Macro

Ο Μπόλντουιν ρίχνει το βλέμμα του βαθιά στο παρελθόν και εντοπίζει κάθε στεναγμό, κάθε δάκρυ, κάθε πόνο, κάθε κραυγή του σώματος των μαύρων. Η σκλαβιά της εποχής που έγραφε ήταν πιο ύπουλη. Η αλυσίδα είχε κοπεί, όμως η απειλή και τα σημάδια της έκαιγαν τις ψυχές και τα σώματα των μαύρων. Ακόμη και σήμερα. Οι λευκοί εξουσιαστές χτυπούν με τη μισθωτή σκλαβιά, με τις διακρίσεις, τον διαχωρισμό και τη μόνιμη ενοχή που ρίχνουν στους μαύρους. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και αρκεί ένα βλέμμα, μια χειρονομία, μια λάθος κίνηση για να καταδικαστεί ο μαύρος αδερφός. Ο Μπόλντουιν ποτέ δεν έκλεισε τα μάτια και περιέγραψε με αμεσότητα και ευαισθησία τα βάσανα της φυλής του.

Έχοντας προαποφασίσει πολιτικά – και σε πλήρη αντίθεση με όσα υπόσχονταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του τον περασμένο Μάρτιο – να εφαρμόσει την «ανοσία της αγέλης» και στην υγεία και στην οικονομία και να ευνοήσει τον κοινωνικό δαρβινισμό που θέλει τους πιο ευάλωτους να μένουν πίσω, έχοντας προαποφασίσει να μην κάνει την παραμικρή επένδυση ή πρόσληψη στο δημόσιο σύστημα υγείας, στην παιδεία, στις συγκοινωνίες, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται ότι όχι μόνο δεν έχει σκοπό να διαχειριστεί την πανδημία εμβαθύνοντας τη δημοκρατία, αλλά ότι αντίθετα θα χρησιμοποιήσει την πανδημία ως πρόσχημα για να «απαλλαγεί» από κάθε κριτική φωνή, κάθε διεκδίκηση, κάθε κοινωνικό έλεγχο, την ίδια στιγμή που διαμηνύει ότι θα συνεχίσει ακάθεκτη την υλοποίηση του «μεταρρυθμιστικού» της προγράμματος, με τεράστιες ανατροπές στο πεδίο της εργασίας και αλλού. Το προηγούμενο διάστημα είχαμε ήδη τις πρώτες ενδείξεις αυτής της επιλογής : Από το καθεστώς μονοφωνίας στην ενημέρωση και την επιλεκτική στήριξη κάποιων ΜΜΕ μέσω της «λίστας Πέτσα», τη συστηματική – στα όρια της προπαγάνδας – προσπάθεια μετάθεσης της αποκλειστικής ευθύνης για την πανδημία στην ατομική συμπεριφορά των πολιτών, την αδιαφάνεια ως προς την πραγματική δυναμικότητα του ΕΣΥ σε ΜΕΘ και τη στοχοποίηση ολόκληρης της νεολαίας, τον συλλήβδην χαρακτηρισμό οποιουδήποτε αναρωτιόταν ή έκανε κριτική στην κυβέρνηση ως «συνωμοσιολόγου», «αρνητή της επιστήμης» ή «υπόκοσμου του διαδικτύου», μέχρι την ψήφιση του νέου νόμου για την επί της ουσίας απαγόρευση των διαδηλώσεων, την καταστολή των κινητοποιήσεων των υγειονομικών, το λοκ-άουτ μέσω τηλεκπαίδευσης στις μαθητικές καταλήψεις και ούτω καθεξής. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, η οριζόντια απαγόρευση των συναθροίσεων χωρίς υγειονομικά κριτήρια και το όργιο καταστολής που δέχτηκαν ακόμα και κοινοβουλευτικά στελέχη πρώτης γραμμής των κομμάτων της Αριστεράς διέλυσαν και τις τελευταίες αμφιβολίες περί των κυβερνητικών προθέσεων. Η επιλογή αυτή της κυβέρνησης δεν αποτελεί μόνο μια βαθιά πληγή στην ουσιαστική λειτουργία της δημοκρατίας. Αποτελεί και έναν ολισθηρό δρόμο που κινδυνεύει να οδηγήσει σε περαιτέρω εκτροχιασμό τη διαχείριση της πανδημίας. Η αποτελεσματική υγειονομική προστασία, την οποία η κυβέρνηση επικαλείται, δεν επιτυγχάνεται ούτε μέσω της προπαγάνδας ούτε μέσω της καταστολής. Εξαρτάται πλήρως από τη δημιουργία ενός αισθήματος ασφάλειας, εμπιστοσύνης και σταθερότητας για όλους τους πολίτες, από τη συμπεριληπτική λειτουργία της δημόσιας ζωής, από την εξασφάλιση συναίνεσης και αποδοχής των αποφάσεων, από διαμόρφωση των προϋποθέσεων ενσυνείδητης συμμόρφωσης με όσα μέτρα απαιτούνται, από τη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής και ειρήνης. Οτιδήποτε άλλο επιτείνει την ούτως ή άλλως συσσωρευμένη κόπωση, καλλιεργεί την καχυποψία και, τελικά, ευνοεί τους πραγματικούς ακροδεξιούς αρνητές του κορονοϊού, με ολέθρια αποτελέσματα και για τη δημόσια υγεία.

