Macro

Είναι εξοργιστικό το σκεπτικό με το οποίο αποφυλακίστηκε. Από διάφορες πλευρές. Πρώτον, για το γεγονός ότι το Συμβούλιο Αναστολών επικαλέστηκε ανθρωπιστικούς λόγους. Έχει, λέει, ψυχολογικά προβλήματα το παιδί του. Όλων των κρατουμένων έχουν ψυχολογικά προβλήματα τα παιδιά τους. Στις γυναικείες φυλακές της Θήβας υπάρχουν παιδιά που εκτίουν την ποινή μαζί με τη μάνα τους. Και, εκτός από ψυχολογικά προβλήματα, υπάρχουν επίσης και κρατούμενοι με σοβαρές ασθένειες. Αλλά τα Συμβούλια Αναστολών δεν είναι τόσο γενναιόδωρα με όλους. Δεύτερον, είναι ο ισχυρισμός του εισαγγελέα ότι ο Πατέλης δεν είναι ύποπτος τελέσεως νέου αδικήματος. Γιατί, λέει, η δολοφονία του Φύσσα έγινε κάτω από ειδικές περιστάσεις. Ποιες είναι οι ειδικές περιστάσεις ακριβώς; Η κακιά η ώρα; Μετακίνησαν ολόκληρο τάγμα εφόδου για να σκοτώσουν έναν άνθρωπο που έβλεπε ποδόσφαιρο στην καφετέρια. Και έφεραν και τον ειδικό μαχαιροβγάλτη από το σπίτι του. Αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο της εγκληματικής οργάνωσης. Της οποίας αρχηγός στη Νίκαια ήταν ο Πατέλης. Τρίτον, δεν έδειξε την ελάχιστη μεταμέλεια. Σκηνοθέτησε τη λιποθυμία του στο δικαστήριο και μετά είπε δεν ξέρω, εμείς τρικάκια μοιράζαμε, τον Ρουπακιά ρωτήστε, εγώ φασίστας δεν είμαι, χαιρετούσα αρχαιοελληνικά όπως ο Μεταξάς. Και όλα ήταν μια παρεξήγηση. Ο Πατέλης με τις φωτογραφίες με τα μαχαίρια, τα καλάσνικοφ και τους αγκυλωτούς σταυρούς. Πώς λοιπόν ο Πατέλης, που δεν έχει μετανοήσει για τίποτα και δεν έχει παραδεχτεί τίποτα, θεωρείται πως δεν είναι ύποπτος τέλεσης νέου αδικήματος; Τέταρτον, είναι προκλητική η εύνοια του Συμβουλίου. Ο Πατέλης καταδικασμένος για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση που εμπλέκεται σε ανθρωποκτονίες έχει κάτσει στη φυλακή 36 μήνες. Ο «Ινδιάνος» έκατσε 7 μήνες φυλακή χωρίς να έχει κάνει τίποτα απολύτως. Η Ηριάννα έκατσε 13 μήνες φυλακή με μόνο στοιχείο κατηγορίας ότι είχε πάει ταξίδι στη Βαρκελώνη. Πέμπτον, η αποφυλάκιση Πατέλη στέλνει ένα εξαιρετικό μήνυμα στους ναζί που ανασυγκροτούνται παντού - Σταυρούπολη, Ηλιούπολη, Νέο Ηράκλειο κ.α. Η Δικαιοσύνη θα σας χαϊδέψει, παιδιά, μην σκέφτεστε τίποτα. Και έκτον, ανοίγει ο δρόμος και για την αποφυλάκιση των υπολοίπων. Γιατί όλοι θα έχουν στην οικογένειά τους κάποιον με ψυχολογικά προβλήματα. Και για όλους μπορεί να θεωρηθεί πως δεν είναι ύποπτοι τέλεσης νέου αδικήματος εφόσον θεωρήθηκε για τον Πατέλη.

