Βασίλης Ρόγγας: Η ιδεολογική ηγεμονία της Δεξιάς θέλουν να περάσει μέσα από το σχολείο
Ένας ημιμαθής, υποτιθέμενα καπάτσος, κάνει κουμάντα εδώ και χρόνια στην προσπάθεια δεξιάς ιδεολογική ηγεμονίας στην ελληνική κοινωνία. Είναι λογικό, τώρα που αυτό αποτελεί όχι απλώς στρατηγικό στόχο αλλά και συνθήκη που υλικά μπορεί να συμβεί λόγω της ισχυρής αντιπροσώπευσης της δεξιάς σε όλους τους αρμούς της ελληνικής πολιτείας.
Η ιδεολογική ηγεμονία της Δεξιάς θέλουν να περάσει μέσα από το σχολείο. Δοκιμές κάνουν με την ηλίθια θεωρία περί αγέννητου παιδιού, της βλακείες της «ελληνικής αγωγής» κι άλλα τέτοια που καταγγέλονται και από τους τομεάρχες παιδείας της αντιπολίτευσης για «πλήθος εταιρειών που κινούνται από την ακροδεξιά αρχαιολαγνεία ως την ανοιχτή προπαγάνδα κατά των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών και των μαθητών» .
Κάνουν απόπειρες περαιτέρω διείσδυσης, ψηλαφούν όρια και τρόπους καθιέρωσης εντός του χρονικά ευνοϊκού καθεστώτος ελέγχου του κράτους. Κι αν τώρα αυτά τρώνε τις φάπες που τους αξίζουν επειδή υπάρχει κοινωνική και πολιτική εγρήγορση, δε σημαίνει ότι τα αντανακλαστικά θα είναι πάντα τεντωμένα ενάντια σε τέτοια.
Χρειάζεται μια αντιστροφή, μια επίθεση με αυτοπεποίθηση, πάνω στα πραγματικά ζητήματα.
Να τελειώσουμε με τα θρησκευτικά και την προσευχή στα σχολεία, με τις εικόνες στις αίθουσες.
Φυσικά η Κοινωνιολογία είναι μάθημα που πρέπει να διδάσκεται, εννοείται πως τα μαθήματα Ιστορίας πως πρέπει να σταματήσουν να προάγουν τον εθνικισμό, χρειαζόμαστε αναμορφωμένη Πολιτική Αγωγή.
Απαιτείται πλέον να ενσωματωθεί η έμφυλη διάσταση, να οριστεί ως εξόχως σημαντική για να διαπαιδαγωγούνται ενήλικες που θεωρούν δεδομένο τον αλληλοσεβασμό σε συνδυασμό με τη Σεξουαλική Αγωγή.
Αλλά και πέρα από αυτά. Στο σχολείο θέλουμε ολοήμερες διαδικασίες, παιδιά που τρώνε εκεί ζεστά γεύματα και έχουν τόπο να ξεκουράζονται και να κοιμούνται, δραστηριότητες που τις πληρώνουν οι γονείς στους ιδιώτες να παρέχονται δωρεάν μετά τα μαθήματα.
Αυτές κι άλλες από αυτές είναι προτάσεις που αλλάζουν το ισοζύγιο ανάμεσα στον αφόρητο εθνικισμό του γεωργιάδη και τις συγκαιρινές ανάγκες αλλά και επιθυμίες της πλειοψηφίας των ανθρώπων.