Δε «καταδέχτηκαν» να πάρουν λεφτά από την ΕΕ Το ότι είναι ταξική επιλογή η απαξίωση της Παιδείας αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η Πορτογαλία πήρε χρήματα από πρόγραμμα της Κομισιόν για να μοιράσει δωρεάν 100.000 υπολογιστές για τους μαθητές, αλλά η ελληνική κυβέρνηση ούτε καν αίτημα δεν είχε κάνει… Την ίδια συμπεριφορά επέδειξε και για το πρόγραμμα στήριξης των θέσεων εργασίας από την πανδημία “Sure”, όπου χώρες με παρόμοια πληθυσμιακά δεδομένα, αλλά με διαφορετικά ποσοστά ανεργίας, η Ελλάδα (18 %), η Πορτογαλία (7,9 %) και Βέλγιο (5,1 %) έλαβαν. Η Πορτογαλία έλαβε 5,9 δισ. και το Βέλγιο 7,8 δισ. Η Ελλάδα μόνο 2,7 δισ., παρά τα υπερδιπλάσια ποσοστά ανεργίας! Η εξήγηση είναι απλή: Το πρόγραμμα SURE δίνει τόσα λεφτά ανάλογα με τα όσα έχει ξοδέψει η κάθε κυβέρνηση. Λίγα ξοδέψατε, λιγότερα παίρνετε….

Η κριτική που έχουμε κάνει στην κυβέρνηση για τις διαρκείς αναπροσαρμογές των προβλέψεών της από την αρχή της πανδημίας είναι γνωστή. Και το πρόβλημα με τις λάθος προβλέψεις είναι ότι οδηγούν σε ανεπαρκή μέτρα. Πλέον έχουμε και μια νέα προσθήκη. Πριν από ένα μήνα μας ενημέρωναν ότι κακώς θεωρούμε ανεδαφικές και υπεραισιόδοξες τις προβλέψεις που είχαν ενσωματώσει στον προϋπολογισμό. Μας κατηγορούσαν που ζητούσαμε να υπάρχει και σενάριο που ενσωματώνει την περίπτωση 2ου κύματος. Μας κατηγορούσαν που μιλούσαμε για διψήφια ύφεση. Μόλις δύο βδομάδες μετά από αυτές τις δηλώσεις ξεκίνησε νέος κύκλος περιοριστικών μέτρων πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Βέβαια όταν δεν είχαν κάνει τίποτα για να θωρακίσουν την δημόσια υγεία, να μειώσουν τον συνωστισμό στα ΜΜΜ, τα σχολεία και τους χώρους δουλειάς ήταν δυστυχώς αναμενόμενο να έχουμε ένα ισχυρό δεύτερο κύμα. Έτσι σήμερα, μόλις ένα μήνα αργότερα αναθεωρούν και πάλι τις προβλέψεις. Τώρα προβλέπουν και εκείνοι ύφεση με διψήφιο αριθμό πάνω από 10%, αυξάνοντας την πρόβλεψη κατά 2,3 ποσοστιαίες μονάδες, και μειώνοντας την πρόβλεψη για ανάκαμψη το 2021 κατά 2,7 ποσοστιαίες μονάδες, κάτω δηλαδή από το 5%. Θυμόμαστε τον Πρωθυπουργό τον Απρίλιο να δηλώνει ότι "η ανάκαμψη το 2021 θα είναι μεγαλύτερη για την Ελλάδα από όση θα είναι η ύφεση του 2020». Τώρα προβλέπουν υπερδιπλάσια ύφεση από την ανάπτυξη. Ελπίζουμε πραγματικά να είναι η τελευταία αναθεώρηση επι τα χείρω. Αν όμως δεν αλλάξουν οπτική φοβάμαι πως θα διαψευστούν ξανά. Και αυτό δεν θα είναι καταστροφικό μόνο για το πολιτικό μέλλον του κ. Μητσοτάκη και του κ. Σταϊκούρα (που με αφήνουν παγερά αδιάφορο) αλλά κυρίως για τον Ελληνικό λαό που θα βιώσει τις συνέπειες της πολιτικής τους.

