Micro

25
07

Ξένοι, ανέστιοι, αναφομοίωτοι, μα και εκθαμβωτικά μοντέρνοι

Αντι-κειμενοκεντρικό, το βιβλίο του Σινιόσογλου μας προσφέρει μια άλλη εκδοχή του νεοελληνικού διαφωτισμού, φτωχού συγγενή κατά γενική ομολογία του ευρωπαϊκού στο επίπεδο της παραγωγής μεγάλων κειμένων. Ακριβώς επειδή δεν εστιάζει σε μεγάλα κείμενα, αλλά στη διανοητική περιπέτεια του βίου, στις υπερβολές και τις αντιφάσεις του, σε έριδες και αντιπαραθέσεις λυσσαλέες, σε είδη του γραπτού λόγου δευτερεύοντα, ευτελή ή περιφρονημένα, ο Σινιόσογλου επιτυγχάνει μια καταβύθιση σε μια πολύ πιο σκοτεινή ύλη της διανοητικής περιπέτειας που ορίζουμε ως νεοελληνικό διαφωτισμό. Το βιβλίο του επιχειρεί διαρκώς να βρει τα σημεία επαφής μεταξύ του εντός και του εκτός, μεταξύ του ατόμου και του οράματός του για την κοινωνία και τον κοινό βίο, μεταξύ του εγώ και της κοινότητας. Κι εκεί στο βίωμα αυτής της ακραίας αντίφασης μεταξύ ενός ανυποχώρητου εγωτισμού και ενός ριζοσπαστικού οράματος για τον κόσμο και την κοινωνία, αιρετικού ή συμπρακτορικού, σχισματικού σε κάθε περίπτωση, αναδεικνύεται η πολιτική διάσταση των στοχαστών των οποίων την περιπέτεια μας εξιστορεί ο Σινιόσογλου. Ο «Αλλόκοτος ελληνισμός» είναι ένα δοκίμιο που προσφέρει την αναγνωστική απόλαυση ενός λογοτεχνικού κειμένου. Η προσωπική εμπλοκή του συγγραφέα του στην περιπέτεια των «ηρώων» του βιβλίου, η υψηλή θερμοκρασία του κειμένου, η πλούσια και τολμηρή γλώσσα του, αναδεικνύουν τους επτά «αλλόκοτους» στοχαστές του σχεδόν σε πρωταγωνιστές μοντέρνων μυθιστορημάτων.
24
07

Απέναντι από το… “μπλε” – Να υπερασπιστούμε το νόμο Παρασκευόπουλου για τις φυλακές

Οι κρατούμενοι είναι ένας αόρατος κόσμος. Ωστόσο, η φυλακή δεν είναι αόρατη, όπως δεν είναι αόρατα τα προβλήματα, τα αδιέξοδα μιας αντίληψης, μιας αδιέξοδης στρατηγικής, που συνειδητά επιδιώκει να κρύψει ή να εξαφανίσει τους “περισσευούμενους” του κόσμου. Η αριστερά ήταν, είναι και θα είναι η δύναμη αυτή που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα, ως απόλυτη διαχωριστική γραμμή με τη λογική που εκφράζεται από τη δεξιά και από την ακροδεξιά της... τάξης και ασφάλειας. Και όσοι νομίζουν ότι η ασφάλεια κατοχυρώνεται με την καταστολή, ας κοιτάξουν γύρω τους. Το μίσος γεννάει μίσος, η αγριότητα αγρίμια... Υπάρχουν και άλλες λέξεις και άλλες συμπεριφορές και άλλες στάσεις: αλληλεγγύη, αγάπη, φιλία, ανοχή, εκπαίδευση, πολιτισμός...
24
07

Στρατηγική της εκχώρησης και διαπλοκή – Η περίπτωση του Ιδρύματος Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης (ΙΝΕΔΙΒΙΜ)

Τα κυκλώματα διαπλοκής με την επινόηση άυλων, μη απαραίτητων αναγκών στα μέτρα αντίστοιχων εταιριών, την κατάτμηση αντικειμένων, τη χειραγώγηση διαγωνισμών σε περιβάλλον εικονικού-ελεγχόμενου ανταγωνισμού που ανέβαζε το τίμημα των προκηρύξεων σε υπερβολικά επίπεδα, διανέμουν στα μέλη τους τη διαφορά οικονομικού και φυσικού αντικειμένου ως υπεραξία. Δημιουργούν γύρω από κάθε τομέα του δημοσίου ένα παρασιτικό βιότοπο περιορισμένου αριθμού εργολάβων προμηθευτών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που απορροφούν το σύνολο των έργων και προμηθειών. Η διοίκηση αναπτύσσει τις κλασικές πελατειακές σχέσεις με τις αντίστοιχες τοπικές εκλογικές βάσεις, διανέμει χρηματικά ποσά κατ’ εντολή γραμματέων, υπουργών. Ο ανάδοχος ελέγχει τη διοίκηση, υπαγορεύει αποφάσεις, ακόμα και ΕΔΕ, επιβάλει τη διάλυση των υπηρεσιών και την υποστελέχωσή τους με υπαλλήλους της αρεσκείας του. Καταστρατηγείται, έτσι, κάθε έννοια νομιμότητας δημοκρατικής και δημοσιονομικής. Επομένως, το μοντέλο της στρατηγικής εκχώρησης βασικών λειτουργιών διαχείρισης του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα, έχει αποτέλεσμα την ανάπτυξη κυκλωμάτων διαπλοκής, διαφθοράς διοικήσεων και υπαλλήλων, με πυλώνα τον εκάστοτε ανάδοχο.
23
07

