Αναδημοσιεύσεις

20
10

«Το μόνο θλιβερό με τον θάνατο του Κόλιν Πάουελ είναι ότι δεν θα τιμωρηθεί ποτέ για τα εγκλήματά του»

Ο υπουργός Εξωτερικών του Μπους, Κόλιν Πάουελ, ο οποίος πέθανε σε ηλικία ογδόντα τεσσάρων ετών από επιπλοκές του COVID-19, είχε εντελώς διαφορετική αύρα, αποπνέοντας ήρεμη αξιοπρέπεια, σκεπτόμενη λογική και ηρεμία. Ωστόσο, ήταν επίσης ένας εγκληματίας πολέμου, υπεύθυνος για τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. (...) Ο Μπους του ζήτησε να είναι αυτός που θα επιχειρηματολογούσε υπέρ του πολέμου στα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ), και στις 5 Φεβρουαρίου 2003, ο Πάουελ εκφώνησε μια ομιλία εβδομήντα έξι λεπτών στον ΟΗΕ, υποστηρίζοντας ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν αποτελούσε κίνδυνο για τον κόσμο και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να εισβάλουν στο Ιράκ και να τον εξοντώσουν. Ο Πάουελ σε στιγμές έδειχνε να νιώθει άβολα ενώ το έκανε αυτό, και αργότερα δήλωσε στην Μπάρμπαρα Γουόλτερς σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι ήταν "οδυνηρή" γι' αυτόν εκείνη η ομιλία. Το 2011 δήλωσε ότι ο πόλεμος θα ήταν μια "κηλίδα στο μητρώο του". Έχει δίκιο. Επειδή ο Πάουελ ήταν αυτός που ήταν, η ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη έπεισε πολλούς - πιθανότατα εκατομμύρια - Αμερικανούς να υποστηρίξουν τον πόλεμο. Ένα μεγάλο τμήμα των σχολιαστών της Ουάσιγκτον που ήταν αμφίθυμο για τον πόλεμο συνθηκολόγησε μετά την ομιλία. Στοιχεία από διάφορες μελέτες έδειξαν ότι το 10% των Αμερικανών, αφού είδαν την ομιλία του Πάουελ, μετακινήθηκαν από την αντίθεση στην υποστήριξη του πολέμου στο Ιράκ. Ο αντίκτυπος ήταν ισχυρότερος μεταξύ των Δημοκρατικών. Η ομιλία προκάλεσε επίσης αύξηση κατά 30% στον αριθμό των ατόμων που πίστευαν λανθασμένα ότι υπήρχε σύνδεση μεταξύ του Σαντάμ Χουσεΐν και της Αλ Κάιντα.
Περισσότερα »
20
10

Τζόρτζιο Αγκάμπεν: Προετοιμάζεται η εγκαθίδρυση ένας νέου δεσποτισμού

Εννοείται ότι στην εποχή μας τίθεται το ζήτημα της ανεπάρκειας και της παρακμής της δημοκρατίας. Για παράδειγμα, ήδη ο Χάιντεγκερ, σε ένα διαφορετικό μεν πλαίσιο, έθεσε τον προβληματισμό, εάν η δημοκρατία ήταν η κατάλληλη μορφή πολιτεύματος ενόψει του προβλήματος αναφορικά με την τεχνολογία. Ο Χάιντεγκερ έθεσε τον εξής προβληματισμό σε σχέση με την τεχνολογία, η οποία σήμερα αποτελεί, πράγματι, το κυρίαρχο πολιτικό φαινόμενο: είναι η δημοκρατία σε θέση να κυβερνά την τεχνολογία ή τελικά κυβερνάται από αυτήν, όπως τελικά διαπιστώνεται; Το λάθος, κατά τη γνώμη μου, έγκειται στο να τίθεται η εναλλακτική, δημοκρατία-δεσποτισμός, ενώ γνωρίζουμε ήδη, τόσο από τους αρχαίους όσο και από τον [Αλεξίς ντε] Τοκβίλ, ότι η δημοκρατία τείνει να εκφυλίζεται αυθόρμητα σε δεσποτισμό. Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε μία άλλη μορφή πολιτικής, η οποία να ξεφεύγει από αυτήν την αιώνια ταλάντωση, μεταξύ της δημοκρατίας που εκφυλίζεται σε δεσποτισμό και ενός δεσποτισμού που προσποιείται ότι είναι δημοκρατικός. Έτσι δεν είναι; Διότι με αυτό έχουμε να κάνουμε σήμερα. Νομίζω ότι είναι αδύνατον να πούμε ─δεν είμαστε σε θέση─ εάν σήμερα στην Ευρώπη ζούμε σε μία δημοκρατία που έχει μετατραπεί σε δεσποτισμό ή σε έναν ολοκληρωτισμό που μεταμφιέζεται σε δημοκρατία. Προσωπικά πιστεύω ότι, πέρα από τις δύο αυτές μορφές και το δίπολο δημοκρατία-δεσποτισμός, θα πρέπει να επινοήσουμε την πολιτική του μέλλοντος ─ εάν μπορέσει ποτέ να υπάρξει.
Περισσότερα »
20
10

