Macro

27
06

Τι θα γίνει με τους φορολογικούς παραδείσους;

Σε εποχές αναζήτησης συμμαχιών, οι οποίες μάλιστα ορίζονται ως απόπειρες συγκρότησης πολιτικών πόλων, το τι χαρακτηριστικά θα λάβουν τα καινούργια μορφώματα είναι πάντα ένα ζητούμενο. Η πρόταξη συγκεκριμένων επίδικων (αγώνας για κατάργηση των φορολογικών παραδείσων, υπεράσπιση του νερού ως κοινωνικό αγαθό, δωρεάν ποιοτική παιδεία και υγεία για όλους, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, προστασία των δημόσιων χώρων, κ.λπ.) είναι πολύ πιο εύκολη υπόθεση σε ρευστές συγκυρίες, πριν να λάβει οριστική μορφή το οικοδόμημα που επιχειρείται να χτιστεί. Επιπλέον, όταν μιλάμε για πολυκατοικίες, έχει σημασία ποιες ιδέες θα εγκατασταθούν στα θεμέλια, ποιες στα υπόγεια, ποιες στο φωταγωγό, ποιες στην πρόσοψη, και φυσικά ποιες στο ρετιρέ. Πεδίο δόξης λαμπρό, λοιπόν, για τους εργολάβους, τους πολιτικούς μηχανικούς, τους εργάτες της νεόδμητης οικοδομής.
Περισσότερα »
27
06

Τρία γεωπολιτικά σενάρια παγκόσμιας ανασυγκρότησης μετά την πανδημία

Μέσα στην αβεβαιότητα της στιγμής μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν για τις επερχόμενες παγκόσμιες αναδιατάξεις. * Υπόθεση πρώτη: Μια στενότερη συνεργασία μέσα από διεθνείς θεσμούς, που θα είναι επιφορτισμένοι με την παροχή διεθνών και παγκόσμιων δημόσιων αγαθών, για παράδειγμα αποτελεσματικών παγκόσμιων πολιτικών σε ζητήματα υγείας, περιβάλλοντος, διατροφής και περιορισμού της φτώχειας. * Υπόθεση δεύτερη, σε αντίθετη κατεύθυνση: Μια κατάσταση ριζικής αποκέντρωσης που θα χαρακτηρίζεται από όξυνση των ανταγωνισμών. Τα κράτη θα προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την ισχύ τους και να ελαχιστοποιήσουν την ανασφάλειά τους στο πλαίσιο ενός παιγνίου μηδενικού αθροίσματος, όπου το κέρδος του ενός θα είναι η απώλεια του άλλου. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελούσε επιστροφή στις λογικές της αντιπαλότητας και του «ο καθένας για τον εαυτό του», οι οποίες χαρακτήρισαν τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, δηλαδή άλλη μία εποχή κατάρρευσης. Υπόθεση τρίτη: Θα μπορούσε να διαμορφωθεί ένα υβριδικό πλέγμα σχέσεων, όπου θα συνυπάρχουν συνεργασία και αντιπαλότητες στα διάφορα μέτωπα της διεθνούς πολιτικής. Από τις τρεις υποθέσεις, η τελευταία μοιάζει η πιο πιθανή. Οι δυναμικές που βρίσκονται σε εξέλιξη δεν ευνοούν την πρώτη. Αν και δεν είναι αδιανόητη, η δεύτερη υπόθεση, της επιστροφής σε μια κατάσταση διεθνούς αναρχίας, και μάλιστα με όρους «γεωπολιτικής καθαρότητας», μοιάζει ελάχιστα πιθανή, παρότι προκαλεί έκδηλο ενθουσιασμό σε ορισμένους. Η τρίτη υπόθεση θα μας έφερνε σε έναν κόσμο παραπλήσιο με αυτόν που γνωρίσαμε μετά το 1947, αλλά περισσότερο κατακερματισμένο, αποκεντρωμένο και χωρίς διεθνείς θεσμούς με καθολική αναγνώριση.
Περισσότερα »
27
06

