Εφημερίδα των Συντακτών

11
09

Η γαλανόλευκη βία

Αιχμή του δόρατος της ανακαινισμένης δεξιάς πτωματολογίας δεν αποτελούν ούτε τα μακρινά εγκλήματα του Στάλιν ούτε ο εμφύλιος του 1946-1949, που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν από τους πάντες ως απευκταία αδελφοκτόνος σύγκρουση. Στόχος είναι ο στιγματισμός της ΕΑΜικής αντίστασης, επειδή αυτή ακριβώς υπήρξε πηγή πολιτικής νομιμοποίησης της εγχώριας Αριστεράς και των διαχωριστικών γραμμών των προηγούμενων δεκαετιών. Εξ ου και ο απροσδόκητος εναγκαλισμός αυτής της παραδοσιακά (ακρο)δεξιάς συλλογιστικής από το σοσιαλφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 2000 και τα τωρινά υπολείμματά του. Η ανάδειξη της ΕΑΜικής «βίας» σε κεντρικό ερμηνευτικό εργαλείο της περιόδου, με ταυτόχρονο εξαγνισμό των δωσιλογικών κι αντιεαμικών σχηματισμών ως «αμυντικών» -τάχα μου- συσπειρώσεων, έχει μέχρι σήμερα απαντηθεί κυρίως με την υπενθύμιση των πεπραγμένων του ένοπλου δωσιλογισμού και της διαπλοκής της μείζονος εθνικοφροσύνης μ’ αυτόν τον τελευταίο.
05
09

Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας από τα κάτω: το ευρωπαϊκό παράδειγμα

Την ώρα που το σχέδιο νόμου για τις Ενεργειακές Κοινότητες του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας ετοιμάζεται να κατατεθεί στη Βουλή, η εμπειρία των ενεργειακών συνεταιρισμών στην Ευρώπη γίνεται πολύτιμο παράδειγμα του πώς η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία εφαρμόζεται στον τομέα της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.
04
09

Έντσο Τραβέρσο: Στόχος της εξίσωσης ναζισμού-κομμουνισμού είναι η απονομιμοποίηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς

Σήμερα, αυτή η ασαφής «ολοκληρωτική» εξίσωση του κομμουνισμού με τον εθνικοσοσιαλισμό εξυπηρετεί διάφορους στόχους: πρώτα απ’ όλα, εμφανίζει την κοινωνία της αγοράς και τη φιλελεύθερη δημοκρατία ως μια κοινωνική και πολιτική τάξη χωρίς εναλλακτική. Δεύτερον, απονομιμοποιεί τη ριζοσπαστική Αριστερά, δηλαδή τη μόνη δύναμη που ασκεί κριτική και μάχεται ενάντια στη νεοφιλελεύθερη τάξη. Τρίτον, μετατρέπει μια κακή ερμηνεία σε κοινή μνήμη και ιστορικό κοινό τόπο. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κεντρική Ευρώπη είχε την εμπειρία σαράντα χρόνων σταλινισμού, δηλαδή μιας καταπιεστικής τάξης, αλλά δεν γνώρισε πείνα ή γενοκτονία.
31
08

Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα με λιγότερα

Θα έλεγα ότι ζούμε σε έναν πλανήτη με περιορισμένος πόρους και δεν έχει και πολύ νόημα να συνεχίζουμε να αναπτυσσόμαστε εσαεί. Πόσο μάλλον όταν περισσεύουν οι λόγοι για να πούμε ότι έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ την περιβαλλοντική ικανότητα και τους πόρους που μας προσφέρει ο πλανήτης.
20
08

Χένρι Ζιρού: Ο Τραμπ εξυπηρετεί τη λευκή εθνικιστική βάση των ψηφοφόρων του

Ο Τραμπ ξεπέρασε κάθε προσδοκία στο να εφαρμόζει ολοκληρωτικές πολιτικές, οι οποίες έχουν κηρύξει τον πόλεμο στα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών, στον πλανήτη, στη δημόσια εκπαίδευση, στα πολιτικά δικαιώματα, στους μετανάστες από τη Λατινική Αμερική, στους μουσουλμάνους, στα δημόσια αγαθά και στις δημοκρατικές αξίες. Αποτελεί μια τραγωδία για τη δημοκρατία και έναν θρίαμβο του ολοκληρωτισμού.
13
08

«Στόχος του Σόιμπλε η πειθάρχηση της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης»

Οσο οι επιχειρήσεις λειτουργούν ως εσωτερικές αυτοκρατορίες, όπου μια μικρή μειοψηφία κατέχει, λειτουργεί και επομένως ελέγχει τόσο τη διαδικασία παραγωγής όσο και τα κέρδη που παράγει, αυτή η μειονότητα θα ελέγχει επίσης την πολιτική και τον πολιτισμό, διαμορφώνοντάς τα με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρήσουν και να αναπαραγάγουν το καπιταλιστικό σύστημα. Εκτός και μέχρι οι εργαζόμενοι να τα αλλάξουν όλα αυτά και να αντικαταστήσουν την ιεραρχική δομή της καπιταλιστικής επιχείρησης με τη δημοκρατική δομή των εργατικών συνεταιρισμών, θα συνεχίζεται αυτό που συμβαίνει στις εργατικές τάξεις της Δυτικής Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ιαπωνίας.
26
07

Τυφλό μένος

Η αιτία της βαριάς αρρώστιας των μέσων ενημέρωσης στη χώρα μας βρίσκεται στη διαπλοκή, η οποία είναι παρούσα και δείχνει διαρκώς τα δόντια της. Και είναι -κατά τα φαινόμενα- διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει με αθέμιτο τρόπο κάθε θεσμικό μέσο ώστε όχι μόνο να μη χάσει σπιθαμή από τα κεκτημένα της αλλά και να ισχυροποιήσει τη θέση της.
21
07

Η κληρονομιά ενός δικτάτορα

Για την κληρονομιά που μας άφησε η χούντα του Παπαδόπουλου και σίγουρα δεν είναι η δημοκρατία που προσπαθεί να μας πείσει η σχολή των «αναθεωρητών». Οσα έκανε ο Γιώργος Παπαδόπουλος μετά την πτώση της δικτατορίας καθώς κι εκείνοι στους οποίους εμπιστεύτηκε τη συνέχεια του έργου του.