκροτημένη παρέμβαση που επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. σε επίπεδο προγραμματικών προτάσεων αλλά και υπεράσπισης αξιών, με τις θεματικές εκδηλώσεις για την οικονομία, την Υγεία, την εργασία, το περιβάλλον, με την προγραμματική του συνδιάσκεψη, αλλά και με τις παρεμβάσεις του σε θέματα επικαιρότητας, όπως για παράδειγμα ο εμβολιασμός, το σχέδιο νόμου για τα εργασιακά, τα οικονομικά της Ν.Δ. και η πρόταση νόμου που κατέθεσε, αλλά και για τις Πανελλαδικές εξετάσεις, έδωσαν στην κοινωνία το σήμα ότι το κόμμα τής αξιωματικής αντιπολίτευσης διαθέτει σχέδιο, δίνει μάχες και ανοίγει θέματα που καίνε τους πολίτες.
25
07

Αγορά μέλλοντος

Το μέλλον είναι το μόνο εμπόρευμα, η μόνη αγορά που στέκεται σε ένα οικονομικό σύστημα που πορεύεται όλο και περισσότερο μέσα από αλλεπάλληλα σοκ, ματαιώσεις του παρόντος και διαψεύσεις προσδοκιών του παρελθόντος. Οι δεύτερες είναι το καύσιμο της πρώτης. Διόλου τυχαία, άλλωστε, ο σκληρός πυρήνας της χρηματιστικής οικονομίας είναι το futures exchange: η αγορά συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης. Ο,τι πουλιέται κι αγοράζεται, από το πετρέλαιο και τη σόγια μέχρι τα κρατικά ομόλογα και τις εταιρικές μετοχές, μετατρέπεται σε στοίχημα για το πού θα πάει η τιμή ενός εμπορεύματος ή ενός χρεογράφου σε πέντε μήνες, δέκα χρόνια ή έναν αιώνα. Αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι αρκετά πλούσιοι και πρόθυμοι να βάλουν λεφτά στην τράπεζα -ή στο καζίνο;- του μέλλοντος. Εξ ου και η χαρούμενη κάτοχος του Ελληνικού, προπωλώντας τις πολυτελείς κατοικίες σε αγοραστές που μπορεί και να μην τις κατοικήσουν ποτέ, μετράει στο ταμείο της ήδη τα πενταπλάσια από όσα έχει βάλει και προβλέπει με σιγουριά ότι σε πέντε χρόνια από τώρα η αξία της θα έχει τριπλασιαστεί. Θα έχει πολλαπλασιάσει, δηλαδή, 94 χρόνια νωρίτερα από τη λήξη των δικαιωμάτων της στο Ελληνικό το (επιεικώς) συμβολικό τίμημα που κατέβαλε. Να μια συμφέρουσα συναλλαγή παρόντος και μέλλοντος. Γιατί, μεταξύ μας τώρα, όσο αφοσιωμένος κι αν είναι κανείς στα πεπρωμένα της ανθρωπότητας, ποιος χέστηκε για το τι θα γίνει το 2120;
24
07

Δανάη Κολτσίδα: «Ούτε μία λιγότερη», αλλά πώς;

