Macro

23
11

Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Αντιμετωπίζουμε μία πρωτοφανή κρίση στα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών

Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για το προσφυγικό ζήτημα με έμφαση στα κλειστά κέντρα, την κράτηση και την επιτήρηση των συνόρων προοιωνίζουν, εκτός των άλλων, μία πολύ αρνητική πραγματικότητα για τη ζωή χιλιάδων παιδιών στην Ελλάδα. Εξάλλου, πριν από λίγες βδομάδες, η ελληνική κυβέρνηση πέρασε μέσω νόμου, μία απαράδεκτη διάταξη με την οποία τα ασυνόδευτα ανήλικα άνω των 15 ετών (δηλαδή το 93% των ασυνόδευτων) θα υποβάλλονται και αυτά στην ταχύρρυθμη διαδικασία για τα αιτήματα ασύλου, εγκυμονώντας σημαντικούς κινδύνους για την ουσιαστική εξέταση του αιτήματός τους, ανοίγοντας τον δρόμο της απέλασής τους σε χώρες όπου η ζωή τους και η ασφάλεια τους τίθεται σε κίνδυνο. Η νομοθέτησή αυτή παραβιάζει τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, υπενθυμίζοντας ότι η ευαισθησία σε ρητορικό επίπεδο όταν ακολουθείται από τέτοιες πρωτοβουλίες, μοιάζει περισσότερο με υποκρισία. Τα παιδιά έχουν ανάγκη περισσότερο από όλους την προστασία των δικαιωμάτων τους και είναι ευτύχημα ότι τελευταία χρόνια υπάρχει ένα πλήθος εκπαιδευτικών, ιατρικού προσωπικού και κοινωνικών λειτουργών που έχουν αφιερώσει τις ζωές του στο πεδίο για την στήριξη των παιδιών που βρίσκονται σε κίνδυνο. Δυστυχώς η απουσία επαρκούς θεσμικού πλαισίου και πολιτικής βούλησης δημιουργούν μία συνθήκη προσβλητική για την αξιοπρέπεια της κοινωνίας μας.
Περισσότερα »
23
11

Η εργασιακή ζούγκλα ως «κανονικότητα»: Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής για το ν/σ για τη ΔΕΗ

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του τμήματος με το νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί, η κυβέρνηση: 1) Καταργεί αυθαίρετα όρους  ισχύουσας συλλογικής  σύμβασης των εργαζομένων στη ΔΕΗ. 2) Ορίζει πραξικοπηματικά  ότι  οι νέοι εργαζόμενοι που θα προσλαμβάνονται δεν θα έχουν  κανένα δικαίωμα να καλύπτονται από συλλογική σύμβαση και κανονισμό προσωπικού. 3) Καταργεί τις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ στην εταιρεία και συγχρόνως απελευθερώνει τις προσλήψεις και  αμοιβές των διευθυντικών στελεχών, προκειμένου να “βολέψει” ημέτερους.
Περισσότερα »
22
11

Οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς μαρτυρούν τα …φύλλα

Αλλά ας ξαναρθούμε στο δημοσίευμα των Φ.Τ. Η εφημερίδα στη διάταξη που κατατέθηκε την τελευταία στιγμή και βάζει όριο τους 18 μήνες που μπορεί να δεσμεύεται η περιουσία ενός υπόπτου –υπόδικου για ξέπλυμα χρήματος, αν δεν παραπεμφθεί σε δίκη, αποδίδει πρόθεση να απαλλαγούν συγκεκριμένοι επιχειρηματίες. «Ανάμεσα σε όσους θα επωφεληθούν από αυτή την κίνηση είναι μια δωδεκάδα έλληνες εφοπλιστές, εξέχοντες επιχειρηματίες και πρώην τραπεζίτες υπό έρευνα για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες», αναφέρουν. Αυτό, παρατηρούν «ανατρέπει την προσήλωση της Ελλάδας σε διεθνή πρότυπα για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες». Αυτή η διάταξη, προσθέτουν «έρχεται σε αντίθεση με τις διεθνείς πρακτικές κατά της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, τις οποίες η Ελλάδα προσυπογράφει». «Υπάρχει κάτι περισσότερο από ένα θέμα φήμης που διακυβεύεται εδώ… Η Ελλάδα είναι τώρα πιο πιθανό να υποβαθμιστεί στους διεθνείς δείκτες για την επιχειρηματική δραστηριότητα, με επιπτώσεις στο επενδυτικό ενδιαφέρον».
Περισσότερα »
21
11