Η Αθήνα έπαψε πλέον να είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς ισλαμικό τέμενος για την κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων που διαμένουν στη χώρα μας. Ο Μαροκινός ιμάμης Μοχάμεντ Ζακί πραγματοποίησε την πρώτη προσευχή στον Βοτανικό την περασμένη εβδομάδα, εν μέσω πανδημίας, με μέτρα προστασίας και μικρή συμμετοχή πιστών. Πρόκειται, πάντως, για το άνοιγμα μιας νέας σελίδας στη διεθνή υποχρέωση της χώρας και μια καλή αρχή ώστε να καλυφθεί ένα απόλυτα κατοχυρωμένο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, δεδομένου ότι στην Αττική κατοικούν χιλιάδες μουσουλμάνοι, οι οποίοι γίνονται ακόμα περισσότεροι τους θερινούς μήνες λόγω τουρισμού. Μέχρι τώρα οι μουσουλμάνοι της Αθήνας ήταν υποχρεωμένοι να προσεύχονται συνήθως σε αυτοσχέδια τζαμιά, σε υπόγεια και διαμερίσματα, εικόνα που εξέθετε τη χώρα διεθνώς για έλλειψη σεβασμού στη θρησκευτική ελευθερία και τη διαφορετικότητα. Η έναρξη λειτουργίας του –μετά και την ιστορική απόφαση για την εγκληματική οργάνωση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής– είναι ένα ακόμα μήνυμα που εκπέμπεται κατά του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας. Μην ξεχνάμε ότι η εγκληματική οργάνωση είχε στοχοποιήσει τη μουσουλμανική κοινότητα με κηρύγματα του μίσους αλλά και συνεχείς επιθέσεις εναντίον μουσουλμάνων. Σε μια περίπτωση, μάλιστα, το 2010, το τάγμα εφόδου του Αγ. Παντελεήμονα έφτασε στο σημείο να επιχειρήσει να κάψει δεκάδες ανθρώπους ζωντανούς.

Στις παρούσες συνθήκες μαζικής ανεργίας, που αναμένεται να αυξηθεί μετά το δεύτερο λοκντάουν και όσα περιοριστικά μέτρα επακολουθήσουν αυτό το χειμώνα λόγω της αύξησης των λουκέτων και των αναδιαρθρώσεων επιχειρήσεων και κλάδων, γεννάται το ερώτημα γιατί η κυβέρνηση να βιάζεται να μειώσει τις εισφορές για την ανεργία, επιδιώκοντας μάλιστα τη συναίνεση των μισθωτών μέσω της οριακής βελτίωσης των μισθών τους λόγω της μείωσης των εργατικών εισφορών. Τι υπαγορεύει αυτήν τη βιασύνη, αν όχι η εμμονή στο νεοφιλελεύθερο αφήγημα παντός καιρού, ότι το εργατικό κόστος και η φορολογία είναι η πηγή όλων των δεινών, τα κύρια προβλήματα για τις επενδύσεις και την απασχόληση, ακόμα και όταν αυτό το αφήγημα είναι ολοφάνερα εκτός τόπου και χρόνου;

Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο κομμουνισμός αποτελούσε κομμάτι της «εβραϊκής συνωμοσίας». Ο μύθος του «εβραιομπολσεβικισμού» υπήρξε ισχυρός -και καταστροφικός- κατά τον 20ό αιώνα. Και τα υλικά του επανέρχονται στις μέρες μας, κάτω από διαφορετικό συνωμοσιολογικό μανδύα. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, αποτελεί σημαντική συνιστώσα του συνωμοσιολογικού αντισημιτισμού, ο οποίος καλά κρατεί, παρ’ όλο που ο νέος εχθρός, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, είναι το Ισλάμ. Ακόμα και στις ΗΠΑ, όμως, όπου σε δύο μέρες θα στηθούν οι κάλπες, η Λευκή Αμερική βρίσκεται πάντα σε κίνδυνο από τους Εβραίους. Έντεκα νεκροί και έξι τραυματίες: αυτός είναι ο απολογισμός της τρομοκρατικής επίθεσης που διέπραξε στις 27 Οκτωβρίου 2018 ο Ρόμπερτ Μπράουν, ανοίγοντας πυρ σε μια συναγωγή του Πίτσμπουργκ (Πενσυλβανία). Πριν από την επίθεση, ο δράστης δημοσίευσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλά ρατσιστικά μηνύματα, κατηγορώντας τους Εβραίους ότι συνωμοτούν για την καταστροφή της Λευκής Αμερικής, φέρνοντας στις ΗΠΑ μουσουλμάνους και άλλους ανεπιθύμητους μετανάστες. Και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, αυτό ακριβώς το μείγμα ξενοφοβίας και αντισημιτισμού κυκλοφορεί στους κύκλους της Ακροδεξιάς και των υπερμάχων της υπεροχής της λευκής φυλής. Τον Αύγουστο του 2017, νεοναζί που συγκεντρώθηκαν στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια για να υπερασπιστούν τα σύμβολα του Νότου φώναζαν το σύνθημα «Δεν θα μας αντικαταστήσετε», ένα σύνθημα που έχουν δανειστεί από τη γαλλική Ακροδεξιά, προσθέτοντας: «Οι Εβραίοι δεν θα μας αντικαταστήσουν». Στη Σκανδιναβία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Πολωνία και στην Ελλάδα, ορισμένες ομάδες «υπεράσπισης της εθνικής ταυτότητας» υποστηρίζουν ότι τα «εβραϊκά» μέσα ενημέρωσης και οι «κοσμοπολίτες» φιλελεύθεροι σύμμαχοί τους υποθάλπουν την άφιξη προσφύγων από τον Νότο για να αντικαταστήσουν τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.

Aν γι’ αυτούς η μεταθανάτιος ζωή αποτελεί συνέχεια της επίγειας, για τους άλλους, που πιστεύουν πως απλώς θα καταλήξουν στάχτη ή τροφή για τα σκουλήκια, η μετοχή στον κοινό πόνο δεν είναι «δώρο του Θεού» (Αναστάσιος). Είναι αυτό που τους επιφύλαξε όχι φυσικά ο θεός του Ιώβ που τους μισεί, ούτε το στραβό το ριζικό τους, αλλά το σύνολο των πολιτικών εκείνων που αναπαράγουν τις ανισότητες μέχρι τα στερνά, μέχρι την αρρώστια και το θάνατο. Διότι -ποιος δεν το σκέφτεται άραγε;- η θέση που καταλαμβάνεις στην κοινωνική διαστρωμάτωση είναι ευθέως ανάλογη της προσοχής που θα λάβεις την ώρα του «κοινού πόνου». Κοινώς, οι έρμοι οι προλετάριοι, που ούτε τα τεστ της διάγνωσης μπορούνε να πληρώσουν, πάντα, μα πάντα, πίσω από τους ιεράρχες θα ‘ρχονται. Η επίγεια εξουσία, στα δεξιά του Κυρίου και του πολιτικού φάσματος, θα δίνει στο ιερατείο την πρωτοκαθεδρία.