Μαρία Γκασούκα: Ολα γύρω μας κραυγάζουν για την αναγκαιότητα του φεμινισμού

Εχουμε μακρά παράδοση γυναικείων αγώνων, που ξεκινούν με τα πρώτα γυναικεία περιοδικά στα μέσα του 19ου αιώνα, την Καλλιρρόη Παρρέν και την «Εφημερίδα των Κυριών», για να φτάσουν στον Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, αλλά και τις κομμουνίστριες και τις σοσιαλίστριες του Μεσοπολέμου. Το φεμινιστικό κίνημα ξεκινά ουσιαστικά από τον Μεσοπόλεμο, χωρίς βέβαια να μονοπωλεί τους αγώνες για τη χειραφέτηση των γυναικών –ήταν κι άλλες γυναίκες που πάλευαν, ακόμα κι αν απέρριπταν τον φεμινισμό–, και στη συνέχεια έχουμε τις γυναίκες της Εθνικής Αντίστασης, οι οποίες σπάνε το έμφυλο όριο. Εχει, μάλιστα, ενδιαφέρον το γεγονός πως στην Ελλάδα επαναλαμβάνεται αυτό που συνέβη στη Ρωσία. Εκεί υπήρχε προεπαναστατικά ένα αξιόλογο φεμινιστικό κίνημα, το Ζγενοντέλ, το οποίο, όταν ήρθε η ώρα της μεγάλης ρήξης, βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: Θα διατηρήσει τον αυστηρά φεμινιστικό του χαρακτήρα ή θα εμπλακεί στον ταξικό αγώνα επηρεάζοντάς τον; Τα μέλη του εντάχθηκαν στο μπολσεβίκικο κόμμα. Τον ίδιο προβληματισμό αντιμετώπισε κι ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας όταν εμφανίζεται η χιτλερική λαίλαπα. Πολλά στελέχη του εντάχθηκαν αρχικά στο Παλλαϊκό Μέτωπο κι ακολούθως στο ΕΑΜ. Κατά τη διάρκεια της Αντίστασης –και παρά τις όποιες πατριαρχικές αντιδράσεις στο πλαίσιό της– οι γυναίκες θα ανατρέψουν παραδοσιακούς ρόλους και έμφυλα στερεότυπα και προκαταλήψεις. Αποκτούν φωνή, δημιουργείται η Σχολή Αξιωματικών του ΕΛΑΣ, γίνονται βουλεύτριες, πρόεδροι λαϊκών δικαστηρίων. Εχουν δε και μια άλλη ιδιότητα, μοναδική, που συναντάμε σε πολλές μονογραφίες. Υπήρξαν, ιδιαίτερα οι δασκάλες στην ύπαιθρο, πολιτικές και πολιτισμικές διαμεσολαβήτριες, καθώς εκλαΐκευαν τον λόγο και τα οράματα του ΚΚΕ και του ΕΛΑΣ στους/στις κατοίκους των χωριών και των μικρών κυρίως πόλεων. Πολλές βασανίζονται άγρια και δολοφονούνται. Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, άρχισε ο απίστευτος διωγμός τους, άλλες μπαίνουν φυλακή κι άλλες φεύγουν από τη χώρα. Αυτή την ιστορία ήρθαν να συμπληρώσουν οι αγώνες των γυναικών κατά της δικτατορίας και τα τόσο σημαντικά φεμινιστικά κινήματα της Μεταπολίτευσης που, παρά την όποια προσπάθεια απαξίωσής τους, η αλήθεια είναι πως επιδρούν καθοριστικά στην υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης και της έμφυλης ισότητας στη χώρα μας κι εμπνέουν τα σημερινά αντίστοιχα κινήματα.
Περισσότερα »
20
10

