Δύο ζητήματα, ωστόσο, πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα. Πρώτον, κάτω από την πίεση της ΝΔ ή και των ΑΝΕΛ, τον υπερτονισμό «της εθνικής θέσης του Βουκουρεστίου» και άλλες ανελαστικότητες —ο Κυρ. Μητσοτάκης είπε ήδη ότι ο διάβολος στις λεπτομέρειες— να μην μπορέσει να γίνει ουσιαστική διαπραγμάτευση που αναζητά λύση η οποία να υπολογίζει και τους περιορισμούς της άλλης πλευράς. Το Κυπριακό είναι, διαχρονικά, μια αρνητική εμπειρία από αυτή την άποψη.
Δεύτερον, να αναπτυχθεί ένα κίνημα, ιδίως, στη Βόρειο Ελλάδα εναντίον κάθε αναφοράς του όρου «Μακεδονία», «Μακεδονική-ό» κ.ά. Ήδη στη Θεσσαλονίκη μαζεύονται χιλιάδες υπογραφές για συγκρότηση συλλαλητηρίου. Δεν γνωρίζουμε ακόμα το εύρος της συμμετοχής, αλλά πληροφορίες αναφέρουν ότι συμμετέχουν δήμαρχοι, ιερείς κ.τ.λ. Δεν αρκεί, να αντιμετωπιστούν όλα αυτά, από τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, έστω κι αν είναι απόλυτα σωστές. Υπάρχει ανάγκη ευρύτερης κινητοποίησης, προσπάθεια να συζητηθεί το ζήτημα αυτό στην κοινωνία, να παρουσιαστούν όλες οι πτυχές του όπως και τα διακυβεύματα του.