Το επιχείρημα σχετικά με την περιστολή των ατομικών ελευθεριών και της αυτοδιάθεσης, το οποίο αναπαράγεται, εδράζεται στο συνεχές της αντίδρασης απέναντι στην κυριαρχία και επιβολή της βιοϊατρικής προσέγγισης στο σώμα. Όμως στη συνθήκη της πανδημίας, το αντεπιχείρημα από τα αριστερά είναι όχι η υιοθέτηση της ατομικιστικής λογικής, αλλά το πρόταγμα της κοινωνικής αλληλεγγύης, η προστασία όχι μόνο του εαυτού, αλλά και των γύρω μας, των ευάλωτων και ευπαθών πληθυσμών. Τέλος, για να επανέλθω στο αρχικό έναυσμα, στο ψευδεπίγραφο στην ουσία δίλημμα πρόληψη ή θεραπεία, αξίζει να θυμίσουμε ότι η φήμη της φαρμακοθεραπείας –και ειδικά των μονοκλωνικών αντισωμάτων– βασίζεται στη διάδοση από στόμα σε στόμα (word of mouth), η οποία είναι εξαιρετικά επιδραστική στις μάζες, γιατί, εκτός των άλλων, κάποιος ο οποίος ανάρρωσε, είναι πιο πεπεισμένος για τα απτά αποτελέσματα της θεραπείας, έχει το βίωμα της εξάλειψης της ασθένειας. Αντίθετα, κάποιος ο οποίος εμβολιάστηκε, και άρα δεν νόσησε ποτέ, δεν φέρει αντίστοιχο ισχυρό βίωμα, το οποίο θα ήταν πρόθυμος να διαδώσει. Κι εδώ είναι το σημείο όπου διαχρονικά χωλαίνει η πρόληψη: τα αποτελέσματά της δεν είναι άμεσα ορατά. Η συζήτηση δεν εξαντλείται στις δύο κοινωνικές διαστάσεις (αμφισβήτηση βιοϊατρικής, οργανώσεις ασθενών) που σταχυολόγησα εδώ, ούτε και στις τρεις ερμηνευτικές προσεγγίσεις (φόβος, ατομικά δικαιώματα, κερδοσκοπία) στις οποίες επιδόθηκα και τις αντίστοιχες προτάσεις. Έχουμε να κάνουμε με ένα περίπλοκο, ακανθώδες και εκτεταμένο κοινωνικό ζήτημα στο υπόστρωμα μιας γενικευμένης υγειονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης και ως τέτοιο χρειάζεται κοινωνιολογική μελέτη ευρείας κλίμακας, η οποία θα επιχειρήσει να χαρτογραφήσει όχι μόνο το προφίλ των αντεμβολιαστών, αλλά να καταγράψει και να κατανοήσει τα βαθύτερα αίτια του κοινωνικού φαινομένου. Ταυτόχρονα, χρειάζεται πολλή δουλειά στη βάση των κοινωνικών διεργασιών, έξω στην κοινότητα, την πλησιέστερη και ταυτόχρονα την πιο απροσπέλαστη οντότητα.

Ήταν φοβισμένος. Του είχαν επιτεθεί πολλές φορές στο παρελθόν και ο αδερφός μου έλεγε ότι «τρέχω γρήγορα και φεύγω». Δεχόταν συχνά επιθέσεις [ο μάρτυρας συγκινήθηκε]. Tου είχαν επιτεθεί στο παρελθόν, έχει χτυπηθεί στην Πατησίων από φασίστες. Ήταν ένα παιδί που φοβόταν, είχε δεχτεί πολλά λεκτικά και σωματικά πάντα. Είχε τον νου του πάντα να μη συμβεί κάτι. Κάποιος τον τρόμαξε και προσπάθησε να αισθανθεί κάπου ασφαλής. Και βρήκε το λάθος σημείο.

