Macro

Τα δευτεροκλασάτα στελέχη της ΝΔ, που μοιάζουν να διαγκωνίζονται στο ποιος/α θα πει τη μεγαλύτερη σαχλαμάρα, είναι καθημερινοί άνθρωποι που η έλευση της εποχής και της κοινωνίας του διαδικτύου, χάρη στις κατά το ήμισυ ιδιωτικές και κατά το ήμισυ δημόσιες δικτυώσεις, λένε (επιτέλους!) δημόσια αυτό που σκέφτονταν πάντα ιδιωτικά. Με λίγα λόγια, το διαδίκτυο έφερε στην επιφάνεια το μάγμα της ημιμάθειας και της διανοητικής «λουμπενιάς» που έκρυβε κάθε κοινωνία στους κόλπους της και αναδιπλασίασε το δημόσιο χώρο βυθίζοντάς τον στα έγκατα των απόψεων που δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Έτσι, τα στελέχη που διαπρέπουν στις απρέπειες και τις ασυναρτησίες δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Είναι κοινοί άνθρωποι, κοινή γνώμη. Είναι οι άνθρωποι που πάντα έλεγαν ότι «καθένας έχει την άποψή του, η οποία πρέπει να γίνεται σεβαστή». Είναι αυτοί που θα απέφευγαν να εκτεθούν σε μεγάλα ακροατήρια ή θα «μαζεύονταν» σε μια συζήτηση με σοβαρούς ανθρώπους. Είναι αυτοί που βίωναν τη μορφωτική ανισότητα. Είναι αυτοί που εξαρτιόνταν πάντα από τους άλλους που ήξεραν. Αυτοί που δεν μετείχαν του κλειστού κλαμπ όπου τα κριτήρια εγκυρότητας, η τεκμηρίωση, η μέθοδος, η επιστήμη, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να έχεις πραγματικά «άποψη», να σε λαμβάνουν υπόψη όταν μιλάς. Αυτοί που, όταν οι δεξιοί μιλάνε για «αριστερό ελιτισμό», «αριστερή διανόηση», «κουλτουριάρηδες» και «αριστερή ηγεμονία», αισθάνονται ότι υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να λένε ό,τι θέλουν και όπως το θέλουν, απελευθερωμένοι από τα δεσμά των ισχυόντων κανόνων. Μην απορείτε: το αίτημα για μορφωτική και ιδεολογική εξίσωση (προς τα κάτω) είναι για τους φτωχούς τω πνεύματι ό,τι το αίτημα για οικονομική εξίσωση προς τα πάνω για τους οικονομικά φτωχούς. Αυτό που νομιμοποίησε η trash tv, που τόσα χρόνια έβλεπαν τα βράδυα του οχτάωρου οι πεσόντες, ήρθε το διαδίκτυο να το απελευθερώσει πλήρως και να το καταστήσει λαϊκό αίτημα.

Τώρα, υπό μια έννοια, είμαστε «πιο κοντά» στην περίοδο 1958-1961. Κεντρικό μέλημα είναι να καταστεί αδύνατη η (εκ νέου) άνοδος της Αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία – με νέους τρόπους προφανώς. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι οι νέοι τρόποι που χρησιμοποιεί το καθεστώς απλώς «εμπλουτίζουν» και «εκσυγχρονίζουν» τους παλαιούς, δεν τους αντικαθιστούν πλήρως – και αυτό ίσως είναι μια «ελληνική ιδιαιτερότητα». Το «επιτελικό κράτος» που χτίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι βέβαια το κράτος που απολύτως προσαρμόζεται στις επιταγές της νεοφιλελεύθερης οικονομίας. Ταυτόχρονα όμως, το δόγμα «Νόμος και Τάξη» και το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» που το συνεπικουρούν μας κάνουν να μην ξεχνιόμαστε ως προς την προέλευση της σύγχρονης ελληνικής Δεξιάς.

Ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των τάξεων εντός του κράτους και αναλόγως της πολιτικής κατεύθυνσης των εκλεγμένων αντιπροσώπων των λαϊκών μαζών επηρεάζει εν τοις πράγμασι το Δίκαιο. Αν επικρατούν και ιδεολογικά ηγεμονεύουν οι ακροφιλελεύθερες ιδέες, και συνακόλουθα, οι φορείς τους, καταδικάζεται σε 10ετή κάθειρξη η καθαρίστρια και αποφυλακίζεται ο «γκόλντεν μπόι» απατεώνας, το συλλογικό φαντασιακό των υποτελών διαβρώνεται. Και συνηθίζει. Η κοινωνική, συστημική αδικία επικυρώνεται από τους δικαστές, νόμος είναι όχι το δίκιο του εργάτη αλλά του εργοδότη κ.ο.κ. Όσο για περιβόητη αμεροληψία της επίσης περιβόητης ανεξάρτητης δικαιοσύνης, δεν είναι παρά μύθος που διαχέεται από πάνω προς τα κάτω για να διαμορφώνει «κλίμα» και συνειδήσεις. Τέτοιες που να χωνεύουν εύκολα ζητήματα όπως του Μελίστα πριν, του Κορκονέα τώρα κι άλλων πολλών στο μέλλον.

