Ισπανία

Η έννοια της συναίνεσης σε μία σεξουαλική πράξη είναι θεμελιώδης. Ως βιασμός ορίζεται, με βάση την ισχύουσα διατύπωση του Π.Κ., η συνουσία ή άσκηση άλλης ασελγούς πράξης με την άσκηση φυσικής βίας ή με την απειλή άμεσου και σπουδαίου κινδύνου. Αυτός ο ορισμός αφήνει εκτός βιασμού περιπτώσεις όπου δεν ασκείται σωματική βία και δεν τεκμηριώνεται απειλή, αλλά ταυτόχρονα δεν υπάρχει συναίνεση. Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει ότι το 70% των θυμάτων βιασμού «παγώνουν» και δεν αντιστέκονται, μια ψυχολογική αντίδραση φυσιολογική και πολύ συνηθισμένη. Άρα άσκηση φυσικής βίας δεν υπάρχει σε αυτή την περίπτωση, με δεδομένο ότι το θύμα δεν αντιστέκεται, αλλά ταυτόχρονα δεν υπάρχει και συναίνεση. Αντίστοιχα, σε περιπτώσεις π.χ. μέθης, όπου το θύμα δεν έχει επαρκή συνείδηση και εξαναγκάζεται σε σεξουαλική πράξη χωρίς τη συναίνεσή του, δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ο βιασμός με βάση τη φυσική βία ή την απειλή. Μία χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι αυτή της φοιτήτριας από την Ξάνθη, για την οποία οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν παρ’ όλο που δεν είχαν τη συναίνεση του θύματος.

Η μοναδική λογική λύση για μια έξοδο από το καταλανικό αδιέξοδο είναι ο πραγματισμός των μεν και των δε, αρχή κάνοντας από τη συνειδητοποίηση του υπάρχοντος αδιεξόδου και των σημερινών συσχετισμών δυνάμεων. Με την αλλαγή κυβέρνησης στη Μαδρίτη τέθηκαν οι βάσεις για μια χαλάρωση των εντάσεων και για την έναρξη διαλόγου. Τα εμπόδια είναι πολλά και τα περιθώρια πολύ στενά. Οι επόμενοι μήνες, με ένα θερμό φθινόπωρο και με την κορυφαία στιγμή των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών της άνοιξης, θα είναι κρίσιμοι για να κατανοήσουμε αν η σοσιαλιστική στρατηγική για να «μειωθεί η καταλανική ανάφλεξη» θα έχει αποτέλεσμα ή θα ναυαγήσει. Από αυτό θα εξαρτηθεί κατ’ αρχάς και η ίδια η αντοχή της κυβέρνησης του Πέδρο Σάντσεθ.