Λεωνίδας Καρίγιαννης: Το ξεπούλημα της ΔΕΗ, ο ρόλος του κράτους και η συνδικαλιστική σήψη

Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εξωθεί, (μέσα από την απώλεια του κοινωνικού της ρόλου) δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις στη φτωχοποίηση και τη χρεοκοπία, καθώς η ενεργειακή κρίση εντείνεται και οι τιμές ηλεκτρισμού και αερίου αυξάνονται με εκρηκτικό ρυθμό. Η ιδιωτικοποίηση θα οδηγήσει την ΔΕΗ για την εξυπηρέτηση των μετόχων της σε μια διαρκή αναζήτηση αύξησης του κέρδους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τρεις συγκεκριμένους τρόπους ενδεχομένως και με συνδυασμό τους: -Η με την δραστική μείωση του εργατικού κόστους και κατ’ επέκταση με απολύσεις εργαζομένων και με μείωση μισθών και δικαιωμάτων. -Η με την δραστική μείωση του κόστους για την συντήρηση του δικτύου σε βάρος της σταθερής και αξιόπιστης τροφοδοσίας, μολονότι η ευρωπαϊκή εμπειρία έδειξε ότι τα ατυχήματα αυξήθηκαν κατακόρυφα στις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις. -Η με την εγκατάλειψη του κοινωνικού ρόλου της επί ζημία νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Ο οικονομικός ρόλος του κράτους στον καπιταλισμό Ο Μαρξ τονιζε ότι «η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου και η πτώση του ποσοστού κέρδους προκαλούν ανακατανομή της αγοράς και αναδιαρθρώσεις ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου». Αυτό εντείνεται ιδιαίτερα στις περιόδους κρίσης του καπιταλισμού όπως αυτή που περνάμε σήμερα. -Στην αυγή της καπιταλιστικής ανάπτυξης το κράτος δρώντας σαν συλλογικός καπιταλιστής ήταν αυτό που δημιουργούσε τους όρους για μια απρόσκοπτη καπιταλιστική ανάπτυξη, κάνοντας επενδύσεις που είχαν υπερβολικό κόστος, χωρίς ουσιαστικό κέρδος και κατ επέκταση ασύμφορες για τους επιμέρους καπιταλιστές. Ήταν το κράτος που επένδυσε στην ανάπτυξη του ηλεκτρικού δικτυού, του οδικού δικτύου, των λιμανιών, των σιδηροδρόμων, των τηλεπικοινωνιών και όλων όσων ήταν απαραίτητα για να δημιουργηθεί απρόσκοπτα η καπιταλιστική ανάπτυξη. -Σε περιόδους κρίσης που οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι αβέβαιες και επισφαλείς οι καπιταλιστές στρέφονται και ιδιωτικοποιούν τους κερδοφόρους τομείς του δημοσίου για να εξασφαλίσουν σίγουρη κερδοφορία χωρίς μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια και με ελάχιστο ρίσκο. Έτσι λοιπόν κυβερνήσεις υποχείρια των καπιταλιστικών συμφερόντων όπως αυτή της Ν.Δ χρησιμοποιούνται ως ντίλερ για την υλοποίηση του ξεπουλήματος με απόλυτα εξευτελιστικούς όρους. Ο συνδικαλισμός της παρακμής Τα συνδικάτα ενώ στα λόγια καταγγέλλουν τις ιδιωτικοποιήσεις στην πράξη δυστυχώς λειτουργούν παθητικά και επιτρέπουν να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Η ΓΣΕΕ δηλώνει ότι: ‘’Η εισήγηση της Διοίκησης της ΔΕΗ για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με την άρνηση του δικαιώματος της συμμετοχής του ελληνικού δημοσίου (ανάλογη δηλαδή άρνηση με την περίπτωση των τραπεζών την περίοδο των..”