Αναδημοσιεύσεις

14
10

12 Οκτώβρη 2017 – 28 και 12 Οχτωβρίου, Μια Προκήρυξη

Ντοκιμαντέρ, που παρουσιάζει την προκήρυξη που κυκλοφόρησε στις 12 Οκτωβρίου 1945, όπου οκτώ σημαντικές μορφές των Γραμμάτων και της πολιτικής απευθύνθηκαν δημόσια και ζήτησαν να καθιερωθεί η 12η Οκτωβρίου ως ημέρα εορτασμού της Απελευθέρωσης από τη ναζιστική και φασιστική κατοχή. Πρόκειται για τους Άγγελο Σικελιανό, Νίκο Καζαντζάκη, Ιωάννη Σοφιανόπουλο, Σταμάτη Μερκούρη, Βασίλη Ρώτα, Μάριο Βάρβογλη, Δημήτρη Φωτιάδη και Ροδόλφο Κράους, οι οποίοι ανέλαβαν την ευθύνη να υλοποιήσουν την πρόταση οι ίδιοι, την αμέσως επόμενη χρονιά.
13
10

Άκι Καουρισμάκι: «Γιατί είμαστε τόσο διαβολεμένα σκληροί με τους πρόσφυγες;»

Οταν ήμουν νέος, όλοι έφευγαν από τη Φινλανδία. Ενα εκατομμύριο πήγε στη Σουηδία, πεντακόσιες χιλιάδες στις ΗΠΑ, άλλες πεντακόσιες στην Αυστραλία. Κι ήταν οικονομικοί μετανάστες, δεν έφευγαν από κάποιον πόλεμο. Κι έτσι αναρωτιέμαι, αν τότε τόσοι από εμάς έγιναν μετανάστες, πώς μπορούμε τώρα να είμαστε τόσο αγενείς προς τους πρόσφυγες; Τόσο διαβολεμένα σκληροί;
13
10

Η υπόθεση Γουαϊνστάιν και η κουλτούρα της συνενοχής

«Οπως και άλλοι λάγνοι, σαν τον Μπιλ Κλίντον και τον Ντόναλντ Τραμπ, ο Γουαϊνστάιν εκμεταλλεύθηκε μία κουλτούρα που συχνά υμνεί, συστηματικά επιδεικνύει, καμιά φορά διευκολύνει, σπανίως καταγγέλλει και υπερβολικά συχνά συγχωρεί τις συμπεριφορές τις οποίες τόσο συχνά υιοθετούν», σύμφωνα με τον Bret Stephens, συντάκτη του κύριου άρθρου των New York Times με τίτλο «Ο Γουαϊνστάιν και η κουλτούρα της συνενοχής»
12
10

Απ’ τις επικοινωνιακές φούσκες στην πραγματική πολιτική

Με λί­γα λό­για, μια κυ­βέρ­νη­ση που δι­δά­σκε­ται α­πό την πεί­ρα της και φρο­ντί­ζει να διορ­θώ­νει πι­θα­νές α­στο­χίες, χρειά­ζε­ται να ε­πα­νε­ξε­τά­σει σο­βα­ρά την υ­πάρ­χου­σα κα­τά­στα­ση, ώ­στε να μην α­φή­σει πε­ρι­θώ­ρια να πε­ρά­σει η πα­ρα­πλα­νη­τι­κή πρα­κτι­κή της ΝΔ. Και να το κά­νει με γνώ­μο­να τρεις βα­σι­κούς κα­νό­νες της προο­δευ­τι­κής φο­ρο­λο­γι­κής πο­λι­τι­κής: τη με­τα­τό­πι­ση φο­ρο­λο­γι­κού βά­ρους α­πό τα α­σθε­νέ­στε­ρα στα πλου­σιό­τε­ρα τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού, τη συ­στη­μα­τι­κή κα­τα­πο­λέ­μη­ση της φο­ρο­δια­φυ­γής και την α­πο­φυ­γή της υ­πέρ­βα­σης του κρί­σι­μου ση­μείου, πέ­ρα α­πό το ο­ποίο η φο­ρο­λο­γι­κή ε­πι­βά­ρυν­ση ο­δη­γεί­ται α­κό­μη και σε μείω­ση της φο­ρο­λο­γι­κής α­πό­δο­σης.
12
10