Κύρκος Δοξιάδης: Από τον αντιιμπεριαλισμό στον αντινεοφιλελευθερισμό

Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, και από την εποχή του Εμφυλίου, η ντόπια άρχουσα τάξη και οι πολιτικές δυνάμεις που συντάσσονταν με δαύτην είχαν ως διεθνές στήριγμα την άμεση απειλή της ιμπεριαλιστικής επέμβασης είτε με στρατό είτε με οργάνωση στρατιωτικού πραξικοπήματος. Γενικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού στη νεοφιλελεύθερη φάση του είναι πως τείνει να αντικαθιστά τα πολιτικά εργαλεία άσκησης της εξουσίας του με οικονομικά. Τώρα το διεθνές στήριγμα των εγχώριων αστικών δυνάμεων είναι οι «θεσμοί». Αν καθιερώναμε ένα σύγχρονο «Πολυτεχνείο» -π.χ. το «πραξικόπημα» στη σύνοδο κορυφής τη νύχτα 12 προς 13 Ιουλίου 2015-, η διαδήλωση που θα το διατηρούσε στη λαϊκή μνήμη δεν θα μπορούσε να κατευθύνεται στην πρεσβεία κάποιας χώρας, π.χ. της Γερμανίας, ούτε στα γραφεία της Ε.Ε. – ούτε το γερμανικό κράτος ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέβαλε το τρίτο μνημόνιο. Θα έπρεπε να κατευθύνεται στα γραφεία κάποιας μεγάλης ξένης τράπεζας – σε ποιας απ’ όλες όμως; Η άσκηση της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής εξουσίας είναι διάχυτη, που σημαίνει όχι εύκολα εντοπίσιμη με επικρατειακούς ή ευρύτερα χωρικούς όρους. Αυτό το χαρακτηριστικό εξηγεί και την αποτελεσματικότητά της. Δεν μπορείς εύκολα να στρέφεσαι «εναντίον» πιστωτικών ιδρυμάτων όπου έχουν καταθέσει τα λεφτά τους ή από όπου παίρνουν δάνεια πολίτες των κατώτερων και μεσαίων τάξεων. Η αντινεοφιλελεύθερη πρακτική της Αριστεράς επομένως δεν μπορεί παρά να είναι και πάλι πρώτιστα πολιτική – με άλλους όρους όμως από εκείνους της αντιιμπεριαλιστικής περιόδου. Η έμφαση δεν μπορεί παρά να είναι στο «πεζό» πεδίο της οικονομικής πολιτικής. Οχι και τόσο «πεζό» βέβαια αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι σήμερα η «οικονομική πολιτική» περιλαμβάνει και νομικές ρυθμίσεις που επιτρέπουν σε μεγαλοεπιχειρηματίες και τραπεζίτες το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.
Περισσότερα »
20
11

Αναστασία Γιάμαλη: Πάρτε το αλλιώς, “γλυκά” το λέω…

Oι πρακτικές καταστολής που είδαμε στα Εξάρχεια, στην Ευελπίδων, η διαχείριση των προσαχθέντων και συλληφθέντων στη ΓΑΔΑ  - μέχρι και βασανιστήρια είδαμε - δεν συνιστούν αυτό που λέμε "καλή πρακτική" ούτε υπακούν στην αρχή της αναλογικότητας. Ενδεικτική η περίπτωση του 18χρονου Θ.Μ. που δέχθηκε επίθεση από αστυνομικούς την ώρα που βιντεοσκοπούσε με κάμερα τα επεισόδια και παραπέμφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες σε δίκη σήμερα σέρνοντας το πόδι του γιατί του έχουν σπάσει τα δάχτυλα ενώ άνθρωποι του περιβάλλοντος του αναφέρουν πως έχει φάει τόσο ξύλο που δυσκολεύεται να ουρήσει. Πως να το κάνουμε τώρα, αυτό που βλέπουμε να ξεδιπλώνεται το τελευταίο διάστημα, δεν είναι πετυχημένη δράση της αστυνομίας και του κ. Χρυσοχοΐδη, είναι το dream come true του κ. Βορίδη.  
Περισσότερα »
20
11

