Βασίλης Ρόγγας

26
03

Βάσιμες εικασίες

3 δις άνθρωποι εγκλεισμένοι. Κρατικές πολιτικές αποσόβησης της κρίσης τώρα και όχι μετά. "Θα μοιραστούμε αναλογικά τη ζημιά μετά; θα πληρώσουν περισσότερα οι από πάνω;" Αυτά θα απασχολήσουν σύντομα τα κινήματα που θα ξεσπάσουν.
05
03

NAZI MEDIA

«Ένα εθνικιστικό και μισαλλόδοξο τσουνάμι σαρώνει τον τόπο μας. Όλοι κυκλοφορούν με όπλα, παριστάνοντας την πολιτοφυλακή εναντίον της «εισβολής» των μεταναστών και των προσφύγων. […] Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα και οι αιρετοί φωτογραφίζονται με τους ένοπλους. Μέρες του 1897. Μέρες δόξας λαμπρές απέναντι στον ανύπαρκτο εχθρό. Τζάμπα μάγκες».
01
03

Βασίλης Ρόγγας: Η Νεοδεξιά θα καταρρεύσει με πάταγο αν…

Για να υπάρξει κυβερνητική αλλαγή υπέρ της πλειοψηφίας των πολιτών, τότε αυτή αναγκαστικά περνά από τη ριζοσπαστικοποίηση του λόγου και της πρακτικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στα αφηγήματα και τα πεπραγμένα της alt-right, που «γέρνουν το μπαστούνι» προς την ακροδεξία και το νεοφιλελευθερισμό, η αποτελεσματική, νικηφόρα απάντηση αντλεί έμπνευση από την εντελώς αντίθετη στρατηγικά αφήγηση. Τα «κοινά», ως οικονομικό επέκεινα του καπιταλισμού, η προάσπιση και ενδυνάμωση της δημοκρατίας και η διεύρυνσή της με θεσμούς άμεσης δημοκρατίας, η ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους, η επανανοηματοδότηση του δημοσίου χώρου ως χώρου των πολιτών, καθώς και πολλές άλλες σύγχρονες επεξεργασίες της συγκαιρινής Αριστεράς, είναι ένα επαρκέστατο οπλοστάσιο για το πρώτο στάδιο της άμυνας και το δεύτερο στάδιο της επίθεσης. Κινηματική ανάπτυξη και έπειτα προοδευτική διακυβέρνηση χωρίς αριστερή ηγεμονία «στους αρμούς της κοινωνίας» δεν μπορεί να υπάρξει. Το έργο αυτό πρέπει να έχει, φυσικά, μέριμνες για θεωρητικές επεξεργασίες, επικοινωνιακή και τεχνοκρατική επάρκεια. Είναι, δηλαδή, ιδιαίτερα κοπιώδες και απαιτεί τη διαρκή εγρήγορση του φορέα που θα το επιχειρήσει.
08
01

Τέλος δεκαετίας

Ετοιμαζόμαστε να υπάρξουμε σε έναν κόσμο όπου φυσικό, βιολογικό και ψηφιακό περιβάλλον συγχωνεύονται, οι (οικονομικές, μορφωτικές, υγειονομικές, ασφαλιστικές κ.α.) ανισότητες διευρύνονται, τα ποσοστά της οικονομικής ανάπτυξης είναι ανεπαρκή για την αναπαραγωγή του συστήματος, η περιβαλλοντική κρίση θα αναπτυχθεί πλήρως, οι μεταναστευτικές ροές θα αυξηθούν προς το δυτικό κόσμο περισσότερο από ποτέ και η αποπαγκοσμιοποίηση θα γίνει πραγματικότητα λόγω του ανταγωνισμού ΗΠΑ-Κίνας. Όμως, έτσι κι αλλιώς, οι άνθρωποι ήταν πάντα ικανοί να φανταστούν και να πραγματώσουν ρήξεις ενάντια στα κυρίαρχα.
21
10

