στο κόκκινο

Το λιντσάρισμα του Ζακ σηματοδοτεί μια εποχή όπου απελευθερώθηκε ο φασισμός που κουβαλάει ο καθένας μέσα του. Τη συνδέω με την δολοφονία του Λουκμάν που σφάχτηκε και του Παύλου Φύσσα. Ο μέσος πολίτης είναι διαποτισμένος από ξενοφοβία, ομοφοβία και ρατσισμό. Ο φασισμός δεν τελείωσε ποτέ, αλλά ο πιο επικίνδυνος έιναι ο καθημερινός φασισμός. Το παθητικό και το αβουλο, όπως ο κόσμος που παρακολουθούσε χωρίς να αντιδρά. Αυτός ο κόσμος είναι ικανός να δικαιολογήσει τα πάντα. Εύχομαι αύριο να δικαιωθεί η μνήμη του. Σκέφτομαι συνέχεια όλο αυτόν τον καιρό τη μητέρα του. Έχω τρεις μάνες μπροστά μου, την ταπεινή, σιωπηλή μητέρα του Λουκμάν, την μαχητική, γενναία ανυψωμένη μάνα του Παύλου Φύσσα που είναι μια μάνα πρότυπο και αρχέτυπο και έχω και την πονεμένη και σιωπηλή μάνα του Ζακ. Από τις τρεις αυτές μάνες, η μάνα του Ζακ είναι η μόνη που ίσως δε μπορεί να βγει και να πανηγυρίσει.

Η κυβέρνηση από τη μία πλευρά προσπαθεί να συνταχθεί με το μέρος των αντιφασιστών και να οικειοποιηθεί το αποτέλεσμα της δίκης, αλλά από την άλλη η ΝΔ έχει στο εσωτερικό της ένα σώμα που είχε συνταχθεί με την Χ.Α. και παλιότερα με την ΕΠΕΝ και προσπαθεί να εξιλεωθεί απέναντι σ’ αυτό το ακροατήριο.  Είναι μια συμπεριφορά που μπορεί να την παρακολουθήσει κανείς και στην υπόθεση του Μακεδονικού. Η ΝΔ προσπαθεί να βάλει δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη.

Δεν τέλειωσαν όλα με βάση αυτή την θετική, ιστορική απόφαση. Είναι ένας σταθμός ο οποίος μας γεμίζει αυτοπεποίθηση, μας δίνει κουράγιο, μπορούμε να ελπίζουμε. Νομίζω ότι βοηθά να βγάλουμε και τα συμπεράσματά μας γύρω από την πορεία αυτής της οργάνωσης και εδώ νομίζω ότι θα πρέπει να μιλήσουμε πιο εξαντλητικά για το φαινόμενο “Χρυσή Αυγή” στην Ελλάδα, ποιοι το αγκάλιασαν, ποιοι το ενθάρρυναν και ποιοι βοήθησαν στην αποδόμησή του και δημιούργησαν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που ασφαλώς επηρέασε και την χθεσινή απόφαση. (...) Δεν είχε αυτός ο χώρος την πορεία ανόδου που είδαμε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, διότι υπήρξε η καταλυτική, για τα πολιτικά πράγματα, παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που λειτούργησε ως ανάχωμα απέναντι στην προσπάθεια αυτών των ακροδεξιών, ναζιστικών απόψεων μέσα στην ίδια την κοινωνία.

Οι διακρίσεις αφορούν στις αδύναμες ομάδες του πληθυσμού συνολικά και όχι μόνο στους πρόσφυγες και μετανάστες και αυτό φάνηκε εντονότερα στην περίοδο της πανδημίας, όπου μια σειρά κοινωνικών ομάδων, οι ηλικιωμένοι, οι Ρομά, οι φυλακισμένοι – αλλά και οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι - αφέθηκαν στη λογική της «ανοσίας της αγέλης». Η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει την πολιτική του νόμου της ζούγκλας, όποιος τα καταφέρει ας επιβιώσει. Είναι μια φιλοσοφία που προάγει την ατομικότητα έναντι της συλλογικότητας. Είναι πραγματικά συγκλονιστική η ανταπόκριση του κόσμου στην καμπάνια για την ανθρωπιστική βοήθεια στη Μόρια είναι αντάξια της φοβερής προσφοράς του ελληνικού λαού στην περίοδο της κρίσης και των μνημονίων. Η αλληλεγγύη αποτελεί σαφή διαχωριστική γραμμή αριστεράς και δεξιάς. Από τη μια εμείς μιλάμε για ανθρώπους και οι άλλοι μιλούν για αριθμούς. Εμείς θέλουμε πολίτες ενεργούς και διεκδικητικούς με δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους, με συλλογική ανταμοιβή στον πλούτο που παράγεται και όχι στοχοποιημένους, ενοχικούς, φοβισμένους και απαθείς. Τα δικαιώματα των πιο ευάλωτων είναι δικαιώματα όλων, όποιος δεν αντιδρά στην καταπάτηση να είναι σίγουρος ότι έρχεται η σειρά του.

Τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα και για το τρίτο τρίμηνο, το «καλύτερο» για την ελληνική οικονομία με βάση την εποχικότητα και τον τουρισμό. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά το -15,2% του ΑΕΠ το δεύτερο τρίμηνο παραμένει σε πρόβλεψη για ετήσια ύφεση της τάξης του -8%. Δεν νομίζω ότι είναι πολύ πιθανό, θα είναι μεγαλύτερο και αυτό με αρκετά μεγάλη ευθύνη της ίδιας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μας άκουσε, τα προγράμματα #ΜένουμεΌρθιοι1 και #ΜένουμεΌρθιοι2, αλλά είναι και μία κυβέρνηση που δεν εκμεταλλεύεται καν όλα τα όπλα που έχει. Στο πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ π.χ. έχουν μπει λίγο πάνω από 50.000 εργαζόμενοι (σ.τ.σ. από σχεδόν 6.000 επιχειρήσεις, όταν η αρχική εξαγγελία κάλυπτε 700.000 επιχειρήσεις). Στο πρόγραμμα SURE μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη ενίσχυση και για την προστασία των εργαζομενων και ως «αντίπαλο δέος» σε όσα λέει ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης για απλήρωτες υπερωρίες. Δεν έχω καταλάβει γιατί δεν το χρησιμοποιούν. Η ιστορία των κρίσεων, τόνισε, δείχνει ότι ακόμη και όταν υπάρχει ανησυχία για αύξηση του δημόσιου χρέους, οι δαπάνες σε περίοδο ύφεσης τελικά το μειώνουν γιατί βοηθούν την ανάκαμψη της οικονομίας, την αύξηση του ΑΕΠ, άρα την μείωση του χρέους ως ποσοστού επί του ΑΕΠ. Όταν Δημόσιο και ιδιώτες «κόβουν» κατανάλωση, θα πέσει πολύ το ΑΕΠ. Πρέπει να δαπανά το κράτος, να έρθει η ανάπτυξη και να μειωθεί η αύξηση του χρέους. Το μάθαμε στην Ελλάδα το 2012-2014, όταν παρά τα περιοριστικά μέτρα, το ποσοστό του χρέους αυξήθηκε. Υπάρχουν και άλλα που προκαλούν ανησυχία, όπως ο νέος πτωχευτικός κώδικας που είναι πλήρως στη λογική ρευστοποίησης περιουσιακών στοιχείων και για εμπόρους και επιχειρήσεις αλλά και για φυσικά πρόσωπα. Αυτό είναι κάτι που εντείνει την ύφεση, αναφέροντας ότι στην Ευρώπη υπάρχει αναστολή των βασικών μέτρων για την πτώχευση. Με τον ίδιο τρόπο, «προκυκλικά», δουλεύει και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, δηλαδή αντί να λειτουργούν αντίθετα με την ύφεση την κάνουν ακόμη πιο μεγάλη. Γι` αυτό και το να παρουσιάζεται αυτός ο πτωχευτικός κώδικας μέσα στην κρίση, με ξεπερνά. Αν βλέπω μία «λογική» σε αυτά που κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι ότι βάζει την επιτροπή Πισσαρίδη με όλους τους νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους που λένε τα ίδια εδώ και 20 χρόνια, για να σηματοδοτήσει σε Ευρώπη και πιστωτές πως θα γίνουν οι μεταρρυθμίσεις που θα γίνονταν αν ξέφευγε το χρέος, ώστε αντί να γίνουν με επιβολή να τις κάνουν αυτοί μόνοι τους. Δεν είναι στρατηγική που θα βγάλει γρήγορα την Ελλάδα από την κρίση, έχει δοκιμαστεί τόσες φορές που δεν χρειάζεται να είναι κανείς «σπουδαίος» οικονομολόγος για να δει τις αντιφάσεις και την αναποτελεσματικότητα... Τώρα, ο ελληνικός λαός χρειάζεται εναλλακτικές, πώς θα φύγουμε από την κρίση, πώς θα γίνει η ανάκαμψη. Θέλουμε σε δύο χρόνια μία οικονομία όπου οι εργαζόμενοι θα είναι ακόμα πιο αδύναμοι; Που πάλι οι επενδυτές θα επενδύουν σε δουλειές με φτηνή εργασία αντί για νέες αγορές και προϊόντα; Αυτά είναι τα μεγάλα ζητήματα. Δεν είναι αναπτυξιακό σχέδιο η ιδιωτικοποίηση ενός πυλώνα του ασφαλιστικού. Και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει με την συζήτηση για το πρόγραμμμα να δώσει μία προοπτική, ότι πραγματικά υπάρχει αυτή η εναλλακτική, που ξεκινά με τελείως διαφορετικές υποθέσεις και φτάνει σε τελείως διαφορετική ποιοτική και ποσοτική ανάπτυξη. Αυτό είναι το κυρίαρχο.