Κυκλώματα κεφαλαίου και οικολογικές – επιδημιολογικές κρίσεις

Ιδιαίτερα σημαντική στη -βασιζόμενη στον ιστορικό υλισμό- νέα επιδημιολογία της «Δομικής Μίας Υγείας» είναι η ρητή αναγνώριση του ρόλου των παγκόσμιων αγροβιομηχανιών, και η ενσωμάτωσή του στη λεπτομερή έρευνα κάθε πλευράς της αιτιολογίας των λοιμωδών νόσων, με εστίαση στις νέες ζωονόσους. Αυτές οι λοιμώδεις νόσοι, όπως έγραψε ο Ρομπ Γουάλας στο βιβλίο του Big Farms Make Big Flu, ήταν η «ακούσια βιοτική αποτυχία των προσπαθειών που είχαν στόχο να κατευθύνουν την οντογονία των ζώων και την οικολογία στην εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των πολυεθνικών», μια προσέγγιση που παρήγαγε νέους θανατηφόρους παθογόνους οργανισμούς. Οι εξωχώριες γεωργικές επιχειρήσεις ασχολούνται με μονοκαλλιέργειες γενετικώς όμοιων κατοικίδιων ζώων, ενώ διαθέτουν και χώρους μαζικής σίτισης και πάχυνσης γουρουνιών, καθώς και τεράστιες φάρμες πουλερικών. Αυτή η εξέλιξη, σε συνδυασμό με τις αποδασώσεις, και τη χαοτική ανάμειξη άγριων πουλιών και άλλων ειδών που ζουν στην άγρια φύση, και τη βιομηχανική παραγωγή ζώων, αλλά και τις «υγρές» αγορές5, δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες για τη διάδοση νέων θανατηφόρων παθογόνων οργανισμών, όπως οι SARS, MERS, Ebola, H1N1, H5N1, και τώρα ο SARS-CoV-2. Πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως πέθαναν από τον ιό της γρίπης H1N1, ενώ οι θάνατοι από τον SARS-CoV-2 αναμένεται να ξεπεράσουν κατά πολύ αυτόν τον αριθμό. «Οι αγροβιομηχανικές επιχειρήσεις», γράφει ο Ρομπ Γουάλας, «μετακινούν τις μονάδες παραγωγής τους στον Παγκόσμιο Νότο για να επωφεληθούν από το πλεονέκτημα της φτηνής εργασίας και της φτηνής γης και να επεκτείνουν τη γραμμή παραγωγής τους σε όλο τον κόσμο». Πτηνά, γουρούνια, και άνθρωποι συμβιώνουν, παράγοντας νέες ασθένειες. Οι «διάφορες μορφές γρίπης», μας λέει ο Γουάλας, «προκύπτουν σήμερα μέσω ενός παγκόσμιου δικτύου βιοτροφικών επιχειρήσεων παραγωγής και εμπορίου, που υπάρχουν σε όλα τα μέρη που πρωτοεμφανίζονται στελέχη του ιού. Με κοπάδια ζώων και σμήνη πουλιών να μετακινούνται ταχύτατα από τη μια περιοχή στην άλλη -μειώνοντας στο ελάχιστο τη σημασία της χωρικής απόστασης- προκύπτουν συνεχώς πολλαπλές εξάρσεις γρίπης στις τοπικές κοινότητες, στις οποίες υπάρχουν τεράστιοι πληθυσμοί ζώων που μπορεί να είναι μολυσμένα». Επίσης, οι μεγάλης κλίμακας εμπορικές πράξεις που αφορούν εξαγωγές και εισαγωγές πουλερικών, έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να συμβάλλουν στη μετάδοση μολυσματικών ζωονόσων.
Περισσότερα »
27
06