Μια γλώσσα δίχως όνομα στα Βαλκάνια

Η διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας και η κλιμάκωση των εθνικών διαφορών είχαν και γλωσσολογικές συνέπειες: ήταν πολύ βολικό να μιλούν βοσνιακά στο Σαράγεβο, κροατικά στο Ζάγκρεμπ, σερβικά στο Βελιγράδι και μαυροβουνιακά στην Ποντγκόριτσα. Ενώ όμως αναγνωρίζουν τις τοπικές παραλλαγές, οι γλωσσολόγοι διακρίνουν σε αυτούς τους πληθυσμούς μια κοινή γλώσσα, την οποία ορισμένοι ελπίζουν να την ξαναδούν να χρησιμοποιείται καθολικά.
22
07

Σωτήρης Πέτρουλας

50 χρόνια πριν, στη φλογισμένη νυχτιά της 21ης Ιουλίου του 1965, ο φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας έπεφτε νεκρός μέσα στην πολύωρη προσπάθεια της αστυνομίας να καταστείλει την τεράστια φοιτητική και λαϊκή διαδήλωση ενάντια στην κατάλυση της δημοκρατίας και την κυβέρνηση των αποστατών υπό τον Νόβα. Ο Πέτρουλας θα γίνει σύνθημα και τραγούδι, θα μείνει ζωντανός στη θύμηση και τους αγώνες μας, ειδικά στην πάλη αυτή της νεολαίας και της εργατικής τάξης για αγώνα μέχρι τη νίκη, για ξεπέρασμα των ηττών και των συνθηκολογήσεων.
22
07

Αντίσταση ή υπακοή; 22 Iουλίου: 70 χρόνια από τη μαζικότερη αντιστασιακή κινητοποίηση της Κατοχής

Γενική απεργία και διαδήλωση στις 22 Ιουλίου 1943. Το πρωινό της 22ας Ιουλίου, η συμμετοχή του κόσμου ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Στις 10 το πρωί, φτάνοντας στο κέντρο, οι διαδηλωτές κατάλαβαν το μέγεθος της κινητοποίησης. Μια πυκνή μάζα τουλάχιστον 100.000 ανθρώπων γέμισε την Πανεπιστημίου από την Ομόνοια μέχρι τα Προπύλαια και τους παρακείμενους δρόμους.
21
07

Η κληρονομιά ενός δικτάτορα

Για την κληρονομιά που μας άφησε η χούντα του Παπαδόπουλου και σίγουρα δεν είναι η δημοκρατία που προσπαθεί να μας πείσει η σχολή των «αναθεωρητών». Οσα έκανε ο Γιώργος Παπαδόπουλος μετά την πτώση της δικτατορίας καθώς κι εκείνοι στους οποίους εμπιστεύτηκε τη συνέχεια του έργου του.
21
07

16 Χρόνια από το θάνατο του Carlo Giuliani

Είναι αλήθεια ότι το Ιταλικό κράτος έκανε τα πάντα για να σβήσει την μνήμη του Giuliani και να θάψει το όργιο καταστολής που εφάρμοσε στην Γένοβα εκείνο το τριήμερο του Ιουλίου του 2001. Δεν τα κατάφερε όμως. Το σύνθημα «ο Carlo ζει» δεν έχει σβήσει από τα χείλη όσων αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση.
21
07

21η Ιουλίου 1965: Δολοφονείται ο Σωτήρης Πέτρουλας

Σαν σήμερα στις 21η Ιουλίου του 1965 δολοφονήθηκε από τους ένστολους πραιτωριανούς της ιουλιανής εκτροπής ο νεολαίος αγωνιστής, στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, Σωτήρης Πέτρουλας. Το όνομά του γίνεται τραγούδι και σύνθημα.
21
07

Για την Ηριάννα…

Ο σεβασμός στη διάκριση των λειτουργιών και την ανεξαρτησία της δικαστικής λειτουργίας δεν σημαίνει ότι οι αποφάσεις της δεν υπόκεινται σε κριτική. Στην υπόθεση ανθρώπων, ιδίως των νέων, που οδηγούνται στη φυλακή μετά από μια κρίση που δεν έχει καν τελεσιδικήσει, δεν έχει κανείς δικαίωμα να μην υπερασπίζεται το δικαίωμα γνώμης υπέρ της αξίας του τεκμηρίου της αθωότητας, δεν έχει δικαίωμα να σιωπά.