ακλόνητων βεβαιοτήτων”…το 2015), ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και θέτει υπό αμφισβήτηση την ενεργειακή ασφάλεια, το φθηνό ρεύμα, τον κοινωνικό χαρακτήρα της ΔΕΗ, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στην επιχείρηση. Για τη Συνομοσπονδία αυτά τα ζητήματα αποτελούν προτεραιότητα, αφού σε καμία περίπτωση δεν θα ανεχθούμε μεθοδεύσεις τις οποίες θα πληρώσει ο εργαζόμενος και γενικότερα ο καταναλωτής… Η διασφάλιση του Εθνικού χαρακτήρα της μεγαλύτερης βιομηχανίας ενέργειας της χώρας και ο διοικητικός και διαχειριστικός έλεγχος του Δημοσίου, πρέπει να αποτελούν προτεραιότητα κάθε Κυβέρνησης’’ Στο ίδιο πνεύμα (με λίγο ποιο έντονο καταγγελτικό χαραχτήρα) είναι και οι ανακοινώσεις της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Και ενώ στα λόγια τονίζουν ότι διαφωνούν με την κατ’ ουσία ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ την ίδια ώρα δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να την αποτρέψουν. -Η μεν ΓΣΕΕ εκτός από ένα δελτίο τύπου δεν κάλεσε σε καμία κινητοποίηση ούτε για την τιμή των όπλων σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός. -Η δε ΓΕΝΟΠ καλεί σε χάπενινγκ και ενημερωτικές εκδηλωσούλες, καθώς και σε μια απεργία για την τιμή των όπλων την ημέρα που ψηφίζεται στην βουλή η ιδιωτικοποίηση. -Το γεγονός ότι δεν αντέδρασε στο ελάχιστο όταν ξεπουλήθηκε ο ΑΔΜΙΕ είναι χαρακτηριστικό του συνδικαλιστικού συμβιβασμού. -Τι θα γινόταν εάν συνέβαινε αυτό το γεγονός πριν μερικά χρόνια? Τα συνδικάτα είχαν προχωρήσει σε δυναμικές κινητοποιήσεις (καταλήψεις χώρων δουλειάς, υπουργείων, πολυήμερες απεργίες, δυναμικές διαδηλώσεις κλπ) στο παρελθόν για ποιο μικρά γεγονότα. Να αντιδράσουμε πριν είναι πολύ αργά Το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει η ΓΕΝΟΠ θα ήταν να καλέσει άμεσα την ΓΣΕΕ καθώς και τα υπόλοιπα συνδικάτα, τις ενώσεις καταναλωτών, καθώς και το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας σε πανελλαδική κινητοποίηση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την εκποίηση του δημοσίου πλούτου. Την ιδία ώρα να καλούσε όλους τους εργαζόμενους στον χώρο της ενέργειας σε κοινές απεργιακές δυναμικές κινητοποιήσεις. Δυστυχώς τίποτε από όλα αυτά δεν έκανε και δεν πρόκειται να κάνει, πολύ δε περισσότερο η ΓΣΕΕ που ‘’νίπτει τας χείρας της’’ και έχει ‘’ήσυχη’’ την συνείδηση της με μια μικρή ανακοίνωση. Δέσμευση της αντιπολίτευσης και του ΣΥΡΙΖΑ η κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων Το σύνολο της αντιπολίτευσης δείχνει αυτήν την στιγμή να αντιδρά στην ιδιωτικοποίηση. Όμως η αντιπολίτευση και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δεσμευτεί ότι θα καταργήσει όλες τις ιδιωτικοποιήσεις (που σε μια νύκτα επέβαλε η κυβέρνηση της Ν.Δ,) όταν βγει στην κυβέρνηση. Δεν είναι δυνατόν σε ενδεχόμενη κυβερνητική αλλαγή να μην προσβληθούν όλες αυτές οι συμβάσεις-δώρα στους εγχώριους και πολυεθνικούς καπιταλιστές.
Περισσότερα »
20
10