«Θα ήθελα να ξεκινήσω παρουσιάζοντας το παιδί μου, για όσους δεν το γνωρίζετε. Ήταν ήσυχος, πράος, έξυπνος, αγαπούσε τους συμμαθητές του. Θυμάμαι ακόμη ότι στο δημοτικό ήταν ο μόνος που έκανε παρέα με ένα παιδάκι απο την Αλβανία. Μεγαλώνοντας έδειξε όλες του τις ευαισθησίες του. Δεν είχα ακούσει ποτέ να κακολογεί κανέναν, ήταν ευαίσθητος, προσπαθούσε να τους βοηθήσει. Μεγαλώνοντας πέρασε σε ένα ΤΕΙ και δεν ήθελε να πάει εκει. Πήγε σε δραματική σχολή και προσπαθούσε να βελτιώσει τον εαυτό του. Είχε κάνει σεμινάρια νοηματικής για να μπορεί να βοηθάει τους συνανθρώπους του. Ο Ζαχαρίας ήταν πολύ αγαπητός, και όσους ρωτήσετε το ίδιο θα σας πουν. Πάντα δούλευε και έψαχνε μια καλύτερη δουλειά. Έκανε μεταφράσεις δυο βιβλίων, δούλευε στο θέατρο, αρθρογραφούσε σε εφημερίδες, λίγο πριν τον δολοφονήσουν δούλευε στο θέατρο. Δεν ήταν άτομο που χρειαζόταν οικονομική στήριξη και όταν το χρειαζόταν την είχε από εμάς. Είχε πει πολλές φορές ότι δεν μπορεί τη βια. Είμαστε μια πολύ ήσυχη οικογένεια. Είχε πει και ο ίδιος, ότι απεχθάνεται τη βία και ούτε στο σινεμά δεν την μπορούσε. Έτσι είμαι κι εγώ. Δε μπορώ να βλέπω να βιαιοπραγούν. Δεν ήταν ένας άνθρωπος που θα χρησιμοποιούσε βία για να ληστέψει ή να κάνει κακό όπως είπαν όλοι στην αρχή. Ακόμη και σήμερα οι αρμόδιες αρχές δεν έχουν συνεισφέρει στην υπόθεση για να μάθουμε τι συνέβη εκείνη την ημέρα. Έφτασε η μερα που μπήκε σ' αυτό το μαγαζί και δέχτηκε τη βία των τεράτων, γιατί δεν μπορώ να τους πω ανθρώπους. Δέχτηκε τόσο μίσος. Θέλω να τους ρωτήσετε γιατί το έκαναν αυτό όταν ανέβουν εδώ πάνω. Γιατί όλες αυτές οι δικαιολογίες και τα ψέματα είναι αδικαιολόγητες, απάνθρωπες, βίαιες. Μετά κλήθηκε η αστυνομία που περιμένουμε να προστατέψει τον πολίτη. Κάποιος τον αποκάλεσε ληστή, αλλά δεν ήξεραν τι είναι και δεν φρόντισαν να μάθουν. Προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, όμως η εικόνα είναι εκεί και την έχουν δει εκατομμύρια άνθρωποι. Μην αφήνετε την κοινωνία μας να γίνει ένα μέρος που κάποιος θα σκοτώνει τόσο βασανιστικά έναν άνθρωπο και μετά να ξεφεύγει με τέτοιες δικαιολογίες. Ούτε «η περιουσία μας». Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν σε άμυνα. Θα μπορούσαν να τον κλείσουν μέσα και να περιμένουν. Τώρα ο Ζαχαρίας θα μπορούσε να είναι εδώ και να εξηγεί ο ίδιος γιατί μπήκε εκεί και όχι να είναι σε έναν υγρό τάφο. Να αποδοθεί δικαιοσύνη. Για τα παιδιά σας και για τα εγγόνια σας».

Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εξωθεί, (μέσα από την απώλεια του κοινωνικού της ρόλου) δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις στη φτωχοποίηση και τη χρεοκοπία, καθώς η ενεργειακή κρίση εντείνεται και οι τιμές ηλεκτρισμού και αερίου αυξάνονται με εκρηκτικό ρυθμό. Η ιδιωτικοποίηση θα οδηγήσει την ΔΕΗ για την εξυπηρέτηση των μετόχων της σε μια διαρκή αναζήτηση αύξησης του κέρδους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τρεις συγκεκριμένους τρόπους ενδεχομένως και με συνδυασμό τους: -Η με την δραστική μείωση του εργατικού κόστους και κατ’ επέκταση με απολύσεις εργαζομένων και με μείωση μισθών και δικαιωμάτων. -Η με την δραστική μείωση του κόστους για την συντήρηση του δικτύου σε βάρος της σταθερής και αξιόπιστης τροφοδοσίας, μολονότι η ευρωπαϊκή εμπειρία έδειξε ότι τα ατυχήματα αυξήθηκαν κατακόρυφα στις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις. -Η με την εγκατάλειψη του κοινωνικού ρόλου της επί ζημία νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Ο οικονομικός ρόλος του κράτους στον καπιταλισμό Ο Μαρξ τονιζε ότι «η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου και η πτώση του ποσοστού κέρδους προκαλούν ανακατανομή της αγοράς και αναδιαρθρώσεις ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου». Αυτό εντείνεται ιδιαίτερα στις περιόδους κρίσης του καπιταλισμού όπως αυτή που περνάμε σήμερα. -Στην αυγή της καπιταλιστικής ανάπτυξης το κράτος δρώντας σαν συλλογικός καπιταλιστής ήταν αυτό που δημιουργούσε τους όρους για μια απρόσκοπτη καπιταλιστική ανάπτυξη, κάνοντας επενδύσεις που είχαν υπερβολικό κόστος, χωρίς ουσιαστικό κέρδος και κατ επέκταση ασύμφορες για τους επιμέρους καπιταλιστές. Ήταν το κράτος που επένδυσε στην ανάπτυξη του ηλεκτρικού δικτυού, του οδικού δικτύου, των λιμανιών, των σιδηροδρόμων, των τηλεπικοινωνιών και όλων όσων ήταν απαραίτητα για να δημιουργηθεί απρόσκοπτα η καπιταλιστική ανάπτυξη. -Σε περιόδους κρίσης που οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι αβέβαιες και επισφαλείς οι καπιταλιστές στρέφονται και ιδιωτικοποιούν τους κερδοφόρους τομείς του δημοσίου για να εξασφαλίσουν σίγουρη κερδοφορία χωρίς μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια και με ελάχιστο ρίσκο. Έτσι λοιπόν κυβερνήσεις υποχείρια των καπιταλιστικών συμφερόντων όπως αυτή της Ν.Δ χρησιμοποιούνται ως ντίλερ για την υλοποίηση του ξεπουλήματος με απόλυτα εξευτελιστικούς όρους. Ο συνδικαλισμός της παρακμής Τα συνδικάτα ενώ στα λόγια καταγγέλλουν τις ιδιωτικοποιήσεις στην πράξη δυστυχώς λειτουργούν παθητικά και επιτρέπουν να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Η ΓΣΕΕ δηλώνει ότι: ‘’Η εισήγηση της Διοίκησης της ΔΕΗ για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με την άρνηση του δικαιώματος της συμμετοχής του ελληνικού δημοσίου (ανάλογη δηλαδή άρνηση με την περίπτωση των τραπεζών την περίοδο των..”