Αναδημοσιεύσεις

16
02

Καθολική ψηφοφορία και άμεση δημοκρατία

Η ψηφοφορία για πρόεδρο και ΚΕ από όλα τα 60–70 χιλιάδες μέλη του κόμματος παρουσιάζεται σαν μια δημοκρατική κατάκτηση και επιτέλους εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας χωρίς διαμεσολάβηση. Όμως άμεση δημοκρατία σημαίνει συμμετοχή, διάλογος και στο τέλος ψηφοφορία. Ισχυρίζεται κανείς πως η καθολική ψηφοφορία για την εκλογή των βουλευτών, που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια, είναι άμεση δημοκρατία; Πολλά μέλη του κόμματος, που νιώθανε πως δεν έχουν ποτέ λόγο στις αποφάσεις του κόμματος, είδαν την πρόταση ως μια δυνατότητα να ακουστούν και να έχουν λόγο στην πορεία του κόμματος. Όμως η προσφυγή στην κάλπη μια φορά στα τρία χρόνια καμία αναβάθμιση των μελών δεν είναι. Στην ουσία το κόμμα κινδυνεύει να αποκτήσει δομή ανεστραμμένου Τ, όπου στην κορυφή είναι η ηγεσία που εκλέγεται από τη βάση κάθε τρία χρόνια, λειτουργεί χωρίς λογοδοσία μέχρι την επόμενη εκλογή, και στη βάση είναι ένα ρευστοποιημένο κόμμα χωρίς διαδικασίες, και χωρίς λόγο, που χρησιμεύει μόνο ως εκλογικός μηχανισμός. Ήδη η συνειδητοποίηση από πολλά μέλη και στελέχη πως μια καθολική ψηφοφορία από δεκάδες χιλιάδες μέλη, των 250 μελών της ΚΕ, είναι αδύνατο να γίνει με όρους ισοτιμίας. Έτσι έχουν αρχίσει συζητήσεις για εκλογή ανά περιφέρια, χωρίς καμία κεντρική εισήγηση και χωρίς επαρκή χρόνο για ουσιαστικό διάλογο και επεξεργασία σοβαρών προτάσεων. Ελπίζω να επικρατήσουν ωριμότερες σκέψεις και να μην οδηγηθούμε σε μια βιαστική αλλαγή της δομής του κόμματος, που δεν θα βοηθήσει στη συνοχή και στην ενότητα, απαραίτητη για τις πολλές και σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές μάχες που έχουμε μπροστά μας.
16
02

Χαράλαμπος Γεωργούλας: Τα αδιέξοδα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος

Η συγκεκριμένη τακτική είχε μεγαλύτερο βάθος. Η κυβέρνηση της ΝΔ κοντεύει να κλείσει τριετία, έχουμε περάσει ουσιαστικά σε απροσδιόριστης διάρκειας προεκλογική περίοδο και όμως αυτή η συμπεριφορά της απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση δεν αλλάζει. Παρά το γεγονός ότι δεν φαίνεται ικανή να σταματήσει την έκδηλη φθορά.   Μάλλον εντάσσεται σε ένα γενικότερο σχέδιό της να συντηρήσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα με διττό στόχο: να εμποδίσει μετακινήσεις εκλογικού πληθυσμού προς έναν απαξιωμένο από τις επιθέσεις αντίπαλο πολιτικό χώρο και να διαμορφώσει συνθήκες αποκλεισμού οποιασδήποτε σύγκλισης άλλων πολιτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης με αυτόν. Αυτό που χρειάζεται εξήγηση, είναι γιατί επιμένει, παρά το γεγονός ότι δεν φαίνεται να έχει μέλλον.   Η αξιωματική αντιπολίτευση, παρά τη γενικευμένη επίθεση που δέχτηκε και παρά τις δικές της αβελτηρίες, καταφέρνει να διατηρήσει τη θέση του κύριου αντίπαλου της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Και να ανακτά κάποιες θέσεις στον ιδιόμορφο πόλεμο των δημοσκοπήσεων, όχι στον βαθμό που θα επιθυμούσε και θα μπορούσε.   Η προσπάθεια της ΝΔ να ορθώσει, στη βάση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος, εμπόδια σε διαρροές από τον δικό της χώρο προς τον χώρο του υπό ανασυγκρότηση Κέντρου και, αντίθετα, να ευνοήσει, στην ίδια βάση, ανατρεπτικές του συσχετισμού διαρροές από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο, δεν φαίνεται να ευδοκιμεί. Δεν είναι ανησυχητικό πια γι’ αυτήν μόνο το γεγονός ότι οι απώλειές της προς το Κέντρο προδιαγράφονται σημαντικότερες πολιτικά από τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι η δική της πολιτική, το ανάπτυγμα του σκληρού νεοφιλελεύθερου δόγματος, υποχρεώνει το ΚΙΝΑΛ να παίρνει όλο και πιο σαφείς αποστάσεις από την κυβέρνηση, που δεν γίνεται να είναι πια «ίσες». Υποχρεώνεται, λοιπόν, να του επιτίθεται, εκδηλώνοντας έτσι μια εγγενή αντίφαση: για να αποτρέψει αυτή την αντικειμενική προσέγγιση δυνάμεων της αντιπολίτευσης, αποδυναμώνει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Βρίσκει έτσι απέναντί της σε ανταγωνιστική θέση μια πολιτική δύναμη, που θα την ήθελε ανάχωμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και σύμμαχο σε ώρα ανάγκης.  
16
02