Το «Σπίτι της Στατιστικής» στο Βερολίνο

Το Hausder Statistik («Σπίτι της Στατιστικής»), πρώην έδρα της στατιστικής υπηρεσίας της ΛΔ Γερμανίας, ακριβώς πάνω στην Alexanderplatz, παραμένει άδειο από το 1996. Όμως, πίσω από το φαινομενικά κενό κουφάρι, κρύβεται ζωή - και μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία διαμαρτυρίας, συμμετοχής και επανεκκίνησης, με πολλά μαθήματα για την πόλη και τη σχέση κινημάτων-εξουσίας. Όταν τα ξαναζεσταμένα και ανανεωμένα σχέδια για κατεδάφιση του κτιρίου παρουσιάζονται στο κοινό το 2015, σε προεκλογική τότε φάση, μια ομάδα ακτιβιστών -κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά καλλιτεχνών- προχωρούν σε μια συμβολική κατάληψη του κτιρίου, απαιτώντας τη διατήρηση και επαναλειτουργία του. Σε συνεργασία με άλλες πρωτοβουλίες, αλλά και με ειδικούς από την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία, προτείνουν τη δική τους εναλλακτική για το κτίριο: έναν χώρο φιλοξενίας προσφύγων, χώρο για κατοικία καλλιτεχνών και για καλλιτεχνικές δράσεις, καθώς και για προσιτή κατοικία για όλους. Για καλή τους τύχη, την επόμενη χρονιά αλλάζει η κυβέρνηση του κρατιδίου του Βερολίνου και η νέα κυβέρνηση συνεργασίας (Σοσιαλδημοκρατών, Πράσινων και DIE LINKE), εντάσσει το κτήριο στην προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων που υπογράφεται το Σεπτέμβριο του 2016. Η συμφωνία αναφέρεται ρητά στην μελλοντική του χρήση (υιοθετώντας τις απαιτήσεις των ακτιβιστών) και προσθέτει δύο ακόμη διαστάσεις: τη συμμετοχή και το ιδιοκτησιακό καθεστώς. «Το μέλλον του Σπιτιού της Στατιστικής», λέει η συμφωνία, «θα το καθορίσουν τα εμπλεκόμενα μέρη σε έναν ευρύ διάλογο με την κοινωνία των πολιτών». Το κρατίδιο του Βερολίνου προχωρά άμεσα στην αγορά του κτηρίου από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Κι ενώ οι ακτιβιστές, που αναγνωρίζουν τη σημασία θεσμοθετημένων δομών, προχωρούν στη δημιουργία ΚΟΙΝΣΕΠ, μπαίνουν τέσσερις ακόμη παίκτες του δημοσίου στο παιχνίδι: η εταιρεία ακινήτων του κρατιδίου, μια από τις κρατικές εταιρείες κατοικίας, ο Δήμος του Mitte στον οποίο βρίσκεται το ακίνητο, και το Υπουργείο Πολεοδομίας του κρατιδίου. Τα πέντε συνεργαζόμενα μέρη επιλέγουν και μια επιτροπή πολιτών, και όλοι μαζί ανοίγουν ένα διάλογο με αρχιτεκτονικά γραφεία, που προτείνουν τις τεχνικές λύσεις για την επαναλειτουργία του κτιρίου. Όλο αυτό πλαισιώνεται από έναν ευρύ δημόσιο διάλογο, με πιο οργανωμένα σχήματα (εργαστήρια, επιτροπές) και πιο άτυπες διαδικασίες (καφέ, συναντήσεις). Στις αρχές του 2019, η ομάδα παρουσιάζει τα τελικά σχέδια, τα οποία περνούν από την έγκριση του κρατιδίου για να αρχίσουν οι εργασίες, λίγο πριν διακοπούν τα πάντα λόγω πανδημίας.
Περισσότερα »
26
06

Σε «φλεγόμενο» τοπίο από το φθινόπωρο

Όσοι στη ΝΔ οργανώνονται για να κατακτήσουν ή να προστατεύσουν θέση ή να ορίσουν πολιτικές εκτιμούν ότι στη συγκυρία αυτή, μπορούν να το κάνουν. Προοπτικά θεωρούν ότι ούτε ο Κ. Μητσοτάκης που τώρα θεωρείται πανίσχυρος, θα είναι ισχυρός. Η απόφαση, τελικά, παρά τις επίμονες εισηγήσεις, να μην πάει για εκλογές ούτε τον Ιούλιο αλλά ούτε και το φθινόπωρο είναι κυρίως έκφραση αβεβαιότητας, αδυναμίας, δυσκολιών, εντέλει. Ο ίδιος συμμετείχε στις εκτιμήσεις, αυτός ταλαντεύτηκε. Γι’ αυτό δεν αποφάσισε να προσφύγει στις κάλπες. Η κυβέρνηση, παρά τα θρυλούμενα, έβγαινε λιποβαρής και αναποτελεσματικό το “επιτελικό κράτος”. Άρα, οι εσωκομματικοί της αντίπαλοι μπορεί να διεκδικούν. Αυτά τα ζητήματα συνήθως, στα κόμματα που κυβερνούν, λύνονται με συμβιβασμό. Θα βρεθεί και τώρα, ούτε τον κ. Σαμαρά τον “παίρνει” να επαναλάβει ό,τι έκανε το 2003, να ανατρέψει την κυβέρνηση. Ούτε η πολιτική θ’ αλλάξει ριζικά. Η ρότα της, εξάλλου, είναι προς τα δεξιά. Ο τομέας που έχει εξαιρετική δυσκολία και διαφωνίες είναι η εξωτερική πολιτική και εδώ έχει περιθώρια, με δεδομένα τα φτωχά αποτελέσματα του ταξιδιού Ν. Δένδια στην Αίγυπτο, να επηρεάσει έως ένα βαθμό η σαμαρική ομάδα. Αυτό που δεν λύνεται είναι η εμβάθυνση της ύφεσης που προοιωνίζεται ένα φθινόπωρο κοινωνικής κρίσης. Και βέβαια αυτό δεν αντιμετωπίζεται με έναν ανασχηματισμό. Παρ’ όλα αυτά, τίποτε δεν “θα έλθει στο πιάτο”, του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να εργασθεί πάρα πολύ και στο προγραμματικό πεδίο και στο κινηματικό, για να “προλάβει τον καιρό”. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να ενταχθεί και όλη η διαδικασία και πορεία προς το συνέδριο. Διότι αν από την αρχή του φθινοπώρου η κυβέρνηση βρεθεί σ’ ένα “φλεγόμενο”, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία θα βρεθεί σ’ ένα απαιτητικό τοπίο.
Περισσότερα »
26
06