Άρης Καλαντίδης: Όχι πάλι την Οδό Πανεπιστημίου

Η πρώτη πειραματική φάση του «Μεγάλου Περιπάτου» ήταν κατά γενική ομολογία αποτυχημένη, αν και ο δήμαρχος επιμένει στο σιβυλλικό «πέτυχε και δεν πέτυχε». Παράλληλα, έχει ανατεθεί σε μελετητή του ΕΜΠ η καταγραφή της κυκλοφορίας για να καταδείξει τις επιπτώσεις της παρέμβασης. Κι ενώ γίνονται μετρήσεις στο ευρύτερο κέντρο, αυτή τη στιγμή είναι δημοσιευμένα μόνον τα στοιχεία που αφορούν την Πανεπιστημίου. Όμως είναι σίγουρο πως μια παρέμβαση εδώ, έχει επιπτώσεις και σε άλλα σημεία της πόλης. Χωρίς συνολική εικόνα – που γνωρίζω από πρώτο χέρι πως καταγράφεται και υπάρχει – δεν μπορούμε να βγάλουμε πραγματικά συμπεράσματα ως προς την κυκλοφοριακή διάσταση του πειράματος. Υπάρχει κι ένα δεύτερο πρόβλημα: τα στοιχεία που έχουμε συγκρίνουν ασύγκριτα. Καταγράφουν δύο χρονιές (2020 – 2021) μέσα στην πανδημία, ενώ μας λείπουν παλαιότερες μετρήσεις. Αυτό δεν σημαίνει πως τα σημερινά στοιχεία είναι άκυρα. Σημαίνει απλώς πως δεν είναι πραγματικά συγκρίσιμα σε βάθος χρόνου. Όσο και να χαίρεται κανείς για μια νέα δενδροστοιχία σε κεντρικό δρόμο, δεν μπορεί να μην τρομοκρατείται από την καταστροφή του υψηλού πρασίνου σε μια σειρά από πλατείες της πόλης, για τους σταθμούς της γραμμής 4 του μετρό. To πράσινο δεν μετριέται σε εμβαδόν, δεν είναι το ίδιο ένα τετραγωνικό μέτρο γκαζόν με ένα δένδρο. Ούτε ισχύει η αναλογία όταν για κάθε κομμένο δένδρο φυτεύεται αλλού ένα νέο δένδρο. Ένα δένδρο μιας ηλικίας μπορεί να αντιστοιχεί σε 10 ή και περισσότερα νεώτερα. Και το πού ακριβώς χωροθετείται το νέο πράσινο, είναι εξίσου μεγάλης σημασίας. Με άλλα λόγια, δεν μπορώ να κόβω 100 δένδρα στα Εξάρχεια, να φυτέψω άλλα 100 στην οδό Πανεπιστημίου και να ισχυρίζομαι πως παρέμεινε ίδιο το ισοζύγιο πράσινου. Πέρα από την αισθητική – που είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε με όλες τις αισθήσεις μας, είναι οι ήχοι και οι θόρυβοι, οι μυρωδιές και τ’αρώματα, οι εικόνες και το φώς – η πόλη έχει κατοίκους, λειτουργίες, υποδομές. Όταν ολόκληρη η Αττική σήμερα πάσχει πολύ σοβαρά από έλλειψη υποδομών κάθε είδους, όταν υπάρχουν ζητήματα κατοικίας, ενεργειακής φτώχειας και κυκλοφοριακού εμφράγματος, η εμμονή με την βιτρίνα της πόλης εμπεριέχει μεγάλη δόση ύβρεως.
Περισσότερα »
20
10

Σωτήρης Αλεξίου: «Τα όνειρα των νέων θα πάρουν “εκδίκηση”»

Οι καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν όλη τη χώρα το καλοκαίρι που μας πέρασε, το μεγαλύτερο πλήγμα των οποίων το βίωσαν οι κάτοικοι της Β. Εύβοιας, έθεσαν την αυτονόητη για εμάς προτεραιότητα να κινητοποιήσουμε πανελλαδικά τις οργανώσεις μας και να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο. Από τις πρώτες κιόλας μέρες βρεθήκαμε στην Β. Εύβοια τόσο για να διανείμουμε ήδη πρώτης ανάγκης, που συλλέχθηκαν ύστερα από την πανελλαδική καμπάνια που οργάνωσε η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με την Αλληλεγγύη για Όλους, όσο και για να προσφέρουμε ανθρώπινο δυναμικό για χειρωνακτικές εργασίες αποκατάστασης των καταστροφών που δημιούργησαν οι πυρκαγιές. Ως μια οργάνωση που δρα με γνώμονα την κοινωνική χρησιμότητα και στο παρελθόν έχουμε πραγματοποιήσει αντίστοιχες δράσεις, όπως την αποκατάσταση ζημιών από πλημμύρες στην Εύβοια, πάντα με κίνητρο την αλληλεγγύη, που αποτελεί δομική αξία της κοινωνίας που παλεύουμε να οικοδομήσουμε.
Περισσότερα »
20
10