Γυμνά φαντάσματα, καρτονέρος και νυχτόβιοι πότες

Σέσαρ Άιρα «Τα φαντάσματα», μετάφραση: Κώστας Αθανασίου, εκδόσεις Καστανιώτη, 2021 Κορυφαίος συγγραφέας της Λατινικής Αμερικής και μόνιμος κάτοικος Μπουένος Άιρες από το 1967, ο Αργεντινός Σέσαρ Άιρα δίδαξε επί χρόνια στα πανεπιστήμια της πρωτεύουσας και του Ροσάριο –μεταφραστής και επιμελητής στον χώρο των εκδόσεων– έχει χρηματίσει, επίσης, συνεργάτης της γνωστής ισπανικής εφημερίδας El País. Πολυγραφότατος έχει γράψει πάνω από 120 έργα – βασικά νουβέλες, αλλά και διηγήματα, θεατρικά κείμενα και δοκίμια πολυβραβευμένα. Παρόλο τον όγκο της δουλειάς του πέντε μόνο βιβλία κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Καστανιώτη, Μεταίχμιο και Angelus Novus. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Άιρα είναι απ’ τους λογοτέχνες που επηρέασαν τον Ρομπέρτο Μπολάνιο και τη γενιά του, τη λεγόμενη Σχολή του Εκλεκτικισμού – με το ιδιότυπο και συνάμα ακατάτακτο παραπλανητικό ύφος που εκκινεί με την τρέχουσα πραγματικότητα για να την υπονομεύσει με ισχυρές δόσεις παραλόγου. Είναι τέτοιος ο τρόπος παράθεσης των γεγονότων ώστε η πλάστιγγα γέρνει αποφασιστικά προς το φανταστικό. Αν σε αυτό προσθέσουμε το υπονομευτικό χιούμορ στις καταστάσεις των ηρώων και την καλοδουλεμένη και λιτή ακρίβεια στην έκφραση, τότε έχουμε ένα απολαυστικό κείμενο που απαιτεί απ’ τον αναγνώστη/στρια να αφήσει τη λογική εξέλιξη της ίντριγκας στην πίσω θέση. Στην απορία μας ο Άιρα απαντά με ένα συνεχές μειδίαμα και απαιτεί να τον ακολουθήσουμε στη σουρεαλιστική του απογείωση. Ο λογοτέχνης αρέσκεται να περιγράφει λεπτομερειακά κινήσεις και αντικείμενα σε κάθε στροφή της διήγησης. Ένας φανατικός αναγνώστης, που αποφάσισε με την ενηλικίωσή του να γίνει συγγραφέας για να διαβάζει απερίσπαστα, αυτός είναι ο Άιρα.
16
02