Αυτή τη στιγμή, χάρη στην επιμονή και στους αγώνες των γυναικών, ιδιαίτερα των νεότερων που βγαίνουν με δύναμη στο προσκήνιο, αλλά και χάρη στην αλλαγή νοοτροπιών που επέρχεται και με την πάροδο των γενεών, έχει επιτευχθεί κάτι πολύ σημαντικό : το φαινόμενο της έμφυλης βίας έχει πάψει πια να είναι ένα δευτερεύον ζήτημα, ένα αντικείμενο της «soft» πολιτικής που θεωρείται ότι απασχολεί μόνο κάποιες φεμινίστριες και μερικές οργανώσεις δικαιωμάτων – γι’ αυτό εξάλλου ενεργοποιεί συντηρητικά αντανακλαστικά και παράγει σημαντική αντίδραση. Οι μαζικές αυθόρμητες κινητοποιήσεις στα Πετράλωνα και στην Ηλιούπολη που οργανώθηκαν τις τελευταίες μέρες, η πλημμυρίδα των αντιδράσεων, κυρίως μέσω των social media στις επάλληλες υποθέσεις έμφυλης βίας και γυναικοκτονιών του τελευταίου διαστήματος, αλλά και οι εμπειρίες από άλλες χώρες στη Λατινική Αμερική, στην Ευρώπη και αλλού, δείχνουν ότι πλέον η διάσταση του φύλου και ιδίως η στάση απέναντι στην έμφυλη βία αποτελεί βασική συνιστώσα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Γυναίκες και άλλες θηλυκότητες θύματα έμφυλης βίας διεκδικούν ορατότητα, αναγνώριση, ισότητα, δικαίωση και κυρίως λύση. Πάνω σ’ αυτές τις διεκδικήσεις διαμορφώνονται πολύχρωμες και δυναμικές κοινωνικές συμμαχίες ικανές να φέρουν μεγάλες αλλαγές. Ήδη, ότι συζητάμε για το θέμα αυτό, είναι η πρώτη και ίσως αποφασιστική μεγάλη αλλαγή.
24
07

Η ζωή εν δομή

Ας έρθουμε, όμως, στο σήμερα. Η ταφική σιωπή που έχει επιβληθεί στα ΜΜΕ για το προσφυγικό, με τη συναίνεση δημοσιογράφων–κονφερασιέ δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα. Οι εφημερίδες της Αριστεράς, αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνεχώς αναφέρονται στην κατάσταση που επικρατεί στις δομές φιλοξενίας. Στην Μόρια, στο Καρά Τεπέ, οι άνθρωποι ζουν την Κόλαση του Δάντη. Έχουν υποχρεωθεί να ζουν τον χειμώνα μέσα στο χιόνι και τη λάσπη και το καλοκαίρι μες στη ζέστη που σπάει την πέτρα, με μηδαμινές ως και ανύπαρκτες υποδομές διαβίωσης. Με ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη που πολλές φορές στηρίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος σε εθελοντές και αλληλέγγυους. Η μέριμνα για μωρά, παιδιά, εφήβους, γυναίκες, ευπαθείς ομάδες, ανθρώπους με κινητικά προβλήματα είναι τραγική. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι η ζωή αυτών των ανθρώπων είναι «η ζωή εν δομή», παραφράζοντας τη φράση «η ζωή εν τάφω». Η κυβέρνηση αρνείται να διαπραγματευτεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα δικαιώματά τους και για τη μεταφορά τους στα κράτη που επιθυμούν. Ας σημειωθεί εδώ ότι, μέσα από συζητήσεις που κάνουμε με αυτούς τους ανθρώπους, η επιθυμία τους είναι να φύγουν από εδώ με προορισμό άλλα κράτη της Ευρώπης. Ποιος άνθρωπος, αλήθεια, μπορεί να αντέξει μια τέτοια ζωή, μέσα σε μια τέτοια κατάσταση και για πόσο καιρό; Έχοντας αφήσει την πατρίδα και το βιος του; Έχοντας χάσει παιδιά, φίλους, αδέρφια, συγγενείς και χωρίς να βλέπει έστω ένα μικρό φως στον ορίζοντα; Πώς μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος χωρίς όνειρα για μια λίγο καλύτερη ζωή; Πόσο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος που παρακαλάει να του δοθεί άσυλο και δεν του δίνεται; Είναι τραγικό. Αυτή η κυβέρνηση, με την κτηνώδη (χωρίς υπερβολή) αδιαφορία της, τους οδηγεί στα άκρα της ανθρώπινης αντοχής. Τους οδηγεί στην απόγνωση.
22
07

Ανδρέας Ξανθός – Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου: Ο κ. Μητσοτάκης επαναφέρει με νέους όρους την διαθεσιμότητα στο δημόσιο

