Συνεντεύξεις

17
02

«Είναι ζήτημα προτεραιοτήτων, ό,τι δίνεις στο 5%, το στερείς από το 95%»

Στο βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, για την τρέχουσα κρίση, ένας περιορισμός των έμμεσων φόρων σε αγαθά πρώτης ανάγκης, αλλά και επιδοτήσεις σε ευάλωτα νοικοκυριά για την αντιμετώπιση του κύματος ακρίβειας είναι απαραίτητες παρεμβάσεις. Όμως η αντιμετώπιση των προβλημάτων σε μακροχρόνιο ορίζοντα δεν τελειώνει με αυτά τα μέτρα. Και προφανώς –κατά την άποψή μας– μια μακροχρόνια πολιτική προς αυτή την κατεύθυνση δεν μπορεί να βασίζεται μόνο στη μείωση των φόρων. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι στοχευμένες μειώσεις φόρων είναι και χρήσιμες και ενδεδειγμένες, ειδικά όταν ενισχύουν την ανάπτυξη και βοηθούν τη μείωση των ανισοτήτων. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να θυμόμαστε ότι κάθε μείωση φόρων αφαιρεί πόρους από το δημόσιο. Γιατί σύμφωνα και με την προσφιλή έκφραση της ΝΔ «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα», ένα κράτος στερημένο από έσοδα που θα μπορούσε να συλλέξει από εκείνους που έχουν φοροδοτική ικανότητα, είναι κράτος αδύναμο να παρέμβει και να διορθώσει τις ατέλειες της αγοράς. Και είναι πολλά τα πεδία που υπάρχουν τεράστιες ανάγκες. (...) Ενίσχυση, π.χ., των νέων για να μπορούν να εργαστούν, να κάνουν οικογένεια και να έχουν προοπτική για το μέλλον. Αυτό προφανώς περιλαμβάνει αύξηση του κατώτατου μισθού και θωράκιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα όμως περιλαμβάνει, για παράδειγμα, μια συνεκτική στεγαστική πολιτική (προφανώς δεν αφορά μόνο τους νέους), ενίσχυση του δημόσιου σχολείου και της προσχολικής αγωγής, του δημόσιου συστήματος υγείας κ.λπ. Τη δημιουργία δηλαδή ενός σοβαρού κράτους πρόνοιας, που δεν θα εφαρμόζει αποσπασματικές πολιτικές, αντιδρώντας απλά στις εξελίξεις. Επίσης, θα πρέπει να γίνει αναδιοργάνωση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης για να μπορέσουν να κατευθυνθούν σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Γιατί η εμμονή της ΝΔ σε μοντέλο παραγωγής βασισμένο στα μεγάλα έργα και τον τουρισμό αποδεδειγμένα –από την κρίση του 2008– δεν αποτελεί λύση για το μέλλον. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα χωρίς να μπούμε και σε ζητήματα χωρίς άμεσο δημοσιονομικό κόστος, όπως ενίσχυση και διαφάνεια του κράτους δικαίου, αντιμετώπιση δομικών αδυναμιών του δημοσίου τομέα, ενίσχυση της δημοκρατίας. Είναι όλα ζήτημα προτεραιοτήτων…
10
02

Δημήτρης Παπαδημούλης: «Η ΝΔ έχει τεράστια ευθύνη για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και τη χρεοκοπία της χώρας κι επομένως είναι οι τελευταίοι που μπορούν να κάνουν μαθήματα δημοσιονομικής σύνεσης και μάλιστα στον ΣΥΡΙΖΑ»

Σε συνέντευξή του στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» (Κ. Σαββόπουλο), ο Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και επικεφαλής…
10
02

Ειρήνη-Ελένη Αγαθοπούλου: Οι όποιες συνεργασίες δεν θα είναι άνευ όρων

Μια κυβέρνηση η οποία έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και άφησε απόθεμα στα ταμεία 37 δισ. δεν νομίζω ότι πρέπει να ζητά συγγνώμη. Συγγνώμη πρέπει να ζητήσουν αυτοί οι οποίοι οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και τώρα το παίζουν Μεσσίες. Προφανώς, στα τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησης, έγιναν και λάθη και αστοχίες και καθυστερήσεις. Εάν ήταν στο χέρι μας και δεν είχαμε την επιτήρηση των «θεσμών», σίγουρα η δημοσιονομική και φορολογική μας πολιτική θα ήταν διαφορετική. Εκτός αυτού όμως, θέματα όπως η ρύθμιση των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας θεωρώ πως θα μπορούσαν να έχουν λυθεί, αλλά δεν ήμασταν ιδιαίτερα αποφασιστικοί. Είμαστε περήφανοι όμως για τη μείωση της ανεργίας, για τη μεταρρύθμιση στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και την ίδρυση των ΤΟΜΥ, για τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, για τη 13η σύνταξη, για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης και πολλά άλλα, που θα χρειαστούμε άλλη μια συνέντευξη για να τα συζητήσουμε αναλυτικά. Αυτό το έργο θέλουμε να συνεχίσουμε.
09
02

Ερβέ Λε Κορ: «Δεν υπάρχει μη στρατευμένη λογοτεχνία»

Πρέπει να σας ομολογήσω ότι με διακατέχει ένα συναίσθημα απόγνωσης και οργής μπροστά στην τροπή που παίρνουν τα πράγματα στον κόσμο και μπροστά στην ανικανότητά μας, ως γυναικών και ανδρών της Αριστεράς, να τον αλλάξουμε. Μπαίνουμε στον τρίτο αιώνα καπιταλιστικής κυριαρχίας χωρίς αυτή να σταματήσει ποτέ να σπέρνει καταστροφές (φτώχεια, βάρβαρη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, πόλεμοι, καταστροφή του περιβάλλοντος) –κάτι που αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος της τεχνολογικής και επιστημονικής προόδου– τοποθετώντας μας σήμερα σε μια τραγική θέση όπου ακόμα και η επιβίωση του ανθρώπινου είδους μεσοπρόθεσμα απειλείται. Δεν ξέρω πώς να το πω. Παραδέχομαι ότι οι λέξεις δεν επαρκούν, κι αυτό ενώ έχουν γραφτεί εκατομμύρια σελίδες καταγγελίας των καπιταλιστικών εγκλημάτων και επινόησης ρεαλιστικών ουτοπιών. Έτσι που η λογοτεχνία, αυτή που προσπαθώ να γράφω, αυτή που διαβάζω με πάθος, να αποτελεί έναν άλλο τρόπο ανίχνευσης της πραγματικότητας, ανάδειξης της τρομερής ομορφιάς της, αλλά κι ένα τρόπο διαφυγής, ένα τρόπο να πάρουμε μια ανάσα αποφεύγοντας τον πνιγμό. Ο Ρενέ Σαρ, ο μεγάλος γάλλος ποιητής, έγραψε ότι «η πνευματική διαύγεια είναι η πιο κοντινή στον ήλιο πληγή». Σε ό,τι με αφορά, βρίσκομαι εκεί ακριβώς: πληγωμένος και στραμμένος προς το φως.