Macro

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης με πάθος καθημερινά υπερτονίζουν τα προβλήματα των δημόσιων δομών που βρίσκονται υπό την εποπτεία τους, συγκροτώντας με επιμονή μια εικόνα κατάρρευσης και διάλυσης τους, άλλοτε αναδεικνύοντας ρεαλιστικά προβλήματα στα οποία προσδίδουν σουρεαλιστικές διαστάσεις και άλλοτε κατασκευάζοντας ψευδείς ειδήσεις. Σε κάθε περίπτωση πάντως η οργανώτρια αρχή που διέπει τις τοποθετήσεις τους είναι ότι «το δημόσιο αγαθό είναι προβληματικό». Είναι πραγματικά μια ιδιαίτερη στάση αυτή. Αντί να αισθάνονται την υποχρέωση ως προϊστάμενες αρχές να υπερασπιστούν το δημόσιο και να δουλέψουν για τη βελτίωσή του, τοποθετούνται ως επί της αρχής πολέμιοί του. Σαν να είναι κανείς προϊστάμενος σε μια επιχείρηση και να λέει όλη τη μέρα πόσο απαράδεκτη είναι η επιχείρησή του, πόσο δεν προσφέρει τίποτα, πόσο προβληματική λειτουργία έχει. Τι θα έλεγε εύλογα κανείς; «Ε, κλείσ’ την». Την ίδια στάση ακολουθούν τα στελέχη της Κυβέρνησης, για τα δημόσια πανεπιστήμια, την ίδια για το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, την ίδια για τη δημόσια υγεία. Οτιδήποτε είναι δημόσιο είναι προβληματικό, και ο μόνος τρόπος να υπάρχει «πρόοδος» είναι να μετασχηματιστεί το δημόσιο με όρους ιδιωτικού».

Ο Κλεισθένης συνιστά μια μεγάλη προοδευτική τομή για την Τοπική Αυτοδιοίκηση στη χώρα μας. Τα συμβούλια αναβαθμίζονται σε όργανα με σημαντικές αρμοδιότητες και εξουσία, που αντανακλούν την πραγματική βούληση των πολιτών. Αντικαταστάθηκε ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα που παραμόρφωνε τη λαϊκή ετυμηγορία. Με τον Κλεισθένη όμως επιδιώξαμε και κάτι παραπάνω: να ενισχυθεί η  λαϊκή συμμετοχή, να ανοίξει η  Αυτοδιοίκηση σε δυνάμεις που μέχρι τώρα ήταν αποκλεισμένες ή στο περιθώριο. Στόχος μας είναι να διαμορφώσουμε μια πολύ πιο δημοκρατική και συμμετοχική Αυτοδιοίκηση, ικανή να αναζωογονήσει το ενδιαφέρον των πολιτών για τα κοινά. Με τις διατάξεις αυτές, η κυβέρνηση της ΝΔ επαναφέρει το προηγούμενο προσωποκεντρικό μοντέλο διοίκησης και μαζί με αυτό όλες τις παθογένειες που το συνόδευαν: τις πελατειακές σχέσεις, την αδιαφάνεια, την αποθάρρυνση των πολιτών να συμμετέχουν στα κοινά.

Η Ν.Δ. όχι μόνο προσλαμβάνει αστυνομικούς σε μια χώρα που είναι τρίτη σε αριθμό αστυνομικών προς κατοίκους στην Ε.Ε., αλλά δεν παίρνει καν κανονικούς αστυνομικούς από τις σχολές. Αντιθέτως, προσλαμβάνει ειδικούς φρουρούς με απλό απολυτήριο Λυκείου, δίπλωμα για μηχανάκι και πριμοδοτούμενο προσόν τη θητεία στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού. Αυτούς θα βγάλει στον δρόμο μετά από μια σύντομη, τρίμηνη, εκπαίδευση. Το ίδιο λάθος είχε κάνει η Ν.Δ. και την προηγούμενη φορά. Επέλεξε δηλαδή να στελεχώσει μια αστυνομική δύναμη που εκ της φύσεώς της είναι «σοφτ πάουερ» με ανθρώπους εκπαιδευμένους ως Ειδικές Δυνάμεις να προβάλλουν τη μέγιστη ακαριαία ισχύ. Αυτή η εν τοις πράγμασι στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας ήταν που έκανε την Ομάδα ΔΕΛΤΑ τόσο ακατάλληλη στο παρελθόν, αυτή είναι η επικίνδυνη προοπτική και για το μέλλον. Όμως, ένα λάθος επαναλαμβανόμενο δεν είναι λάθος, είναι σχέδιο.