Δεν εκμεταλλευτήκαμε την περίοδο του αυστηρού lockdown όταν είχαμε χαμηλή μεταδοτικότητα στη χώρα, για να κάνουμε ελέγχους σε ευαίσθητες ομάδες και πληθυσμούς, κτλ., σημείωσε. Τώρα π.χ., στη Μόρια όπου εντοπίστηκε κρούσμα, προφανώς θα ελεγχθεί όλο το camp. Αυτά θα μπορούσαν να έχουν γίνει νωρίτερα. Και φυσικά είναι ένα θέμα το πώς άνοιξε ο τουρισμός, ελαφρώς ανεξέλεγκτα, προσέθεσε. Η δυναμικότητα του ΕΚΕΑ μπορεί να είναι μεγάλη από πλευράς εξοπλισμού, αλλά υπάρχει ο περιορισμός των αντιδραστηρίων. Η δυνατότητα της φαρμακοβιομηχανίας να παράγει αντιδραστήρια έχει αυξηθεί, αλλά δεν μπορεί να καλύψει την παγκόσμια ζήτηση, ενώ οι μεγάλες εταιρείες προμηθεύουν και «καλύτερους» αγοραστές από εμάς, τις ΗΠΑ, την Γερμανία, κτλ. σημείωσε η κα Τσαρούχα. Γι` αυτό χρειάζεται προγραμματισμός, για να τα βγάλουμε πέρα με τα αντιδραστήρια που έχουμε.

Οι όροι που ανοίγουν τα σχολεία είναι σαν να τραβάμε λαχείο, σαν να παίζουμε τζόκερ. Αυτή είναι η λογική. […]Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να δούμε τι γίνεται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχουμε το παράδειγμα της γειτονικής μας Ιταλίας, όπου υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός νέων δασκάλων και καθηγητών που προσλαμβάνονται. Περιορισμός των μαθητών στις αίθουσες -ακριβώς τα αντίθετα κάνουν εδώ- με αξιοποίηση και νέων κτιρίων έτσι ώστε να μη συνωστίζονται οι μαθητές. Η κυβέρνηση φάνηκε τελικά ανίκανη να αξιοποιήσει αυτό που συνολικά ως κοινωνία χτίσαμε στην πρώτη φάση. […] Τώρα, με δική της ευθύνη, η Πολιτεία έχει δημιουργήσει αυτό το αλαλούμ, αλλά μετακυλίει τις ευθύνες της στους πολίτες. […] Η ιδεοληπτική προσέγγιση που αντιμετωπίζει την κοινωνία ως άθροισμα ατόμων και μόνο -γι’ αυτό και η αναφορά στην ατομική ευθύνη- υποβαθμίζει τις συλλογικές ευθύνες και τις ευθύνες μιας οργανωμένης κοινωνίας. Η κοινωνία δεν είναι μόνο μια συνύπαρξη διαφορετικών προσωπικοτήτων. Στα θέματα της οικονομίας το μόνο που έχουμε δει να κατατίθεται είναι αυτό το παλιό “σχέδιο Πισσαρίδη”. Ένα σχέδιο προ δεκαπενταετίας – εικοσαετίας, που βρίθει νεοφιλελεύθερων εμμονών. Είναι σαν να μην έχει υπάρξει υγειονομική κρίση και η μεγαλύτερη ύφεση που απασχολεί την παγκόσμια οικονομία, έτσι όπως εξελίσσεται. Τίποτα από αυτά δεν έχει ενσωματωθεί. Και μας λένε πως θα απολύονται πιο εύκολα οι άνθρωποι, πως θα μειωθεί η αμοιβή της υπερωρίας, πως οι εγκυμονούσες θα παίρνουν μικρότερη άδεια ή δεν θα πληρώνονται.