Όσο υπάρχει καπιταλισμός θα βγαίνουν Τζόκερ

Οι παλινωδίες της εποχής του ύστερου καπιταλισμού συμπυκνώνονται στα υπαρξιακά ερωτήματα «ποιος είμαι» ή «τι κάνω και τι θέλω να κάνω», μιας και συλλογικές/κινηματικές ή κρατικές/οργανωμένες απαντήσεις δεν υπάρχουν. Το χώρο γεμίζει το φονικό θέαμα. Αυτή είναι και η συλλογική αδυνατότητα της εποχής μας: «είναι πιο εύκολο να φανταστούμε το τέλος του κόσμου, παρά το τέλος του καπιταλισμού», όπως έλεγε και ο Φρέντρικ Τζέημσον το 2005.
10
10

Βασίλης Ρόγγας: Ο καπιταλισμός αλλάζει πλεύση

Οι οικονομικοί αναλυτές των Financial Times  καταλαβαίνουν πως τα οικονομικά της προσφοράς έφτασαν στο όριό τους σε ό,τι αφορά την απρόσκοπτη αναπαραγωγή του συστήματος. Τούτη όμως είναι η οικονομική πλευρά. Η πολιτική έχει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον. Αυτό που ανομολόγητα ή και ελαφρώς ομολογημένα φοβούνται είναι το τέλος της κοινωνικής συναίνεσης, ιδιαίτερα στο δυτικό κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο σε όλες τις αναλύσεις ρίσκων των μεγάλων διεθνών οικονομικών ή χρηματοπιστωτικών οργανισμών διαπιστώνεται πως η «κοινωνική έκρηξη» είναι μια από τις μεταβλητές που ολοένα και αυξάνει την τιμή της. Λίγα από τα οικονομικά της ζήτησης, φρονούν, πως θα κατευνάσουν την συσσωρευμένη δυσαρέσκεια. Το μέλλον έχει πολλά ενδεχόμενα και πισωγυρίσματα. Ας αφεθεί ανοιχτό και ας γίνει προσπάθεια από όσους τίθενται υπέρ της χειραφέτησης να είναι μέλλον που περιλαμβάνει πολύ σοσιαλισμό και όχι λίγο και γιαλαντζί.
10
10

Βασίλης Ρόγγας: Η ριζική ενδεχομενικότητα του μέλλοντος στην περίπτωση των Εξαρχείων

Το κεφάλαιο, πέρα από τους παράνομους τρόπους συσσώρευσης που βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας στην πλατεία Εξαρχείων (ναρκωτικά και πορνεία), που διόλου λίγα χρήματα δεν αποφέρουν, έχει και ακόμα τέσσερις νόμιμους τρόπους να αναπτυχθεί στην περιοχή. Από αυτές τις τέσσερις εκφορές, αισθητή την παρουσία τους έχουν κάνει οι δυο μόνο: οι μαζικές αγορές κατοικιών, κυρίως από ξένους επενδυτές και ο υπερτουρισμός, που, από ό,τι φαίνεται, θα συνεχίζει να καλπάζει τα επόμενα χρόνια. Η τρίτη εκδοχή θα είναι οι κατασκευές: αλλαγή της πλατείας ή όποιου άλλου χώρου επιλεχθεί για μετρό και οι κατασκευές γύρω από αυτό, αναπλάσεις πεζόδρομων, του Λόφου Στρέφη κλπ. Και ο τελευταίος τρόπος είναι η διαφοροποίηση της χρήσης της γης. Πολυτελέστερα καταστήματα, όπως στο Κολωνάκι που είναι λίγο πιο πάνω, κλείσιμο του Πολυτεχνείου (και άρα φυγή του νεανικού δυναμικού που γεμίζει την περιοχή των Εξαρχείων εδώ και 150 χρόνια), σπάσιμο των καταλήψεων και των στεκιών του αναρχικού χώρου κ.ο.κ. Όλες οι αντιστάσεις των κατοίκων και των πολιτικών συλλογικοτήτων έχουν, λίγο έως πολύ, αποτύχει, είτε έχουν βίαιη, είτε έχουν ειρηνική μορφή. O «εχθρός», με τη συνέργεια του κράτους, βιάζεται να κερδίσει και είναι υπέρτερος σε όλων των ειδών τους πόρους: χρήματα, ΜΜΕ (και άρα πλαισίωση της περιοχής ως άβατο), αστυνομία (για το κλασσικό ξύλο, δακρυγόνο, συλλήψεις) είναι όπλα που θα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί. Αυτοί οι πόροι τις περισσότερες φορές είναι επαρκέστατοι, έτσι ώστε οι κυρίαρχοι να νικήσουν. Άλλες φορές όμως όχι. Και επειδή έχουμε να κάνουμε με το χώρο, ας πούμε μια ιστορία γι’ αυτόν. Έπειτα από τις επαναστάσεις του 1848, ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης καλεί τον προτεστάντη πολεοδόμο Οσμάν από την Αλσατία να αναπλάσει το Παρίσι. Εκείνος με γερμανική αποφασιστικότητα γκρέμισε και ξαναέκτισε το 60% των κτιρίων της γαλλικής πρωτεύουσας. Ολόκληρες εργατικές γειτονιές εξαφανίστηκαν από προσώπου γης για να δημιουργηθούν στη θέση τους τα περίφημα μεγάλα βουλεβάρτα. Περίπου είκοσι χρόνια μετά, ξεσπούσε η Παρισινή Κομμούνα και δεν την σταμάτησε το ξεθεμελίωμα της πόλης, δεν μπόρεσε να τη σταματήσει το κεφάλαιο και τα όπλα του.
25
09