Κώστας Παπαδάκης: Με την αποφυλάκιση Πατέλη μέρος της δικαστικής εξουσίας δείχνει ότι δεν θεωρεί εγκληματική οργάνωση τη Χρυσή Αυγή

Η αποφυλάκιση ενός επαγγελματικού στελέχους της Χρυσής Αυγής, ο οποίος οργάνωσε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είναι δείγμα ασέβειας απέναντι στην περυσινή καταδικαστική απόφαση κι απέναντι στην κοινωνία. Μπορεί δε να λειτουργήσει ως ντόμινο για την αποφυλάκιση κι άλλων καταδικασθέντων με μικρότερες ποινές. (...) Η συμπάθεια και εύνοια σε ένα τμήμα του δικαστικού κράτους προς τη Χ.Α., σε συνδυασμό με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά της δικαστικής και κρατικής εξουσίας απέναντι στο λεγόμενο άλλο άκρο του πολιτικού χάρτη, δείχνει ότι οι θεσμικές αυταπάτες έχουν πολύ μικρά χρονικά όρια και πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος αντίδρασης από τη λαϊκή κινητοποίηση. (...) Η θεσμική και κατασταλτική εγκατάσταση της Χ.Α. μέσα την ίδια την κυβέρνηση ευνοεί αποφάσεις σαν τη χθεσινή, τονίζοντας ότι δεν έχουμε τελειώσει ούτε με τον φασισμό ούτε με την ανοχή του από ένα μεγάλο μέρος του κράτους. (...)
Περισσότερα »
20
10

Νίκος Μπελαβίλας: «Η πρόληψη των καταστροφών είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης, χρόνος υπήρχε»

Ήταν πράγματι αναμενόμενη η πλημμύρα [στη Βόρεια Εύβοια]. Δεν έχω γνώση του φυσικού ανάγλυφου της περιοχής, αλλά αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι πρόκειται για ψηλά βουνά, με τους χειμάρρους να κατεβαίνουν μέσα στις παράκτιες πόλεις, που οι περισσότερες είναι χτισμένες στις εκβολές των χειμάρρων. Σε αυτή την περίπτωση, ο τρόπος που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πλημμυρικά φαινόμενα, είναι να βάλεις εκσκαφείς να ανοίξουν γρήγορα τις κοίτες, ώστε να απελευθερωθεί χώρος για το νερό και να μην καταστρέψει τα πάντα στο διάβα του. Όπως είδαμε από τις εικόνες στη Β. Εύβοια, το νερό έχει σπάσει την άσφαλτο, που σημαίνει ότι το εμπόδιζε να τρέξει άνετα. Άρα, κάπου εκεί λείπει μια κοίτη. Έχει σπάσει, επίσης, τσιμέντα, άρα κάποιο τοιχίο εμπόδιζε το νερό να περάσει. Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς, είναι να του ανοίξουμε χώρο, ώστε να μην συμβαίνουν τέτοιες καταστροφές. Δεν συζητάω δε για τις κατασκευές μέσα στις κοίτες των ρεμάτων, αυτές πρέπει να φύγουν άμεσα. Στην επιστήμη της πολεοδομίας, των δασικών και υδάτινων πόρων, αυτό που ξέρουμε, είναι ότι ένα ρέμα πρέπει να μένει αδόμητο σε πλάτος 50 μέτρων, ώστε να υπάρχει η κοίτη υπερχείλισης, όχι μόνο η φυσιολογική συνηθισμένη κοίτη που μπορεί να έχει πλάτος λίγα μέτρα. Μόνο έτσι μπορεί να γλιτώσει μια πόλη. Να σημειώσουμε ότι στο Λεκανοπέδιο Αττικής δεν έχουμε πουθενά τέτοιες κοίτες υπερχείλισης, παρά μόνο στο νότιο κομμάτι του Θριασίου, στο ύψος της Χαλυβουργικής. Στην Εύβοια τώρα ποταμάκια ενός μέτρου έγιναν 10μετρα και 20μετρα. Το δεύτερο έργο που θα έπρεπε να είχε γίνει, είναι να φτιαχτούν μικρά φράγματα ανάσχεσης ψηλά στο ξεκίνημα της ροής, κατασκευασμένα με τους καμένους κορμούς στα δάση, δημιουργώντας αναβαθμούς, ώστε να κυλίσει το νερό με μικρότερη ταχύτητα προς τα κάτω. Αυτά τα κορμοδέματα δημιουργούν όρους ανάσχεσης του νερού και συγκρατούν τα εδάφη, στοιχείο πολύ σημαντικό για να μην δημιουργηθούν λασποχείμαρροι και κατολισθήσεις. Καθώς οι καμένες πλαγιές των βουνών «ξεπλένονται» με τις βροχές, τα χώματα δεν συγκρατούνται πλέον από τη βλάστηση, τους θάμνους, το χορτάρι, τα δένδρα, τις ρίζες. Αυτά πρέπει να φτιαχτούν και στην Πάρνηθα, κάτι που δυστυχώς δεν έχει συμβεί ακόμα. Ετούτα έπρεπε να έχουν γίνει άμεσα μετά τις πυρκαγιές. Και παρά τα λεγόμενα της κυβέρνησης, σε ενάμιση μήνα θα μπορούσαν να είχαν γίνει πάρα πολλά, αν όχι όλα. Είναι αρκετός χρόνος για να καθαριστούν τα ρέματα και να διευρυνθεί η κοίτη τους και είναι αρκετός, ώστε να φτιαχτούν χιλιόμετρα φραγμάτων με κορμοδέματα. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα προσλάβει η κυβέρνηση εκατοντάδες υλοτόμους, δασικούς εργάτες για τα δάση, εκσκαπτικά μηχανήματα και εργάτες για τις πόλεις για να υλοποιηθούν τα έργα. Αν εκτιμά πως είμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, έπρεπε να το είχε κάνει. Το ξέραμε από τον Αύγουστο αυτό. Φωνάζαμε όλοι, και επιστήμονες και τοπική αυτοδιοίκηση. Από τότε έχουν γίνει πόσες αμφιβόλου αναθέσεις για άλλα θέματα, αλλά τίποτα για την υλοποίηση αυτών των έργων. Είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης, λοιπόν, να υπάρχει πρόληψη των καταστροφών. Αυτή θα έπρεπε να είναι η στρατηγική της πολιτείας. Στρατηγική δεν είναι να χτυπάει απλά το 112, όταν θα γίνεται η καταστροφή.
Περισσότερα »
20
10