Η νέα πολιτική ηγεσία είναι υποχρεωμένη να τηρήσει απαρέγκλιτα τους διεθνείς κανόνες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ειδάλλως θα φέρει την ευθύνη για επιπλέον θύματα στις θάλασσές μας. Είναι επίσης υποχρεωμένη η νέα κυβέρνηση να σεβαστεί τους άνδρες και τις γυναίκες του Λιμενικού Σώματος, που τα τελευταία χρόνια και με σύμβολο τον υποπλοίαρχο Κυριάκο Παπαδόπουλο, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, διέσωσαν με αυταπάρνηση χιλιάδες ανθρώπους στο Αιγαίο, βάζοντας πάνω από όλα την αξία της ανθρώπινης ζωής και κάνοντας τη χώρα περήφανη παγκοσμίως. Σε διαφορετική περίπτωση η κυβέρνηση της ΝΔ, ευθυγραμμίζεται πλήρως με την τακτική των κυβερνήσεων της Ιταλίας, της Μάλτας κλπ., που παραβιάζουν πλήρως το διεθνές δίκαιο και υιοθετούν μια άκρως επικίνδυνη και απάνθρωπη πολιτική, κρατώντας τα λιμάνια τους κλειστά ακόμα και σε εμπορικά πλοία που περισυλλέγουν πρόσφυγες από τη θάλασσα για να τους αποβιβάσουν σε ασφαλή στεριά.

Δεν υπάρχει κοινωνική αλλαγή χωρίς συλλογικό στόχο και όραμα. Το όραμα της δικής μας Διοίκησης συνοψίστηκε στο κεντρικό επικοινωνιακό μας σύνθημα «Ο δικός σου ΟΑΕΔ», δηλαδή ένας Οργανισμός που οι άνεργοι τον θεωρούν δικό τους γιατί είναι στο πλευρό τους. Ο στόχος αυτός, όπως και η μετατροπή του ΟΑΕΔ από ένας απρόσωπος γραφειοκρατικός Οργανισμός παροχών σε χρήμα σε μια σύγχρονη κοινωνική υπηρεσία, βρήκε απήχηση στους εργαζόμενους που αναζητούν έναν νέο κοινωνικό ρόλο.

Η κεντρική αποτίμηση των προγραμματικών δηλώσεων της υπουργού μας επαναφέρει στην αρχική διαπίστωση, στην κυριαρχία του οικονομισμού και στην εργαλειοποίηση του πολιτισμού. Οι λεπτομέρειες αλλά και το παρελθόν της ίδιας και του νυν κυβερνώντος κόμματος δείχνουν ότι ακόμη κι αυτός ο σχεδιασμός μπορεί απλώς να περιοριστεί στην παραχώρηση «φιλέτων», πραγματικών και συμβολικών, σε ιδιωτικά συμφέροντα που αδημονούν να τα αξιοποιήσουν, προς ίδιον όφελος προφανώς.

Δεν φάνηκε για όλα αυτή η κυβέρνηση τόσο έτοιμη όσο υποστήριζε. Το ξεμπλοκάρισμα της επένδυσης του Ελληνικού έγινε ταχύτατα... γαργάρα. Ούτε η βούληση του Κ. Μητσοτάκη να εξυπηρετήσει πέρα για πέρα τον όμιλο Λάτση, ούτε η τοποθέτηση τεχνικού συμβούλου της Lamda στη θέση του αρμόδιου υφυπουργού και της Λ. Μενδώνη στο υπουργείο Πολιτισμού αρκούν για να υλοποιηθεί το σχέδιο που έχουν συνομολογήσει. Αποδεικνύεται έτσι ότι οι καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν μέχρι σήμερα δεν οφείλονται στην αντι-επενδυτική ιδεοληψία των μαδούρων, αλλά στη μέριμνά τους για τη νομιμότητα και την κατοχύρωση του δημόσιου συμφέροντος. Έτσι, κάθε μεθόδευση που απλοποιεί τα πράγματα υπέρ του Λάτση αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να καταπέσει στο Συμβούλιο Επικρατείας. Για αυτό, από τις επιδείξεις καουμπόικης αποφασιστικότητας «θα σηκώσω τα μανίκια και θα περάσω τις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις σε μία μέρα», η κυβέρνηση το έχει γυρίσει τώρα στον... Εδεσσαϊκό: «Στόχος είναι το έργο να έχει ξεκινήσει μέσα στο 2019, γιατί από την ώρα που θα έχουν εκδοθεί οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις απαιτούνται δύο με τρεις μήνες προκειμένου να έχει λυθεί το ζήτημα και να υπάρχουν τα πρώτα απτά βήματα εφόσον έχει λυθεί και το θέμα του καζίνο...».