ακλόνητων βεβαιοτήτων”…το 2015), ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και θέτει υπό αμφισβήτηση την ενεργειακή ασφάλεια, το φθηνό ρεύμα, τον κοινωνικό χαρακτήρα της ΔΕΗ, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στην επιχείρηση. Για τη Συνομοσπονδία αυτά τα ζητήματα αποτελούν προτεραιότητα, αφού σε καμία περίπτωση δεν θα ανεχθούμε μεθοδεύσεις τις οποίες θα πληρώσει ο εργαζόμενος και γενικότερα ο καταναλωτής… Η διασφάλιση του Εθνικού χαρακτήρα της μεγαλύτερης βιομηχανίας ενέργειας της χώρας και ο διοικητικός και διαχειριστικός έλεγχος του Δημοσίου, πρέπει να αποτελούν προτεραιότητα κάθε Κυβέρνησης’’ Στο ίδιο πνεύμα (με λίγο ποιο έντονο καταγγελτικό χαραχτήρα) είναι και οι ανακοινώσεις της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Και ενώ στα λόγια τονίζουν ότι διαφωνούν με την κατ’ ουσία ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ την ίδια ώρα δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να την αποτρέψουν. -Η μεν ΓΣΕΕ εκτός από ένα δελτίο τύπου δεν κάλεσε σε καμία κινητοποίηση ούτε για την τιμή των όπλων σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός. -Η δε ΓΕΝΟΠ καλεί σε χάπενινγκ και ενημερωτικές εκδηλωσούλες, καθώς και σε μια απεργία για την τιμή των όπλων την ημέρα που ψηφίζεται στην βουλή η ιδιωτικοποίηση. -Το γεγονός ότι δεν αντέδρασε στο ελάχιστο όταν ξεπουλήθηκε ο ΑΔΜΙΕ είναι χαρακτηριστικό του συνδικαλιστικού συμβιβασμού. -Τι θα γινόταν εάν συνέβαινε αυτό το γεγονός πριν μερικά χρόνια? Τα συνδικάτα είχαν προχωρήσει σε δυναμικές κινητοποιήσεις (καταλήψεις χώρων δουλειάς, υπουργείων, πολυήμερες απεργίες, δυναμικές διαδηλώσεις κλπ) στο παρελθόν για ποιο μικρά γεγονότα. Να αντιδράσουμε πριν είναι πολύ αργά Το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει η ΓΕΝΟΠ θα ήταν να καλέσει άμεσα την ΓΣΕΕ καθώς και τα υπόλοιπα συνδικάτα, τις ενώσεις καταναλωτών, καθώς και το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας σε πανελλαδική κινητοποίηση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την εκποίηση του δημοσίου πλούτου. Την ιδία ώρα να καλούσε όλους τους εργαζόμενους στον χώρο της ενέργειας σε κοινές απεργιακές δυναμικές κινητοποιήσεις. Δυστυχώς τίποτε από όλα αυτά δεν έκανε και δεν πρόκειται να κάνει, πολύ δε περισσότερο η ΓΣΕΕ που ‘’νίπτει τας χείρας της’’ και έχει ‘’ήσυχη’’ την συνείδηση της με μια μικρή ανακοίνωση. Δέσμευση της αντιπολίτευσης και του ΣΥΡΙΖΑ η κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων Το σύνολο της αντιπολίτευσης δείχνει αυτήν την στιγμή να αντιδρά στην ιδιωτικοποίηση. Όμως η αντιπολίτευση και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δεσμευτεί ότι θα καταργήσει όλες τις ιδιωτικοποιήσεις (που σε μια νύκτα επέβαλε η κυβέρνηση της Ν.Δ,) όταν βγει στην κυβέρνηση. Δεν είναι δυνατόν σε ενδεχόμενη κυβερνητική αλλαγή να μην προσβληθούν όλες αυτές οι συμβάσεις-δώρα στους εγχώριους και πολυεθνικούς καπιταλιστές.