Το ημερολόγιο του Ευκλείδη Τσακαλώτου.2

Τρίτη 12/11/19. Ανακοινώνεται η συμφωνία των σοσιαλιστών με τους Podemos για σχηματισμό κυβέρνησης στην Ισπανία. Βέβαια με χειρότερους όρους από πριν, αφού και οι δυο οπισθοχώρησαν στις εκλογές της Κυριακής, ενώ η Δεξιά, αλλά κυρίως η Ακροδεξιά, κέρδισαν πόντους. Ο Sanchez στοιχημάτισε ότι θα αύξανε τις έδρες του και θα έφτανε πιο κοντά στην πολυπόθητη αυτοδυναμία. Δε του βγήκε. Η πολιτική ως τζόγος. Πότε θα συμφιλιωθούν οι σοσιαλδημοκράτες με την ιδέα ότι το κέντρο έχει πεθάνει, και δεν έχουν μέλλον αν δεν στραφούν Αριστερά; Και η May στη Βρετανία είχε κάνει παρόμοιους υπολογισμούς στις τελευταίες εκλογές, και είδε το Χάρο με τα μάτια της με το εκπληκτικό ράλι του Jeremy Corbyn και των Εργατικών. Ας τα αναλογιστεί αυτά ο Κυριάκος Μητσοτάκης που φαίνεται να ταλαντεύεται με διπλές εκλογές σε κανένα χρόνο.
Περισσότερα »
19
11

Στέφανος Δημητρίου: Ο νεόκοπος αντικοινοβουλευτισμός

Η κυβέρνηση αδιαφορεί για την ισόρροπη σχέση ανάμεσα στην αρχή της πλειοψηφίας και τη δημοκρατική αρχή. Χωρίς αυτή την ισορροπία διασαλεύεται η λειτουργία του Κοινοβουλίου, με συνέπεια η συγκεκριμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία να μετατρέπει τον θεσμό του Κοινοβουλίου σε εργαλείο και να τον χρησιμοποιεί αναλόγως για την επίτευξη συγκεκριμένου πολιτικού αποτελέσματος. Έτσι, όμως, απονομιμοποιείται ο κύριος θεσμός της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Είναι εύκολο, πλέον, να υποθέσουμε πού οδηγεί η απονομιμοποίηση των δημοκρατικών πολιτικών θεσμών, ιδίως δε του Κοινοβουλίου, με την καταστρατήγηση και απαλοιφή των διακριτών, οριοθετημένων σχέσεων πλειοψηφίας και μειοψηφίας. Πρόκειται για την απονομιμοποίηση του ήδη απαξιωμένου πολιτικού συστήματος και τη συνακόλουθη ενίσχυση όλων των δυνάμεων που αποσκοπούν στην απονομιμοποίηση του πολιτεύματος, της Δημοκρατίας. Αυτός είναι πάντοτε ο στόχος της Άκρας Δεξιάς. Μια πραγματικά δημοκρατική Κεντροδεξιά -η οποία είναι απαραίτητη για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτικού συστήματος- θα ήταν ανάχωμα σε αυτή την κατάπτωση. Αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοια Δεξιά. Υπάρχει -και κυβερνά- μια άλλη νεοφανής Δεξιά, με πολύ δυνατή μνήμη, μια Δεξιά που δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Είναι, όμως, μια γλυκομίλητη Δεξιά. Γι’ αυτό μας είπε τόσο γλυκά ότι «το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαιότητας». Η Δεξιά που δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά και είναι ο εκφραστής αυτού του νεόκοπου αντικοινοβουλευτισμού.
Περισσότερα »
19
11

