Macro

Ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε λοιπόν τον εθνικισμό και τον σκοταδισμό, αλλά η βασική του κατεύθυνση, το επείγον και άμεσο πολιτικό του καθήκον, είναι να νικήσει τη λιτότητα. Η έξοδος από τα Μνημόνια, η αύξηση του κατώτατου μισθού, η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μαζί με τα επερχόμενα μέτρα ανακούφισης (προστασία πρώτης κατοικίας, 120 δόσεις κ.λπ.) είναι αυτά που θα δώσουν το στίγμα και θα εδραιώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κύριο εκφραστή των λαϊκών συμφερόντων στον δρόμο για τις εκλογές.

Ελάτε τώρα που σας εντυπωσίασαν αυτά που είπε ο Τσουκάτος. Δεν το ξέρατε ότι το ΠΑΣΟΚ ζούσε πάνω από τις δυνατότητές μας; Με μίζες χτίστηκε η ισχυρή Ελλάδα. Πώς θα χτιζόταν, με αναγκαστικές κολεκτιβοποιήσεις και κολχόζ; Ή με πενταετή πλάνα; Ευτυχώς πάντως που ο Σημίτης δεν ήξερε τίποτα από όλα αυτά, γιατί θα τους είχε πάρει ο διάολος όλους. Από το παράθυρο θα τους είχε πετάξει. Η ψυχούλα τους το ξέρει με τι τρόμο ανεβοκατεβάζανε τις σακούλες με τα μετρητά στο λογιστήριο, μην τυχόν και τους πάρει είδηση. Κι αυτός έβλεπε ότι ξοδεύανε οχταπλάσια από το πλαφόν σε κάθε εκλογές, αλλά δεν του είχε φανεί ύποπτο. Οικονομολόγος ήτανε ο άνθρωπος, πού να πάει το μυαλό του. Σου λέει, για να ξημεροβραδιάζονται όλοι οι δικοί μου στα μπουζούκια και να κυκλοφορούν με διώροφα τζιπ και πουράκλες, προφανώς δουλεύουν δεύτερη δουλειά σε οικοδομή. Τι άλλο μπορεί να συμβαίνει; Δεν λέτε που μας έβαλε ο άνθρωπος στο ευρώ και ξεβλαχέψαμε. Του ζητάτε, τα ρέστα και από πάνω. Άσε που διοργάνωσε και τους πιο νοικοκυρεμένους Ολυμπιακούς Αγώνες όλων των εποχών. Τέλος πάντων, ας μην είμαστε αχάριστοι. Γεγονός είναι ότι αν δεν είχε υπάρξει η οκταετία Σημίτη, δεν θα ήταν ποτέ η χώρα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.

Ο έρως, λοιπόν, λέει το μήνυμα, χρώμα, φύλο, ρώμη, δεν κοιτά. Ίσοι απέναντί του απαξάπαντες, δικαιωματικά. Άτομα με αναπηρίες, έγχρωμοι, ομοφυλόφιλοι, όλοι, μπορούν να γευτούν την ηδονή του φτερωτού θεού και, στο καπάκι, ολίγη σοκολάτα. Το διαφημιστικό συμπεριλήφτηκε σ’ εκείνα που περνούν κοινωνικό μήνυμα –σεβασμός στον διαφορετικό Άλλον, ανοχή κ.ο.κ. Ως τέτοιο, ενόχλησε υπερσυντηρητικά αντανακλαστικά και σήκωσε τις σχετικές αντιδράσεις. Αλλά, βεβαίως, μοναχά, σε ό,τι αφορά τον ομοφυλόφιλο έρωτα. Το πρόβλημα ήταν οι αγκαλιές των ομόφυλων εραστών –οι αγκαλιές και όχι τα φιλιά, καθώς αυτά η διαφημιστική τα φύλαξε μονάχα για τους στρέιτ. Διότι όλοι οι καλοί χωράνε όταν πρόκειται να γίνουν πελατάκια, αλλά, ας μην ξεχνιόμαστε, κάποιοι εκ του αγοραστικού κοινού είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Οι στυλοβάτες δηλαδή του «πατρίς - θρησκεία – οικογένεια» δικαιούνται να φιλιούνται δημοσίως, αλλά μονάχα τούτοι. Οι άλλοι θα μολύνουν, με το υπόδειγμά τους, την κανονικότητα.