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ BY ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΑΙΝΑ: ΕΜΜΟΝΗ ΜΕ ΤΙΣ “ΑΝΩΜΑΛΕΣ” ΙΔΕΕΣ

Μας δένουν με τα σκοινιά του νεοφιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς το «τζάκι» του Μητσοτάκη, τα λιβάνια της Κεραμέως, το τσεκούρι του Βορίδη, το νανογιλέκο του Αδώνιδος… Μόνο που ο πραγματικός εφιάλτης δεν είναι αυτός. Ο πραγματικός εφιάλτης είναι να αφεθείς και να δεθείς, να μην έχεις ένα εργαλείο να κόψεις τα σκοινιά. Η ζοφερή συγκυρία μπορεί να γίνει ζοφερότερη χωρίς τη δύναμη του μαχαιριού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και των κοφτερών «ανώμαλων» ιδεών της. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει… Είμαστε πολλοί και πολλές οι εμμονικοί με τις «ανώμαλες» ιδέες. No pasaran!
Περισσότερα »
25
06

Ο Μεγάλος Περίπατος και η πόλη: πειραματισμοί στην Αθήνα

Σε μια πόλη με ένα τόσο μεγάλο αριθμό φτωχοποιημένων ανθρώπων, ποια είναι η προτεραιότητα του αστικού σχεδιασμού; Με ποιο σκεπτικό, μέσα από ποιες διαδικασίες και με τι στόχο μπήκαν αυτά τα ζητήματα ως κατεπείγοντα; Εδώ ο Δήμαρχος βέβαια δεν πρωτοτυπεί απομονώνοντας το κυκλοφοριακό και μάλιστα με μια αμιγώς τεχνοκρατική προσέγγισή του: το λεγόμενο planning by project είναι κανόνας στην πολεοδομία εδώ και δεκαετίες. Ο καθολικός σχεδιασμός, αυτός που κοιτάζει μια χωρική ενότητα στο σύνολό της και προσπαθεί να κατανοήσει το πώς αλληλοσυνδέονται οι διαφορετικές της πτυχές μόλις υποβαθμίστηκε κι άλλο.
Περισσότερα »
25
06

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Η οικονομία χρειάζεται στήριξη άμεσα