Κοινοτισμός και η Θηλυκοποίηση της Πολιτικής

Πέρα από την μετατροπή των τοπικών θεσμών σε μηχανισμούς αυτοδιακυβέρνησης, ο κοινοτισμός διαθέτει επίσης την δυνατότητα να θηλυκοποιήσει την πολιτική με τρόπο που η δράση σε εθνικό επίπεδο δεν είναι σε θέση να το πράξει.
11
10

Τομέας Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Τα δικαιώματα θα νικήσουν και ας πολεμούν με τον Γολιάθ

«Ο Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει σε αυτό το δρόμο μέχρι την τελική δικαίωση, μέχρι να πέσουν και τα τελευταία τείχη των διακρίσεων, της ανισοτιμίας και του κοινωνικού ρατσισμού»
11
10

Πέρα από τους εξωγήινους: Η πολιτική ακύρωση του Κυριάκου Μητσοτάκη

Ο τίτλος είναι αφοριστικός, και ως εκ τούτου πιθανότατα υπερβολικός. Ωστόσο, επί της ουσίας, αυτό πιστεύω ότι συνέβη χθες, Τρίτη 10 Οκτωβρίου: η ακύρωση του Κ. Μητσοτάκη όχι μόνο ως φιλελεύθερου πολιτικού, αλλά συνολικότερα ως πολιτικού. Βαριά κουβέντα, και εξηγώ αμέσως γιατί τη λέω.
11
10

Το μεγάλο στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ

Τα μέτωπα του Ελληνικού και της ταυτότητας φύλου έβαλαν στο τραπέζι και τον άλλο τομέα που οφείλει να προχωρά μια κυβέρνηση με κορμό την Ανανεωτική Ριζοσπαστική Αριστερά. Στο ζήτημα του Ελληνικού αποδείχθηκε ότι όταν η κυβέρνηση επιμένει στην νομιμότητα και το σεβασμό των θεσμών —όλοι είδαμε την αισθητή ταλάντευσή της, που ευτυχώς δεν κυριάρχησε— υπάρχει αποτέλεσμα θετικό. Το ίδιο και με το πιο λεπτό ζήτημα της αλλαγής φύλου. Είναι μια θετική εμπειρία που καταγράφτηκε στην κοινωνική συνείδηση και πιστώθηκε στην κυβέρνηση.
10
10

Η ποταπή επίδειξη εξουσίας

Η θεσμισμένη εξουσία που εκτρέπεται και ακκίζεται με βαρβαρότητα εις βάρος των αδυνάτων απολήγει σε χιλιάδες περιστατικά καθημερινού φασισμού, που με τη σειρά τους είναι δυνατό (βοηθούντων και άλλων θυλάκων ασύδοτης εξουσίας στα ΜΜΕ, στην Εκκλησία και αλλού) να τροφοδοτήσουν και τον φρικώδη και εγκληματικό πολιτικό φασισμό. Άλλωστε, πάντοτε θα υπάρχουν τιτλοποιημένα θύματα στα οποία ένα άγριος ανθρωπάκος θα θέλει να επιδείξει την ποταπή του δύναμή. Τη δύναμη μιας μίζερης ζωής, μιας σκυμμένης προσωπικότητας εις βάρος κάποιου που δεν έχει το περιθώριο να αντιδράσει. Αλλά γι’ αυτή ακριβώς τη δουλειά υπάρχουν οι συντεταγμένες εξουσίες της δημοκρατίας. Για να συντονίζουν, να διευθετούν και να ησυχάζουν με δικαιοσύνη. Όχι για να τρομοκρατούν και να εμποδίζουν. Η εξουσία δεν τους δόθηκε ελέω φυσικής ανισότητας. Δεν τους δόθηκε για να θλίβουν και να συνθλίβουν. Τους δόθηκε από τους πολλούς ώστε η εξουσία να είναι εμβρυουλκό που διευρύνει τη Δημοκρατία. Διαφορετικά αποτελεί εξαμβλωματική εκτροπή. Σε όλες τις χιλιάδες εκφάνσεις της.