Η πρώτη πειραματική φάση του «Μεγάλου Περιπάτου» ήταν κατά γενική ομολογία αποτυχημένη, αν και ο δήμαρχος επιμένει στο σιβυλλικό «πέτυχε και δεν πέτυχε». Παράλληλα, έχει ανατεθεί σε μελετητή του ΕΜΠ η καταγραφή της κυκλοφορίας για να καταδείξει τις επιπτώσεις της παρέμβασης. Κι ενώ γίνονται μετρήσεις στο ευρύτερο κέντρο, αυτή τη στιγμή είναι δημοσιευμένα μόνον τα στοιχεία που αφορούν την Πανεπιστημίου. Όμως είναι σίγουρο πως μια παρέμβαση εδώ, έχει επιπτώσεις και σε άλλα σημεία της πόλης. Χωρίς συνολική εικόνα – που γνωρίζω από πρώτο χέρι πως καταγράφεται και υπάρχει – δεν μπορούμε να βγάλουμε πραγματικά συμπεράσματα ως προς την κυκλοφοριακή διάσταση του πειράματος. Υπάρχει κι ένα δεύτερο πρόβλημα: τα στοιχεία που έχουμε συγκρίνουν ασύγκριτα. Καταγράφουν δύο χρονιές (2020 – 2021) μέσα στην πανδημία, ενώ μας λείπουν παλαιότερες μετρήσεις. Αυτό δεν σημαίνει πως τα σημερινά στοιχεία είναι άκυρα. Σημαίνει απλώς πως δεν είναι πραγματικά συγκρίσιμα σε βάθος χρόνου. Όσο και να χαίρεται κανείς για μια νέα δενδροστοιχία σε κεντρικό δρόμο, δεν μπορεί να μην τρομοκρατείται από την καταστροφή του υψηλού πρασίνου σε μια σειρά από πλατείες της πόλης, για τους σταθμούς της γραμμής 4 του μετρό. To πράσινο δεν μετριέται σε εμβαδόν, δεν είναι το ίδιο ένα τετραγωνικό μέτρο γκαζόν με ένα δένδρο. Ούτε ισχύει η αναλογία όταν για κάθε κομμένο δένδρο φυτεύεται αλλού ένα νέο δένδρο. Ένα δένδρο μιας ηλικίας μπορεί να αντιστοιχεί σε 10 ή και περισσότερα νεώτερα. Και το πού ακριβώς χωροθετείται το νέο πράσινο, είναι εξίσου μεγάλης σημασίας. Με άλλα λόγια, δεν μπορώ να κόβω 100 δένδρα στα Εξάρχεια, να φυτέψω άλλα 100 στην οδό Πανεπιστημίου και να ισχυρίζομαι πως παρέμεινε ίδιο το ισοζύγιο πράσινου. Πέρα από την αισθητική – που είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε με όλες τις αισθήσεις μας, είναι οι ήχοι και οι θόρυβοι, οι μυρωδιές και τ’αρώματα, οι εικόνες και το φώς – η πόλη έχει κατοίκους, λειτουργίες, υποδομές. Όταν ολόκληρη η Αττική σήμερα πάσχει πολύ σοβαρά από έλλειψη υποδομών κάθε είδους, όταν υπάρχουν ζητήματα κατοικίας, ενεργειακής φτώχειας και κυκλοφοριακού εμφράγματος, η εμμονή με την βιτρίνα της πόλης εμπεριέχει μεγάλη δόση ύβρεως.

Στη σημερινή «ώρα του Πρωθυπουργού», ο κ. Μητσοτάκης, απαντώντας στην κριτική του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κ. Τσίπρα για την κυβερνητική αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας, προσπάθησε να αμφισβητήσει την ακρίβεια των στοιχείων που αφορούν την υπερβάλλουσα ή πλεονάζουσα θνησιμότητα (excess mortality) στη χώρα μας, την αύξηση δηλαδή των θανάτων κατά το 2020 σε σχέση με το μέσο όρο θανάτων της προηγούμενης πενταετίας. Τον ενημερώνουμε λοιπόν ότι σύμφωνα με τα στοιχεία από το BI του Υπουργείου Υγείας η τακτική δραστηριότητα των νοσοκομείων (εξωτερικά-απογευματινά ιατρεία) μειώθηκε το 2020 κατά 35%, με 3,9 εκ. επισκέψεις λιγότερες σε σχέση με το 2019 και 108.000 λιγότερες χειρουργικές επεμβάσεις. Αυτή η «κοβιντοποίηση» του ΕΣΥ είχε ως τραγικό αποτέλεσμα την αύξηση θνησιμότητας στην Ελλάδα το 2020, δηλαδή τους επιπλέον 8405 θανάτους που σημειώθηκαν (σε σχέση με το μέσο όρο της προηγούμενης 5ετίας), εκ των οποίων το 45% αφορούσε μη covid περιστατικά και τα οποία λόγω αποδιοργάνωσης του ΕΣΥ δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα και αποτελεσματικά. Αυτά τα δεδομένα δεν είναι ούτε κατασκευασμένα, ούτε «μαγειρεμένα». Έχουν προκύψει από ερευνητική δουλειά του Κέντρου Έρευνας και Εκπαίδευσης στη Δημόσια Υγεία, την Πολιτική Υγείας και την ΠΦΥ (ΚΕΠΥ) που έχει έδρα του τη Θεσσαλονίκη και με την επιστημονική επιμέλεια των κκ. Η. Κονδύλη και Α. Μπένου, καθηγητών Δημόσιας Υγείας. Και έχουν δημοσιευτεί στην έκδοση «COVID-19, πανδημία και οι σύγχρονες απειλές στη δημόσια υγεία», εκδόσεις Τόπος. Υπάρχει επίσης άρθρο δημοσιευμένο στο επιστημονικό περιοδικό Public Health Journal, με τίτλο “Essential public healthcare services utilization and excess non -covid-19 mortality in Greece” (βλ. εδώ) Επειδή λοιπόν αυτά τα πραγματικά στοιχεία, προϊόν επιστημονικής έρευνας από ειδικούς στη Δημόσια Υγεία, ενοχλούν τον κ. Μητσοτάκη και επιβεβαιώνουν την τεκμηριωμένη κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τόσο το χειρότερο για τα στοιχεία και για το ΣΥΡΙΖΑ που τα επικαλείται. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης απαξιώνει την Επιστήμη και τα δεδομένα της. Το μείζον πρόβλημα είναι ότι δεν έχει την παραμικρή διάθεση αναγνώρισης της τραγικής πραγματικότητας, αναστοχασμού και διορθωτικών κινήσεων με βάση τις καλές πρακτικές άλλων χωρών. Και αυτό είναι υγειονομικά και κοινωνικά εγκληματικό.

Οι μεγάλες ενεργειακές πολυεθνικές εάν δεν καταφέρουν να μετεξελιχθούν και προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, κινδυνεύουν να εξαφανιστούν, όπως οι δεινόσαυροι (F. M. Butera, περιβαλλοντολόγος, καθηγητής Πολυτεχνείου στο Μιλάνο). H ενεργειακή μετάβαση και η κλιματική κρίση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η κατανάλωση ενέργειας βρίσκεται αντιμέτωπη, ταυτόχρονα, με δύο προβλήματα. Το πρώτο αφορά στην ποσοτική της επάρκεια και το δεύτερο, το σοβαρότερο, την παραγωγή αερίων ρύπων του θερμοκηπίου (ΑτΘ), που συνεπάγεται η χρήση της. H παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας μειώθηκε κατά 3,5% το 2020, λόγω πανδημίας, και προβλέπεται να αυξηθεί και πάλι κατά 4,1% την τρέχουσα χρονιά. Οι εκπομπές CO2 μειώθηκαν αντίστοιχα κατά 5,2% και θα αυξηθούν κατά 4,4% μέχρι το τέλος του χρόνου. Στη χρονιά που πέρασε, το βάρος των ορυκτών καυσίμων στο ενεργειακό μείγμα ήταν πολύ υψηλό (83%), με τις ΑΠΕ να καλύπτουν μόνο το 12,5% του μείγματος. Η πορεία των εκπομπών και οι τελευταίες προβλέψεις δεν συνάδουν καθόλου με την επίτευξη των στόχων για τη συγκράτηση της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη στους 1,5ο C. H πρόσφατη μελέτη του IPCC του ΟΗΕ εκτιμά ότι η θερμοκρασία του πλανήτη θα φτάσει στους 2,7ο C. Μέσα σε ένα τέτοιο ζοφερό σενάριο, που διαμορφώνεται από το υψηλό βάρος της χρήσης των ρυπογόνων ορυκτών καυσίμων και την πολύ αργή αντικατάσταση από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, θα καθοριστούν οι εξελίξεις που έχουν να κάνουν με την εξασφάλιση της βιωσιμότητας της ζωής στον πλανήτη.

