Συνεντεύξεις

19
01

Ελένη Κωστοπούλου: Το λιντσάρισμα του παιδιού μας συνεχίζεται στη δικαστική αίθουσα

Η αστυνομία, όπως σε όλες τις περιπτώσεις στις οποίες κατηγορείται, προσπαθεί να καλύψει τον εαυτό της και κατ' επέκταση, σ' αυτή την υπόθεση, και τους άλλους δύο κατηγορουμένους. Υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο και ο λόγος είναι, κατά τη γνώμη μου, ότι δεν υπάρχει πραγματική τιμωρία. Όμως η αστυνομία δεν κερδίζει όταν καλύπτει τα λάθη των μελών της, αλλά όταν τα αναδεικνύει, ώστε να βελτιώνεται και να εμπνέει αίσθημα εμπιστοσύνης. Θα μπορούσα να δεχτώ ότι παρασύρθηκαν, ότι είχαν λάθος πληροφορίες, ότι δεν είχαν την απαιτούμενη ψυχραιμία και εκπαίδευση, ότι ήταν ένα πρωτόγνωρο περιστατικό, αλλά τότε θα έπρεπε να παραδεχτούν τα εγκληματικά λάθη τους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δεχτούν την τιμωρία, όπως κάθε άνθρωπος. Στο βίντεο και στις καταθέσεις των μαρτύρων έχουν αποτυπωθεί οι κλοτσιές, η χρήση κλομπ, το γεγονός ότι έσερναν από τα πόδια τον Ζαχαρία με το κεφάλι πάνω στα γυαλιά. Όχι μόνο δεν τον προστάτεψαν, αλλά πέθανε στα δικά τους χέρια. Αντιθέτως, προστάτεψαν τους δράστες και συνεχίζουν να τους προστατεύουν. Δεν εξέτασαν τίποτα, δεν βρήκαν μάρτυρες, άφησαν να φύγει ο χρόνος και να χαθούν πολύτιμα στοιχεία, απέρριπταν τα αιτήματά μας να διερευνήσουν την υπόθεση, δεν έψαξαν τι οδήγησε τον Ζαχαρία μέσα στο μαγαζί, γιατί του φέρθηκαν μ' αυτόν τον τρόπο οι δύο κατηγορούμενοι πολίτες, τι άνθρωποι είναι, τι κρύβεται πίσω από το μίσος τους. Είπαν ότι «αυτή είναι η πρακτική». Δεν είναι πρακτική της αστυνομίας να βρίσκει στοιχεία, να αναζητήσει υλικό από τις βιντεοκάμερες, να κάνει άρση του απορρήτου των επικοινωνιών των κατηγορουμένων; Την πρακτική την επικαλούνται μόνο όταν τους βολεύει; Αντί να παραδεχτούν τα λάθη τους, αγκιστρώνονται στις καρέκλες τους για να μη χάσουν τα προνόμιά τους και πετούν λάσπη προς το θύμα για να βγουν αυτοί καθαροί.
18
01

Το σκάνδαλο Κοσκωτά και ο άγνωστος διάλογος με τον Ανδρέα Παπανδρέου

Τρεις δεκαετίες μετά την αθώωση του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο, ο Γιάννης Αλμπάνης συζητά με τον Γιώργο Καρελιά για το κλίμα της εποχής. Τι εκμυστηρεύθηκε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ για την παραπομπή Μητσοτάκη.
11
01

Μερόπη Τζούφη: «Τα σχολεία ανοίγουν χωρίς μέτρα με την πανδημία να κοχλάζει»

