«Τι άλλο θέλουν; Μένουν στα καλύτερα ξενοδοχεία. Ούτε οι Έλληνες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε σε αυτά! Τους δίνουμε επιδόματα, ζουν με τα λεφτά του ελληνικού λαού και δεν είναι και ικανοποιημένοι». Οι παραπάνω φράσεις ακούγονται καθημερινά, από τα καφενεία, μέχρι και από τα πιο επίσημα χείλη, από υπουργούς της κυβέρνησης της ΝΔ. Προφανώς, δεν υπάρχει κάτι πιο αποπροσανατολιστικό από αυτό. Αρκεί, ο καθένας και η καθεμιά από εμάς να αναλογιστούμε, εάν εμείς βρισκόμασταν κλεισμένοι σε μια ξενοδοχειακή μονάδα, ακόμη και με όλες τις ανέσεις, αποκομμένοι από τον «έξω κόσμο» και με βασική «ενασχόληση» την απραξία, εάν εμείς βρισκόμασταν στη θέση τους, πόσο καιρό θα αντέχαμε; Ας προσθέσουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν γνωρίζουν πότε θα φύγουν από εκεί και, επιπλέον, πολλοί από αυτούς δεν γνωρίζουν πού βρίσκονται οι οικογένειές τους και αν ποτέ θα τις ξαναδούν. Και φυσικά ας μην ξεχνάμε τι έχουν υποστεί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους μέχρι την Ελλάδα.
Έχει ενδιαφέρον μια έρευνα που δημοσιεύθηκε το 2015, για τους Έλληνες που μετανάστευσαν στη Γερμανία τα χρόνια της κρίσης. Πολλοί από αυτούς διαγνώστηκαν με ψυχολογικά τραύματα και αυξημένο στρες. «Έχουν το ίδιο προφίλ με τους πρόσφυγες λόγω πολέμου και αντιμετωπίζουν κατάθλιψη, φοβίες και κρίσεις πανικού, ενώ αρκετοί νιώθουν σαν να ξεριζώθηκαν βίαια από την Ελλάδα, ενώ δεν ήταν επιλογή τους να μεταναστεύσουν», αναφέρει χαρακτηριστικά η έρευνα1. Σύμφωνα, όμως, με την ελληνική κυβέρνηση, οι πρόσφυγες που πραγματικά έχουν φύγει λόγω πολέμου και έχουν περάσει απίστευτες κακουχίες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους (ναυάγια, απώλεια συγγενικών προσώπων, εγκλεισμούς), αυτοί δεν μπορεί να πάσχουν από μετατραυματικό στρες. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτή η ψυχική ασθένεια αφαιρέθηκε από τους παράγοντες ευαλωτότητας για τη χορήγηση ασύλου, με πρόσφατο νόμο της ΝΔ.