Σε ομιλία του σε ενεργειακό φόρουμ την Τετάρτη ο Ρώσος ηγέτης Βλαντίμιρ Πούτιν χαρακτήρισε "σκουπίδια" τις "πολιτικά υποκινούμενες" εκτιμήσεις ότι η χώρα του παίζει παιχνίδια με το φυσικό αέριο και δήλωσε έτοιμος να ανταποκριθεί στις πρόσθετες ανάγκες των Ευρωπαίων αγοραστών και να τους "συναντήσει στα μισά του δρόμου". Το αποτέλεσμα ήταν οι αγορές να λάβουν ανακουφιστικό μήνυμα. Οι καχύποπτοι, πάντως, επιμένουν ότι η Μόσχα παίζει μπρα-ντε-φερ με την Ε.Ε., προκειμένου να επιτύχει την επίσπευση ή και παράκαμψη της διαδικασίας αδειοδότησης του γερμανο-ρωσικού υποθαλάσσιου αγωγού NordStream2, που μόλις ολοκληρώθηκε (παρά την προηγούμενη προσπάθεια των ΗΠΑ να μπλοκάρουν το έργο μέσω κυρώσεων, έχοντας κατά νου και τις αντιδράσεις Ουκρανίας και Πολωνίας που παρακάμπτονται). Η δε διαδικασία αδειοδότησης διαρκεί τέσσερις μήνες σε εθνικό (γερμανικό) πλαίσιο και άλλους δύο στο κοινοτικό. Η προθυμία του Πούτιν να αυξήσει τις εξαγωγές, διόλου τυχαία, συνοδεύθηκε από την επισήμανση, όμως, ότι η καταλληλότερη περιβαλλοντικά και οικονομικά οδός για αυτό είναι ο NordStream2. Και ο Ρώσος ηγέτης προφανώς λαμβάνει υπόψη του και το πολιτικό timing, καθώς, μετά τις εκλογές στη Γερμανία, καθοριστικοί παράγοντες και βέβαιοι εταίροι της επόμενης κυβέρνησης είναι οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι, δηλ. οι δύο δυνάμεις που (σε αντίθεση με τη Χριστιανοδημοκρατία και ιδίως τη Σοσιαλδημοκρατία) αντιτάχθηκαν στο έργο του NordStream2, όσο και αν αυτήν τη στιγμή το αφήνουν εκτός των συζητήσεων για τον σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού. Δεν υπάρχει "από μηχανής θεός" Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση δεν θα έπρεπε να περιστρέφεται μόνο γύρω από τι επιθυμεί ο ηγέτης του Κρεμλίνου, αλλά και το τι δύναται. Οι εγχώριες ανάγκες της Ρωσίας είναι επίσης υψηλές μετά τη μείωση των αποθεμάτων τον περασμένο χειμώνα, ενώ και η στροφή προς τις πολλά υποσχόμενες ασιατικές αγορές (με προγραμματισμένη αύξηση των εξαγωγών στην Κίνα κατά 13% μεταξύ 2020 και 2025) περιπλέκει το τοπίο. Και πάντως δεν είναι η Gazprom ο "από μηχανής θεός" που μπορεί να εξαφανίσει την ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση. Μια κρίση που δημιουργεί ένα ακόμα πεδίο τριβής μεταξύ των εταίρων της Ε.Ε., που άλλοι υπεραμύνονται της εθνικής δικαιοδοσίας τους στα ενεργειακά, άλλοι προκρίνουν την πυρηνική ενέργεια ως "πράσινη" και άλλοι, όπως η ήδη ευρισκόμενη σε σύγκρουση με τις Βρυξέλλες για τα θέματα κράτους δικαίου Πολωνία, αντιμετωπίζουν την ευρω-ρωσική συνεργασία ως εθνική απειλή. Είναι αυτό το κουβάρι που προσπαθούν να ξεμπλέξουν οι τελευταίες προτάσεις της Κομισιόν για από κοινού διαπραγμάτευση των ενεργειακών προμηθειών από τους εταίρους που το επιθυμούν.