Macro

24
10

Γιατί ο Πάνος Σκουρλέτης έχει δίκιο

Η μάχη και η σύγκρουση στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων, ειδικά στον ενεργειακό τομέα, δεν είναι άλλη μια μάχη εντός του μνημονίου. Δεν είναι παιχνίδι εντυπώσεων, δεν είναι μικροπολιτικό ζήτημα, που μπορούμε εύκολα να θέσουμε σε διαπραγμάτευση εσωκομματική. Είναι –και πρέπει να είναι και στη συνέχεια – η κεντρικότερη μάχη για το ρόλο που επιδιώκει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει στην κοινωνία για την παραγωγική και αναπτυξιακή προοπτική του τόπου. Και γι’ αυτό, καλό θα είναι αυτήν τη μάχη –το να κρατήσουμε ζωντανή την κοινωνία και τη δημόσια λειτουργία της οικονομίας και της παραγωγής– να τη δώσουμε όλοι μαζί.
Περισσότερα »
21
10

Η δυναμική του συριακού εμφυλίου

Bρισκόμαστε σε μια εποχή που το παγκόσμιο σύστημα, όχι μόνο αντέχει, αλλά και εμμέσως ενθαρρύνει την υβριδικότητα και την πολιτική «ασυναρτησίας». Το «Ισλαμικό Κράτος» για παράδειγμα αποτελεί την ίδια στιγμή ένα κρατικό μόρφωμα που έχει χαρακτηριστικά αντίστοιχα με αυτά ενός λειτουργούντος κράτους, αλλά και έναν μη κρατικό δρώντα. Το χάος στη Συρία μπορεί να παράγει την προσφυγική τραγωδία, αλλά για διάφορους λόγους δεν έχει απειλήσει τη σταθερότητα των γειτονικών κρατών, με εξαίρεση ίσως της Τουρκίας. Η κρίση στη Μέση Ανατολή και ο πόλεμος στη Συρία λειτουργεί, ηθελημένα ή μη, ως ένα τεράστιο αιματοβαμμένο εργαστήριο, που «ελέγχονται» νέες μορφές κράτους και κοινωνικής θέσμισης.
Περισσότερα »
21
10

Ρητά και άρρητα σχέδια

Προφανώς, η βελτίωση της οικονομίας είναι μικρή και δεν φθάνει στη ζωή των θυμάτων της λιτότητας, ιδιαίτερα των ανέργων, παρά το ότι η ανεργία μειώνεται, έστω και πολύ λίγο και με αυξημένη τη μερική απασχόληση. Μειώνεται, όμως, σταθερά. Σ’ αυτή τη φάση το πώς πάει η οικονομία είναι κάτι πολύ σημαντικό και θα ήταν λάθος να βιάζεται κανείς να βγάλει το συμπέρασμα ότι, όταν λέμε ότι εξελίσσεται θετικά, αυτό μπορεί να θεωρείται ένα είδος success story. Είναι εξαιρετικά θετικό έδαφος στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αν και καθόλου αρκετό.
Περισσότερα »
20
10

Η Τουρκία ως παράγων περιφερειακής αποσταθεροποίησης

Όπως προκύπτει, υπό το καθεστώς Ερντογάν, η Τουρκία έχει μετατραπεί σε έναν απρόβλεπτο και προβληματικό περιφερειακό δρώντα, αλλά και σε παράγοντα περιφερειακής αποσταθεροποίησης. Ενδεχομένως, ο Τούρκος πρόεδρος να θεωρεί ότι οι συσσωρευμένες περιφερειακές απειλές, τις οποίες η Δύση δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει, αυξάνουν δραματικά τη σημασία της τουρκικής συμβολής στην αντιμετώπισή τους, πράγμα που του επιτρέπει να της επιβάλλει τους όρους του.
Περισσότερα »
13
10

Ευρώπη: αναζητείται έμπνευση

Είναι αδήριτη ανάγκη, οι μετέχοντες στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στην οριακή στιγμή που η Ε.Ε. είτε θα αλλάξει είτε θα διαλυθεί. Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση -και προκειμένου αυτό που θα τη διαδεχτεί να μην έχει το αυταρχικό, ξενοφοβικό, εθνικιστικό και μισαλλόδοξο πρόσωπο μιας φοβικής Ευρώπης- είναι επιτακτική ανάγκη οι επόμενες κινήσεις να γίνουν με γνώμονα την ενδυνάμωση της δημοκρατίας, την προστασία των κοινωνικών κατακτήσεων, τη σθεναρή αντίκρουση της λογικής των κλειστών συνόρων και των υψωμένων τειχών. Έτσι ώστε η Ευρώπη –που ας μη λησμονούμε, δεν ταυτίζεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση αφού είναι έννοια πολύ ευρύτερη: γεωγραφικά, πολιτικά, ακόμα και πολιτισμικά– αν μπορεί, να εμπνεύσει και πάλι.
Περισσότερα »
12
10

