Εφημερίδα των Συντακτών

13
08

«Στόχος του Σόιμπλε η πειθάρχηση της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης»

Οσο οι επιχειρήσεις λειτουργούν ως εσωτερικές αυτοκρατορίες, όπου μια μικρή μειοψηφία κατέχει, λειτουργεί και επομένως ελέγχει τόσο τη διαδικασία παραγωγής όσο και τα κέρδη που παράγει, αυτή η μειονότητα θα ελέγχει επίσης την πολιτική και τον πολιτισμό, διαμορφώνοντάς τα με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρήσουν και να αναπαραγάγουν το καπιταλιστικό σύστημα. Εκτός και μέχρι οι εργαζόμενοι να τα αλλάξουν όλα αυτά και να αντικαταστήσουν την ιεραρχική δομή της καπιταλιστικής επιχείρησης με τη δημοκρατική δομή των εργατικών συνεταιρισμών, θα συνεχίζεται αυτό που συμβαίνει στις εργατικές τάξεις της Δυτικής Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ιαπωνίας.
26
07

Τυφλό μένος

Η αιτία της βαριάς αρρώστιας των μέσων ενημέρωσης στη χώρα μας βρίσκεται στη διαπλοκή, η οποία είναι παρούσα και δείχνει διαρκώς τα δόντια της. Και είναι -κατά τα φαινόμενα- διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει με αθέμιτο τρόπο κάθε θεσμικό μέσο ώστε όχι μόνο να μη χάσει σπιθαμή από τα κεκτημένα της αλλά και να ισχυροποιήσει τη θέση της.
21
07

Η κληρονομιά ενός δικτάτορα

Για την κληρονομιά που μας άφησε η χούντα του Παπαδόπουλου και σίγουρα δεν είναι η δημοκρατία που προσπαθεί να μας πείσει η σχολή των «αναθεωρητών». Οσα έκανε ο Γιώργος Παπαδόπουλος μετά την πτώση της δικτατορίας καθώς κι εκείνοι στους οποίους εμπιστεύτηκε τη συνέχεια του έργου του.
10
07

«Ολιγαρχικός καπιταλισμός και αυταρχισμός στην Ανατολική Ευρώπη»

Ο Τάμας Κράους αναλύει την κατάσταση στην Ανατολική Ευρώπη τού σήμερα, υπογραμμίζοντας ότι σε πολλές χώρες έχουμε μια μίξη εθνικού καπιταλισμού και αντικομμουνισμού με νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Μιλά για τη διάλυση των ψευδαισθήσεων των λαών μετά το 1989 και τη δραματική κοινωνική τους θέση, αλλά και για την ανάπτυξη του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
03
07

«Δεν είμαι ροζ ελέφαντας που ίπταται πάνω από τα κεφάλια τους»

Ξέρω ότι η οικογένεια, οι φίλοι, οι συνεργάτες μου και οι δάσκαλοί μου, όντας μάρτυρες της ζωής μου, δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία για το τι είμαι και το τι δεν είμαι. Στέκονται δίπλα μου από την αρχή και ευγνωμονώ τον καθένα ξεχωριστά γι' αυτό.
14
06

Άρθρο-παρέμβαση του συντρόφου της Ηριάννας

Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος με άρθρο-παρέμβαση που εστάλη στην «Εφημερίδα των Συντακτών», αναφέρεται εκτενώς στην υπόθεση της πανεπιστημιακού που καταδικάστηκε σε κάθειρξη 13 ετών με την κατηγορία της εμπλοκής της με την οργάνωση «Πυρήνες της Φωτιάς». Περιγράφει τα γεγονότα από το Μάρτιο του 2011 μέχρι και την καταδίκη της Ηριάννας «ως μέλος της ΣΠΦ» επειδή είχε σχέση μαζί του και ενώ «σύμφωνα με τα δικά τους δικαστήρια δεν είμαι μέλος…».
06
06

Θοδωρής Δρίτσας: Κανένας μας δεν θα αποδεχτεί ψευτο-ρυθμίσεις

Τα αντίμετρα "Σε ένα βαθμό, όντως, μπορούν να εξισορροπήσουν απώλειες. Οχι όμως στον βαθμό που χρειάζεται, για να στηριχτούν αποτελεσματικά κοινωνικές ομάδες και πολίτες που πλήττονται από την κρίση. Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε κι άλλες νέες υποστηρικτικές ρυθμίσεις, το επόμενο διάστημα. Τα αντίμετρα, πάντως, είναι μια σημαντική επιτυχία της ομάδας διαπραγμάτευσης, της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Δεν παραχωρήθηκαν εύκολα από τους δανειστές. Τα διεκδικήσαμε όταν η διαπραγμάτευση έφτασε σε ένα δύσκολο για την ελληνική πλευρά αδιέξοδο. Ιδιαίτερα σημαντικό, τέλος, είναι ότι τα αντίμετρα ως επιλογή δρομολογούν ένα σχέδιο συγκρότησης στις νέες συνθήκες, ενός δίκαια στοχευμένου συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Ενα οικοδόμημα, δηλαδή, κοινωνικού κράτους, που έλειψε και λείπει από τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και πριν από την κρίση, αλλά και πολύ περισσότερο, ως προαπαιτούμενο εξόδου από αυτήν, τώρα."
17
05

Γιαν Βέρνερ Μίλερ: «Οι λαϊκιστές φτάνουν στην εξουσία με τη συνεργασία των συντηρητικών ελίτ»

Μέχρι σήμερα, κανένας δεξιός λαϊκιστής δεν έχει έρθει στην εξουσία στη Δυτική Ευρώπη ή στη Βόρεια Αμερική χωρίς τη συνεργασία των κατεστημένων συντηρητικών ελίτ. Η εικόνα από τα μίντια ενός ακαταμάχητου κύματος -ή η θεωρία που πλασάρει η Λεπέν για μια τις ελίτ που πέφτουν σαν ντόμινο η μία μετά την άλλη- υπερεκτιμά σε τεράστιο βαθμό τη δύναμη των λαϊκιστών. Και αποσπά την προσοχή από την ευθύνη των συντηρητικών.