Η γενεαλογία της εξουσίας και του καπιταλισμού χρησιμοποιεί το ζην επιλεκτικά: επένδυση -εταιρεία πρότυπο μπορεί κάλλιστα να είναι μια εταιρεία που φτιάχνει τσιγάρα (Καρέλια), ο χρήστης όμως του προϊόντος, ο πελάτης που φέρνει το ζεστό χρήμα για την ανάπτυξη, εύκολα γίνεται αξιοκατάκριτος και περιθωριακός βλαξ. Κι εκεί πάλι, όχι όλοι. Άλλη αντιμετώπιση, επί παραδείγματι, επιφυλάσσει το σύστημα για τον Πολάκη του τσιγάρου, διαφορετική για την Ντόρα Μπακογιάννη, όλως άλλη για τη Γιάννα Αγγελοπούλου των πανάκριβων πούρων.

«Με το άρθρο 98 του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών «Ρυθμίσεις του Υπουργείου Εσωτερικών, διατάξεις για την ψηφιακή διακυβέρνηση και άλλα επείγοντα ζητήματα», που συζητείται και ψηφίζεται σήμερα στη Βουλή, προτείνεται η αναστολή των διατάξεων του νέου Ποινικού Κώδικα, που προβλέπουν την παροχή κοινωφελούς εργασίας είτε ως κύρια ποινή είτε ως τρόπο μετατροπής της στερητικής της ελευθερίας ποινής. Με τη διάταξη αυτή καταργείται συνολικά ο θεσμός της κοινωφελούς εργασίας που ισχύει στη χώρα μας από το 1991 και η εφαρμογή του είχε θετικά αποτελέσματα. Με αυτό τον τρόπο, η Ελλάδα δεν διαθέτει πλέον εναλλακτικό της στέρησης της ελευθερίας τρόπο έκτισης της ποινής, αποτελώντας αρνητική πρωτοπορία σε όλη την Ευρώπη και δείχνοντας ξεκάθαρα την πρόθεση της ΝΔ να επιβάλει ένα άκαμπτο τιμωρητικό πλαίσιο που επιφυλάσσει ευνοϊκή αντιμετώπιση μόνο σε αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να εξαγοράσουν τις ποινές τους. Ένα καθαρά ταξικό και άδικο κριτήριο! Ζητάμε την άμεση απόσυρση της διάταξης, όπως αναδείχτηκε και από τις παρεμβάσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στις Επιτροπές και την Ολομέλεια της Βουλής, αλλά και από σύσσωμο τον δικηγορικό κόσμο και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν θα γυρίσουμε πίσω, ούτε θα αποδεχτούμε παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων και νέες φυλακές Τύπου Γ’. Στόχος είναι πάντα ο σωφρονισμός μέσα από εκπαιδευτικές δραστηριότητες στη φυλακή κι ένα ολοκληρωμένο σύστημα εναλλακτικών τρόπων έκτισης της ποινής καθώς και η επανένταξη στην κοινωνία».

Όταν μεθοδεύεται ο... εξωκοινοβουλευτικός κοινοβουλευτισμός, όταν σχεδόν η μισή κυβέρνηση αποτελείται από διορισμένους μανατζαρέους (κάποιοι εξ αυτών εξόφθαλμα εκπρόσωποι μεγάλων οικονομικών συμφερόντων), όταν με το νομοσχέδιο του επιτελικού κράτους απαξιώνεται εν τοις πράγμασι η εκτελεστική εξουσία και τίθεται σε... τιμητική αχρησία (μετά την αχρησία της νομοθετικής εξουσίας), όταν μοιραία οδηγούμαστε σε εργαλιοποίηση της δικαστικής εξουσίας, δεν υπάρχει ανάγκη για συναισθηματικό ορυμαγδό.

Να πάμε Αριστερά επί της ουσίας. Όχι με μαξιμαλισμούς, αλλά με ρεαλιστικό σχέδιο που ταυτόχρονα μέσω των κατευθύνσεών του παράγει ένα συνεκτικό και ελπιδοφόρο μήνυμα στο οποίο μπορούν να δουν τους εαυτούς τους οι πολίτες (αυτό που συχνά στην πολιτική καθομιλουμένη ονομάζουμε «όραμα»). Η Αριστερά απέδειξε ότι είναι παρούσα ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Τώρα καλείται να αποδείξει σε δύσκολες συνθήκες ότι δεν αρκείται μόνο στη διαχείριση μιας δυσκολίας προς όφελος των υποτελών, αλλά πως θα παλέψει για να μετασχηματίσει την κοινωνία.