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει δηλώσει από καιρό ότι είναι αποδεκτό να οριστούνπολύ συγκεκριμένες δραστηριότητες και υπηρεσίες ( νοσηλεία ασθενών , φροντίδα ηλικιωμένων ή ευπαθών ομάδων) που θα εκτελούνται αποκλειστικά από εμβολιασμένο προσωπικό. Αυτό είναι απολύτως θεμιτό με όρους επαγγελματικής ηθικής και δεοντολογίας και , πάνω απ’ όλα με όρους προστασίας της Δημόσιας Υγείας . Πάντα όμως με ισχυρές δικλείδες ασφαλείας για την εργασία και το εισόδημα του προσωπικού και για την αξιοποίηση των ανεμβολίαστων εργαζομένων σε άλλα καθήκοντα. Τέτοιες δικλείδες προφανώς δεν υπάρχουν στην κυβερνητική τροπολογία και , ακριβώς γι’αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή . Η κυβέρνηση λοιπόν επιλέγει για μια ακόμα φορά τη «γραμμή» του αυταρχισμού και του διχασμού και όχι της πειθούς και της κοινωνικής συνοχής . Επιλέγει , στο όνομα της προστασίας της Δημόσιας Υγείας , να επιβάλλει ένα μέτρο που δεν απαντά στο μείζον πρόβλημα της ανεπαρκούς ανοσιακής προστασίας της κοινωνίας έναντι της μετάλλαξης Δ και του 4ου επιδημικού κύματος . Εκτός και αν το σχέδιο είναι η γενικευμένη υποχρεωτικότητα και η «θεραπεία σοκ» αλά Μακρόν . Στη Δημόσια Υγεία όμως , σημασία δεν έχει μόνο ο στόχος ( συλλογική ανοσία, προστασία ευάλωτων ομάδων ) αλλά και ο τρόπος . Και ο τρόπος της κυβέρνησης είναι απαράδεκτος . Ποντάρει στο φόβο για την ανεργία και τη φτωχοποίηση, στον κοινωνικό αυτοματισμό και στην «ιερή αγανάκτηση» των εμβολιασμένων . Έτσι όμως δεν αντιμετωπίζει την κρίση εμπιστοσύνης μερίδας της κοινωνίας απέναντι στην Πολιτεία και στους θεσμούς της , αλλά αντίθετα πυροδοτεί ευρύτατες κοινωνικές αντιδράσεις , υπονομεύοντας τον καθολικό εμβολιασμό και την ίδια τη Δημόσια Υγεία. Η ρύθμιση αυτή αποδεικνύει ότι η νεοφιλελεύθερη και αυταρχική κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί να διασφαλίσει κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις απέναντι σε μια φονική πανδημία , δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την υγειονομική ασφάλεια της κοινωνίας και τη «θωράκιση» του τουρισμού, ούτε τη στήριξη του ΕΣΥ και του Κοινωνικού Κράτους , ούτε το σεβασμό των κανόνων του Κράτους Δικαίου. Η ανάγκη αλλαγής πορείας στα πολιτικά πράγματα της χώρας είναι πλέον προφανής και για λόγους Δημόσιας Υγείας .
22
07

