Η ένταξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία είναι από τις καλύτερες πρωτοβουλίες για την παιδεία που πήρε το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, εκεί στην μακρινή δεκαετία του ’80. Άλλο βέβαια ο σχεδιασμός επί χάρτου και άλλο η υλοποίησή του στα δημόσια σχολεία. Θυμάμαι ως μαθητής το τζέρτζελο που γινόταν στην προσδοκία του μαθήματος όταν σκανδαλισμένοι περιμέναμε να ακούσουμε για λεπτομέρειες της ανθρώπινης αναπαραγωγής. Τελικά η ατμόσφαιρα της πληκτικής αμηχανίας υπερίσχυε και η απόλαυση έμενε μόνο στη φαντασία μας. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού οι επιφορτισμένοι με την διδασκαλία του μαθήματος καθηγητές είτε θα ήταν τίποτα φιλόλογοι ετών 60φεύγα (εποχές επετηρίδας γαρ), είτε τίποτα κυριούλες της οικιακής οικονομίας;
Σε ένα μάθημα που είναι 2% βιβλίο και 98% συζήτηση στην τάξη έλειπε παντελώς οποιοσδήποτε σχεδιασμός και οποιαδήποτε πρόβλεψη για να μπορεί ο εκπαιδευτικός να δουλέψει με αποτέλεσμα. Νομίζω πως το μόνο που «έμαθα» από εκείνες τις σχολικές συνεδρίες σεξουαλικής επιμόρφωσης ήταν ότι το αντικείμενο μάλλον πρέπει να θεωρούνταν κάτι σημαντικό αφού μας το έβαλαν σαν καινούριο μάθημα. Κάτι είναι και αυτό, θα πει κάποιος.
Σήμερα η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έχει μπροστά της και άλλα διακυβεύματα, ευρύτερα από ό,τι η αποφυγή της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων, περιλαμβανομένου του άλλοτε θανατηφόρου AIDS. Οι πατριαρχικές σχέσεις, η δυνατότητα του ελεύθερου σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού, η απενοχοποιημένη ηδονή και για τα δύο φύλα, η άμβλυνση της καταδυναστευτικής έννοιας της αιδούς- είναι ορισμένες από τις πτυχές που μια σύγχρονη εκδοχή του μαθήματος πρέπει να θέτει ως θέμα συζήτησης στις τάξεις.
Η ανεκτικότητα της αυριανής κοινωνίας, οι αλλαγές στην κατεύθυνση της ισότητας των φύλων αλλά και- ίσως πάνω από κάθε τι- η δυνατότητα να οικοδομήσει κανείς τον χαρακτήρα ενός ευτυχισμένου και όχι περιθωριοποιημένου ανθρώπου, περνούν από τέτοιες συζητήσεις. Και θα είναι κυρίως χρήσιμες όχι στα παιδιά των κουλτουριάρηδων μεσοαστών, αλλά στην άγρια ελληνική επαρχία και σε υποβαθμισμένες περιοχές, όπου οι ελεύθερες επιλογές σαρκάζονται η απλώς θεωρούνται πολυτέλεια.
Το πρόβλημα, αν και σε διαφορετική μορφή παραμένει: Ποιος θα το κάνει το μάθημα σήμερα έτσι όπως χρειάζεται να γίνει; Αυτό είναι το θέμα που πρέπει να λύσει το υπουργείο και όχι η κατάργηση της θεματικής εβδομάδας στο γυμνάσιο, όπου εν είδει σεμιναρίου μπορούσαν τέτοια πράγματα να συζητηθούν πιο άνετα και λιγότερο τυπικά.
Η πρόσληψη ψυχολόγου και κοινωνιολόγου σε κάθε σχολείο θα έλυνε (και) αυτό το πρόβλημα. Θα έθετε στην διάθεση των μαθητών έναν κατά τεκμήριο ώριμο ενήλικα με τον οποίο δεν θα είχαν την αυστηρή ιεραρχική σχέση που έχουν με τον γονιό ή με τον καθηγητή, ώστε να συζητήσουν ανοικτά.
Το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης πρέπει να γίνεται με ευθύνη και σχέδιο. Είναι πραγματική ευκαιρία να φτιαχτούν καλύτεροι άνθρωποι.
Ιοβόλος
Πηγή: In2Life