Ανδρέας Ξανθός: Η «κοβιντοποίηση» του ΕΣΥ είχε ως τραγικό αποτέλεσμα την αύξηση θνησιμότητας στην Ελλάδα το 2020

Στη σημερινή «ώρα του Πρωθυπουργού», ο κ. Μητσοτάκης, απαντώντας στην κριτική του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κ. Τσίπρα για την κυβερνητική αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας, προσπάθησε να αμφισβητήσει την ακρίβεια των στοιχείων που αφορούν την υπερβάλλουσα ή πλεονάζουσα θνησιμότητα (excess mortality) στη χώρα μας, την αύξηση δηλαδή των θανάτων κατά το 2020 σε σχέση με το μέσο όρο θανάτων της προηγούμενης πενταετίας. Τον ενημερώνουμε λοιπόν ότι σύμφωνα με τα στοιχεία από το BI του Υπουργείου Υγείας η τακτική δραστηριότητα των νοσοκομείων (εξωτερικά-απογευματινά ιατρεία) μειώθηκε το 2020 κατά 35%, με 3,9 εκ. επισκέψεις λιγότερες σε σχέση με το 2019 και 108.000 λιγότερες χειρουργικές επεμβάσεις. Αυτή η «κοβιντοποίηση» του ΕΣΥ είχε ως τραγικό αποτέλεσμα την αύξηση θνησιμότητας στην Ελλάδα το 2020, δηλαδή τους επιπλέον 8405 θανάτους που σημειώθηκαν (σε σχέση με το μέσο όρο της προηγούμενης 5ετίας), εκ των οποίων το 45% αφορούσε μη covid περιστατικά και τα οποία λόγω αποδιοργάνωσης του ΕΣΥ δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα και αποτελεσματικά. Αυτά τα δεδομένα δεν είναι ούτε κατασκευασμένα, ούτε «μαγειρεμένα». Έχουν προκύψει από ερευνητική δουλειά του Κέντρου Έρευνας και Εκπαίδευσης στη Δημόσια Υγεία, την Πολιτική Υγείας και την ΠΦΥ (ΚΕΠΥ) που έχει έδρα του τη Θεσσαλονίκη και με την επιστημονική επιμέλεια των κκ. Η. Κονδύλη και Α. Μπένου, καθηγητών Δημόσιας Υγείας. Και έχουν δημοσιευτεί στην έκδοση «COVID-19, πανδημία και οι σύγχρονες απειλές στη δημόσια υγεία», εκδόσεις Τόπος. Υπάρχει επίσης άρθρο δημοσιευμένο στο επιστημονικό περιοδικό Public Health Journal, με τίτλο “Essential public healthcare services utilization and excess non -covid-19 mortality in Greece” (βλ. εδώ) Επειδή λοιπόν αυτά τα πραγματικά στοιχεία, προϊόν επιστημονικής έρευνας από ειδικούς στη Δημόσια Υγεία, ενοχλούν τον κ. Μητσοτάκη και επιβεβαιώνουν την τεκμηριωμένη κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τόσο το χειρότερο για τα στοιχεία και για το ΣΥΡΙΖΑ που τα επικαλείται. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης απαξιώνει την Επιστήμη και τα δεδομένα της. Το μείζον πρόβλημα είναι ότι δεν έχει την παραμικρή διάθεση αναγνώρισης της τραγικής πραγματικότητας, αναστοχασμού και διορθωτικών κινήσεων με βάση τις καλές πρακτικές άλλων χωρών. Και αυτό είναι υγειονομικά και κοινωνικά εγκληματικό.
Περισσότερα »
20
10

Έφη Αχτσιόγλου: «Οι κυβερνητικές επιλογές οξύνουν τις κοινωνικές ανισότητες»

Πέρα από όσα προανέφερα για τη μείωση του πραγματικού εισοδήματος, την αύξηση του ποσοστού των πολιτών που διαβιούν σε συνθήκες σοβαρής υλικής στέρησης, καθώς και το ποσοστό των νοικοκυριών που δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές δαπάνες διαβίωσής τους, το 2020 αυξήθηκε και το ποσοστό των νοικοκυριών που δεν μπορούσαν να καλύψουν έκτακτες ανάγκες ή να πάνε μια εβδομάδα διακοπές. Η συνολική εικόνα όμως δεν συγκροτείται μόνο από αυτά τα στοιχεία. Σχεδόν σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα η κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτικές όξυνσης των ανισοτήτων. Στο μέτωπο της Παιδείας, για παράδειγμα, αφού απέκλεισε 40.000 παιδιά από τα δημόσια πανεπιστήμια, έχοντας ήδη εξισώσει τα πτυχία των κολεγίων με αυτά των δημόσιων πανεπιστημίων, διασφαλίζει πρόσβαση σε ένα καλύτερο μέλλον μόνο στους έχοντες. Τώρα, με τη δεύτερη πράξη στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, προχωρά στον διαχωρισμό των σχολείων σε δύο κατηγορίες, την παράδοσή τους στην υποχρηματοδότηση και την αναζήτηση ιδιωτών χορηγών για να καλύψουν τις ανάγκες και τη συγχώνευση τμημάτων με προφανή θύματα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, που δεν έχουν άλλη επιλογή για την εκπαίδευσή τους. Παρόμοια πολιτική ακολουθεί και στην Υγεία, με διαρκή υποχρηματοδότηση των δημόσιων δομών και παράλληλη στήριξη των ιδιωτικών κλινικών. Σημειωτέον ότι για το 2022 η κυβέρνηση προβλέπει περικοπή κατά 900 εκατ. των υγειονομικών δαπανών για αντιμετώπιση του κορονοϊού. Στην εργασία, την ώρα που η κοινωνία πιέζεται από το κύμα ακρίβειας και από την ανασφάλεια που προκαλεί η πανδημία, η κυβέρνηση καταργεί το 8ωρο, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την προστασία από τις απολύσεις, θεσμοθετεί απλήρωτες υπερωρίες. Αυτές είναι επιλογές που οξύνουν τις κοινωνικές ανισότητες και γίνονται συνειδητά από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, από την πρώτη στιγμή.
Περισσότερα »