Χειραφέτηση από τις ΗΠA;
Σήμερα η καγκελάριος Μέρκελ, αλλά και η πολιτική ελίτ της Γερμανίας πλειοψηφικά βλέπουν την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ σαν ευκαιρία νομιμοποίησης μιας συνολικής χειραφέτησης από την Ουάσιγκτον.
Richard Seymour: Η νυχτερινή πλευρά της λογικής
Το πρόβλημα με την αντίληψη περί μιας «πολιτικής τής μετα-αλήθειας» δεν έγκειται μόνο στο τι υπονοείται για την προγενέστερη της μετα-αλήθειας πολιτική. Εάν μιλήσουμε σοβαρά, η συγκεκριμένη αντίληψη αποτελεί κατηγορικό λάθος. Δεν είναι η αλήθεια, αλλά γεγονότα που αποδείχθηκαν ανεπαρκή.
Περί «λαϊκισμού»
Η δυσκολία να εξηγηθεί στον κόσμο γιατί είναι κακός ο «λαϊκισμός» από τη σκοπιά της Αριστεράς αφήνει ανοιχτό το πεδίο στις καθεστωτικές δυνάμεις να παίζουν το ιδεολογικό παιχνίδι με τους δικούς τους όρους. Για εκείνες, τα πράγματα είναι «απλά». Από τη μια, ο «λαϊκισμός» (που σημαίνει: ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, ο φασισμός, από κοινού με τις άλλες «ακραίες» δυνάμεις, δηλαδή με τη ριζοσπαστική Αριστερά), και από την άλλη, ο «εκσυγχρονισμός» (που σημαίνει: ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός).
Μπροστά στη λύση του;
Για δεκαετίες τώρα ακούμε μια φράση κλισέ: «Η περίοδος που διανύουμε είναι σημαντική, οι εξελίξεις είναι κρίσιμες για το Κυπριακό». Φαίνεται όμως ότι αυτή τη φορά η φράση και η πραγματικότητα ταυτίζονται, γεγονός που μας αφήνει ένα αίσθημα συγκρατημένης αισιοδοξίας. Για πρώτη φορά οι Κύπριοι μόνοι τους, μέσα από διαδικασία που οι ίδιοι θέλησαν να είναι κυπριακής ιδιοκτησίας και μετά από πολύχρονη διαβούλευση, φαίνεται να έχουν καταλήξει σε σημαντικές συγκλίσεις, που διαγράφουν μια επικείμενη λύση.
Ο μεγάλος ηττημένος
Η κρίση της δημοκρατίας θέτει επιτακτικά το ζήτημα της ανανοηματοδότησής της. Προϋπόθεση είναι η προγραμματική ανανέωση της ίδιας της πολιτικής, δηλαδή η ανάκτηση των πρωτείων της από την οικονομία. Αυτό προϋποθέτει τη ριζική ανανέωση του πολιτικού λόγου, ώστε να αναδειχθούν όλες οι πολιτικές διακυβεύσεις της δημοκρατίας. Το αίτημα αυτό συγκαθορίζεται από τις διακυβεύσεις που αφορούν τη σχέση κράτους, θεσμών και δημοσίου αγαθού, σε συνάφεια με τη σχέση δημόσιου και ιδιωτικού. Σε αυτές ενδέχεται να ξαναβρούμε το κέντρο του δημοκρατικού, πολιτικού ζητήματος, που είναι η σχέση πολιτικής και κράτους. Αυτό, πάλι, προϋποθέτει την αξιακή ανατίμηση της πολιτικής, με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη, ώστε να επιτευχθεί η διαμόρφωση και η θεσμική συγκρότηση μιας στρατηγικής που θα αποσκοπεί στην προάσπιση της κοινωνικής συνοχής. Έτσι θα διασφαλιστούν και όλες οι δικαιοκρατικές και δικαιωματοκρατικές αξίες. Τέτοιες αξίες, όμως, χωρίς την αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα ισοδυναμούν με ανεκπλήρωτες ευχές.
Γιώργος Πάλλης: Για πρώτη φορά τίθενται οι βάσεις για την ύπαρξη νησιωτικής πολιτικής στην πατρίδα μας
"Οι προτεραιότητες της κυβέρνησης αποτυπώνονται ξεκάθαρα στην κατανομή του δημόσιου χρήματος. Οι δαπάνες για την κοινωνική προστασία, από 820 εκατομμύρια ευρώ το 2015 (Ν.Δ.), αυξήθηκαν σε 990 εκατομμύρια ευρώ το 2016 ενώ το 2017 προϋπολογίστηκαν σε ένα 1,5 δις ευρώ. Οι δαπάνες για την Παιδεία αυξάνονται σταθερά. Περισσότερα από 6 δις ευρώ προβλέφθηκαν για το 2017, 5,3% περισσότερα από το 2016 και 15,6% σε σχέση με το μεσοπρόθεσμο του 2015-18 που είχε ψηφιστεί επί κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ."
Ζίγκμουντ Μπάουμαν: Γιατί φοβάται ο κόσμος τους πρόσφυγες (βίντεο)
Πηγή: Al Jazeera
Καρτέλ καπιταλισμός, με αφορμή τη Novartis
Οι φαρμακευτικές εταιρείες συλλήβδην, και όχι μόνο η Novartis, κινούν νήματα χρηματίζοντας πολιτικούς που παίρνουν τις αποφάσεις για τα σκευάσματα, συμβούλια και διευθυντές νοσοκομείων που ορίζουν τον καταμερισμό, γιατρούς που έχουν εμβέλεια σε πολλούς ασθενείς. Το σκάνδαλο αυτό είναι παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και ελληνικό. Τα ταξίδια, τα μπόνους, τα συνέδρια χωρίς έξοδα, οι αδροί χρηματισμοί επιτελικών ανθρώπων - κλειδιά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα είναι μέρος του κύκλου εργασιών τους.
H πλάνη της μετα-αλήθειας
Η νίκη τού Τραμπ δεν αποδεικνύει ότι οι ψηφοφόροι μισούν την αλήθεια. Απλώς δείχνει ότι αρκετοί από αυτούς προτιμούν έναν παθολογικό ψεύτη που υπόσχεται αλλαγή από μια τεχνοκράτη του status quo που απλώς ερμηνεύει τα γεγονότα με φιλελεύθερο τρόπο. Ο απλός λόγος είναι ότι η πολιτική ελίτ σπατάλησε την εμπιστοσύνη των πολιτών με το να μην εξυπηρετεί ή να μην ενδιαφέρεται καν για τα συμφέροντά τους.
Ο αντιδημοκρατικός λόγος
Η δημοκρατία είναι κερδισμένο έδαφος. Όχι τόσο με την έννοια της πολεμικής κατάκτησης ή ανάκτησης, όσο με εκείνη της καλλιέργειας. Μετατρέπει πεδία φυσικών σχέσεων και ανάλογης κοινωνικής αγριότητας σε πεδία πολιτικών σχέσεων και συντακτικής ρύθμισης, σε τόπους συλλογικής διαμόρφωσης και άσκησης ελέγχου επί της εξουσίας.