Η παράταση του περιορισμού της κυκλοφορίας αιτούντων άσυλο που διαμένουν στους καταυλισμούς των Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης συνιστά διάκριση, καλλιεργεί τον ρατσισμό και ταυτόχρονα αποτελεί πρόβα για κλειστά κέντρα κράτησης. Οι πρόσφυγες βρίσκονται σε περιορισμό κυκλοφορίας από τον Μάρτη και σύμφωνα με την τελευταία ανακοίνωση τα μέτρα περιορισμού παίρνουν παράταση μέχρι τέλος Αυγούστου. Ο περιορισμός αυτός γίνεται την ώρα που η χώρα ανοίγει τα σύνορά της σε χώρες με πολύ χειρότερο επιδημιολογικό προφίλ, ανοίγει τις κρουαζιέρες, έχει 80% πληρότητα στα πλοία. Είναι η μόνη ομάδα που είναι σε διαρκές lockdown. Αυτό αποτελεί διάκριση, ενισχύει τον ρατσισμό, ισοδυναμεί έως και με κράτηση γιατί διαρκεί έξι μήνες. Άνθρωποι που πρέπει να βγουν έξω από τα καμπ δε τα καταφέρνουν γιατί χρειάζεται πολύ χρόνο, το κυριότερο, όμως, είναι ότι δεν προστατεύονται. Οι συνθήκες είναι άθλιες σε πολλά ΚΥΤ, συνωστίζονται στις ουρές, δεν υπάρχουν τουαλέτες, υγιεινή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Αντί να προσπαθείς να διορθώσεις αστοχίες το να θριαμβολογείς για πράγματα που δεν έκανες είναι η χείριστη υπηρεσία για έναν νόμο ο οποίος δεν σηκώνει αντιπαλότητες. (...) Είτε δεν ξέρουν, είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν, είτε και τα τρία. Δεν θέλουν λειτουργικά πλαίσια για να καλυφθούν τα ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας, έχουν συνηθίσει στη λογική το επίδομα και τελειώσαμε.

Ο κ. Λάμπρου μίλησε για το απίστευτο θράσος του κ. Χρυσοχοΐδη, την παραποίηση της αλήθειας, το άσπρο – μαύρο, όσα είπε, τόνισε, πρέπει να τα κρατήσουμε και να τα συζητάμε καθώς τόλμησε να πει ότι η Αστυνομία προστάτευσε τους διαδηλωτές την ώρα που οι αστυνομικές δυνάμεις έριχναν κατά ριπάς σε βάρος όσων είμασταν εκεί χημικά και κρότου – λάμψης. Όλα αυτά δεν συνέβησαν μόνο στο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, είδαμε μηχανές με αστυνομικούς να πέφτουν πάνω σε διαδηλωτές, επισήμανε ο κ. Λάμπρου, και με τα γκλοπ να χτυπάνε στο κεφάλι. Ο κ. Χρυσοχοΐδης ασφαλώς θα έπρεπε να απολογηθεί και να παραιτηθεί, επισήμανε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν είναι μόνο θέμα του υπουργού Προστασίας του Πολίτη είναι συνολικά της Νέας Δημοκρατίας η οποία έχει ιδεολογική εμμονή με αυτά τα ζητήματα. Μάλιστα τόνισε ότι η κυβέρνηση με αυτά τα νομοθετήματα συντάσσεται με το μαύρο μέτωπο που συγκροτείται βήμα - βήμα σε όλον τον κόσμο (ΗΠΑ, Βραζιλία, Ουγγαριά κ.ά.). Ο κ. Λάμπρου εξήγησε ότι πέρα όμως από τις πολιτικές εμμονές έχουμε την σκληρή πραγματικότητα και τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας και την τακτική που ακολουθούν οι κυβερνώντες για να αντιμετωπίσουν την αντίδραση που έρχεται με προληπτικά μέτρα. Με τις ανισότητες να κορυφώνονται εξαιτίας των συνεπειών της υγειονομικής κρίσης και των πολιτικών που ακολουθεί η κυβέρνηση ο κόσμος θα αντιδράσει και η Νέα Δημοκρατία αντιλαμβάνεται ότι αυτά δεν αντιμετωπίζονται πια με πειθώ και με τα ΜΜΕ που έχει στα χέρια της, εξήγησε ο κ. Λάμπρου. «Ο συμπολιτεύομενος Τύπος κάνει το παπί» για όσα έγιναν, «σαν να μη συνέβη τίποτα» χθες, σχολίασε χαρακτηριστικά. Ο κόσμος θα αντιδράσει γιατί ζει την πραγματικότητα, όπως το μεροκάματο που δεν θα υπάρχει, τη μείωση των μισθών, την ανεργία κ.ά. επισήμανε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.