Μια κυβέρνηση διαφοροποιείται από τον αντίπαλο με θετικά παραδείγματα – Συνέντευξη με τον Γεράσιμο Μοσχονά
Το πολιτικό πλαίσιο και οι κινήσεις που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από δω και πέρα.
Τις επαναπροωθήσεις δεν τις κάνουν αόρατες δυνάμεις – Συνέντευξη με τη νέα πρόεδρο της Ελληνικής Ένωσης για τα δικαιώματα του ανθρώπου, Κλειώ Παπαπαντολέων
Δεν πρέπει να εξοικειωθούμε με την εξαθλίωση. Στο προσφυγικό δίνεται μεγάλη σημασία στην επικοινωνιακή διαχείριση και από κάτω υπάρχει θεσμική αποτελμάτωση. Οι αντιφατικές ad hoc ρυθμίσεις δεν συνιστούν πλαίσιο διαχείρισης του προσφυγικού. Σε ό,τι αφορά στη συμφωνία, μοιάζει για την ΕΕ, αλλά δυστυχώς και τη χώρα μας, να αποτελεί αποδεκτή επιλογή η μετατροπή των νησιών σε buffer zones. Πρόκειται για τη σημερινή εκδοχή του δόγματος αποτροπής των ροών. Και πάντως, σε κάθε περίπτωση δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες θα μείνουν εδώ και πρέπει να μπουν σε διαδικασία ένταξης. Δεν θα φύγουν επειδή εμείς τους αφήνουμε στις σκηνές.
Συνέντευξη με την Κατερίνα Κνήτου, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να προχωρήσει με βάση το αφετηριακό του σημείο, έστω και αν αυτό φαντάζει και είναι δύσκολο στις σημερινές συνθήκες, δεν μπορεί παρά να ενισχύει, να βαθαίνει τις διαχωριστικές γραμμές, όχι επικοινωνιακά, όχι φραστικά, όχι με βερμπαλισμούς, αλλά επί της ουσίας. Ο διαχωρισμός κράτους εκκλησίας, οι μεγάλες ριζοσπαστικές τομές που έχει ανάγκη ο τόπος, η διεύρυνση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων, η υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας ή των δημόσιων αγαθών, δεν είναι λεπτομέρειες, συγκροτούν μαζί με μια σειρά άλλα τους πολιτικούς χώρους, τα πολιτικά σχέδια, που όπως είπα είναι διαφορετικά και ανταγωνιστικά.
Ακόμη και σ’ αυτές τις συνθήκες, μπορούν να γίνουν πολλές βελτιωτικές παρεμβάσεις – Συνέντευξη με την Έφη Αχτσιόγλου
Είναι λάθος μια αντίληψη, που συζητήθηκε και εντός της Αριστεράς, η οποία υποστήριζε ότι ο καλύτερος τρόπος για να βγεις από το μνημόνιο είναι να το εφαρμόσεις απόλυτα και αποκλειστικά. Ο καλύτερος τρόπος είναι να έχεις πολύ ενεργά αντανακλαστικά για το τι άλλο μπορείς να κάνεις παράλληλα και να διευρύνεις τις ρωγμές που αφήνει το πρόγραμμα αυτό. Και για να επιτευχθεί αυτό, αναγκαία είναι η ευρύτερη συμβολή από τον κόσμο που βρίσκεται έξω από τα υπουργεία, έξω από τη διαπραγμάτευση, ο οποίος πρέπει να υπενθυμίζει το άλλο έργο, που οφείλουμε να υλοποιούμε, τα άλλα προβλήματα με τα οποία πρέπει να ασχολούμαστε. Είναι η κοινωνία, το κίνημα, το κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να οργανώσει την πολιτική και την κοινωνική άμυνα – Συνέντευξη με τον Μιχάλη Σπουρδαλάκη
Η σοσιαλδημοκρατία δεν νομίζω ότι έχει τέτοιες προοπτικές. Ουσιαστικά ανανεώνεται το νεοφιλελεύθερο πρότζεκτ. Τι είναι ο Μακρόν; Ένας νεοφώτιστος Μπλερ, μάλιστα χωρίς κόμμα. Φαίνεται πως η αναποτελεσματικότητα, η διγλωσσία, η κοινωνική αναισθησία της σοσιαλδημοκρατίας οδηγούν σε ένα είδος ανανέωσης του λεγόμενου «κέντρου» με κυρίαρχα χαρακτηριστικά εκείνα της μεταδημοκρατίας, όπου θεωρείται ότι το πολιτικό δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι τίποτε άλλο από το κράτος και τη διαχείρισή του. Διαχείριση που θα διασφαλίζεται στη βάση των κανόνων λειτουργίας των επιχειρήσεων.
Συνέντευξη με την Ανέτ Γκροότ, Βουλεύτρια της Ντι Λίνκε
Νομίζω ότι δεν είναι ρεαλιστικό το ενδεχόμενο σχηματισμού ενός κόκκινο-κοκκινοπράσινου κυβερνητικού συνασπισμού. Εάν το SPD και οι Πράσινοι αποδεχτούν τις θεμελιώδεις αρχές της Ντι Λίνκε, όπως την έξοδο από το ΝΑΤΟ, την αντίθεσή μας στην αύξηση των εξαγωγών όπλων, την άρνησή μας στην περαιτέρω στρατιωτική συμμετοχή σε άλλες χώρες, και την πραγματική αναδιανομή του πλούτου, που σημαίνει την αύξηση των φόρων για τους πλούσιους και όχι μια μεταφορά του πλούτου από τα «κάτω προς τα πάνω», αλλά ακριβώς το αντίθετο, τότε θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε σε μια κυβέρνηση συνασπισμού. Αλλά δεν φαίνεται ότι τα άλλα δύο κόμματα θα δέχονταν τις θέσεις μας.