Νεοφιλελεύθερες απάτες και αυταπάτες

Πρόσφατα, στην εξαμηνιαία έκθεση προοπτικών της, η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει ότι η παγκόσμια οικονομία θα αυξηθεί φέτος στο 5,6%, αναβαθμίζοντας τις εκτιμήσεις που έκανε τον Ιανουάριο (4,1%), με προβλέψεις ανάπτυξης 6,8% των ΗΠΑ και 8,5% της Κίνας. Αλλά ο «διάβολος κρύβεται» στις λεπτομέρειες. Η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει ανάπτυξη μόνο 2,9% μεταξύ των χωρών με χαμηλό εισόδημα, την πιο αργή τα τελευταία 20 χρόνια (όταν παραμερίζεται η απότομη πτώση του 2020). Έτσι, η ανάκαμψη τροφοδοτείται αποκλειστικά από την ανάπτυξη χωρών με ισχυρές οικονομίες. Η Παγκόσμια Τράπεζα δήλωσε ότι περίπου το 90% των πλούσιων χωρών αναμένεται να ανακτήσουν τα επίπεδα προ-πανδημίας του ΑΕΠ έως τα τέλη του 2022. Στην πραγματικότητα ούτε το 50% των χωρών δεν θα τα καταφέρει, χωρίς αλλαγή των κανόνων του Washington consensus και η άνιση ανάκαμψη θα φέρει νέες ανισότητες. Οι μισές από όλες τις χώρες χαμηλού εισοδήματος αντιμετωπίζουν προβλήματα δημόσιου χρέους. Και το ρεκόρ του χρέους, ιδιωτικό και δημόσιο, σε όλο τον κόσμο αποτελεί απειλή για την οικονομική σταθερότητα, καθώς το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι ευάλωτο σε μια ξαφνική αύξηση των επιτοκίων. Παρόλα αυτά στη σύνοδο των G7 δεν έγινε καμία αναφορά σε διαγραφή χρέους. Ο πλανήτης κινείται σε τροχιά αμερικάνικου προστατευτισμού και μερικής κινεζό-γερμανικής παγκοσμιοποίησης. Η ψηφιακή και πράσινη οικονομία είναι ο νέος στόχος. Και αν μεν ο ψηφιακός στόχος είναι εύκολο να υλοποιηθεί, μέσω των εφαρμογών της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, ο πράσινος μετασχηματισμός θα χρειαστεί τουλάχιστον μια 10ετία για να υλοποιηθεί σε κάποιο βαθμό. Η κλιματική κρίση και η υπερθέρμανση του πλανήτη, όμως, επιταχύνονται σε τέτοιο βαθμό που απαιτούν άμεση εφαρμογή ριζοσπαστικών μέτρων για την αντιμετώπιση των φαινομένων. Ο νεοφιλελευθερισμός, του βραχυχρόνιου υπερκέρδους των ολίγων, εμποδίζει κάθε προοπτική λύσης ενός μακροχρόνιου προβλήματος που δεν αφορά το ατομικό κέρδος που ο ίδιος επαγγέλλεται, αλλά όλο τον πλανήτη. Ο «πράσινος» νεοφιλελευθερισμός είναι η μεγαλύτερη απάτη και αυταπάτη. Τα καλά νέα είναι ότι γίνονται ραγδαίες αλλαγές στο πολιτικό και κινηματικό πεδίο. Οι νέοι τρόποι σκέψης και οι προοδευτικές πολιτικές συμμαχίες θα έχουν ως στόχο μια Κοινωνική και Πράσινη Συμφωνία, ανατρέποντας το νεοφιλελεύθερο status quo. Τα άσχημα νέα είναι ότι o νεοφιλελευθερισμός εξακολουθεί να κυριαρχεί στους διεθνείς υπερεθνικούς θεσμούς (Washington Consensus, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα) όπως και σ’ όλο το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ. Η κευνσιανή πολιτική του Μπάιντεν και η απόρριψη του νεοφιλελεύθερου μοντέλου έχει φέρει την ευρωπαϊκή ελίτ σε αμηχανία. Το παγκόσμιο σύστημα είναι σε διαδικασία μετασχηματισμού και η γερμανική ΕΕ το ίδιο. Οι ρωγμές ανοίγουν, το νεοφιλελεύθερο Τhere Is No Alternative έχει τελειώσει, απομένει η δική μας ριζοσπαστική παρέμβαση.
21
07

