Αναδημοσιεύσεις

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στην ουσία, δεν μας αιφνιδίασε. Ακολουθεί με πιστό τρόπο το προεκλογικό της πρόγραμμα, που στη βάση του είναι ο αυταρχισμός, αυτό που έχει ονομαστεί «νόμος και τάξη». Και αυτό γιατί χωρίς τον αυταρχισμό και την καταστολή δεν μπορεί εύκολα να περάσει αντιλαϊκά μέτρα. Χρειάζεται, λοιπόν, βούρδουλας, ο οποίος είναι μέρος ενός πολύπλευρου συντηρητικού πολιτικού σχεδίου. Η Νέα Δημοκρατία ακολουθεί τα βήματα του Όρμπαν, του Σαλβίνι και του Τραμπ. Είναι τμήμα της νέας μαύρης διεθνούς, που αναπτύσσεται στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, τη Χιλή, τη Βραζιλία και αλλού. Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να βγει γρήγορα από την εσωτερικότητά του και να ασκήσει δομική, μαχητική και ριζοσπαστική αντιπολίτευση σε όλα τα επίπεδα, στη Βουλή και τους δρόμους, στους θεσμούς και τα κινήματα. (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ, και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν μπορεί παρά να εργάζεται συστηματικά για την ειρήνη και τη καλή γειτονία, μακριά από κούρσες στρατιωτικών εξοπλισμών, από εθνικιστικές και πατριδοκάπηλες προσεγγίσεις, που οδηγούν μόνο σε καταστροφές. Και βεβαίως πάντα πρέπει να έχει στο κέντρο της προσοχής του την οικολογική διάσταση του ζητήματος, τώρα μάλιστα, που βλέπουμε την τραγωδία που εξελίσσεται στην Αυστραλία. Το ζήτημα είναι σύνθετο, δύσκολο, αλλά χρειάζεται να συζητήσουμε ανοιχτά χωρίς το φόβο της στοχοποίησης από εθνικιστικούς κύκλους. Οι πανηγυρισμοί που υπήρξαν μετά τη συμφωνία ήταν μάλλον απερίσκεπτοι και πρόχειροι θα έλεγα. Δεν είναι μόνο το οικονομικό κόστος, που είναι τεράστιο, άρα ασύμφορο, αλλά και συγκεκριμένες διακρατικές συμμαχίες, όπως αυτή με το Ισραήλ, που εγκυμονούν κινδύνους και δεν έχουμε κανένα λόγο να τις ενισχύουμε.

Ιδιαίτερα μετά το πραξικόπημα στη γείτονα χώρα και την απόσπαση πλέον της Τουρκίας από την προοπτική συμμετοχής στην Ε.Ε., η κατάσταση έχει επιδεινωθεί και η επικινδυνότητα έχει αυξηθεί στην περιοχή μας. Η τουρκική ηγεσία εμπεδώνει τη ρητορική της για αναθεώρηση των διεθνών συνθηκών και των συνοριακών διευθετήσεων αρχής γενομένης από τη στρατιωτική επέμβαση και «τακτοποίηση» στα νοτιοανατολικά της σύνορα και επίσης εν συνεχεία, υλοποιώντας υπό το μανδύα της «γαλάζιας πατρίδας», ενέργειες όπως η επιχείρηση εντός της ΑΟΖ της Κύπρου και η πρόσφατη συμφωνία με τη Λιβύη, που αποτελεί ανοικτή πρόκληση στην περιοχή μας και ιδιαίτερα για τη χώρα. Με βάση τα παραπάνω, και καθώς μια πιθανή ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή είναι πλέον ορατή με αφετηριακό γεγονός τη δολοφονία από τις ΗΠΑ του αξιωματούχου του Ιράν Σουλειμανί, θέσαμε εγκαίρως και αναλυτικά, προ της επίσκεψης του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, τις προϋποθέσεις για μια επιτυχή έκβαση αυτής της κρίσιμης συνάντησης. Επίκεντρο η απαίτηση για δημόσια δέσμευση των ΗΠΑ για την υποστήριξη προς τη νομιμότητα και τις ελληνικές θέσεις τόσο για τη συμφωνία Τουρκίας Λιβύης όσο και για τη διέλευση του αγωγού EastMed. Θέσαμε μάλιστα το ζήτημα της περαιτέρω προώθησης της διευρυμένης ελληνοαμερικανικής συμφωνίας με βάση και προϋπόθεση ρητές δεσμεύσεις εκ μέρους των ΗΠΑ. Είναι προφανές ότι, παρά τη σχετική ενθάρρυνση σε αυτήν την κατεύθυνση που είχε υπάρξει από δηλώσεις του State Department, όχι μόνο δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση στο παραπάνω αυτονόητο αίτημα, αλλά ούτε ο Έλληνας Πρωθυπουργός αξιοποίησε την επίσκεψη, ώστε με δικές του δημόσιες δηλώσεις να στείλει διεθνώς το μήνυμα για τις «κόκκινες γραμμές» των ελληνικών θέσεων. Μόνο ανησυχία εκπέμφθηκε λοιπόν από αυτό το «διπλωματικό φιάσκο», η οποία αξιοποιήθηκε και από τα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης, καθώς μάλιστα καρκινοβατούν και οι αποφάσεις, οι οποίες έχουν υπάρξει τόσο από τη Γερουσία των ΗΠΑ όσο και από την Ε.Ε. για λήψη συγκεκριμένων μέτρων απέναντι στην Τουρκική προκλητικότητα. Όμως η κυβέρνηση υποστηρίζει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε στον πρόεδρο Τραμπ το θέμα της τουρκικής προκλητικότητας… Η ανησυχία εντείνεται από την επανάληψη της ορολογίας περί «προβλέψιμου συμμάχου» στην οποία αναλώθηκε ο Πρωθυπουργός, ενώ ταυτόχρονα εκφράστηκαν από μέρους του οι πιο ακραίες και εντέλει αντικοινωνικές νεοφιλελεύθερες απόψεις για την οικονομία ως προϋπόθεση για την προσέλκυση επενδυτών... Μόνο αρνητικά σχόλια προσέτι δημιουργεί τόσο η έμμεση αλλά σαφής υποστήριξη της πολιτικής των ΗΠΑ για το Ιράν, όσο και η συνηγορία για τις επιφυλάξεις για τα δίκτυα G5 και τη σχέση με την Κίνα.