Η μελλοντική ανάγκη κεφαλαιακής ενίσχυσης της τράπεζας δεν αποφεύγεται με την προτεινόμενη μετατροπή των CoCos, και δεδομένων των αναμενόμενων ζημιών που καταγράφονται από τη κακή διαχείριση των κόκκινων δανείων, που φαίνεται και από δημοσιεύματα που αφορούν τον τρόπο που χαρίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια σε φίλους επιχειρηματίες, η μελλοντική κεφαλαιακή ενίσχυση θα πρέπει να καλυφθεί με νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Η νέα αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, το ποσό της οποίας θα προσδιορισθεί με βάση τις ζημίες που θα προκύψουν, θα λειτουργήσει σαν εργαλείο για τη σημαντική απομείωση και συρρίκνωση της συμμετοχής του Δημοσίου, με δεδομένη την απαγόρευση συμμετοχής του ΤΧΣ και της βούλησης της κυβέρνησης και των θεσμών που εποπτεύουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα, προκειμένου να προχωρήσει νέα ιδιωτικοποίηση. Αν οι κεφαλαιακές ανάγκες της τράπεζας προσδιορισθούν στα 600 εκατ., δεδομένου ότι η τιμή έκδοσης των νέων μετοχών θα προσδιορισθεί με βάση την τρέχουσα τιμή της μετοχής (σήμερα κινείται στο επίπεδο 0,60 ευρώ ανά μετοχή) και την κερδοσκοπική πολιτική των συμμετεχόντων ιδιωτών μετόχων και των funds να πιέσουν την τιμή έκδοσης σε χαμηλά επίπεδα (με βάση την εμπειρία των τελευταίων αυξήσεων μετοχικών κεφαλαίων των τραπεζών), η συμμετοχή του Δημοσίου μέσω της συμμετοχής του ΤΧΣ ενδέχεται να υποστεί σημαντική συρρίκνωση και να κυμανθεί μετά την αύξηση των κεφαλαίων γύρω στο 15%, ανάλογα με την τιμή έκδοσης. Δηλαδή, οι ιδιώτες με 600 εκατ. ευρώ, μπορούν να ελέγχουν το 80-85% της τράπεζας, θέτοντας τη λειτουργία της τράπεζας, χρηματοδοτήσεις και διαχείριση κόκκινων δανείων, στην εξυπηρέτηση των δικών τους επιχειρηματικών προτεραιοτήτων, ενώ θα έχουν προστεθεί στο δημόσιο χρέος περίπου 2,5 δισ. ευρώ. Συμπέρασμα, με τη διαφαινόμενη, από διαρροές στον Τύπο, πρόταση της κυβέρνησης να πληρωθούν τα CοCos και να μην συμμετέχει το Δημόσιο μέσω του ΤΧΣ σε μελλοντική αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας, υλοποιείται το χειρότερο σενάριο για τα συμφέροντα του Δημοσίου. Δηλαδή, δεν θα εισπραχθούν οι τόκοι των CoCos για όσο διάστημα η τράπεζα έχει την υποχρέωση να τους καταβάλει και πραγματοποιείται σημαντική συρρίκνωση της συμμετοχής του ΤΧΣ, σε ποσοστό κατά το μισό έναντι του σημερινού ποσοστού.

Ποιος τελικά παρανομεί; Οι πολίτες, τα κόμματα, τα συνδικάτα, όσοι και όσες επέλεξαν να τιμήσουν την επέτειο του Πολυτεχνείου, αποδείχθηκαν για μια ακόμη φορά περισσότερο υπεύθυνοι από την κυβέρνηση της ΝΔ, η ανικανότητα και ο αυταρχισμός της οποίας είναι πλέον ορατά σε όλα τα επίπεδα. Καμιά κυβέρνηση δεν άντεξε, απλά εφαρμόζοντας βία και τρομοκρατία. Με βία και τρομοκρατία επιβάλλεσαι όταν φοβάσαι. Μια κυβέρνηση των ΜΑΤ αλλά όχι των ΜΕΘ, που επενδύει στην αστυνομία αλλά όχι και σε υγεία και παιδεία, που βρίσκεται διαρκώς απέναντι στους πολίτες, είναι μια κυβέρνηση αδύναμη και λίγη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.