Γιάννης Καλαϊτζής: Οι εικονομαχίες ενός αριστερού εικονολάτρη

Ο Καλαϊτζής διέθετε ένα απίστευτα πληθωρικό ταλέντο και ένα σπινθηροβόλο χιούμορ που δεν τον εγκατέλειψαν ούτε στις δύσκολες τελευταίες μέρες της δοκιμασίας. Αλλά πάνω απ’ όλα υπήρξε μια εξαιρετικά σπάνια προσωπικότητα της Αριστεράς. Στρατεύθηκε στις γραμμές της από παιδί ακόμα και δεν έπαψε να εμπνέεται από τις ιδέες του ανθρωπισμού και της κατάργησης της εκμετάλλευσης ακόμα και όταν πολλοί απ’ τη γενιά του απογοητεύθηκαν και στράφηκαν σε άλλες κατευθύνσεις. Οχι ο Γιάννης. Αυτό βέβαια καθόλου δεν σημαίνει ότι αφέθηκε να μεταβληθεί κι αυτός σε έναν απλό υποστηριχτή κάποιου γραφειοκρατικού κομματικού μηχανισμού της Αριστεράς. Ούτε στιγμή δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Ο Γιάννης μέχρι τέλους υπηρετούσε της αξίες και το όραμα μιας σύγχρονης Αριστεράς, αρνούμενος να ενταχθεί σε κάποιο καλούπι που δεν του ταίριαζε. Γι’ αυτό και πολλές φορές σοκάριζε τον αριστερό συντηρητισμό με σκίτσα που κάποια τα θεωρούσαν «αναρχικά» (με στόχο την αστυνομική βία και την εκκλησιαστική περιουσία) ή πολύ τολμηρά και ταυτόχρονα επέμενε σε έναν επαναστατικό «πραγματισμό» που για κάποιους άλλους (εκείνους που σατίριζε ως «πολύ αριστερούς») θύμιζε «αναθεωρητισμό». Ωστόσο, με μια αξιοθαύμαστη οξυδέρκεια ο Καλαϊτζής επέλεξε τα πιο σημαντικά ζητήματα της περιόδου της κρίσης και τα παρουσίασε με τη δική του αριστερή οπτική, πηγαίνοντας συχνά κόντρα στο ρεύμα. Ξεγύμνωσε την υποκριτική και απάνθρωπη λεοντή των μνημονιακών υποχρεώσεων, και εξευτέλισε τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και τους κολαούζους της. Και κυρίως ανέδειξε την ανθρωπιστική πλευρά του μεταναστευτικού-προσφυγικού ζητήματος, με μια σειρά σπαρακτικών εικόνων που μας στοιχειώνουν από τη στιγμή που τις αντικρίσαμε Είχα την τύχη να συνυπάρξω μαζί του σε έντυπα από την εποχή της Μεταπολίτευσης. Από τον «Θούριο» του Ρήγα Φεραίου το 1974, στον «Σχολιαστή» της δεκαετίας του 1980 και στην «Ελευθεροτυπία» από το 1990.
16
02

Κατέ Καζάντη: Άδωνις, ο συνοριοφύλαξ της δημοσιογραφίας!

Η περίπτωση του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων είναι ενδεικτική των καιρών μας. Υπηρετεί το σύστημα από δυο μεριές, του διαρκώς δημοσιολογούντος, αγαπητού των καναλαρχών, και του εκλεγμένου εκπροσώπου της μερίδας του λαού που ψηφίζει δεξιά. Από αυτές τις θέσεις κόβει, ράβει, κρίνει, ορίζει, καθορίζει, επανακαθορίζει. Δικαίωμά του; Προφανώς. Αλλά και δικαίωμα στην αντιφρονούσα δημοσιογράφο, Ελένη Καλογεροπούλου, να θέτει ερωτήματα. Έλα, όμως, που η ηγεμονική του αντίληψη δεν του επιτρέπει να ανέχεται πολλά πολλά και, εξαιτίας μιας γυναίκας μάλιστα, ξεπέρασε τα προσωπικά του όρια. Είναι, λοιπόν, “κλάψα” όσα λέει και είναι και ΣΥΡΙΖΑ, οπότε δεν δικαιούται να ομιλεί. Το mansplaining είναι εδώ, μαζί με την αντιαριστερή εμμονική ιδεοληψία. Στην αστική αντίληψη, μοναχά οι λευκοί άντρες δεξιοί, άντε και οι δεξιές, μπορούν να δημοσιογραφούν, μοναχά αυτοί κατέχουν την κριτική ικανότητα της αντικειμενικότητας, μοναχά αυτοί διαθέτουν αναλυτική ουδετερότητα. Ο σπερματικός λόγος του φασισμού, η απροσχημάτιστη συστημική ξετσιπωσιά με την οποία διατάσσεται να “βγάζει το σκασμό” όποια τολμά να αντιμιλά, ο, κυριλέ ή και όχι, αυταρχισμός αποτελούν μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου προσώπου της Ν.Δ. Μαζί με την περιφρόνηση στους από κάτω -βλέπε δηλώσεις Σκυλακάκη-, ένας κόσμος απ’ τα παλιά αναδύεται με όλα τα σκοτάδια του. “...Η άρνησις του αντικομμουνισμού σημαίνει ουσιαστικώς άρνησιν αντιστάσεως εις την πολύπλευρον και πολύμορφον κομμουνιστικήν επίθεσιν. Σημαίνει εγκατάλειψιν του μετώπου, συνθηκολόγησιν με τον εχθρόν…”, έγραφε ο Γεώργιος Κ. Γεωργαλάς. (H ιδεολογία του Αντικομμουνισμού, 1970) Το μίσος αυτό που έως σήμερα επιβιώνει θα έπρεπε να απασχολεί τη δημόσια ζωή. Πρώτιστα δε, τους δημοσιογράφους, που ξεφτιλίζονται στο βαθμό που παρακολουθούν ατάραχοι, και το σωματείο τους, που, μένοντας δίχως να λάβει θέση, ντροπιάζεται.
16
02

