Micro

"Τον Ιούνιο του 2012, λίγες ημέρες πριν από τη διενέργεια των εθνικών εκλογών, η Φώφη επικοινώνησε μαζί μου τηλεφωνικά όντας έντρομη. Με ενημέρωσε ότι υποχρεώθηκε, μετά από σωρεία παρατηρήσεων, να μονογράψει την κόλλα μαθητή, ο οποίος συνεχώς μιλούσε με συμμαθητές του και επιχειρούσε να αντιγράψει σε διαγώνισμα Χημείας. Ο μαθητής αυτός είναι υιός του τότε Πρωθυπουργού κ. Α. Σαμαρά και του τότε Προέδρου του Δ.Σ. του Ε.Ε.Ι. κ. Αλ. Σαμαρά. Τη διαβεβαίωσα ότι θα αντιμετωπίσουμε από κοινού όποιο πρόβλημα προκύψει και να παραμείνει ήρεμη. Δυστυχώς, είχα υποτιμήσει την εκδικητική διάθεση των «ισχυρών» (που, όπως διαπιστώνω με αγανάκτηση, συνεχίζεται και μετά θάνατον). Μετά από δέκα ημέρες περίπου πληροφορήθηκα με κατάπληξη ότι η Διοίκηση του Κολλεγίου προχώρησε σε καταγγελία σύμβασης της εκπαιδευτικού."

Η αλληλεγγύη των ημερών, η μεγαλειώδης αλληλεγγύη που με απέραντη περιφρόνηση άφησε πίσω της το κήρυγμα των τεράτων τύπου Αμβρόσιου και τη φρικιαστικά ανθρωπόμορφη ζωωδία «μόνο για Έλληνες», αυτό το φασιστικό ψεύδος που καμώνεται την ύπαρξη, η αλληλεγγύη λοιπόν που μπήκε «στον θάνατο και στη φωτιά», δείχνει ότι ο δρόμος πρέπει και μπορεί να ανοιχτεί. Και δείχνει και το πώς θα ανοιχτεί. Είναι όμως το πρώτο βήμα. Δεν είναι ολόκληρος ο δρόμος. Γι’ αυτό έχουμε ακόμα... πολύ δρόμο. Και πολύ κόπο. Γιατί ναι, χρειάζεται απίστευτος κόπος σε μια πορεία όπου στο κάθε βήμα το πόδι χρειάζεται να ξεκολλάει από τον θάνατο. Τον μέσα κι έξω θάνατο.

Επιτέλους, ο τούρκος αγωνιστής της αριστεράς Τουργκούτ Καγιά, με απόφαση της αρμόδιας επιτροπής πήρε το πολυπόθητο πολιτικό άσυλο, αυτονόητο για όλους μας και πλέον, δεν κινδυνεύει με έκδοση στην Τουρκία. Ασφαλώς πρόκειται για νίκη του κινήματος αλληλεγγύης, αλλά και του ίδιου του κράτους δικαίου, το οποίο αρνήθηκε να μπει σε λογικές αδιέξοδων συμψηφισμών. Ο τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ περιμένει την άμεση αποφυλάκιση του Τουργκούτ Καγιά.

Η αρχιτεκτονική λοιπόν του Doshi είναι λιτή και, όπως άλλωστε ο ίδιος υποστηρίζει, στηρίζεται στις τοπικές συνθήκες συνολικά. Τόσο όσον αφορά τα υλικά όσο και όσον αφορά τις μορφές και τις συνήθειες, χωρίς, εννοείται, ψευδοαντιγραφές. Η προσέγγισή του ανακαλεί όσα έχει πει και πράξει ο Δημήτρης Πικιώνης, αλλά και ο Αιγύπτιος αρχιτέκτονας και φίλος του Γιώργου Κανδύλη και του Le Corbusier, o Hassan Fathy.

Εκτελέστηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1944. Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου είχε ενταχθεί στην ΕΠΟΝ ως μαθήτρια και η αντιστασιακή της δράση ανακόπηκε με τη σύλληψή της τον Ιούλιο 1944. Αφού βασανίστηκε άγρια στο κολαστήριο των SS στην οδό Μέρλιν, χωρίς να κατορθώσουν οι βασανιστές της να αποσπάσουν την οποιαδήποτε πληροφορία για τους συναγωνιστές της, οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η εκτέλεση έγινε με 17 σφαίρες. Όσα και τα χρόνια της…

«Και ύστερα εμείς οι Ελληνες εξακολουθούμε να συζητούμε με τους ανθρώπους αυτούς στα σοβαρά, και τρέμουμε μην προβάλουμε κανένα επιχείρημα ασύμφωνο με την ιστορική αλήθεια. Με ανθρώπους οι οποίοι στο όνομα του κομμουνισμού απολάκτισαν ως αστική πρόληψη κάθε ευλάβεια, ως προς παν ό,τι εμείς θεωρούμε ιστορική αλήθεια και εθνική δικαιοσύνη, και ακολουθούν ως δόγμα τις αρχές του Λένιν, που διακήρυσσε στα 1919: “Θα καταστή ανάγκη να προστρέξωμεν εις όλας τας πανουργίας, εις όλα τα στρατηγήματα, και δεν θα ορρωδήσωμεν προ ουδενός ψεύδους, και ενεργούντες πάντοτε με απάτην, επιτηδειότητα, δόλον, παρανόμους μεθόδους, θα επιτύχωμεν την απόκρυψιν και συγκάλυψιν διά πέπλου της αληθείας […] Εφ’ όσον υφίσταται ο καπιταλισμός, δεν δυνάμεθα να ζήσωμεν εν ειρήνη. Εις το τέλος ο εις ή ο άλλος θα θριαμβεύση […] Μέχρις ότου όμως συμβή τούτο, ο κύριος λόγος είναι να απατώμεν και ελισσώμεθα”». Η ομολογία του Ανδριώτη είναι πράγματι εκπληκτική. Στην αρχή της παραγράφου δεν διστάζει να δηλώσει ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε να χρησιμοποιούμε «επιχειρήματα» που δεν συμβαδίζουν με την ιστορική αλήθεια. Αυτό και μόνο θα αρκούσε για να πάψει να θεωρείται «επιστημονικό» το κείμενο και να το μελετάμε μόνο ως τεκμήριο «ιδεολογικής στράτευσης» την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.

Σύσσωμη η Ν.Δ. ύψωσε το ανάστημά της και απαίτησε από τον Μοσκοβισί να περικοπούν οι συντάξεις. Αν δεν τους υποχρεώσετε να κόψουν τις συντάξεις, είστε ζαβολιάρηδες, είπε στη Βουλή ο Χατζηδάκης αρθρώνοντας σοβαρό προγραμματικό λόγο.