Στη Βολιβία προσπαθούν να καταστρέψουν με ταχείς ρυθμούς ό,τι οικοδομήθηκε με πολύ κόπο και θυσίες. Προσπαθούν να κάνουν το ίδιο πράγμα που προσπαθεί να κάνει ο Μορένο στο Εκουαδόρ, να καταστρέψει ό,τι υπάρχει και να προχωρήσει σε ξεπούλημα του εθνικού πλούτου της χώρας στις πολυεθνικές. Θέλουν να μας παρουσιάσουν το κράτος σαν επιχείρηση και τους αιρετούς πολιτικούς σαν τους καλούς μάνατζερ. Μόνο που το λίθιο, ο χρυσός, το φυσικό αέριο, οι υδρογονάνθρακες δεν ανήκουν σε καμιά επιχείρηση -κράτος και κυβερνήτες- μάνατζερ, αλλά στους λαούς μας. Η Λατινική Αμερική χρειάζεται μια νέα γενιά μεγάλων πολιτικών, όπως είχαμε στη Βραζιλία, την Αργεντινή, το Εκουαδόρ, τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία. Δεν χρειαζόμαστε επικεφαλής κυβερνήσεων που να είναι οι διαχειριστές των μεγάλων πολυεθνικών. Στο Εκουαδόρ ο κόσμος ψήφισε τον Μορένο με εντολή να συνεχίσει την κοινωνική πολιτική που είχε ξεκινήσει ο Κορέα για να βρεθούμε μέσα σε ένα βράδυ με την ατζέντα του ΔΝΤ, την αποβιομηχάνιση και τις πολιτικές διώξεις, με τη σύμφωνη γνώμη του συστήματος των μέσων ενημέρωσης που ανήκουν στους έχοντες και κατέχοντες. Στη Βολιβία δεν τους άρεσε το εκλογικό αποτέλεσμα και ανέτρεψαν τον Μοράλες. Η Λατινική Αμερική δεν έχει ανάγκη από στρατηγούς ή αυταρχικές «δημοκρατίες» που κυνηγούν τους πολιτικούς αντιπάλους τους και δολοφονούν τους κοινωνικούς ηγέτες και τους ακτιβιστές. Η Λατινική Αμερική έχει ανάγκη από περισσότερη δημοκρατία και ισότητα, συμμετοχή και δικαιώματα. Στη Βολιβία κυνηγούν τα στελέχη της κυβέρνησης του Μοράλες με τον ίδιο τρόπο που κυνηγούν στο Εκουαδόρ όσους στήριξαν τον Κορέα. Στο Εκουαδόρ φυλάκισαν ακόμη και τον αντιπρόεδρο Χόρχε Γκλας, που είχε εκλεγεί με τον Μορένο. Δεν είναι δυνατόν στις χώρες μας οι πρεσβείες του Μεξικού να μετατρέπονται, στη Λατινική Αμερική, σε καταφύγια πρώην υπουργών και προέδρων της Βουλής που διώκονται παράνομα.