Η επιλογή οικοπεδοποίησης του Ελληνικού ανοίγει ξανά το θέμα της τιμής του

Τον περασμένο Δεκέμβριο, ενώ η ιδιοκτήτρια του Ελληνικού Lamda Development φρόντιζε να πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας, με καταιγιστικές διαφημίσεις στο πολυτελές λούνα παρκ με τον βαρύγδουπο τίτλο Experience Park, στην ενημέρωση των επενδυτών για τα αποτελέσματα 9μήνου η εταιρεία σχεδόν έκρυψε μια σημαντική αλλαγή στο μοντέλο ανάπτυξης του Ελληνικού. Ανέφερε ότι στο παράκτιο μέτωπο, στο τμήμα του που ήταν προορισμένο να ανεγερθούν πολυτελείς βίλες, η Lamda δεν θα τις κατασκευάσει, αλλά θα πουλήσει μόνο οικόπεδα. Το επιχείρημα της εταιρείας είναι ότι έτσι εξοικονομεί κεφάλαια και αυξάνει τα περιθώρια κέρδους. Ανέφερε δε χαρακτηριστικά στη σχετική παρουσίαση ότι μόνο από την πώληση 27 οικοπέδων που προορίζονται για αντίστοιχες πολυτελείς βίλες περιμένει έσοδα 188 εκατ. ευρώ (περίπου το 20% του συνολικού ονομαστικού τιμήματος για το Ελληνικό, με το υπόλοιπο να καλύπτεται ήδη από τις προπωλήσεις κατοικιών ύψους 700 εκατ. ευρώ που κατά την εταιρεία έχουν ήδη γίνει). Βάσει του μοντέλου αυτού, κάθε ιδιοκτήτης οικοπέδου θα χτίζει κατά βούληση, με δικά του σχέδια και κεφάλαια, με ό,τι αυτό σημαίνει για το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα της «ιδιωτικής πόλης των πλουσίων» με τους τέσσερις -προς το παρόν- ουρανοξύστες. Δεν είναι ακόμη σαφές αν η αλλαγή «επιχειρηματικού μοντέλου» είναι ένα πείραμα για τη ριζική αλλαγή σχεδίου στο σύνολο της αστικής ανάπλασης των 9.000 κατοικιών που προβλέπονται συνολικά. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη μονομερής αλλαγή σχεδίου, που αντιφάσκει με τους όρους τής πολλαπλά τροποποιούμενης εδώ δέκα χρόνια σύμβασης με το Δημόσιο. Για παράδειγμα, η αρχική πρόβλεψη μιλούσε για 2.000 κατοικίες, ενώ η ανάπτυξη του συγκροτήματος του καζίνο είναι άγνωστο πώς ακριβώς θα γίνει (ξεχάστε τις... Καρυάτιδες του Inspire Athens), τώρα που η Mohegan έχει φύγει από την εικόνα, η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ υποτίθεται ότι έχει πάρει το project πάνω της και το παζάρι με τη Hard Rock για να μπει στο επενδυτικό σχήμα δεν φαίνεται να έχει καταλήξει κάπου. Ωστόσο, πέρα από τα ερωτήματα για το αν όλες αυτές οι μονομερείς αλλαγές σχεδίων κατά πώς βολεύει τον «εθνικό επενδυτή» είναι συμβατές με τους όρους της σύμβασης, από την... οικοπεδοποίηση του Ελληνικού προκύπτει μείζον θέμα για αν το τίμημα των 914 εκατ. ευρώ (ή 600 εκατ. σε τρέχουσες τιμές) καλύπτει στοιχειωδώς τα συμφέροντα του Δημοσίου, έστω και ως απλού πωλητή ακινήτων. Διότι η εκτίμηση της εμπορικής αξίας του ακινήτου των 6,2 εκατ. τετραγωνικών μέτρων και του ελάχιστου τιμήματος που όφειλε να απαιτήσει το Δημόσιο βασίστηκε στην παραδοχή ότι ο επενδυτής παραδίδει πλήρες έργο αστικής και οικιστικής ανάπλασης, με τα κτίρια, τις υποδομές, τους κοινόχρηστους χώρους και το πράσινο και δεν πουλάει οικόπεδα.
16
02