Η Cambridge Analytica δεν έκανε απλοϊκό μάρκετινγκ, παρά το γεγονός ότι η καμπάνια Τραμπ ήταν εκστρατεία μίσους και fake news. H Cambridge Analytica έκανε πολύ πονηρές και «ξεκάρφωτες» καμπάνιες καμουφλαρισμένες συχνά ώστε να φαίνονται «από τα κάτω». Το 2010 ενεπλάκη στις εκλογές στο Τρινιντάντ δουλεύοντας για το «ινδικό κόμμα» εναντίον του «κόμματος των μαύρων». Η C.A. έτρεξε μια «αντισυστημική» αντιεκλογική καμπάνια που απευθυνόταν στους νέους, και στους ινδικής καταγωγής και στους μαύρους. Η καμπάνια είχε επιτυχία. Γίνανε γκράφιτι, βάιραλ βιντεάκια στο Youtube, συγκεντρώσεις, πορείες, μουσικά φεστιβάλ. Η Cambridge Analytica είχε ποντάρει -και της βγήκε- ότι οι νέοι ινδικής καταγωγής, προερχόμενοι από πιο συντηρητικές οικογένειες, θα πήγαιναν τελικά να ψηφίσουν όπως θα τους έλεγαν οι γονείς τους, ενώ οι μαύροι νέοι, λόγω χαλαρότερης οικογενειακής παράδοσης, θα κρατούσαν ψηλά την αντισυστημική σημαία. Όπερ και εγένετο. Στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις πρέπει να είμαστε πολύ πιο πονηρεμένοι, ιδίως βλέποντας τον mr Google Ελλάς να μπαίνει στην κυβέρνηση...

Ακόμη και αν το Πεκίνο είναι αντιμέτωπο με τις επιπτώσεις από την επιβράδυνση της ανάπτυξης, η εξάλειψη της απόλυτης φτώχειας είναι η εμβληματικού χαρακτήρα εσωτερική πολιτική του προέδρου Σι Τζιπίνγκ. Είναι ένα έργο που θυμίζει σε κλίμακα και φιλοδοξία τα μεγαλειώδη σχέδια του κινεζικού παρελθόντος για ολοκληρωτική μεταμόρφωση της κοινωνίας. Σύμφωνα με τα σχέδια που καταστρώθηκαν στο Πεκίνο, οι τοπικοί αξιωματούχοι που θα υπερβαίνουν τους στόχους θα επιβραβεύονται, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να επιστρατευτούν όλοι οι διαθέσιμοι πόροι χωρίς να υπολογίζεται το κόστος. Ήδη η Κίνα είναι αντικείμενο θαυμασμού, διότι μέσα σε σαράντα χρόνια κατάφερε να μεταμορφωθεί από μια από τις πλέον φτωχές χώρες του κόσμου στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία με οικονομικές μεταρρυθμίσεις και μαζικές επενδύσεις από το εξωτερικό, που επέτρεψαν σε περίπου 700 εκατομμύρια Κινέζους να βγουν από τη φτώχεια. Όμως αυτή η μεταμόρφωση δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.

Μπορεί μεν να γιγαντώνει το κράτος συμβολικά και πραγματικά ο Κ. Μητσοτάκης μέσα από την Προεδρία της Κυβέρνησης, αλλά και το νεοφιλελεύθερο όραμα του μικρότερου κράτους υπηρετείται και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο: Καταργούνται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί κατά της φοροδιαφυγής, των παραβιάσεων της εργατικής νομοθεσίας και της διαφθοράς στη Δημόσια Διοίκηση. Διότι όντως το ΣΔΟΕ, το ΣΕΠΕ και η Γενική Επιθεώρηση Δημόσιας Διοίκησης είναι φραγμοί προς το επιχειρείν, σοβιετία. Ο πατήρ Μητσοτάκης έλεγε ότι η Ελλάδα δεν πάει μπροστά λόγω του ΣτΕ και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Ο υιός Μητσοτάκης είναι πιο μετριοπαθής αλλά σίγουρα κάτι μαδουρισμούς τύπου Επιθεώρηση Εργασίας τους καθάρισε.