Κυπριακό, ελληνοτουρκικά: Σε λάθος δρόμο

Η δυναμική των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο καθιστά πιθανή μια κρίση περί την Κύπρο στο όχι μακρινό μέλλον. Και από εκεί η απόσταση ως το Καστελόριζο δεν είναι μεγάλη. Επείγει συνεπώς η ενεργοποίηση για να αποτρέψουμε επικίνδυνες εξελίξεις. Πέρα όμως και από τη συγκυρία, η χώρα χρειάζεται μια στρατηγική συμβίωσης και συνεργασίας με τη μεγάλη μας γείτονα, στρατηγική που αναπόφευκτα θα περιέχει συμβιβασμούς και για τις δυο πλευρές, είναι όμως ζωτική για την ειρήνη και την απρόσκοπτη ανάπτυξή μας. Η παγίδευσή μας στον κυπριακό απορριπτισμό και η αδιέξοδη στρατηγική στα ελληνο-τουρκικά είναι δυστυχώς αποτελέσματα διακομματικής συναίνεσης. Αλλά και οι αντιστάσεις σε αυτόν τον λάθος δρόμο υπάρχουν σε όλες τις ελλαδικές παρατάξεις, ακόμη και σε δυνάμεις στην Κύπρο. Η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη απέναντι στην Τουρκία δεν έχει ακόμη φανεί. Είναι όμως βέβαιο πως η ισχυρή ακροδεξιά, εθνικιστική της πτέρυγα θα θελήσει να παρεμποδίσει κάθε στροφή προς τον ρεαλισμό. Γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία η στάση που τηρεί η αξιωματική αντιπολίτευση. Αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα πιέζει, για μια υπεύθυνη και μετριοπαθή στάση που οδηγεί σε λύσεις, σύμφωνα εξάλλου με το διεθνιστικό DNA της Αριστεράς. Ή αν θα ακολουθήσει την εύκολη πεπατημένη της (ψευδο-)πατριωτικής αντιπολίτευσης, συμβάλλοντας αντικειμενικά στη διαιώνιση των αδιεξόδων, αν όχι και σε εθνικές περιπέτειες. Νομίζω πως το θάρρος που έδειξε στις Πρέσπες επιβάλλεται να το δείξει και εδώ.
Περισσότερα »
19
11

Κύρκος Δοξιάδης: Η στρατηγική της καταστολής

Όταν δεν είναι εφικτή η συναίνεση, ο τρόπος επίτευξης της κοινωνικής πειθάρχησης είναι η καταστολή. Όσο όμως ακόμη έχουμε κοινοβουλευτισμό, η σκέτη καταστολή δεν αρκεί. Ο κόσμος θα αρχίσει να εξεγείρεται και η καταστολή θα αποβεί «μπούμερανγκ». Μεθοδεύεται επομένως ένας «ιδεολογικός εξωραϊσμός» της καταστολής. Το δόγμα «νόμος και τάξη» επιτελεί κομβικό ρόλο ως προς αυτή την πλευρά της στρατηγικής της καταστολής. Η καταστολή καταξιώνεται ως επιβολή του νόμου και της τάξης, η οποία με τη σειρά της προστατεύει τους πολίτες από τα φαινόμενα «βίας απ’ όπου κι αν προέρχονται» -εκτός αν προέρχονται από τους ίδιους τους μηχανισμούς καταστολής που μας προστατεύουν. Με άλλα λόγια, στην προκειμένη περίπτωση, η ίδια η καταστολή λειτουργεί ως ιδεολογία -το οποίο σημαίνει δύο πράγματα. Αφ’ ενός, η κατασταλτική πρακτική απευθύνεται στην υποκειμενικότητα των πολιτών, με στόχο τη δική της αποδεκτότητα. Οι πολίτες πρέπει να συνηθίσουν να ζουν με την καταστολή και να την αποδέχονται ως αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς τους. Και αφ’ ετέρου, ως καθημερινή πρακτική, η καταστολή συγκροτεί τη δική της αναπαράσταση. Στα ίδια δελτία ειδήσεων, παρουσιάζονται «συνέχειες»: από τη γιάφκα της «Επαναστατικής Αυτοάμυνας», έως τη «γιάφκα» του υπογείου στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, και από τις απολογίες των κατηγορούμενων ως μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης, μέχρι τις αγορεύσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που «υπερασπίζονται τους μπαχαλάκηδες».
Περισσότερα »
18
11