«Το μόνο μέτρο που έλαβε το υπουργείο Παιδείας για το άνοιγμα των σχολείων, παρά την έξαρση της πανδημίας, είναι ένα επιπλέον self-test» τόνισε η Μερόπη Τζούφη, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σταρ Κεντρικής Ελλάδας. Η αναπλ. τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία επεσήμανε ότι το πρωτόκολλο του «50%+1» αποτελεί κυβερνητικό εφεύρημα και όχι απόφαση της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων, ενώ τόνισε πως στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, τα τμήματα κλείνουν με 1 έως 2 κρούσματα. Επιπλέον, υπογράμμισε την ανάγκη να εγκατασταθούν, εντός των σχολείων, κινητά συνεργεία του ΕΟΔΥ ώστε να διενεργούν rapid-test με αξιόπιστο τρόπο. Επίσης, έκανε ειδική αναφορά στην επιβεβλημένη αραίωση των μαθητών, επισημαίνοντας πως το υπουργείο Παιδείας στοιβάζει 26 παιδιά στα 40 τ.μ. μιας αίθουσας, καταστρατηγώντας κάθε μέτρο κοινωνικής αποστασιοποίησης. Παρόμοια, αναφέρθηκε στο συγχρωτισμό που προκαλείται από τις υπεράριθμες μεταφορές μαθητών και φοιτητών στα ΜΜΜ. Στο πλαίσιο αυτό, κατηγόρησε το υπουργείο Παιδείας για συστηματική έλλειψη προετοιμασίας, διαχειριστική ανεπάρκεια και προχειρότητα, υπογραμμίζοντας πως η στρατηγική της κυβέρνησης Μητσοτάκη αποτελεί πλέον η «ανοσία της αγέλης». Τέλος, η βουλευτής Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπογράμμισε πως είναι λανθασμένη η άποψη ότι η «Ο» είναι λιγότερο επικίνδυνη, παραπέμποντας στην πρόσφατη ανακοίνωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και στο παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας, όπου η πίεση στο σύστημα υγείας είναι αυξημένη παρά την επικράτηση της συγκεκριμένης μετάλλαξης.
04
01

Δημήτρης Σκλάβος: Δεν υπάρχει πλέον καμιά κουλτούρα αποδοχής και σεβασμού του διαφορετικού

Η βία έχει δύο γενικές αιτίες: τις οικονομικές ανισότητες και την πολλαπλή κοινωνική καταπίεση. Θελήσαμε να το αναδείξουμε αυτό. Παράλληλα όμως υπάρχει μια άκριτη αποδοχή της, μια σχεδόν λαγνεία της βίας- δείτε πως παρουσιάζεται η βία στις μεγάλες κινηματογραφικές ταινίες που χαρακτηρίζονται ως «περιπέτειες» ή τη βία στα βίντεο-γκέιμς. Πριν 30 χρόνια συζητούσαμε αν έπρεπε να αγοράζουμε ψεύτικα όπλα στα παιδιά και τώρα εντελώς φυσιολογικά τα αφήνουμε έκθετα σε δεκάδες σκηνές φόνων και ξυλοδαρμών, σε μηνιαία βάση. Ταυτόχρονα, χάρη και στα σόσιαλ μίντια και στην ανωνυμία και την απόσταση που επιτρέπουν έχουμε μια φοβερή έκρηξη της ρητορικής μίσους. Δεν υπάρχει πλέον καμιά κουλτούρα αποδοχής και σεβασμού του διαφορετικού- μιλάω πάντα για την πλειοψηφία. Έτσι όμως οδηγούμαστε στο «όλοι εναντίον όλων» και αυτή είναι μια βασική αγωνία του κειμένου της Churchill. (...) Η πανδημία διαλύει ακόμη περισσότερο τον κοινωνικό ιστό και εντείνει τα φαινόμενα που ανέφερα. Υπάρχουν πλευρές της βίας, π.χ. η ενδοοικογενειακή κακοποίηση για τις οποίες η πανδημία λειτουργεί πολύ επιβαρυντικά. Ταυτόχρονα αυξάνουν ακόμα περισσότερο οι ανισότητες. Σε γενικές γραμμές, οι αδύναμοι της κοινωνίας υφίστανται τις υγειονομικές και οικονομικές συνέπειες της πανδημίας πολύ περισσότερο από τους προνομιούχους. Αυτό βαθαίνει το χάσμα, αυξάνει το μίσος και το φόβο, λειτουργεί ως θερμοκήπιο για ακόμα πιο ακραίες συμπεριφορές. Δεν είναι τυχαίο πως, ιστορικά, σε κάθε κατάσταση κρίσης καταγράφεται συντηρηκοποίηση της κοινωνίας, με ότι αυτό συνεπάγεται.