Ο κ. Σταϊκούρας μίλησε για 16% ύφεση το δεύτερο τρίμηνο. Ένα μήνα πριν προειδοποιούσαμε για το ότι η ύφεση θα ενταθεί το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο. Ήδη πριν από δύο εβδομάδες είχα γράψει ότι οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν σε συνδυασμό με την ανυπαρξία μέτρων, προϊδεάζουν για ύφεση της τάξης του 20% για την περίοδο του lockdown. Το διάστημα που ακολουθεί το lockdown συνεχίζει να χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά αρνητικές προοπτικές. Η οικονομία χρειάζεται στήριξη άμεσα. Ο κ. Σταϊκούρας μας ενημέρωσε χθες για την ύπαρξη 37 δις ταμειακών διαθεσίμων και είπε ότι προσδοκά εισροές χρημάτων στην Ελλάδα από τον Ιούλιο αλλά κατά κύριο λόγο το 2021. Ρωτάω λοιπόν ευθέως: Καταδεικνύει το μέγεθος της ύφεσης την ανεπάρκεια των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση; Αναγνωρίζει ότι η έννοια του μαξιλαριού είναι να έχεις την δυνατότητα να ξοδεύεις στους κακούς καιρούς ώστε να στηρίζεις την οικονομία και να το αναπληρώνεις όταν έχεις την δυνατότητα; Μια λελογισμένη χρήση του μαξιλαριού με περισσότερα μέτρα στήριξης δεν θα αποτελούσε ένα πρόγραμμα γέφυρα μέχρι το 2021; Γιατί ένα τέτοιο πρόγραμμα πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, και όπως αποδεικνύεται είναι απόλυτα ρεαλιστικό. Τον νοιάζει πώς θα επιβιώσουν οι επιχειρήσεις; Τον νοιάζει πώς δεν θα απολυθούν εργαζόμενοι; Θα κάνει κάτι για όλα αυτά;
Περισσότερα »
25
06

Το ημερολόγιο του Ευκλείδη Τσακαλώτου: Άκου να δεις κάτι πράγματα…

Οι ελίτ στη χώρα μας δεν έχουν μόνο απομακρυνθεί από τα προβλήματα του κόσμου, αλλά και από οποιαδήποτε σύνδεση με παγκόσμιους προβληματισμούς. Οι ανισότητες όλων των εκδοχών είναι στο κέντρο αυτών των προβληματισμών εδώ και παρά, μα παρά, πολύ καιρό. Το να αγνοείς αυτό, ασχέτως των ιδεών σου ή των συμφερόντων σου, είναι κάπως… μυωπικό για να είμαι ευγενής. (...) Μου έρχεται στο νου η απόφαση του Αρείου Πάγου των ΗΠΑ του 1954 (Brown v. Board of Education) που επιτέλους έβαλε φρένο στο διαχωρισμό ανάμεσα σε μαύρους και λευκούς μαθητές στα αμερικανικά σχολεία. Η απόφαση ήταν ομόφωνη, και την παρουσίασε ο Earl Warren, πρόεδρος του δικαστηρίου. (...) Η απόφαση ερμήνευσε το άρθρο του Συντάγματος (equal protection clause της 14ης τροπολογίας) που επιτάσσει την ίση προστασία των πολιτών ενώπιον του νόμου από τις πολιτείες. Αντέστρεψε μια προηγούμενη απόφαση του δικαστηρίου (Plessy v. Ferguson, 1896), που δικαιολογούσε τα ξεχωριστά σχολεία ως «separate but equal»,  - διαχωρισμένα αλλά ίσα - αναπτύσσοντας όλα τα επιχειρήματα του γιατί ο διαχωρισμός από την φύση του γεννά ανισότητες. Ιδιαίτερα επιχειρηματολόγησε ότι τα φυλετικά διαχωρισμένα σχολεία έχουν δυσμενείς συνέπειες για όλους τους μαθητές - και μαύρους και λευκούς. 66 χρόνια αργότερα είμαστε υποχρεωμένοι ξανά μανά να επαναλάβουμε τα ίδια επιχειρήματα. Όπως έγραφε και η πικέτα μιας ηλικιωμένης κυρίας στις ΗΠΑ “I can’t believe I still have to protest for this shit”. (...) Η άβυσσος που με χωρίζει με την κ. Κεραμέως νομίζω ότι πλέον καταλαβαίνω που οφείλεται. Όταν είχα ακούσει για πρώτη φόρα το “The Wall” των Pink Floyd και είχα δει το σχετικό video είχα ανατριχιάσει από την εικόνα του αυστηρού καθηγητή που καταπίεζε τους μαθητές και φώναζε με μια βέργα στο χέρι ενώ εκείνοι βάδιζαν σε μια γραμμή παραγωγής πριν γίνουν κιμάς. Φοβάμαι ότι η κ. Κεραμέως το είδε ως εγχειρίδιο. (...) Στην ερώτηση αν θα γονατίσει σε ένδειξη αλληλεγγύης με το κίνημα Black Lives Matter, o Dominic Raab, ο υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας, απαντάει “I take the knee for two people: the Queen and the missus when I asked her to marry me,”. Γονατίζω μόνο για δύο ανθρώπους: Την Βασίλισσά και την κυρά μου, όταν την ζήτησα σε γάμο».  Αυτός ο κυνισμός της δεξιάς παντού. Ξέρουν τις αντιδράσεις που θα προκαλέσουν αυτές οι προκλητικές δηλώσεις, αλλά επίσης γνωρίζουν, πόσο απήχηση θα έχουν σε ένα δεξιό κοινό που θέλει να λέγονται τα πράγματα με το όνομα τους και να ξεμπερδεύομε με την πολιτική ορθότητα. Το κόστος σε όρους αύξησης του ρατσιστικού φαινομένου ποσώς τους ενδιαφέρει. (...) Η φράση «τα μαγειρέματα του κ Σταϊκούρα» φτάνει στα αφτιά μου. Στην αρχή χαίρομαι γιατί την παίρνω με την κυριολεκτική έννοια και ως λάτρης της μαγειρικής σκέφτομαι μετά από τόσα χρόνια βρήκαμε ένα κοινό με τον νυν Υπουργό των Οικονομικών. Μπορεί να μην εμπλέκεται σε διάλογο για την οικονομία, τα μέτρα, τις προτάσεις μας, λέω, αλλά ίσως ανταλλάξουμε απόψεις για μία μακαρονάδα ή έστω ένα ψητό κατσαρόλας. Καταλαβαίνω όμως γρήγορα ότι στην περίπτωσή του η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά, και αφορά υποψίες ότι «μαγειρεύει» την λίστα Πέτσα με τα χρήματα που πήραν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. (...) Από την άλλη, ακόμη και αν ήμουν κακοήθης και πίστευα ότι ο κ. Σταϊκούρας αδιαφορεί για την ποιότητα της δημοκρατίας στην χώρα δεν θα μπορούσα να μην είμαι ορθολογικός. Και ως ορθολογικός γνωρίζω ότι ο Υπουργός γνωρίζει ότι μια τέτοια απόπειρα θα μαθαινόταν άμεσα. Και για αυτό δεν πιστεύω ότι αδιαφορεί. (...)
Περισσότερα »
25
06