Είμαστε λοιπόν περήφανοι για αυτή την «σκανδαλώδη αύξηση κατά 136% στις ιθαγένειες» κατά τα δημοσιεύματα, την απόδοση δηλαδή, ιθαγένειας στα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στην Ελλάδα, και μάλιστα όχι μόνο για λόγους αρχής, αλλά γιατί σε όλες τις σύγχρονες δημοκρατίες το μέτρο αυτό θεωρείται απαραίτητο για την κοινωνική συνοχή και την προόδο, ακόμη και την οικονομική, των κοινωνιών.

Στις αγορές της πιστωτικής σου κάρτας φαίνεται ότι μάλλον καταναλώνεις πολλά πρόχειρα σνακ, αλκοόλ και γρήγορο φαγητό, αλλά αυτό είναι ένα μικρό μόνο μέρος των αγορών σου σε υγιεινά τρόφιμα όπως λαχανικά, πρωτεΐνες και φρούτα, τα οποία ωστόσο αγοράζεις με μετρητά. Τα trans λιπαρά που μπορεί να καταλάβει η μηχανή ότι αγοράζεις, έχουν καταγραφεί στην οθόνη του ασφαλιστή σου, ο οποίος μεταβάλλει δυσμενώς τους όρους του συμβολαίου σας. Στην ασφαλιστική εταιρεία έχει επισημανθεί χαμηλός κίνδυνος καρδιοπάθειας, αλλά η ζωή που κάνεις σύμφωνα με τα όσα δηλώνεις στις αναρτήσεις σου στο instagram, μάλλον σε κατατάσσει στις ομάδες υψηλού κινδύνου καθώς κρατάς πάντα ένα τσιγάρο και ένα ποτήρι αλκοόλ όταν βρίσκεσαι σε μπαρ. Ο ασφαλιστής δε θα αφήσει την εταιρεία του να ρισκάρει μαζί σου. Εάν αυτά θεωρείς ότι είναι σενάρια για ταινίες του Netflix, τότε αυτό που συμβαίνει με τον καπιταλισμό της επιτήρησης, εξηγείται. Διότι αυτά συμβαίνουν. Μάλιστα η παρακολούθησή σου συνεχίζεται σε κάθε χώρο, online περιβάλλον και έξυπνη συσκευή. Ακόμη χειρότερα από το να αδιαφορείς για τα προσωπικά σου δεδομένα, είναι να αγνοείς πώς όσοι τα συγκεντρώνουν κερδίζουν από τα συμπεράσματα που μπορούν να βγάλουν από αυτά.

Δεν αρκεί η γενική πρόσκληση «όσοι πιστοί προσέλθετε». Ούτε είναι συνετή η αδιαφορία για την τροπή των πραγμάτων στο χώρο του κέντρου. Και οπωσδήποτε δεν συνιστά στρατηγική σύλληψη η υποκατάσταση μιας αναγκαίας και μελετημένης πολιτικής συμμαχιών με προοπτική, από μια ευκαιριακή, ίσως και αναγκαία προσωρινά, τακτική (προ)εκλογικών συνεργασιών. Αν εξετάσουμε από μια συγκεκριμένη σκοπιά τη μεταπολεμική ελληνική πολιτική ιστορία, θα δούμε ότι εκείνο που είχε καταστήσει για μεγάλο διάστημα ηγέτιδα δύναμη την πολιτική δεξιά, είναι η δυνατότητά της να ασκεί με σταθερότητα μια πολιτική συσπείρωσης ευρύτερων συντηρητικών δυνάμεων. Πολιτική που το κάθε φορά αντίπαλό της στρατόπεδο, Ένωση Κέντρου ή ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν σε θέση να συλλάβει και να εφαρμόσει: τη μία με τη στρατηγική τού διμέτωπου έναντι της ΕΔΑ (προδικτατορικά), την άλλη με τη στρατηγική της λεηλασίας ή αφομοίωσης της αριστεράς (μεταδικτατορικά). Θα ήταν τραγική ειρωνεία να συμπεριφερθεί σήμερα η ισχυρή, χάρη στη λαϊκή ψήφο, ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά με ανάλογο επιπόλαιο τρόπο. Όσοι θίγονται από τις ανακατατάξεις αυτές, τις περιγράφουν αποκλειστικά με ηθικολογικούς όρους και τις καταγγέλλουν, γιατί θέλουν να αποτρέψουν μια συσπείρωση στον πόλο της αριστεράς ή, τουλάχιστον, να τη δυσφημίσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να τις ερμηνεύσει σωστά και να παρέμβει δημιουργικά στην εξέλιξή τους.