Τουρκία: Στην πολιτική δίνη στροβιλίζεται η οικονομία

Στις 24 Σεπτεμβρίου 2016 ο οίκος αξιολόγησης Moody’s υποβάθμισε την Τουρκία στην κατηγορία του «ακατάλληλου για επενδύσεις». Ανάμεσα στους λόγους που επικαλέστηκε ο συγκεκριμένος οίκος αξιολόγησης για την υποβάθμιση είναι η μεγάλης κλίμακας εκκαθαρίσεις στο κράτος, οι οποίες μεταξύ άλλων «προκαλούν αμφιβολίες για την ικανότητα των θεσμών χάραξης πολιτικής να επιτύχουν περαιτέρω πρόοδο τόσο στο νομοθετικό τομέα, όσο και στην εφαρμογή του προγράμματος μεταρρυθμίσεων». | Νίκος Μούδουρος
Περισσότερα »
12
10

Για ένα κόμμα εργαστήριο παραγωγής πολιτικής

Οι αναγκαίες τομές δεν μπορούν να εξαντληθούν σε οργανωτικά σχήματα. Θα πρέπει να επιχειρηθεί μια εκ βάθρων αλλαγή της κομματικής κουλτούρας λειτουργίας. Χρειάζεται πρακτικά να "επανεφεύρουμε" την κομματική συλλογικότητα που θα αντιστοιχεί στις νέες ανάγκες, αξιοποιώντας και υπερβαίνοντας τη μέχρι σήμερα εμπειρία μας.
Περισσότερα »
10
10

Η σχέση μας με την κοινωνία δεν πρέπει να διαρραγεί

Η σχέση μας με την κοινωνία δεν πρέπει να διαρραγεί και όπου δοκιμάζεται λόγω εφαρμογής δεσμεύσεων του προγράμματος πρέπει να είναι ανατάξιμη είτε μέσω εξισορρόπησης σε κοινωνικά μέτρα είτε μέσω ρεαλιστικής προσδοκίας για αναπλήρωση στο πεδίο του εισοδήματος και των κοινωνικών παροχών.
Περισσότερα »
09
10

Η Aριστερά στην εποχή του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και της ρεπουμπλικανικής δημοκρατίας των ελίτ

Είναι σφάλμα η ταύτιση του κόμματος με την κυβέρνηση, και είναι επίσης σφάλμα η αποδυνάμωση της κομματικής τοπικότητας υπέρ των περιφερειακών δομών με το αιτιολογικό ότι αυτό ανταποκρίνεται καλύτερα στη σύγχρονη οργάνωση του κράτους. Στην πράξη, αυτές οι ιδέες αναπαράγουν άθελά τους τον ελιτισμό του οικονομικού και πολιτικού υβριδίου που περιέγραψα πιο πάνω, αποδυναμώνουν τον κοινωνικό χαρακτήρα των αγώνων και παραχωρούν την πρωτοκαθεδρία στο πολιτικό στοιχείο. Οι συνέπειες, νομίζω, αναμενόμενες: το κόμμα χάνει γρήγορα τη δυναμική του και υποκαθίσταται από συνωστισμούς στα πολιτικά γραφεία υπουργών, βουλευτών, πολιτευτών. Το γνωστό ελιτίστικο μοντέλο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ απέναντι στο οποίο πολεμήσαμε τόσα χρόνια.
Περισσότερα »
09
10

Τι να κάνουμε στην Ευρώπη;

Για να αλλάξει πράγματι η Ευρώπη, απαιτείται η αλλαγή του κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων στο εσωτερικό όσο το δυνατόν περισσότερων χωρών της Ε.Ε. με τελικό στόχο το σχηματισμό κυβερνήσεων, στις οποίες θα συμμετέχει ή τις οποίες θα στηρίζει στη βάση συγκεκριμένων δεσμεύσεων η ριζοσπαστική αριστερά, σε συνδυασμό με την ύπαρξη ενός ισχυρού κινήματος σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Όπως έδειξε η ελληνική εμπειρία, η διακυβέρνηση από την αριστερά μιας χώρας -και μάλιστα μικρής- μπορεί να είναι αναγκαία, αλλά δεν είναι και ικανή συνθήκη για την εφαρμογή ενός αντι-νεοφιλελεύθερου προγράμματος εντός της Ε.Ε. Βεβαίως, η ευρωπαϊκή ριζοσπαστική αριστερά οφείλει, σε όποιες χώρες αυτό είναι δυνατό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να επιδιώκει προσεκτικά και υπό διαφανείς όρους το σχηματισμό ευρύτερων μετώπων και συμμαχιών με συνδικάτα, κοινωνικά κινήματα, πρωτοβουλίες, αλλά και πολιτικές δυνάμεις άλλων πολιτικών οικογενειών.
Περισσότερα »