Στην ΑΣΟΕΕ πήγαν για μαλλί, αλλά ίσως βγουν κουρεμένοι

Όποιος αντιδρά στο κλείσιμο της ΑΣΟΕΕ, αντιδρά στην έξωση των «μπαχαλάκηδων», γιατί μοιράζεται μ’ εκείνους τους ίδιους σκοπούς, τα ίδια μέσα. Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει, θα πείτε. Κι όμως, όσο αβάσιμο κι αν φαίνεται το εγχείρημα, με την αμέριστη βοήθεια των συστημικών μέσων, μπορεί να φέρει σημαντικά αποτελέσματα στο επικοινωνιακό πεδίο τουλάχιστο. Οι βουλευτές και οι παντός είδους εκπρόσωποι της ΝΔ και της κυβέρνησης αυτές τις μέρες εκπληρώνουν το κατά δύναμιν αυτό το καθήκον, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Συνδυάζοντάς το με βολές κατά του ΣΥΡΙΖΑ, που στάθηκε, όπως είχε υποχρέωση, στο πλευρό των φοιτητών. Και προσπαθούν να μας πείσουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως όποιος αντιδρά στα μέτρα της κυβέρνησης στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, είναι αυτονόητα παράγοντας διάλυσης των πανεπιστημίων. Δεν κάνουν καν τον κόπο να μιλήσουν για φοιτητές και φοιτητικό κίνημα. Γι’ αυτούς καλός φοιτητής είναι όποιος κοιτάει τα μαθήματά του και κλείνει τα μάτια του σε όσα συμβαίνουν γύρω του. Και κακός, κάκιστος, όποιος σηκώνει τα μάτια του από το βιβλίο και αντιδρά, όταν βλέπει να συμβαίνουν γύρω του γεγονότα που αντιβαίνουν στον πρώτο και κύριο σκοπό της παιδείας, τη διαμόρφωση ελεύθερων και δημοκρατικών πολιτών, με πλήρη συνείδηση της υποχρέωσής τους να μην είναι «ιδιώτες», αλλά να μετέχουν των κοινών. Όπως έκαναν πάντοτε, αμφισβητώντας τη συνταγή της αντίδρασης, που τους θέλει νωθρούς, υπάκουους και με παρωπίδες, πανέτοιμους για τις «αγορές» και όχι για την αγορά. (...) Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο: οι φοιτητές βγήκαν στους δρόμους κατά χιλιάδες, σε συγκεντρώσεις και πορείες που είχαν καιρό να δουν οι πόλεις μας. Άτομα και συλλογικότητες εντόπισαν αιτίες άξιες λόγου για να κινηθούν, να αρχίσουν πάλι να δρουν όχι απεγνωσμένα, αλλά ως μαζικό κίνημα εν τη γενέσει του. Οι επιλογές της κυβέρνησης φαίνεται πως είχαν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Η ταύτιση με τους «μπαχαλάκηδες» μπορεί να χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Αντίθετα, εξ αντιδράσεως μπορεί να αναζωογονήσει τα χαρακτηριστικά του μαζικού κινήματος στον πανεπιστημιακό χώρο. Κι αυτό δεν άργησαν να το επισημάνουν οι οξυδερκέστεροι από τους αναλυτές, ακόμα και του φιλοκυβερνητικού συντηρητικού τύπου. Ορισμένοι από αυτούς, μάλιστα, κρατούν και αποστάσεις από τους ακροδεξιούς της κυβερνητικής πλειοψηφίας, οι οποίοι ερμηνεύουν το μονοπώλιο της κρατικής νόμιμης βίας σαν αυτονόητο δικαίωμα για ξυλοφόρτωμα, ως ύπατη μέθοδο φρονηματισμού για μικρούς και μεγάλους. Οι εύστοχες παρατηρήσεις τους, όμως, δεν φτάνουν στ’ αφτιά ανθρώπων που διακρίνονται για την ελαφρότητα της απόλυτης σιγουριάς ότι η κρίση τους είναι η μόνη ορθή, όπως ο υπουργός ΠροΠο, ή για την κενότητα του φανατισμού τους, όπως η υπουργός Παιδείας.
Περισσότερα »