Οι χειμερινές προβλέψεις της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία επιβεβαιώνουν ότι βαθμιαία σταθεροποιείται η πορεία ανάκαμψής της. Το γεγονός, όμως, ότι στην Ευρωζώνη κατέφθασε ήδη η σαφής συγκράτηση και η αβεβαιότητα για το μέλλον, μπορεί να τονίζει την αντοχή της ελληνικής οικονομίας, αλλά ταυτόχρονα προκαλεί και ανησυχία. Το σημαντικό είναι ότι η άνοδος του ελληνικού ΑΕΠ οφείλεται κυρίως στην άνοδο της εγχώριας ζήτησης, σε μεγάλο βαθμό λόγω αύξησης της απασχόλησης, αλλά και στις εξαγωγές. Πράγματι, οι εξαγωγές το 2018 αυξήθηκαν κατά 15,7% ενώ και τον Νοέμβριο –έναν πολύ δύσκολο μήνα για την απασχόληση- συνεχίστηκε η μείωση της ανεργίας στο 18,5% από 18,6% τον Οκτώβριο και 21,1% τον Νοέμβρη του 2017.

«Οι δύο εμβληματικές παρεμβάσεις που υλοποιήσαμε το τελευταίο εξάμηνο ήταν η επαναφορά των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων από τον Αύγουστο του 2018 και η αύξηση του κατώτατου μισθού με την ταυτόχρονη κατάργηση του υποκατώτατου μισθού για τους νέους έως 25 ετών, από την 1η Φεβρουαρίου 2019» σημείωσε η υπουργός Εργασίας, υπενθυμίζοντας τα εξής: «- Από τον περασμένο Αύγουστο έχουμε επεκτείνει και καταστήσει γενικώς υποχρεωτικές 11 κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που καλύπτουν συνολικά πάνω από 200.000 εργαζόμενους και σημαίνουν αυξήσεις μισθών για δεκάδες χιλιάδες μισθωτούς. - Επίσης, από την 1η Φεβρουαρίου 2019 ισχύει ο νέος αυξημένος κατώτατος μισθός, χωρίς ηλικιακές διακρίσεις. Ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε κατά 11%, από τα 586 στα 650 ευρώ και για τους νέους κατά 27%, από τα 510 στα 650 ευρώ. - Βελτίωση του εισοδήματός τους από την αύξηση του κατώτατου μισθού έχουν συνολικά 600.000 εργαζόμενοι και άλλοι 280.000 συμπολίτες μας που λαμβάνουν επιδόματα, τα οποία συνδέονται με τον κατώτατο μισθό, όπως το επίδομα ανεργίας και η ειδική παροχή μητρότητας. - Για πρώτη φορά, μετά από σχεδόν μία δεκαετία, έχουμε αύξηση μισθών στη χώρα και αυτό είναι και ουσιαστικά και συμβολικά πολύ σημαντικό βήμα για τον κόσμο της εργασίας».

- Η ταπεινωτική ήττα το 1897 από του Τούρκους, οι οποίοι έφτασαν έως τη Μελούνα της Θεσσαλίας μέχρι να τους σταματήσουν οι Μεγάλες Δυνάμεις. - Ο Εθνικός Διχασμός, 1916-1917, που ήταν ουσιαστικά ένας εμφύλιος πόλεμος με θύματα και από τις δύο πλευρές, με ουσιαστικούς υπεύθυνους τον βασιλέα Κωνσταντίνο και την Εκκλησία. - Η Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 που οφείλεται στην υπερπατριωτική αβελτηρία του Κωνσταντίνου, στην ανικανότητα των κυβερνώντων πολιτικών και στην ευλογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτές οι καταστροφές προήλθαν από την περιβόητη Μεγάλη Ιδέα. - Η φασιστική δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά (1936-1944), με τη συμβολή των Ανακτόρων και την υποστήριξη της Εκκλησίας, με βασανιστήρια, εξορίες, φυλακίσεις των αντιφρονούντων. - Ο εμφύλιος πόλεμος (1944-1949), που κατέστρεψε χιλιάδες άτομα, με αγριότητες και τρομοκρατίες, με εκτελέσεις, φυλακίσεις, ξερονήσια, την εφιαλτική Μακρόνησο και χιλιάδες πρόσφυγες στις ανατολικές χώρες. Και εδώ υπήρξε επίσης η συναίνεση της Εκκλησίας. - Η στρατιωτική δικτατορία (1967-1974), πάλι με την ευλογία της Εκκλησίας, που ανέστειλε τη μετριοπαθή πορεία φιλελευθερισμού η οποία είχε ξεκινήσει από το 1963. - Το αδιέξοδο στο Κυπριακό από τη δεκαετία του 1960 με τελική μορφή το πραξικόπημα του 1974 και την κατάληψη του 38% της Κύπρου από την Τουρκία. Το αδιέξοδο βεβαίως συνεχίζεται.