Συμπεράσματα μιας ευρωπαϊκής ήττας

Δυστυχώς, στην περίπτωση της Ε.Ε. ισχύει απολύτως το ρητό ότι οι παλιές συνήθειες πεθαίνουν δύσκολα. Οι «σκληροί» υπέρμαχοι της λιτότητας δεν έχουν πάψει στιγμή να πιέζουν προς την κατεύθυνση της επιστροφής στην «κανονικότητα», η οποία έχει τοποθετηθεί στις αρχές του 2023 - αν δεν αλλάξει κάτι. Και εδώ ελλοχεύει ο μεγάλος κίνδυνος για την Ελλάδα, καθώς η καταστροφική οικονομική διαχείριση της σημερινής κυβέρνησης ανοίγει μια επικίνδυνη ατραπό που οδηγεί σε ύφεση, δημοσιονομική στενότητα, αδυναμία εξασφάλισης ρευστότητας - με τον ESM να καραδοκεί. Ο Ιούλιος του 2015 ήταν η κορύφωση ενός ευρωπαϊκού δράματος που, από πολλές απόψεις, συνεχίζεται ώς και σήμερα, στοιχειώνοντας την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Συγχρόνως, ήταν και μια μεγάλη ευρωπαϊκή ήττα. Οχι μόνο ελληνική, σίγουρα όχι μόνο της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς. Ηταν η ήττα μιας Ευρώπης που απέτυχε να κάνει την υπέρβαση που θα έδινε περιεχόμενο στις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί ευρωπαϊκής ενότητας και αλληλεγγύης, μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας και κοινής ευρωπαϊκής μοίρας. Και που τελικά απέδειξε ότι πίσω από αυτές δεν κρυβόταν τίποτε περισσότερο από το αιώνιο ευρωπαϊκό παίγνιο της ισορροπίας -μάλλον, της ανισορροπίας- δυνάμεων και της ανηλεούς σύγκρουσης εθνικών συμφερόντων. Οπως όλες οι ήττες, είχε κι αυτή βαριές συνέπειες, από τις οποίες η Ευρώπη δεν έχει διαφύγει, διότι διστάζει να την παραδεχθεί ή να διδαχθεί από αυτήν. Οσο, όμως, αυτό θα συνεχίζεται, θα συνεχίζεται και η βασανιστικά αργόσυρτη πτώση της.
21
07

Ο Γιάννης σήκωσε στα χέρια του τους πρόσφυγες όλου του κόσμου

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή για το απανταχού αντιρατσιστικό κίνημα να είναι ο μεγάλος θριαμβευτής του ΝΒΑ Ελληνας αλλά να έχει και αυτό το περίεργο «ξενικό» επίθετο, το οποίο κάποιοι υπουργοί της παρούσας κυβέρνησης καμώνονταν ότι δεν μπορούσαν να προφέρουν (Ακενοτούμπο τον έλεγαν χωρίς ντροπή μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες). Το ελληνικό κράτος δεν δικαιούται –φυσικά– να πανηγυρίζει γιατί ο Γιάννης δεν είναι παιδί του. Αναγκάστηκαν, ναι αναγκάστηκαν, να του δώσουν ελληνικό διαβατήριο όταν μυρίστηκαν πάνω του χρυσάφι και ωραίες φωτογραφίες για τις επικοινωνιακές τους ανάγκες. Ο Αντετοκούνμπο πήρε την ελληνική ιθαγένεια μόλις τον Μάιο του 2013, 19 ολόκληρα χρόνια μετά την γέννησή του στην Αθήνα. Και προφανώς –γι' αυτό ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία– δεν θα το έπαιρνε ποτέ αν ήταν 20 πόντους κοντύτερος και αν δεν έπαιζε μπάσκετ. Ο Γιάννης χαζός δεν είναι. Ξέρει ποιοι πραγματικά τον βοήθησαν και ποιοι απλά επιχείρησαν να πάρουν λίγη από τη λάμψη του ξεπλένοντας τη γενικότερη ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτική τους. Τα Σεπόλια και του Ζωγράφου γνωρίζουν επίσης ποιος πραγματικά είναι ο Γιάννης και πόσες νύχτες κοιμήθηκε νηστικός γιατί το ψυγείο της οικογένειας ήταν άδειο. Πλέον, με τη μαγκιά του και τον... παρά του (καθώς έχει πλουσιοπάροχο συμβόλαιο με τους Μπακς) ο Γιάννης μπορεί να κοιμάται ήσυχος στην αγκαλιά της εγκυμονούσας συντρόφου του και του γιου του. Στο τεράστιο σπίτι του και σε απόλυτη ασφάλεια. Αφήνοντας οριστικά πίσω του τους εφιάλτες του παρελθόντος, τα κυνηγητά από τους μπάτσους, τα περίεργα και απαξιωτικά βλέμματα των περαστικών και τη βαθιά φτώχεια του. Ο Γιάννης το Σάββατο θα βρίσκεται στην Αθήνα, στην Ελλάδα για διακοπές. Ισως τον καλέσουν και στο Μαξίμου για μερικές φωτογραφίες. Τώρα όλοι θα σκύβουν ευλαβικά μπροστά του και δεν θα ενοχλούνται από το χρώμα του και από το ξενικό επίθετό του. Ο Γιάννης είναι Ελληνας. Είναι μαύρος. Είναι και Νιγηριανός. Και ναι, η ζωή εκτός από πολύ σκληρή είναι και εξόχως συναρπαστική.
21
07

