Συνεντεύξεις

Η ιστορία με τα ρέματα στην Αττική είναι πολύ παλιά και τώρα ξανάρχεται στο τραπέζι με τους είκοσι έναν νεκρούς, ίσως και περισσότερους, διότι για αλλοδαπούς μπορεί να μην υπήρχε κάποιος να ενδιαφερθεί. Μου θυμίζει τη μεγάλη πλημμύρα στο Μπουρνάζι το 1978. Και εκεί είχαν πνιγεί άνθρωποι. Την ίδια περίοδο ο τότε Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Στ. Μάνος ανακοίνωσε την πεζοδρόμηση της Βουκουρεστίου. Ένα πολύ ωραίο σκίτσο του Γ. Ιωάννου έδειχνε τα πλημμυρισμένα σπίτια και δρόμους, τις νοικοκυρές με τους κουβάδες κτλ και έναν εφημεριδοπώλη μέσα στα νερά να διαλαλεί το νέο: «Η Βουκουρεστίου πεζόδρομος»!

Εκτιμώ ότι οι δυνάμεις εντός των θεσμών αλλάζουν και ότι κάθε λογικός υπεύθυνος άνθρωπος θα πρέπει να θέλει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας και θα πρέπει να θέλει να πάρει ανάσα η Ελλάδα. Όποιος επιθυμεί να συνεχίσει να υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να αποστρέφει το βλέμμα από όσα δεινά που επέβαλαν στους Έλληνες. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα λέει πολλά για το μέλλον της Ευρώπης και πρέπει να αλλάξει. Πρόκειται για μια κοινωνική πυριτιδαποθήκη της οποίας η φωτιά αν εκραγεί θα μεταδοθεί παντού.

Το κλειδί για να προχωρήσουμε παρακάτω είναι η επιμονή στη συλλογικότητα, τη δημοκρατία και τη διαφάνεια. Αυτοί είναι οι βασικοί παράγοντες που μπορούν να μας κάνουν στην ουσία πιο «γρήγορους» και πιο «αποτελεσματικούς». Το εγχείρημά μας κινδυνεύει, όταν λησμονούμε τις βασικές μας αξίες στη λειτουργία και στα προτάγματά μας και οι κίνδυνοι αυτοί είναι υπαρκτοί. Έχω τη βαθειά πεποίθηση ότι με τους παραπάνω όρους μπορούμε να τα καταφέρουμε προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας.

Ως αποτέλεσμα της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης και της πολιτικής της λιτότητας, η ανισότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αυξηθεί σε ένα πρωτοφανές επίπεδο. Εκατομμύρια πολίτες έχουν δει πως η υπόσχεση μιας ολοένα και μεγαλύτερης ευημερίας έχει διαψευστεί, και η κατάσταση που ζουν είναι η αντίθετή της. Το αποτέλεσμα είναι μια κρίση αξιοπιστίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κομμάτων του πολιτικού κέντρου που έχουν κυβερνήσει εδώ και δεκαετίες, και της δημοκρατίας καθεαυτής. Δεν είναι μόνο η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που τίθεται υπό αμφισβήτηση, όπως δείχνει η ψηφοφορία του Brexit, αλλά και η ακεραιότητα των κρατών. Οι ελίτ διατρέχουν τον κίνδυνο να βυθιστούν από το χάος που οι ίδιες έχουν προκαλέσει, και να αντικατασταθούν από εθνικιστές και ακροδεξιούς λαϊκιστές του χειρότερου είδους.

Εδώ και αρκετό καιρό εξυφαίνεται στα Εξάρχεια μια απολίτικη και αντικινηματική συλλογικότητα (περί τα 100 άτομα) που δεν κάνει απλά κακό στα κινήματα και τους αγώνες αλλά στην ίδια την έννοια της αναρχίας. Με έναν τρόπο αυτό πρέπει να σταματήσει και όλοι οι άνθρωποι πρέπει να παρέμβουν πριν θρηνήσουμε θύματα.

Χωρίς σοβαρό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που και φέτος συρρικνώνεται, χωρίς ενίσχυση της ζήτησης και του κοινωνικού κράτους, με μοναδικό μοχλό ανάπτυξης τις ιδιωτικές επενδύσεις και μάλιστα από το εξωτερικό, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι θα έχουμε ένα θετικό κοινωνικό ισοζύγιο στην όποια ανάπτυξη; Συνεπώς, όταν όλα τα κόμματα (οψίμως και η Ν.Δ., που έχει ξεχάσει ότι ήταν αυτή που ως κυβέρνηση είχε δεσμευτεί για πλεονάσματα 4-4,5%) μιλούν για την ανάγκη να μειωθούν τα πλεονάσματα, είναι η ώρα να αναλάβει η κυβέρνηση πρωτοβουλία για μια εθνική συμφωνία επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους και των πλεονασμάτων.