Κώστας Στρατής: «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» για τον αρχαιολογικό καταδυτικό τουρισμό

Με πρόσφατο νόμο του υπουργείου Τουρισμού ψηφίστηκαν νέες ρυθμίσεις για τον καταδυτικό τουρισμό, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου για τη δυνατότητα παραχώρησης σε ιδιώτες της διαχείρισης ενάλιων αρχαιοτήτων. Ο νέος νόμος αποτελεί την τέταρτη νομοθετική απόπειρα κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας σε αυτό το πεδίο. Εχουν προηγηθεί ένας νόμος του 2005 και δυο τροποποιήσεις το 2013 και το 2014, με τα οποία η Ν.Δ. δεν πέτυχε ούτε καταδυτικά πάρκα να λειτουργήσουν ούτε ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι να γίνουν επισκέψιμοι. Παράλληλα, το 2014 με προγραμματικές συμβάσεις υπήρξε προσπάθεια παραχώρησης σε ιδιώτες της χρήσης, διαχείρισης και εμπορικής εκμετάλλευσης ενάλιων αρχαιολογικών χώρων στην εκλογική περιφέρεια του τότε πρωθυπουργού (Μεθώνη και Πύλος). (...) Αν λοιπόν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε συνοπτικά τα πεπραγμένα της Νέας Δημοκρατίας και στο πεδίο αυτό, πρόκειται για τη διαχρονική αγκύλωση σε παρωχημένες και αποτυχημένες ιδέες εξυπηρέτησης συμφερόντων που αφίστανται τόσο από το δημόσιο συμφέρον όσο και από τον ρόλο του Δημοσίου να διασφαλίζει, ιδίως σε φυσικά μονοπώλια, τον υγιή ανταγωνισμό και ίσους κανόνες για όλους. Στόχους που, αντίθετα, υπηρετούσε το πλαίσιο για τον αρχαιολογικό καταδυτικό τουρισμό της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Οπως αυτονόητα θα έπρεπε να γίνεται σε ένα κράτος που θέλει όχι μόνο να λέγεται αλλά και να είναι ευνομούμενο και φιλοαναπτυξιακό, με όρους δημοσίου συμφέροντος που διαχέουν τα οφέλη σε όλους.
Περισσότερα »