Ανδρέας Ξανθός: Ο εμβολιασμός ως δικαίωμα και ηθική υποχρέωση

Τι πρέπει να γίνει: 1. Επιμονή σε δράσεις ενημέρωσης και Αγωγής Υγείας. 2. Επίλυση προβλημάτων πρόσβασης σε όλα τα διαθέσιμα εμβόλια -επιτάχυνση των κατ' οίκον εμβολιασμών. 3. «Στοχευμένη υποχρεωτικότητα» αποκλειστικά στον χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας. 4. Μέριμνα για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. 5. Μέτρα επιβράβευσης των εμβολιασμένων και όχι «προνόμια» ή αποκλεισμοί, που δημιουργούν νέες ανισότητες. 6. Δωρεάν, εκτεταμένο και αξιόπιστο testing ως «φίλτρο» για τη συμμετοχή και των μη εμβολιασμένων στις κοινωνικές δραστηριότητες. 7. Κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο απέναντι στην Ακροδεξιά και στον αντιεπιστημονικό σκοταδισμό.
21
07

«Μεγάλος Περίπατος»: Το πείραμα μεταλλάσσεται

Ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, διέψευσε τις φήμες και με δηλώσεις του στον ΣΚΑΪ προανήγγειλε νέα έργα στο κέντρο της Αθήνας, αρχής γενομένης από την πλατεία Συντάγματος, όπου έρχεται «μια νέα πλατεία, με νέα υλικά», όπως ανέφερε. Όσο για το «Μεγάλο Περίπατο» ισχυρίστηκε ότι από την πανάκριβη «πιλοτική εφαρμογή», αξίας 2 εκατ. ευρώ (!) βγήκαν συμπεράσματα, εξασφαλίστηκε ο δημόσιος χώρος και αποκαταστάθηκε η κυκλοφορία. Με άλλα λόγια η ταλαιπωρία έγινε συνήθεια... Την αντιφατική στάση της δημοτικής αρχής σχολίασε η δημοτική κίνηση Ανοιχτή Πόλη, αποδίδοντάς την στο ότι «κόστισε πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο». Επίσης, τονίζει ότι «επτά και πλέον μήνες μετά την τελευταία συνεδρίαση της Διαπαραταξιακής – Επιστημονικής Επιτροπής Διαβούλευσης, και με ευθύνη της δημοτικής αρχής, δεν έχουμε κανένα νέο ούτε για την αποτίμηση της δοκιμαστικής εφαρμογής και τον ευρύτερο κοινωνικό διάλογο επί των παρεμβάσεων, ούτε για την τύχη του Ειδικού Πολεοδομικού Σχεδίου (το οποίο θα κατοχύρωνε νομικά τον “Περίπατο”) και της θεσμικά υπαγορευμένης διαβούλευσης που αναγκαστικά θα το συνόδευε». Η δημοτική αρχή Μπακογιάννη, προκειμένου να αποφύγει τη συζήτηση, αγοράζει χρόνο παρατείνοντας την κατ’ όνομα δοκιμαστική φάση του «Μεγάλου Περιπάτου» ένα τρίμηνο τη φορά, με την έκδοση αλλεπάλληλων ΚΥΑ από την, πρόθυμη να βοηθήσει τον δήμαρχο, κυβέρνηση, οι οποίες επικαλούνται επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας από την πανδημία.