Βασίλης Ρόγγας: Δέκα αφορισμοί για το κλίμα

Παρά τις διακηρύξεις των δεξιών μέσων ενημέρωσης ο καπιταλισμός δε μπορεί σε καμία περίπτωση να σώσει τον πλανήτη. Τουναντίον, στα 200 χρόνια κυριαρχίας του κατάφερε να μας φέρει στο σημερινό οριακό σημείο. Η επιτακτική ανάγκη για αλλαγή πολιτικών καλό είναι να έχει τον τοπικό, περιφερειακό ή εθνικό κύκλο εργασιών της, αλλά αυτό δε φτάνει. Ένας επίμονος, πράσινος διεθνισμός έχει καθυστερήσει και πρέπει να επινοηθεί και να υλοποιηθεί με τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα. Θα σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται από τον πλανήτη μόνο αν μειώσουμε την επικράτεια του κέρδους.
23
09

Βασίλης Ρόγγας: ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ του Κέντρου;

Η απομονωτική πολιτική έχει καταστεί πολιτικό έθος για το ΚΙΝΑΛ, είναι ο τρόπος με τον οποίο πορεύεται. Η πρόεδρός τους, για παράδειγμα, κ. Φώφη Γεννηματά στην εισαγωγική της ομιλία στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του Κινήματος Αλλαγής είπε ότι «ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μας επιτίθενται, μας στοχοποιούν, νομίζουν ότι μπορούν να ανακόψουν την πορεία μας. […]Δεν θα τα καταφέρουν». Και πρόσθεσε: «είναι προφανές ότι αυτή ακριβώς η αταλάντευτη απόφαση μας είναι πού ενοχλεί. Αν αλλάζαμε γραμμή, αν κλείναμε το μάτι ότι είμαστε διαθέσιμοι και διατεθειμένοι να γίνουμε βολικά συμπληρώματα, τότε θα γινόμασταν αμέσως τα χαϊδεμένα παιδιά των συστημάτων που τώρα μας πολεμούν λυσσαλέα. Το ερώτημα είναι το κάνουμε; Η απάντησή μου, η απάντησή μας, οι συλλογικές μας αποφάσεις, η επιθυμία του δικού μας κόσμου, είναι όχι».
17
09

Βασίλης Ρόγγας: Ψηφιακές και ενσώματες εκδοχές κομματικής δημοκρατίας

Θα ήταν καλή πρακτική να δοκιμάσουμε ποσοστώσεις, ηλικιακές και ταξικές, έτσι ώστε να αποδράσουμε ακόμα περισσότερο από τις κατηγορικές ή γενεακές ανισότητες. Θα ήταν ένα καλό πείραμα να μπορεί ένα μικρό ποσοστό σε θέσεις ευθύνης να προκύπτει από κλήρωση. Θα ήταν δέον να θεσμοθετηθεί με αυστηρές διαδικασίες και προϋποθέσεις διαδικασία ανάκλησης από θέση ευθύνης. Θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί όριο θητειών σε θέσεις ευθύνης, ισχυρά υποχρεωτικά ποσοστά ανανέωσης των οργάνων μετά το πέρας της θητείας τους.