Δημοκρατική διέξοδος για τη Βενεζουέλα η συντακτική εθνοσυνέλευση – Συνέντευξη με τον Δημήτρη Καλτσώνη
Φοβάμαι ότι η δεξιά αντιπολίτευση της Βενεζουέλας δεν είναι διατεθειμένη, τουλάχιστον σύσσωμη, να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου. Οι δυνάμεις της έχουν προωθήσει με κάθε τρόπο την όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης. Οι τριάντα νεκροί που έχουν υπάρξει το τελευταίο διάστημα, αξίζει να ειπωθεί, προέρχονται κυρίως από οπαδούς της κυβέρνησης, από μέλη των σωμάτων ασφαλείας και από πολίτες που τυχαία έπεσαν θύματα των συγκρούσεων. Επίσης, έχουν υπάρξει δεκάδες περιπτώσεις εμπρησμών και βανδαλισμών, που πριμοδοτούνται και μερικές φορές αποδεδειγμένα χρηματοδοτούνται από συγκεκριμένες ακροδεξιές δυνάμεις.
Η αντιπολίτευση αρνείται τις διαπραγματεύσεις και φοβάται τις δημοκρατικές εκλογές. Η τακτική της αντιπολίτευσης, επομένως, είναι η όξυνση.
Λήξη του μνημονίου δεν σημαίνει λήξη των προβλημάτων-Συνέντευξη με τον Χριστόφορο Παπαδόπουλο, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να προσαρμοστεί σε αυτό που του αναλογεί. Να γίνει το κόμμα της μεγάλης πλειοψηφίας των από κάτω, να ευνοεί την παραγωγή μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας και πρακτικής, να συνδεθεί με τις πιο ζωντανές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, να στηρίζει, αλλά κυρίως να πιέζει την κυβέρνηση για αλλαγές που αφορούν την κοινωνική του συμμαχία. Ο ρόλος αυτός δεν θα του αποδοθεί, πρέπει να τον διεκδικήσει πέρα από κομματικές αδράνειες, κυβερνητικές αβαρίες και την εύλογη ως ενός σημείου κοινωνική αδιαφορία. Το έργο αυτό είναι κολοσσιαίο, όμως, οι αποφάσεις του 2ου συνεδρίου μας ως οδοδείκτης μπορούν να αποδώσουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Να εκμεταλλευτούμε σωστά το χρόνο για να δημιουργήσουμε νέες δυνατότητες – Συνέντευξη με τον Νάσο Ηλιόπουλο, ειδικό γραμματέα του σώματος επιθεώρησης εργασίας
Χρειαζόμαστε μια σειρά από κοινωνικούς αγώνες που θα διεκδικούν και θα πετυχαίνουν νίκες. Δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι μέσα στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων υπάρχουν μια σειρά από αγώνες και διεκδικήσεις που επικαθορίζονται σε δεύτερο χρόνο από τις επιλογές μιας κυβέρνησης ή από αυτό που ορίζουμε ως «κεντρικό πολιτικό». Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ύπαρξη των κοινωνικών αγώνων δεν πρέπει να συνοδεύεται από την άσκηση μιας σκληρής και ταυτόχρονα δίκαιης κριτικής.
Ένας νέος κύκλος ανοίγει – Συνέντευξη με τον Ντενίς Σιεφέρ, διευθυντή του αριστερού γαλλικού περιοδικού “Politis”
Ο Εμμανουέλ Μακρόν είναι ένας ορθόδοξος νεοφιλελεύθερος. Θα ενταχθεί στην πολιτική παράδοση της Μέρκελ. Στόχος του είναι να συντρίψει ότι έχει απομένει από το κοινωνικό κράτος στην Γαλλία. Το άλλοθι του είναι η καταπολέμηση της ανεργίας, όμως στην πραγματικότητα θέλει να καταστρέψει τα εργασιακά δικαιώματα με την αύξηση της επισφαλούς εργασίας. Είναι απίθανο να αποτελέσει ένα σημείο καμπής της κυρίαρχης ευρωπαϊκής πολιτικής. Στην πραγματικότητα είναι ο πολιτικός κληρονόμος του Φρανσουά Ολάντ, αλλά θέλει να πάει πιο πέρα από αυτόν στην ευελιξία της εργασίας και στις νεοφιλελεύθερες συνταγές. Είναι προφανές, ότι θα συνταχτεί πλήρως με τη δημοσιονομική ορθοδοξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας μην ξεχνάμε, ότι ήταν ο ανεπίσημος συντάκτης του περυσινού αντεργατικού νόμου που είχε προκαλέσει μεγάλη κοινωνική κινητοποίηση. Μπορεί να φανταστεί κανείς ότι τα επόμενα πέντε χρόνια θα είναι μια σκληρή αναμέτρησή με τα κοινωνικά κινήματα.