Έφη Αχτσιόγλου: Kρίσιμη νίκη για τους εργαζόμενους

Με εγκύκλιο που εκδώσαμε τον Φεβρουάριο του 2019, κατά τη θητεία μου στο υπουργείο Εργασίας, καταστήσαμε σαφές ότι οι προσαυξήσεις λόγω μισθολογικών ωριμάνσεων (τριετίες) θα πρέπει να καταβάλλονται κανονικά υπολογισμένες στον νέο κατώτατο μισθό που μόλις είχαμε αυξήσει στα 650 ευρώ. Τότε αυξήθηκαν οι τριετίες κατά 11%, όσο και ο κατώτατος μισθός. Λίγο διάστημα αργότερα, ο ΣΕΒ επιδίωξε την ακύρωση της εγκυκλίου με αίτησή του στο ΣτΕ και άρα την παραγωγή αποτελέσματος εις βάρος των εργαζομένων. Σημειωτέον ότι ο κ. Σκέρτσος ήταν ο γενικός διευθυντής του ΣΕΒ μέχρι την ανάληψη της υπουργικής θέσης δίπλα στον κ. Μητσοτάκη. Όπως κάνουν γνωστό πλήθος δημοσιευμάτων σήμερα, το ΣτΕ απέρριψε την αίτηση ακύρωσης του ΣΕΒ. Αν και οι λεπτομέρειες της απόφασης δεν είναι γνωστές, καθώς το πλήρες κείμενό της δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί, η απόφαση συνιστά μία κρίσιμη νίκη για τους εργαζόμενους. Συνιστά περαιτέρω μία σημαντική δικαίωση των προσπαθειών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του κόσμου της μισθωτής εργασίας.
16
02

Βασίλης Ρόγγας: Ο πληθωρισμός δεν είναι 6,2% για όλους κι ας είναι ο μεγαλύτερος εδώ και 25 χρόνια.

Ο πληθωρισμός δεν είναι 6,2% για όλους κι ας είναι ο μεγαλύτερος εδώ και 25 χρόνια. Η ακρίβεια είναι πολύ μεγαλύτερη για τα κατώτερα εισοδήματα αν συσχετιστεί με τη αναπόφευκτη καταναλωτική δαπάνη για αγαθά όπως στέγαση, τροφή, μετακίνηση, θέρμανση. Στοιχεία περί αυτού παραθέτει ο Μητράκος στο άρθρο του στην Καθημερινή. Ενδεικτικό είναι πως οι διακανονισμοί με τις εταιρείες που παρέχουν ρευμα έχουν πενταπλασιαστεί μέσα σε λίγους μήνες. Και διακανονισμούς δεν κάνει το άνω 20% των εισοδημάτων. Το καταλαβαίνεις πως τίποτα δεν πάει καλά όταν πας λαϊκή, σούπερ μάρκετ, βενζινάδικο. Κι είναι ακόμα πιο επικίνδυνο επειδή οι άνθρωποι αναβάλουν απαραίτητες εξετάσεις, χειρουργεία, τσεκ-απ επειδή δεν περισσεύει τίποτα και γιατί η δημόσια υγεία αφορά σχεδόν αποκλειστικά τον κορονοϊό. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως κάθε οριζόντια φορολογική ελάφρυνση (όπως λ.χ. ο ΕΝΦΙΑ πριν λίγες μέρες) ευνοεί πολύ λιγότερο τα υποτελή στρώματα και πολύ περισσότερο τους από πάνω. Δεν πρόκειται απλώς για μειωμένη ενσυναίσθηση από πλευράς της κυβέρνησης, είναι η υλοποίηση ενός συγκεκριμένου σχεδίου που στρατηγικά διαμορφώνει "καταπληκτική ποιότητα ζωής" μόνο για τους πλούσιους.